Tag: Stanowisko

Dziś mija pierwsza rocznica krakowskich uroczystości, kiedy Naród odprowadzał na wieczny spoczynek Prezydenta Rzeczypospolitej i Jego małżonkę. Zginęli w tragicznej katastrofie lotniczej, w której śmierć poniosło 96 osób udających się do Katynia, aby uczcić pamięć ofiar zbrodni popełnionej przez sowietów. Zginęli nieopodal miejsca kaźni polskich oficerów. Lecieli, aby w odruchu serca i patriotycznego obowiązku oddać hołd ofiarom sowieckiego mordu. Ponieśli śmierć tak samo niespodziewanie, jak oficerowie w dołach katyńskich przed 70 laty. 10 kwietnia 2010 r. słowo Katyń zyskało podwójne znacznie.

W drodze na Golgotę Wschodu zginęli: Prezydent RP Lech Kaczyński, Jego małżonka Maria, ostatni Prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, parlamentarzyści, dowódcy wszystkich rodzajów sił zbrojnych RP, pracownicy kancelarii prezydenta, duchowni, przedstawiciele ministerstw, instytucji państwowych, organizacji kombatanckich i społecznych oraz załoga samolotu.

Ta tragedia dotknęła każdego z nas. Straciliśmy wybitnych Polaków. Straciliśmy Prezydenta, który całym swoim życiem i swoją działalnością potwierdzał, jak ważne są dla Niego solidarnościowe korzenie, Prezydenta który był naszym przyjacielem.

Niech ten czas, podobnie jak przed rokiem w dniach żałoby, połączy nas szczególną więzią, która najlepiej oddaje proste a zarazem niosące głębokie znacznie słowo: solidarność.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko nieprzestrzeganiu przez rząd ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, która jest podstawowym aktem prawnym kształtującym zasady dialogu społecznego pomiędzy partnerami społecznymi w Polsce.

Propozycja Ministra Finansów drastycznego skrócenia czasu pracy nad projektem budżetu państwa na 2012 rok oraz odstąpienie rządu od konsultacji wstępnych prognoz wielkości makroekonomicznych, stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej, pozbawiło możliwości wypracowania i ujęcia propozycji partnerów społecznych reprezentatywnych organizacji związków zawodowych i pracodawców w Założeniach do projektu ustawy budżetowej. Jest to wydarzenie bez precedensu, podważające wiarygodność strony rządowej.

NSZZ „Solidarność” apeluje do Prezydenta RP aby zrealizował w tym przypadku rolę strażnika art. 20 Konstytucji, który uznaje dialog i współpracę partnerów społecznych za podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej, oraz przywrócił rzetelność i autentyczność dialogu społecznego w Polsce.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uważa, że uchwalony projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, wprowadza rozwiązania szkodliwe dla polskiej nauki i szkolnictwa wyższego. Utrwalając  istniejące nieprawidłowości, prowadzi do  destabilizacji zatrudnienie (art. 118, 132).  Umożliwia  zwalnianie nawet pracowników mianowanych już po jednokrotnej ocenie negatywnej. Ustawa odbiera  prawa nabyte (art. 120 oraz art. 22 i 37 przepisów przejściowych).

Dotychczasowy status pracowników naukowych gwarantował niezależność od wpływów politycznych i dawał możliwość swobodnej pracy naukowej. Znowelizowana ustawa zmienia ten stan rzeczy. Komisja Krajowa uważa, że wbrew intencjom ustawodawcy  nastąpi  obniżenie poziomu nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce.

Poziom wynagrodzeń pracowników akademickich stanowi barierę dla rozwoju polskiej nauki, w szczególności dla zatrudnienia w uczelniach najzdolniejszych absolwentów.

Ponadto aktualny system płacowy ogranicza możliwości zatrudnienia wysoko kwalifikowanej kadry pracowników niebędących nauczycielami akademickimi niezbędnej do profesjonalnego zarządzania uczelniami i efektywnego prowadzenia badań.

Nakłady na  naukę i szkolnictwo wyższe w Polsce należą do najniższych w Unii Europejskiej. Głębokie niedoinwestowanie jest istotną przyczyną niepowodzeń w budowaniu innowacyjnej gospodarki.

Dlatego Komisja Krajowa domaga się przede wszystkim zwiększenia tych nakładów

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się wycofania rządowych planów reorganizacji gospodarki wodnej ujętych w projekcie ustawy „o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem występowania skutków powodzi i ich usuwaniem” z dnia 1.03.2011 r.

Proponowane w projekcie zmiany są pozorne i nie zapobiegają ani przyczynom, ani skutkom powodzi.

Komisja Krajowa podkreśla, że propozycja jest sprzeczna z Ramową Dyrektywą Wodną (dyrektywa nr 2000/60/WE) i wynikającym z niej podziałem terytorialnym regionów wodnych w obszarach dorzeczy zaakceptowanym przez Komisję Europejską.

