Tag: Stanowisko

Stanowisko KK nr 15/09 ws. krytycznej sytuacji w Zakładach Chemicznych Police S.A.

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

W związku z kryzysową sytuacją w Zakładach Chemicznych Police S.A. spowodowaną brakiem dostaw gazu niezbędnego do produkcji oraz odmowa poręczenia kredytu przez rządową Agencję Rozwoju Przemysłu, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa rząd RP do udzielenia firmie niezbędnej pomocy.

Brak reakcji oznacza wstrzymanie produkcji w ZC Police oraz oznacza likwidację ponad czterech tysięcy miejsc pracy w samym zakładzie i wielu tysięcy u kooperantów.

Upadłość kolejnego dużego zakładu w województwie zachodniopomorskim oznacza dalszą degradację całego regionu, którego negatywne skutki będą odczuwalne przez wiele lat.

Stanowisko KK nr 14/09 ws. łamania praw związkowych w Sanden Manufacturing Poland Sp. z o.o. w Polkowicach

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” deklaruje wsparcie dla działań Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe w obronie praw związkowych w Sanden Manufacturing Poland Sp. z o.o. w Polkowicach.

Komisja Krajowa wzywa zarząd spółki do zaprzestania szykanowania związkowców działających w obronie praw pracowników do godnej płacy.

Wobec zwolnienia z pracy przewodniczącej Komisji Zakładowej, Komisja Krajowa upoważnia Prezydium KK we współpracy z Zarządem Regionu do podjęcia stosownych działań również na forum międzynarodowym w celu przywrócenia jej do pracy.

Stanowisko KK nr 13/09 ws. sytuacji w spółkach realizujących kolejowe przewozy pasażerskie

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stanowczo protestuje przeciwko dotychczasowym działaniom Rządu oraz Ministerstwa Infrastruktury, które doprowadziły do katastrofalnej sytuacji rynku kolejowych przewozów pasażerskich. Obecny stan jest wynikiem przeprowadzenia restrukturyzacji zgodnie z wybranymi założeniami ze Strategii Rządowej dla transportu kolejowego do roku 2013, która miała uporządkować ten segment przewozów, gwarantując społeczeństwu przewozy zgodne z oczekiwaniami pasażerów a pracownikom zatrudnienie.

W efekcie przekazania Oddziału Przewozy Międzywojewódzkie (OPM), spółka PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. utraciła przychody z przewozów międzywojewódzkich w kwocie ponad 850 mln zł rocznie, natomiast nie pozbyła się znacznej części kosztów działalności bieżącej, związanych z tymi przewozami. Powodem opisanej sytuacji było przeprowadzenie w 2008 r. procesów restrukturyzacyjnych w oparciu o nieprawidłowe prognozy ekonomiczne przygotowane przez Grupę PKP. Działania te spowodowały:

  1. Stałe pogorszanie oferty przewozowej dla pasażerów poprzez: znaczne zmniejszenie liczby pociągów międzywojewódzkich dofinansowanych przez Ministerstwo Infrastruktury oraz brak rzetelnej informacji o pociągach, koordynacji rozkładu jazdy, zintegrowanego systemu sprzedaży biletów oraz jednego wspólnego biletu na przejazd środkami transportu kolejowego należącego do różnych przewoźników;
  2. Groźbę paraliżu komunikacyjnego w kraju, poprzez utratę połączeń w ruchu regionalnym dla osób dojeżdżających do szkół, pracy, urzędów i instytucji, itp., jak również w ruchu dalekobieżnym – może to dotyczyć kilkaset tysięcy pasażerów;
  3. Znaczne pogorszenie efektywności gospodarczej spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o.; zadłużenie (niepełne oddłużenie, będące konsekwencją starych długów powstałych w okresie gdy spółka była w Grupie PKP), w momencie przekazania udziałów spółki Samorządom Wojewódzkim, kształtowało się na poziomie 360 mln zł., pomimo gwarancji rządowych, że przekazanie spółki odbędzie się bez jakichkolwiek zaległości;
  4. Zajęcie przez komornika rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o., co spowodowało utratę płynności finansowej;
  5. Zagrożenie ogłoszenia upadłości spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o., wypłaty wynagrodzeń dla pracowników oraz utraty miejsc pracy;
  6. Brak możliwości rozwoju PKP Przewozy Regionalne z o.o., jak również PKP Intercity S.A., np. poprzez uniemożliwienie wejścia spółki PKP IC na giełdę;
  7. Konflikty zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne;
  8. Negatywny wizerunek kolejowych firm przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), jak również Ministerstwa Infrastruktury;
  9. Stworzenie korzystnych warunków dla obcych przewoźników na wejście na krajowy rynek kolejowych przewozów pasażerskich, w związku z liberalizacją rynku przewozów pasażerskich z dniem 1 stycznia 2010 r. i usunięcie z segmentu kolejowych przewozów pasażerskich polskich firm (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.);
  10. Zagrożenie istnienia obu kolejowych spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), zagrożenie utraty miejsc pracy dla prawie 25 tys. pracowników, co w konsekwencji uderzy w ich rodziny.

