Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża swoje uznanie i podziękowanie dla wszystkich osób współtworzących tysiąc numerów Tygodnika Solidarność na przestrzeni 26 lat. Tygodnik wpisał się na trwałe w historię wolnych mediów w Polsce. Pozostał też wierny idei wolności, solidarności i walki o godność zwykłego człowieka. Do dzisiaj jest jednym z nielicznych rynkowych tytułów prasowych promujących debatę o problemach społecznych i pracowniczych.
Komisja Krajowa dziękuje obecnej redakcji Tygodnika za pracę na rzecz dialogu i spraw pracowniczych. To praca ważna i wyjątkowa, choć nie zawsze doceniana.
Przy okazji tysięcznego numeru Tygodnika Solidarność Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” podkreśla wagę publicznej debaty o kluczowych sprawach społecznych, istotnych dla milionów Polaków.
Tag: Stanowisko
Stanowisko KK nr 12/07 ws. wydarzeń w Birmie
NSZZ „Solidarność” z głębokim niepokojem obserwuje wydarzenia, które w ostatnim czasie mają miejsce w Birmie.
Dążenie obywateli do poszanowania ich podstawowych praw jest fundamentalnym prawem każdego człowieka zagwarantowanym w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, której zapisów Birma zobowiązała się przestrzegać, przystępując do Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1948 r.
Jednak od wielu lat Birmańczycy pozbawieni są podstawowego prawa do organizowania się w miejscu pracy oraz zmuszani są do pracy przymusowej w obozach. Władze wojskowe Birmy tym samym naruszają podstawowe konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy, tj. konwencję 87 oraz 105.
Dążenia społeczeństwa birmańskiego do poprawy swojej sytuacji politycznej i ekonomicznej uznajemy za uprawnione i słuszne, wyrażając jednocześnie nasze poparcie i naszą solidarność z wszystkimi Birmańczykami, którzy żądają demokratycznych zmian.
Zdecydowanie protestujemy przeciwko rozlewowi krwi i stosowaniu represji wobec obywateli, którzy w sposób pokojowy domagają się poprawy swojego bytu. Oczekujemy zaprzestania stosowania siły, uwolnienia wszystkich zatrzymanych oraz umożliwienia swobodnej działalności przywódcom opozycji demokratycznej Birmy.
Zwracamy się do wszystkich przywódców politycznych, związkowych, do instytucji i organizacji społecznych na świecie, aby nie pozostawali obojętni na wydarzenia w Birmie, aby potępiły reżim, którego jedyną metodą postępowania wobec własnych obywateli jest stosowanie przemocy, aby dały wyraz solidarności z krajem, który tej solidarności potrzebuje.
Stanowisko KK nr 10/07 ws. kampanii „Polska Przyjazna Pracownikom”
XXI Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” jednoznacznie opowiedział się za budową Polski przyjaznej pracownikom, w której rozwój gospodarczy staje się źródłem poprawy warunków życia pracowników i ich rodzin oraz systematycznego zmniejszania sfery ubóstwa i wykluczenia społecznego grup najsłabszych. Określił też najważniejsze filary takiego państwa. Rozpoczynając kampanię społeczną na rzecz Polski przyjaznej pracownikom, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa wszystkich aspirujących do rządzenia krajem o odniesienie się do tego programu, a w szczególności do działań na rzecz stałego zatrudnienia jako podstawy bezpieczeństwa pracownika i firmy oraz na rzecz zapewnienia bezwzględnego przestrzegania konstytucyjnego prawa do zrzeszania się w związki zawodowe jako fundamentu dialogu społecznego.
Komisja Krajowa podkreśla, że to właśnie stałe zatrudnienie i systematyczny wzrost płac najskuteczniej zapobiegną rosnącej i groźnej dla gospodarki emigracji zarobkowej. Stałe zatrudnienie to także gwarancja bezpieczeństwa emerytalnego pojedynczego pracownika
i całego systemu ubezpieczeń, podobnie jak zapewnienie płacy godziwej.
Jednoznacznej odpowiedzi wymaga też kwestia ochrony prawa do zrzeszania się. Nie ma dialogu społecznego w kraju, w którym za zakładanie organizacji związkowych wyrzuca się z pracy. Potrzebne są deklaracje zaostrzenia prawa, które będzie skutecznie zniechęcało do tego typu praktyk.
Kampania „Polska przyjazna pracownikom” nie skończy się w dniu wyborów parlamentarnych. Apelujemy do wszystkich członków NSZZ „Solidarność” o udział w wyborach i oddanie głosu na kandydatów i ugrupowania, które dotychczas realizowały te założenia i opowiedzą się za „Polską przyjazną pracownikom” także w swoich deklaracjach programowych.
