Uchwała KK nr 12/09 ws składu Krajowej Komisji Wyborczej na kadencję 2010 – 2014

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”  powołuje w skład Krajowej Komisji Wyborczej na kadencję 2010 – 2014 następujące osoby:

  1. Jerzy Langer – przewodniczący
  2. Bogdan Biś
  3. Waldemar Dubiński
  4. Helena Obara
  5. Bogdan Olszewski
  6. Bogdan Osiński
  7. Anna Skólska
  8. Walenty Styrcz
  9. Krzysztof Suchecki
  10. Bogdan Szozda
  11. Krzysztof Zgoda
  12. Wojciech Zimowski
  13. Ewa Zydorek

Jednocześnie traci moc uchwała KK nr 11/05 ws. składu Krajowej Komisji Wyborczej na lata 2006 – 2010.

Uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia.

Uchwała KK nr 11/09 ws. ankiet osobowych kandydatów/członków władz Związku

1. Ze względu na konieczność ujednolicenia informacji wpisywanych do Krajowej Bazy Danych NSZZ „Solidarność”, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wprowadza obowiązek wypełniania ankiet osobowych przez wszystkich członków Związku (także przez elektorów w łączonych okręgach wyborczych) kandydujących na następujące funkcje związkowe:

1) delegata na walne zebranie delegatów regionu,
2) delegata na walne zebranie delegatów lub kongres branżowej oraz problemowej jednostki organizacyjnej,
3) delegata na Krajowy Zjazd Delegatów,
4) przewodniczącego zarządu regionu,
5) przewodniczącego rady sekcji branżowej oraz problemowej (regionalnej i krajowej),
6) przewodniczącego rady sekretariatu branżowego oraz problemowego (regionalnego i krajowego),
7) przewodniczącego Komisji Krajowej,
8) członka zarządu regionu,
9) członka rady sekcji branżowej (regionalnej i krajowej),
10) członka rady sekretariatu branżowego oraz problemowego (regionalnego i krajowego),
11) członka Komisji Krajowej.
12) członka komisji rewizyjnej wszystkich regionalnych i krajowych jednostek organizacyjnych Związku.

2. Przekazanie ankiety osobowej kandydata, wypełnionej czytelnie, zgodnie ze stanem faktycznym i podpisanej, do odpowiedniej komisji mandatowo – wyborczej jest niezbędnym warunkiem do wpisania jego nazwiska na listę kandydatów oraz zatwierdzenia dokonanego wyboru przez – odpowiednio regionalną komisję wyborczą lub Krajową Komisję Wyborczą.

3. Spełnieniem warunku, o którym mowa w ust. 2 jest też potwierdzenie przez regionalną komisję wyborczą bądź Krajową Komisję Wyborczą, że kandydat wypełnił ankietę i jest ona w zasobach regionalnej komisji wyborczej lub Krajowej Komisji Wyborczej.

4. Regionalna komisja wyborcza ma obowiązek przekazać niezwłocznie do Krajowej Komisji Wyborczej ankiety osobowe kandydatów na jedną z funkcji wymienionych w ust. 1. Nie ma wymogu ponownego wypełniania ankiety osobowej w przypadku, gdy kandyduje się na więcej niż jedną funkcję, wymienioną w ust. 1. W takim przypadku odpowiednio – regionalna komisja wyborcza lub Krajowa Komisja Wyborcza potwierdza, o czym mowa w ust. 3., że kandydat spełnił warunki opisane w ust. 2.

5. Wzór ankiety osobowej stanowi załącznik do niniejszej uchwały.

6. Jednocześnie Komisja Krajowa anuluje uchwałę KK nr 65/2001 z dnia 18.09.2001 r.

Uchwała KK nr 4/09 ws. upoważnienia do reprezentacji Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” upoważnia Michała Kozickiego do reprezentowania jej w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie z wniosku Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, sygn. akt K 27/07.

Uchwała KK nr 3/09 ws. działań na rzecz ochrony pracowników wobec kryzysu

Wobec braku odpowiedniej reakcji rządu na kryzys, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, odwołując się do  założeń przyjętych przez Komisję Europejską, uważa, że podstawą działań władz powinny być:

– ochrona miejsc pracy,

– pomoc dla najuboższych i najbardziej poszkodowanych

– utrzymanie siły nabywczej  wpływającej na popyt wewnętrzny

– realizowane   w  praktyce   zasady  solidarności  i  sprawiedliwości   społecznej umożliwiające odbudowanie zaufania w oparciu o dialog między partnerami.

To muszą być dziś najważniejsze cele polityki władz. By było to możliwe, należy podjąć solidarne działania służące utrzymaniu poziomu zatrudnienia i stymulowaniu popytu.

Dlatego Komisja Krajowa postanawia rozpocząć kampanię „solidarność na kryzys”, której celem jest możliwie największa ochrona pracowników przed negatywnymi skutkami spowolnienia gospodarczego, zmniejszenie ryzyka bezrobocia, a co za tym idzie utraty wynagrodzenia, ponadto – zachęcenie pracowników do wstępowania do naszego Związku i tworzenia nowych organizacji, by zapewnić sobie większe poczucie bezpieczeństwa i możliwości wpływu na sytuację w zakładzie pracy.

Komisja Krajowa zobowiązuje Prezydium KK do opracowania szczegółowego planu działań a wszystkie struktury Związku do włączenia się w nie poprzez aktywny udział w akcjach związkowych, stały monitoring skutków kryzysu na poziomie przedsiębiorstw, branż i regionów, akcje informacyjne i edukacyjne docierające do wszystkich członków „Solidarności”.

Komisja Krajowa domaga się od rządu i pracodawców pilnego podjęcia dialogu z partnerami społecznymi w następujących obszarach:

1. Utrzymania zatrudnienia poprzez stymulowaną pomoc dla firm i pracowników. Wszelkie działania w tym zakresie powinny być wynegocjowane z przedstawicielami pracowników w drodze dialogu i wsparte systemową pomocą państwa.

2. Utrzymania popytu wewnętrznego poprzez ochronę poziomu wynagrodzeń, systematyczny wzrost płacy minimalnej, zmniejszanie rozwarstwienia dochodów,  przede wszystkim poprzez wzrost nakładów na inwestycje publiczne.

3. Przyspieszenie i zwiększenie efektywności wykorzystania funduszy europejskich do działań antykryzysowych na rynku pracy.

4. Opracowania systemu pomocy dla najuboższych i najbardziej poszkodowanych w wyniku kryzysu.

5. Odbudowy zaufania i solidarności poprzez dialog od szczebla zakładowego, prawo do informacji i konsultacji pozwalające uniknąć podejrzeń o wykorzystywanie kryzysu do działań antypracowniczych i maksymalizacji zysku.

Pomimo napięć i konfliktów społecznych Komisja Krajowa deklaruje wolę współpracy i dialogu. Do takiego dialogu wzywamy też rząd i pracodawców. Przestrzegamy jednocześnie przed doktrynalną liberalizacją rynku pracy, nieuzasadnionymi ułatwieniami zwolnień pracowników, w tym osób w wieku przedemerytalnym czy ograniczaniu uprawnień pracowniczych. Będziemy takim działaniom stanowczo przeciwni, ponieważ naruszają one poczucie bezpieczeństwa i w praktyce pogłębią kryzys i zwielokrotnią jego negatywne oddziaływanie.