Brak jakiejkolwiek reakcji, prób pomocy i mediacji ze strony Ministerstwa Infrastruktury, jest przez nas postrzegane jako porażka przygotowanej na kolanie „reformy” z 2008 r. Obecna sytuacja w PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., po 9 miesiącach od usamorządowienia, rodzi przypuszczenia, że były jej właściciel (Ministerstwo Infrastruktury), przekazując spółkę Samorządom Wojewódzkim, od samego początku miał w zamiarze jej likwidację, a to by świadczyło o świadomym działaniu na szkodę spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. i konsekwencjami karnymi.

Od Ministerstwa Infrastruktury żądamy podjęcia niezwłocznych działań mających na celu:

  1. Wdrożenie działań gwarantujących dalsze istnienie oraz płynny rozwój polskich spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.) tak, aby były one w stanie sprostać konkurencji;
  2. Pełne oddłużenie spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., tj. kwoty 360 mln zł, wynikającej z działalności spółki sprzed usamorządowienia (zmiany właścicielskiej);
  3. Wprowadzenie rozwiązań systemowych, dotyczących przekazywania do PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. środków finansowych z CIT, PIT oraz z funduszu kolejowego, na kolejowe przewozy regionalne;
  4. Doprowadzenie do zdjęcia zajęć komorniczych z rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., umożliwiając jej prawidłowe funkcjonowanie;
  5. Wywiązania się Ministerstwa Infrastruktury z zobowiązania zawartego w Porozumieniu z dnia 17 lipca 2008r. z Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w Grupie PKP, na mocy którego pracownicy spółek Grupy PKP mieli być objęci paktem gwarancji pracowniczych, przed dokonaniem zmian właścicielskich;
  6. Doprowadzenie do pełnej współpracy pomiędzy PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. a PKP Intercity S.A., korzystnej dla społeczeństwa – podróżnych i pracowników.
  7. Pełne finansowanie kolejowych przewozów pasażerskich w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym;
  8. Podpisanie wieloletnich umów na realizację kolejowych przewozów pasażerskich w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym.

Od Samorządów Wojewódzkich domagamy się:

  1. Przekazania pełnych kwot dotacji za zamówioną pracę eksploatacyjną na terenie każdego z województw;
  2. Podpisywania wieloletnich umów na wykonywanie kolejowych przewozów pasażerskich;
  3. Podpisania paktu gwarancji pracowniczych dla pracowników spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o..
  4. Zobowiązania władz spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. do respektowania Porozumienia z dnia 27 maja 2009 r. zawartego pomiędzy Prezesem spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. a Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w PKP PR, stanowiącego o niedokonywaniu zwolnień pracowników spółki do czasu spisania paktu gwarancji pracowniczych.

Stanowisko KK nr 12/09 w obronie Krzyża Świętego

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

„Tylko pod Krzyżem,

tylko pod tym znakiem

Polska jest Polską,

a Polak Polakiem”

(A. Mickiewicz)

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z zaskoczeniem i wielkim oburzeniem przyjęła orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu kwestionujące obecność Krzyża w życiu publicznym. Historia Polski i Europy jest nierozerwalnie związana z chrześcijaństwem.

NSZZ „Solidarność” ma obowiązek zabrania głosu w tej sprawie. Nasz Związek powstał i trwa czerpiąc swą siłę i moc z Krzyża Świętego, który jest Znakiem najwyższej miłości i ponadczasowej solidarności Boga z człowiekiem. Od pokoleń jest on symbolem naszej wiary i nadziei. Prowadził nas do wolności i niepodległości. O Jego obecność w życiu publicznym upominało się wiele pokoleń Polaków, w tym młodzież z Miętnego i Włoszczowej. Dlatego Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża swoje głębokie oburzenie, że w wolnej Polsce są środowiska, które chcą odmówić młodym ludziom prawa do obecności Krzyża w Szkołach, którym przeszkadza Krzyż w szpitalach i zakładach pracy.