Stanowisko XXI KZD nr 6/2007 ws. sposobu prywatyzacji spółek Skarbu Państwa oraz innych zakładów pracy
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wyraża sprzeciw wobec prywatyzacji spółek Skarbu Państwa i innych zakładów pracy bez zabezpieczenia interesów pracowniczych w postaci podpisanego przez inwestora i związki zawodowe pakietu gwarancji pracowniczych.
Przykładem nieliczenia się z pracownikami jest sprzedaż HSW Zakład Sprężynowania sp. z o.o. w Stalowej Woli, Fortum Częstochowa, Spółek Grupy Kapitałowej Zarządu Morskiego Portu Gdynia.
Domagamy się wprowadzenia takich uregulowań prawnych, aby wynegocjowany
i podpisany z zakładowymi organizacjami związkowymi pakiet gwarancji pracowniczych był integralną częścią umowy prywatyzacyjnej.
Stanowisko XXI KZD nr 5/2007 ws. sytuacji w sektorze paliwowo-energetycznym
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” w związku z napiętą sytuacją w sektorze paliwowo-energetycznym, żąda realizacji podpisanych przez Rząd RP porozumień.
Domagamy się przyjęcia w trybie pilnym przez Sejm RP ustawy o konwersji akcji pracowniczych. W przypadku nie przyjęcia ww. ustawy, zwracamy się do Premiera RP o podpisanie stosownego porozumienia ze związkami zawodowymi.
Stanowisko XXI KZD nr 4/2007 ws. odwołania z funkcji Prezesa Radia Opole
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wyraża swój stanowczy sprzeciw i oburzenie spowodowane wulgarnym zachowaniem Prezesa Radia Opole SA., który jako osoba kierująca mediami powinien w sposób szczególny reprezentować etyczną postawę. KZD oczekuje, że w Polsce, gdzie po tylu latach przywrócono podmiotowość człowieka, takie zachowanie spotka się z jednoznaczną krytyką, a w konsekwencji decyzją odsuwającą pozbawionego elementarnej kultury człowieka od tak odpowiedzialnej funkcji. Wobec powyższego, delegaci oczekują podjęcia przez Radę Nadzorczą Radia Opole S.A. i Krajową Radę Radiofonii i Telewizji natychmiastowych działań dyscyplinarnych wobec Prezesa, którego zachowanie narusza nie tylko podstawowe prawa pracownicze, ale przede wszystkim przeczy idei praworządności i jest brakiem szacunku dla ludzi pracy.
Krajowy Zjazd Delegatów apeluje do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o większą dbałość i odpowiedzialność przy doborze kadry kierującej mediami publicznymi w Polsce.
Stanowisko XXI KZD nr 3/2007 w 25. rocznicę powstania Solidarności Walczącej
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, uznając zasługi Solidarności Walczącej w walce o demokratyczną Polskę i w obronie zdelegalizowanej w wyniku stanu wojennego w grudniu 1981 roku „Solidarności”, wyraża podziękowanie wszystkim jej członkom i współpracownikom. Wasze bohaterstwo, bezkompromisowa i patriotyczna postawa dawała nadzieję na zwycięstwo demokracji nad panującym wówczas komunistycznym reżimem.
Zasłużyliście na wdzięczność i pamięć naszą i przyszłych pokoleń Polaków.
Stanowisko XXI KZD nr 2/2007 ws. pacyfikacji pracowników MPK w Kielcach
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” potępia zleconą przez prezydenta miasta brutalną interwencję wynajętych ochroniarzy wobec strajkujących w obronie praw pracowników kieleckiego MPK.
Kategorycznie domagamy się od władz samorządowych Kielc zaprzestania takich działań i podjęcia rozmów z protestującymi.
Krajowy Zjazd Delegatów wyraża uznanie dla załogi MPK broniącej swoich miejsc pracy i wzywa członków NSZZ „Solidarność” do udziału w ogólnopolskiej solidarnościowej demonstracji w Kielcach w dniu 3 września 2007 r.
Stanowisko XXI KZD nr 1/2007 ws. Zbrodni Lubińskiej
W 25 rocznicę Zbrodni Lubińskiej Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” składa hołd zastrzelonym i rannym uczestnikom pokojowej manifestacji zorganizowanej w Lubinie 31 sierpnia 1982 roku dla uczczenia drugiej rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych. Od kul brutalnie interweniującej milicji zginęli wówczas nasi koledzy: Michał Adamowicz, Mieczysław Poźniak i Andrzej Trajkowski.
Żyjąc dziś w wolnym i suwerennym kraju, winni jesteśmy pamięć wszystkim Ofiarom dramatycznych lat stanu wojennego. To ich poświęcenie zbudowało fundament niepodległej
i demokratycznej Polski.
NSZZ „Solidarność” nigdy o nich nie zapomni!