Uznanie projektu za pilny jest niezgodne z art. 123 konstytucji RP w części projektu dotyczącej reformy gospodarki wodnej. Jest to ustawa regulująca ustrój i właściwość władz publicznych – likwidacja organu administracji rządowej niezespolonej.

W związku z powyższym Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wnosi o wyłączenie z projektu części dotyczącej reorganizacji gospodarki wodnej oraz domaga się przedłożenia kompleksowej koncepcji reformy gospodarki wodnej w oparciu o układ zlewniowy w regionach wodnych, obejmującej również wskazanie źródeł finansowania gospodarki wodnej.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża sprzeciw wobec tzw. oszczędnościowych działań Rządu, pogłębiających rozwarstwienie społeczne. Utrzymanie wzrostu gospodarczego powinno polegać na inwestowaniu w człowieka, ochronie istniejących i tworzeniu nowych, lepiej opłacanych miejsc pracy zgodnie ze strategią lizbońską, wzmocnieniu inwestycji zmierzających do pełnego wykorzystania funduszy europejskich umożliwiających rozwój gospodarki. Za pozorne uważamy oszczędności wynikające ze źle przygotowanej restrukturyzacji i prywatyzacji usług publicznych. Skutkiem tego jest coraz większa ilość zadań, za którymi nie idą środki finansowe, przenoszonych na samorządy.

Coraz wyższe koszty utrzymania spowodowane podwyżkami VAT oraz wzrostem cen energii elektrycznej i ciepła, chaos i kryzys na kolei, coraz trudniejszy dostęp do usług medycznych, ograniczanie dostępności do usług pocztowych – to fakty rzutujące na codzienne życie milionów Polaków. Działania Rządu RP zmierzające do zmniejszenia skutków kryzysu gospodarczego okazały się wysoce nieskuteczne. Zamiast mądrych decyzji, które chroniłyby miejsca pracy, minimalizowały bezrobocie oraz osłaniały strategiczne dla gospodarki sektory przemysłowe, jedynym ratunkiem stało się sięganie do kieszeni obywateli.

W związku z tym, stanowczo domagamy się pilnego podjęcia działań zmierzających do:

– ochrony   miejsc   pracy  także  poprzez  świadomą  politykę  przemysłową,  regionalną i spójności   państwa,

– usprawnienia i poprawy dostępności obywateli do usług publicznych,

– rzeczywistej ochrony najuboższych przed skutkami wzrostu kosztów utrzymania,

– stabilizacji systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” ocenia negatywnie zaproponowane przez Rząd RP  zmiany w sposobie lokowania składki emerytalnej w systemie ubezpieczeń społecznych. Uważamy, że mają one służyć doraźnemu zabezpieczeniu potrzeb budżetu państwa, kosztem składek emerytalnych milionów Polaków, zaniedbując równocześnie działania na rzecz poprawy funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych.

Przedstawione propozycje nie uwzględniają nieuchronnych zmian w strukturze demograficznej, a ich efektem będzie nadmierny wpływ polityczny na system emerytalny.

Nasze wątpliwości budzą też mało wiarygodne obietnice utrzymania dziedziczenia środków przekazywanych po zmianach w systemie ubezpieczeń społecznych na specjalne indywidualne konto w ZUS-ie. Potęguje je fakt, że warunkuje się to niewliczaniem tych środków do jawnego długu publicznego.

Komisja Krajowa NSZZ Solidarność nie zgadza się na jednokierunkowe zmiany, ograniczone w swym zasięgu do korekty w części lokowania składki przy jednoczesnym pozostawieniu modelu ustalania świadczeń w oparciu o zdefiniowaną składkę. Domagamy się szerokiej i kompleksowej debaty społecznej na temat funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych, która powinna rozpocząć się od jego oceny, wskazania perspektyw i wypracowania szerokiego poparcia dla ewentualnych zmian.

            W związku z aktualną sytuacją na kolei Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się od Rządu RP zdecydowanych działań, zmierzających do poprawy warunków funkcjonowania kolejnictwa w naszym kraju, m.in. poprzez:

