Oczekiwania Polaków

Waldemar Bartosz

 

Od wielu lat nasz Związek zgłasza problem bezrobocia jako cel priorytetowy w skali spraw, którymi w pierwszej kolejności powinno zająć się państwo. Ostatnie badania socjologiczne pokazują, że podobne odczucie ma aż 73% Polaków. Wynika to z raportu CBOS. W drugiej kolejności istotnym problemem jest walka z przestępczością. Takie zdanie posiada aż 72% badanych. W dalszej kolejności respondenci wskazywali na: zapewnienie równych szans w dostępie do bezpłatnej opieki zdrowotnej (61%), walkę z korupcją (60%), sprawne funkcjonowanie sądów (58%), pomoc rodzinie (57%), dostęp do wykształcenia (53%), pomoc osobom potrzebującym długotrwałego wsparcia (52%) oraz zapewnienie Polsce bezpieczeństwa międzynarodowego (50%). Priorytety te można potraktować jako oczekiwania obywateli wobec swojego państwa. Zazwyczaj oczekuje się tego, co nie dostaje w odpowiedniej skali. Należy też zwrócić uwagę, że zdecydowana większość postulatów odnosi się do szeroko rozumianych spraw objętych polityką socjalną. Konstatacje te potwierdzają te same badania. Według nich negatywne oceny badani przypisują następującym działaniom instytucji państwowych: sytuacji na rynku pracy (82% krytycznych ocen), pomoc rodzinom (71%) oraz osobom żyjącym w ubóstwie (72%), organizacji służby zdrowia (70%). Te trzy obszary: bezrobocie, ubóstwo i dostęp do leczenia stanowią więc istotny problem dla zdecydowanej większości Polaków. Z pewnością obszary te winny stać się przedmiotem zainteresowania rządzących ekip jak też i związków zawodowych. Dla pierwszych, jest to ważne, dlatego że Polacy w sposób jednoznaczny pokazują obszary swojego niezadowolenia. Dla związków zawodowych dlatego natomiast, bo nakreśla to obszar postulatów, jakie w pierwszej kolejności winny być kierowane pod adresem decydentów. Inną sprawą są instrumenty jakie związki zawodowe posiadają do osiągnięcia tych celów. Z pewnością narzędziem instytucjonalnym jest Komisja Trójstronna ds. Społeczno-Gospodarczych i Wojewódzkie Komisje Dialogu Społecznego. Niestety, niedomaganie tych ciał powoduje, że nie do końca są to skuteczne metody porozumienia się. Wydaje się więc, że nie rezygnując z obecności w tych ciałach, należy korzystać równolegle z innych metod. Jedną z nich jest kampania społeczna, obliczona na kreowanie nacisku społecznego, w tym nacisku na rządzących. Metoda ta pozwala również związkom zawodowym na zajęcie bardziej ofensywnego miejsca. Na dodatek, zarysowany przedmiot nacisku społecznego kreuje też obraz związków jako dążących do pozytywnych celów a nie tylko protestujących przeciwko czemuś. Byłoby to odwrócenie trwającego od lat obrazu organizacji pracowniczych, przedstawianych dotychczas w sposób negatywny.