„Krzyż jest wpisany w życie człowieka” – mówił do młodzieży Ojciec Święty Jan Paweł II i przestrzegał: „Rozpowszechniona dziś powierzchowna kultura, która przypisuje wartość tylko temu, co ma pozór piękna, chciałaby wam wmówić, że trzeba odrzucić Krzyż.” A podczas homilii w Zakopanem wzywał: „Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że Krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie (…) Nie wstydźcie się tego Krzyża. Brońcie Krzyża.”

NSZZ „Solidarność” przyjmuje te słowa jako testament i zobowiązanie do obrony Krzyża Świętego, któremu jesteśmy i pozostaniemy wierni.

Stanowisko XXIII KZD nr 16/2009 ws. sytuacji w oświacie

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wyraża serdeczne podziękowania nauczycielom, pracownikom administracji i obsługi za wszystko, co robią dla kształcenia i wychowania młodego pokolenia Polaków.

Mamy świadomość, jak trudne jest to zadanie w sytuacji permanentnego niedofinansowania edukacji, na którą przeznacza się u nas mniej niż 3% PKB a więc znacznie poniżej standardu obowiązującego w większości krajów Unii Europejskiej. Trudności te pogłębia polityka władz oświatowych, wprowadzająca elementy chaosu organizacyjnego i prawnego, co powoduje frustrację środowiska rodziców i nauczycieli.

Krajowy Zjazd Delegatów zwraca uwagę na:

–       brak należytego przygotowania procesu wdrażania obowiązku szkolnego od szóstego roku życia,

–       niewłaściwe przygotowanie procesu wdrażania zmian programowych (spór o nauczanie najnowszej historii Polski, problem podręczników i zaniżanie wymagań dla siedmiolatków w klasach pierwszych szkół podstawowych, itd.),

–       brak gwarancji opieki przedszkolnej dla wszystkich dzieci sześcio-
i pięcioletnich,

–       wprowadzenie oszczędności poprzez dodanie nieodpłatnych godzin, które muszą realizować nauczyciele przy braku warunków do ich realizacji (kosztem nauczycieli, którzy muszą realizować dodatkowe niepłatne zajęcia w warunkach uniemożliwiających ich realizację),

–       zagrożenie „dziką prywatyzacją” skutkująca zamykaniem i łączeniem szkół,

–       nadmierne zwiększanie liczby uczniów w oddziale szkolnym lub przedszkolnym
w szkołach prowadzonych przez niektóre jednostki samorządu terytorialnego,

–       przypadki naruszeń zasad dialogu społecznego: łamania zasad związanych z negocjowaniem regulaminów wynagrodzeń dla nauczycieli i odchodzenie od opiniowania projektów organizacji szkół.

Krajowy Zjazd Delegatów, w związku z trudną sytuacją polskiej szkoły, apeluje do pracowników oświaty, rodziców, przedstawicieli organów prowadzących oraz do środków społecznego przekazu o pomoc w monitorowaniu i przeciwdziałaniu decyzjom szkodzących polskiej szkole.

Stanowisko XXIII KZD nr 15/2009 ws. przemysłu zbrojeniowego

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Przemysł zbrojeniowy jest kluczowym elementem systemu bezpieczeństwa państwa. Zatrudnieni w nim pracownicy mają umiejętności wiedzę i doświadczenie niespotykane w innych branżach. Przemysł zbrojeniowy, z uwagi na swoje znaczenie dla każdego państwa, jako jedyna branża w UE jest wyłączona z ograniczeń dotyczących udzielania pomocy publicznej.

Polska nigdy nie była wspierana wystarczającą „pomocą militarną” ze strony swoich sojuszników i z uwagi na szeroko rozumiane własne bezpieczeństwo, dla zachowania niezależnej zdolności obronnej powinna i musi wspierać własny przemysł zbrojeniowy.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się od rządu RP podjęcia natychmiastowych działań, które uchronią przed upadłością polski przemysł zbrojeniowy.