Krajowy Zjazd Delegatów wyraża szacunek i wdzięczność także tysiącom bezimiennych, którzy w tamtych ponurych czasach mieli odwagę otwarcie upominać się o wolność, prawa pracownicze i związkowe. Współczesna młodzież może być dumna ze swych rodziców.
Stanowisko KK nr 9/07 ws. braku strategii państwa przeciwdziałania emigracji i imigracji pracowników
W oparciu o obserwację zjawisk i procesów zachodzących na polskim rynku pracy oraz doświadczeń innych krajów europejskich, które miały podobną sytuację, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że coraz bardziej dotkliwy jest brak strategii państwa skutecznie przeciwdziałającej niekorzystnym zjawiskom rosnącej emigracji i imigracji pracowników.
1. Polska 2007 roku staje się krajem emigracyjno-imigracyjnym z przewagą pracy nielegalnej migrantów. Staje się również krajem tranzytowym i będzie takim, aż do chwili zauważalnej zmiany polityki państwa i pracodawców w stosunku do pracowników, azylantów i migrantów. Zmiana taka wymaga opracowania i stosowania przez państwo jasno określonej strategii wobec ruchów emigracyjnych, migracyjnych i reemigracji. Tezą zasadniczą tej strategii winno być tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi gospodarczemu kraju, przedsiębiorstw, pracowników, młodzieży oraz zwiększeniu dochodów pracowników i gospodarstw domowych. Coraz bardziej atrakcyjnymi powinno stawać się życie w kraju, warunki pracy, płacy, dostęp do usług, szczególnie w zakresie edukacji. Z raportu MPiPS z 2007 r. „Zatrudnienie w Polsce” wynika, że przyczyną emigracji Polaków są niskie wynagrodzenia, wysokie bezrobocie, niski wzrost zatrudnienia i wysokie koszty utrzymania. To są również przyczyny imigracji do Polski i do Europy. 2. Emigracja. Polska staje się krajem emigracji netto (więcej obywateli z niej wyjeżdża niż przyjeżdża). Emigracja jest przyczyną obniżania efektywności krajowych systemów ubezpieczeniowych, niższego PKB, niszczenia rodzin, pogorszenia konkurencyjności. Najczęściej emigrują fachowcy, ludzie wykształceni i potrzebni polskiej gospodarce.
3. Imigracja. Polska staje się krajem nielegalnej pracy imigrantów. Powoduje to obniżanie płac, wzrost lokalnego bezrobocia, obniżenie prestiżu niektórych zawodów i szkoleń zawodowych, standardów pracy (praca byle jaka, krótkoterminowa, nisko opłacana). Zatrudnianie cudzoziemców może pełnić rolę uzupełniającą na rynku pracy pod warunkami legalności pracy i niedyskryminacji płacowej i socjalnej migrantów.
4. Reemigracja. W Polsce powroty do kraju mają szanse zaistnieć tylko pod warunkiem polityki państwa i pracodawców zwiększającej atrakcyjność warunków życia, pracy, płacy i dostępu do usług. Badania IPiSS wykazały, że płaca motywująca do powrotu do kraju to kwota około 4 000 zł miesięcznie.
Zadania państwa i rządu
Poprawa mobilności instytucji
1. Powołanie ośrodka koordynującego określenie kierunków polityki państwa w zakresie migracji, emigracji i reemigracji.
2. Opracowanie strategii, z której wynika, że polityki migracyjne mają się przyczynić do wzrostu legalności pracy, uzupełniania lokalnych braków rąk do pracy, do rozwoju gospodarki krajowej, lokalnej. Natomiast polityka migracyjna nie może służyć do rozwiązywania doraźnych, głównie lobbystycznych, problemów pracodawców.
3. Poprawianie prawa pracy, egzekucja przestrzegania prawa pracy, standardów pracy i warunków socjalnych migranta i jego rodziny, przeciwdziałanie dyskryminacji w zakresie warunków zatrudnienia i wynagrodzenia a także przeciwko pracy nielegalnej lub nierejestrowanej.
4. Zorganizowanie zintegrowanego systemu informatycznego m.in. w celu likwidacji obecnej fikcji statystycznej, stworzenie baz danych emigrantów i imigrantów, stworzenie baz danych zapotrzebowań polskich branż i przedsiębiorstw.
5. Zorganizowanie sprawnego systemu kontroli wieloinstancyjnej, ze zmianą kwalifikacji prawnej tzw. zatrudnienia na czarno z wykroczenia na przestępstwo, z wyższymi sankcjami finansowymi, zamknięciem czasowym lub dłuższym przedsiębiorstwa, cofnięciem licencji, konfiskatą mienia i karą więzienia, wreszcie, tworzeniem banków danych nieuczciwych pracodawców, pośredników i agencji.