1. Opracowanie rządowego programu inwestycji taborowych, pozwalającego na zastąpienie wyeksploatowanych wagonów, nowoczesnymi składami pasażerskimi.
2. Zwiększenie finansowania PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. umożliwiające pełne wykorzystanie środków Unii Europejskiej (tzw. wkład własny) na modernizację infrastruktury kolejowej.
3. Przejęcie przez państwo utrzymania drogi kolejowej (tory, rozjazdy, urządzenia związane z ich eksploatacją) tak jak ma to miejsce w przypadku dróg dla ruchu kołowego, co poprawi parametry techniczne, a w konsekwencji skróci czas przejazdów i podniesie atrakcyjność podróżowania koleją.
4. Zmianę w stosownych ustawach wzmacniającą uprawnienia regulacyjne Urzędu Transportu Kolejowego, co poprawi koordynację w działaniach pomiędzy przewoźnikami kolejowymi i spowoduje usprawnienie obsługi pasażerów.
5. Oddłużenie PKP S.A. z historycznych długów powstałych na mocy zapisów ustawy o PKP (restrukturyzacja PKP z kredytów i obligacji gwarantowanych przez Skarb Państwa), co poprawi zarządzanie nieruchomościami i odblokuje proces przekazywania niezbędnego majątku do spółek zależnych od PKP S.A.
6. Pełne dofinansowanie do przewozów pasażerskich w ruchu międzynarodowym i międzywojewódzkim.
7. Dotrzymanie wszystkich zobowiązań, wobec wydzielonej z Grupy PKP, Spółki Przewozy Regionalne.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko działaniom podejmowanym przez  Rząd wobec narodowego operatora, Poczty Polskiej S.A., a szczególnie przeciw planom likwidacji sieci urzędów pocztowych.

Rząd RP zmierza do osłabienia narodowego operatora. W okresie ostatnich dwóch lat te działania Rządu ulegają zdynamizowaniu. Konsekwentnie są przeprowadzane kolejne tury zwolnień grupowych. Została podjęta decyzja o czwartej turze zwolnień grupowych w 2011 roku, które mają objąć około 5 tys. pracowników w formule wypowiedzenia umów o pracę, oraz około 87 tys. pracowników w formie wypowiedzenia warunków pracy/płacy.

Jednocześnie Poczta Polska wycofuje się ze świadczenia najbardziej przyszłościowych usług (np. usługi kurierskie). Kolejne zmiany powodują utrudnienia w obsłudze klienta oraz  utrudnienia w pracy dla pracowników. Przykładami są tu: zmiany organizacyjne w najistotniejszym dla przedsiębiorstwa – Centrum Poczty, wprowadzanie złych programów informatycznych, niedawne zmiany organizacyjne  w Centrum Logistyki i Centrum Rachunkowości.

Ostatnio została  podjęta fundamentalna decyzja o likwidacji podstawowego (obok doświadczonych pracowników) dobra Poczty Polskiej, sieci urzędów pocztowych. Ta sieć zapewnia polskiemu społeczeństwu  dostępność do usług, które z cywilizacyjnego założenia są „usługami powszechnego dostępu”. Pracownicy służb eksploatacyjnych niecierpliwie oczekiwali doskonalenia zarządzania i unowocześnienia procedur, które umożliwią lepszą obsługę klientów.  Została podjęta przeciwna decyzja, tworzenia wewnętrznej konkurencji dla PP z nowym logo. To logo jest identyczne w kolorystyce z logiem największej niemieckiej firmy kurierskiej działającej na polskim rynku.

Koncepcja likwidowania własnej sieci została nawet przez liberalnych, ale niezależnych od Rządu ekspertów, oceniona jako zdumiewająca i chybiona. W przypadku zrealizowania tego planu pogorszenie dostępności do usług pocztowych spotka zarówno mieszkańców dużych, jak i małych miast, będzie jednak szczególnie dotkliwe dla mieszkańców wsi.

Za dwa lata polski rynek pocztowy zostanie otwarty dla wszystkich chętnych operatorów europejskich. W przypadku dalszego niszczenia naszego operatora narodowego nie będzie on wtedy w stanie konkurować z podmiotami zagranicznymi. Po Poczcie Polskiej do 2013 roku pozostanie tylko szkielet, łatwy do taniego wykupienia przez nastawionego wyłącznie na szybkie zyski konkurenta. Ostatecznym efektem dla Polaków będzie kolejne pogorszenie dostępności i podrożenie usług pocztowych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko kolejnemu złamaniu przez rząd porozumień zawartych w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych. Po zlekceważeniu przez rząd porozumienia dotyczącego przyszłorocznego wynagrodzenia minimalnego (Uchwała nr 41 TK) w dniu 26 października 2010 r. Rada Ministrów odrzuciła kolejne porozumienie (Uchwała nr 37 TK) dotyczące podwyższenia kryteriów dochodowych uprawniających do świadczeń z pomocy społecznej.

Powyższe decyzje rządu uderzają w najsłabsze grupy społeczne tj. w ubogich pracujących oraz w najuboższe rodziny żyjące poniżej minimum egzystencji, czyli na granicy biologicznego wyniszczenia.

Odrzucenie porozumień zawartych również przez przedstawicieli rządu w Trójstronnej Komisji, świadczy o pozorowaniu dialogu społecznego, który ma służyć rządzącym wyłącznie do legitymizacji rozwiązań przez nich narzucanych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” żąda przestrzegania porozumień oraz podjęcia rzeczywistego dialogu społecznego opartego o podmiotowe traktowanie partnerów społecznych.