Stanowisko XXIII KZD nr 14/2009 ws. stanowiska MKZZ przed Konferencją Klimatyczną COP15 w Kopenhadze

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” oczekuje podpisania porozumienia pomiędzy centralami związkowymi szczebla europejskiego i krajowego w sprawie warunków wdrażania Pakietu Klimatyczno-Energetycznego przed rozpoczęciem jego realizacji.

W stanowisku MKZZ , w formie dostosowanej do porozumienia globalnego, powinien zostać określony w szczególności sposób rekompensaty utraconych miejsc pracy w miejsce mających powstać nowych tzw. „zielonych miejsc pracy”. Równie istotnym jest pozostawienie w dyspozycji przedsiębiorców opłat emisyjnych, które pozwolą na tworzenie funduszy inwestycyjnych.

Niezmiernie ważnym jest usunięcie ze stanowiska MKZZ bezwzględnego poparcia tez IPCC (Międzyrządowy Panel ds. zmian klimatu) budzących kontrowersje zawarte m.in. w stanowisku Komitetu Nauk Geologicznych PAN w sprawie zagrożenia globalnym ociepleniem z dnia 12.02.2009, a także postulatu przyspieszenia przejścia do gospodarki tzw. „niskowęglowej”, polegającej na wyeliminowaniu węgla jako źródła energii.

Ponadto dla zachowania obiektywizmu i pełnej swobody wyrażania opinii na konferencjach związkowych dot. zmian klimatycznych na równi powinni uczestniczyć eksperci IPCC oraz naukowcy kwestionujący dominujący wpływ działalności ludzkiej na globalne ocieplenie.

Brak możliwości wyegzekwowania od państw spoza UE stosowania rozwiązań Pakietu doprowadzi do wystąpienia zjawiska tzw. „wycieku węgla” (carbon leakage) przez przenoszenie produkcji wysokoemisyjnych wyrobów poza granice UE. Dotyczy to producentów energii, klinkieru (cementu), wapna, koksu, surówki żelaza lub stali surowej, szkła, wyrobów ceramicznych, papieru lub tektury powodując likwidację miejsc pracy w tych gałęziach przemysłu.

Tylko spełnienie wyżej wymienionych postulatów pozwoli NSZZ „Solidarność” zaakceptować warunki realizacji Pakietu Klimatyczno-Energetycznego.

Stanowisko XXIII KZD nr 13/2009 ws. wynagradzania pracowników samorządowych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” oczekuje od rządu RP przygotowania i wdrożenia w życie systemowych rozwiązań dotyczących wzrostu wynagrodzeń pracowników sfery samorządowej.

W chwili obecnej rozwiązania ustawowe nie gwarantują pracownikom samorządowym wzrostu wynagrodzeń nawet o wskaźnik inflacji. Niejednokrotnie bywa tak, że pracownicy nawet przez kilka lat nie mieli zwaloryzowanych płac. Dotyczy to szczególnie pracowników jednostek organizacyjnych takich jak pomoc społeczna.

Stanowisko XXIII KZD nr 12/2009 ws. równego statusu pracowników samorządowych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się od rządu RP podjęcia odpowiednich działań legislacyjnych w celu odejścia od różnicowania zasad wynagradzania pracowników samorządowych.

Ustawa o pracownikach samorządowych określa prawa obowiązki i odpowiedzialność wszystkich pracowników zatrudnionych w jednostkach samorządowych. Jednocześnie dokonuje podziału pracowników na dwie grupy, zatrudnionych w urzędach oraz zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych tych urzędów. Rozporządzenie wydane na bazie ustawy określa dwie tabele płacy minimalnej na poszczególnych stanowiskach. Przy tych samych wymogach kwalifikacyjnych, na tym samym stanowisku pracy, pracownicy jednostek mają stawkę niższą od pracowników urzędów. Na tej podstawie pracownik samorządowy w zależności od tego, gdzie jest zatrudniony, otrzyma mniejsze lub większe wynagrodzenie. Takie rozwiązanie przyjęte przez parlament stanowi dyskryminację tego samego podmiotu, jakim jest pracownik samorządowy.

Stanowisko XXIII KZD nr 11/2009 ws. ulgi podatkowej

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wnosi do Komisji Krajowej o przeprowadzenie inicjatywy ustawodawczej w sprawie zwolnienia z opodatkowania dochodów z tytułu emerytury, renty oraz zasiłków przedemerytalnych w sytuacji, gdy wysokość tych świadczeń jest niższa niż minimalne wynagrodzenie.