6. Zawieranie dwustronnych umów z rządami zainteresowanych państw w celu lepszej ochrony imigrantów na zasadzie wzajemności (pomoc konsularna, integracja, pomoc
w reemigracji).
7. Działania ochronne polskiego rynku pracy poprzez tworzenie przepisów ograniczających dostęp do krajowego rynku zagranicznym pracodawcom nie stosującym zasad społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), ograniczenie okresowe przyjazdów i wyjazdów obywateli spoza UE.
8. Ratyfikacja konwencji MOP nr 97, 143, 181, o co wnosił NSZZ „Solidarność” poprzez decyzje Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nr 220/04 z 24.08.2004 r. i 217/06 z 20.12.2006 r.
9. Poprawienie pracy publicznych służb zatrudnienia w zakresie mobilności polskich bezrobotnych, pozyskiwania dla nich ofert pracy i informacji o prawdziwej sytuacji na rynku pracy, m.in. w zakresie potrzeb pracodawców szkoleń pracowników oraz bezrobotnych.
10. Opracowanie polityki integracji migrantów w celu uniknięcia kryzysów społecznych ujawnionych w krajach starej Unii Europejskiej.
Generalnie założenia polskiej strategii migracyjnej, emigracyjnej i reemigracji winny przyczynić się do działań państwa chroniących polski rynek pracy i płacy, preferując wsparcie dla polskich przedsiębiorców i pracowników oraz bezrobotnych a pracę migrantów traktować jako uzupełnienie, pod warunkiem zgody właściwej powiatowej rady zatrudnienia.
Pracodawcy
Poprawa mobilności pracowników
Pracodawcy winni wykorzystywać polskie zasoby rynku pracy m.in. zgłaszając wcześniej swoje potrzeby do publicznych służb zatrudnienia i korzystając z dostępnych ulg na zatrudnienie sezonowe i szkolenia pracowników, które należy rozszerzyć m.in. a pracowników tymczasowych. W sytuacji rzeczywistego braku rąk do pracy pracodawcy winni ubiegać się o pracowników spoza UE pod warunkiem skierowania ich przez publiczne służby zatrudnienia za zgodą powiatowej rady zatrudnienia i za odpowiednim zabezpieczeniem finansowym.
Warunki pracy i płacy winny być nie gorsze od warunków dla polskich pracowników, a ponadto pracodawcy zatrudniający cudzoziemców winni również odpowiadać za zapewnienie standardów socjalnych, aby uniknąć urągającej ludzkiej godności sytuacji, w jakich niekiedy znajdują się polscy pracownicy zagranicą.
Publiczne służby zatrudnienia
Poprawa mobilności bezrobotnych
Publiczne służby zatrudnienia winny preferować szkolenia i zatrudnienia polskich bezrobotnych. W tym celu, zgodnie z działaniem 6.7 Krajowego Planu Działań na Rzecz Zatrudnienia na 2006 r., należy wykonać badanie z wpływu migracji na rynek pracy w Polsce, a także codzienny monitoring sytuacji na lokalnym rynku pracy, m.in. poprzez badanie zawodów deficytowych, nadwyżkowych a także potrzeb pracodawców. Z tych analiz powinny powstawać bazy danych bezrobotnych miejscowych, pracowników migrujących, potrzeb pracodawców i ofert pracy.
Do zadań publicznych służb zatrudnienia winno należeć sprawdzenie reputacji i wiarygodności pracodawcy a także niepublicznych agencji zatrudnienia. Bardziej rygorystyczna powinna być też polityka przyznawania certyfikatów wszelkim pośrednictwom pracy. Agencje pracy nie mogą stać się furtką dla dumpingowego otwierania polskiego rynku pracy na tanich imigrantów.
Dokonując tej krótkiej oceny zjawisk migracyjnych na polskim rynku pracy Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” oczekuje od powołanego zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów Zespołu do Spraw Migracji, poszerzenia składu zespołów roboczych o partnerów społecznych i wypracowania strategii polityki migracyjnej państwa w oparciu o rzetelne dane stworzonego polskiego systemu informatycznego, a także w oparciu o założenia Krajowego Programu Reform 2005-08 (działania 3.3.).
Natomiast w obecnej chwili nadrzędnymi pozostaje:
– zatrudnianie polskich bezrobotnych;
– podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych;
– działanie na rzecz stałego zatrudnienia;
– wzrost płac i systematyczne podnoszenie stopy życiowej Polaków, w celu wyhamowania emigracji i spowodowania powrotu emigrantów do pracy w kraju;
– zatrudnianie imigrantów wyłącznie legalnie i uzupełniająco, zgodnie ze standardami UE, MOP i krajowymi;
– ścigania nielegalnego zatrudnienia w celu zamiany tysięcy nielegalnych miejsc pracy
na legalne;
– rygorystyczna kontrola przestrzegania standardów pracy i płacy.