UCHWAŁA Nr 4 XXIX KZD ws. zmian w Uchwale nr 3 XIX zmienionej Uchwałą nr 7 XXII KZD

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wprowadza następującą zmianę
w Uchwale nr 3 XIX zmienionej Uchwałą nr 7 XXII KZD:

Zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie par. 77 Statutu NSZZ „Solidarność” określa ogólne zasady afiliacji jednostek organizacyjnych Związku w organizacjach międzynarodowych”.  

            Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 

Apel XXII KZD nr 3/2008 ws. uhonorowania pułkownika Ryszarda Kuklińskiego

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” zwraca się do Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego o uhonorowanie pamięci i zasług dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej pułkownika Ryszarda Kuklińskiego poprzez nadanie pośmiertnie Orderu Orła Białego oraz stopnia generalskiego.

Apel XXII KZD nr 1/2008 do Polaków o modlitwę

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” w roku Ojca Świętego Jana Pawła II, ustanowionego uchwałą KK, zwraca się do jednostek organizacyjnych i członków NSZZ „Solidarność” oraz do wszystkich Polaków o modlitwę o rychłe wyniesienie na ołtarze największego z Polaków – Papieża Jana Pawła II.

W naszych modlitwach pamiętajmy również o Prymasie Tysiąclecia Kardynale Stefanie Wyszyńskim oraz o kapelanie „Solidarności” księdzu Jerzym Popiełuszko. Ufamy, że Oni już dziś orędują za nami w Domu Ojca.

Apelujemy, aby szczególnie 16 października, w dniu 30 rocznicy powołania Kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową gromadzić się na wspólnej modlitwie w tych intencjach.

Stanowisko XXII KZD nr 17/2008 ws. ustaw deubekizacyjnych

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, wobec trwałego układu niesprawiedliwości w stosunku do naszego Narodu, zwraca się do Sejmu RP o niezwłoczne uchwalenie pakietu ustaw deubekizacyjnych, ponieważ nierozliczenie organizacji i osób, które umacniały sowiecki system i niszczyły naród Polski jest niedopuszczalne.

KZD wyraża przekonanie, że zbrodnie należy rozliczyć, sprawcom przywileje odebrać
a ofiarom dać zadośćuczynienie.

To jest obowiązkiem Władz Rzeczypospolitej.

Stanowisko XXII KZD nr 16/2008 ws. IPN-u

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” podkreśla ważną i pozytywną rolę, jaką spełnia Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w obnażaniu zła i ukazywaniu prawdy o zbrodniczym charakterze totalitarnego systemu.

„Przywrócić prawdę oznacza nazwać po imieniu każdy akt przemocy” – jak powiedział Jan Paweł II i dalej cytując Jego słowa – „młodsze pokolenia nie znają już tych wydarzeń z własnego doświadczenia. Można, zatem pytać czy właściwie docenia tę wolność, którą posiadają, jeśli nie będą znali ceny, jaka została za nią zapłacona. „Solidarność” nie może zaniedbać troski o tę historię tak bliską, a równocześnie już odległą”. Troska o historyczną edukację to ustawowa misja IPN-u. Jej realizacja jest bardzo potrzebna Polsce.

Stanowisko XXII KZD nr 15/2008 ws. przedłużenia ochrony represjonowanym działaczom niepodległościowym

Krajowy Zjazd delegatów NSZZ „Solidarność” zwraca się do Sejmu RP o nowelizację ustawy z 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego tak, aby:

–    wydłużyć okres obowiązywania ustawy bezterminowo;

–    nie ograniczać wysokości odszkodowań;

–    poszerzyć kategorię osób represjonowanych;

–  wykluczyć z ustawy tajnych współpracowników, funkcjonariuszy komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.

Stanowisko XXII KZD nr 14/2008 ws. Radomskiego Czerwca ‘76

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” składa hołd bohaterom Radomskiego Czerwca’ 76 oraz bohaterom protestów 1976 r. z Ursusa i Płocka.

25 czerwca 1976 roku kilkadziesiąt tysięcy radomskich robotników wyszło na ulice, by powiedzieć „nie” komunistycznemu reżimowi. Poparli ich robotnicy z Ursusa i Płocka.

Radom, Ursus i Płock były przystankami na drodze Polski do odzyskania suwerenności i niepodległości. Był Poznań 1956, było Wybrzeże 1970, a potem rok 1980 i „Solidarność”.

Bohaterom Radomskiego Czerwca’76 oraz bohaterom protestu z Ursusa i Płocka dziękujemy za ich odwagę i za walkę przeciw komunistycznej władzy.

Dziękujemy też tym, którzy w 1976 roku, mimo presji komunistycznej nie wahali się pomagać prześladowanym robotnikom Radomia, Ursusa i Płocka, ich rodzinom, wspierali materialnie i duchowo, bronili ich przed zakłamanym komunistycznym wymiarem sprawiedliwości oraz dyspozycyjnymi sądami i kolegiami. Wyrażamy uznanie parlamentarzystom RP, którzy poparli w głosowaniu nowelizację ustawy „o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległości bytu Państwa Polskiego”, dzięki czemu objęła ona swoim działaniem osoby represjonowane w stanie wojennym oraz uczestników protestu 1976 roku, przywracając im godność, honor i należne miejsce w historii Naszej Ojczyzny.

Stanowisko XXII KZD nr 13/2008 ws. prób likwidacji radia i telewizji publicznej

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wyraża swoje głębokie zaniepokojenie projektami zmian w ustawie o KRRiTV, zmierzającymi do likwidacji mediów publicznych i zwolnienia tysięcy pracowników.

Zaprzestanie stałego finansowania mediów publicznych przełoży się w konsekwencji na zubożenie oferty programowej Polskiego Radia i TVP, a także na bezpośrednie podporządkowanie ich koalicji rządzącej. Brak stałych wpływów finansowych spowoduje też dalszą degradację i marginalizację oddziałów terenowych Telewizji Polskiej i Rozgłośni Polskiego Radia.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stanowczo domaga się od koalicji rządowej działań skierowanych na zabezpieczenie stałego finansowania mediów publicznych, co zapewni ich niezależność i umocni pozycję głównego mecenasa kultury polskiej.

Stanowisko XXII KZD nr 12/2008 ws. obrony działaczy związkowych

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stanowczo potępia działania pracodawców podległych Gminie Miasta Tarnów tj. Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego i Specjalistycznego Szpitala im. E. Szczeklika w Tarnowie, którzy dopuścili się zwolnień z pracy działaczy podlegających ustawowej ochronie stosunku pracy za wykonywanie obowiązków, których prawo do wykonywania jest chronione ustawowo.

Ta praktyka stanowi jaskrawe zaprzeczenie zasady dialogu społecznego i jest negacją, zgodnego z prawem, działania przedstawicielstw pracowniczych. Bierna postawa organu właścicielskiego wobec faktów łamania praw pracowniczych sprzyja bezkarności.