Stanowisko KK nr 7/10 ws. wyborów prezydenckich

1. Szanując indywidualne poglądy członków naszego Związku, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uważa, że wybór Pana Jarosława Kaczyńskiego na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej daje największą gwarancję kontynuacji programu Solidarnej Polski realizowanego przez  Lecha Kaczyńskiego. Nasz Związek poparł ten program 5 lat temu. Przez te lata mogliśmy liczyć na wsparcie Prezydenta Lecha Kaczyńskiego zarówno w sferze społecznej, jak i w działaniu na rzecz prawdy historycznej i pamięci o ludziach NSZZ „Solidarność”, którym zawdzięczamy naszą wolność.

Dlatego apelujemy do członków i sympatyków NSZZ „Solidarność” o poparcie w wyborach prezydenckich kandydatury Jarosława Kaczyńskiego.

2. Komisja Krajowa nikomu nie odmawia prawa do powoływania się na solidarnościowy rodowód. Przypominamy i podkreślamy jednak, że Sierpień 1980 roku obok doniosłego przesłania wolności, miał równie ważny wymiar sprawiedliwości społecznej. Dzisiaj jednak niektórzy, powołując się na ten rodowód, prowadzą działania pogłębiające  rozwarstwienie płacowe i społeczne. Niesprawiedliwy podział dochodu narodowego i brak poszanowania dla godności pracowników rodzą zjawiska mogące zagrozić rozwojowi kraju. Potrzebujemy prezydenta, który oprócz godnego reprezentowania Rzeczypospolitej i jej interesów na forum międzynarodowym, będzie sojusznikiem pracowników, ludzi prostych i tych najsłabszych. Przypominamy również, że w Sierpniu 1980 roku robotnicy upomnieli się o Krzyż, o obecność wiary w życiu publicznym.

Dziś wolna Polska zasługuje na prezydenta wiernego wartościom i ideałom Sierpnia.

Stanowisko KK nr 6/10 ws. akcji protestacyjnej przeciw zagrożeniu bezpieczeństwa zdrowotnego

W związku z decyzją Sekretariatu Służby Zdrowia NSZZ „Solidarność” o ogłoszeniu w dniu 7 kwietnia br. w Warszawie akcji protestacyjnej oraz w nawiązaniu do uchwały KK nr 24/09 ws. Krajowych Dni Protestu, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwraca się do struktur związku z apelem:

Spotkajmy się w Dniu Pracownika Służby Zdrowia w Warszawie pod hasłem:

Stop nierównościom i rozwarstwieniu w służbie zdrowia!

– Stop nierównościom w dostępie do usług medycznych!

– Stop rozwarstwieniu w wynagrodzeniach pracowników!

– Stop komercjalizacji służby zdrowia – nasze zdrowie nie może być towarem!

Pogłębiający się chaos i zapaść finansowa systemu to metoda wymuszania zgody zrozpaczonych pacjentów i pracowników na powszechnie nieakceptowaną prywatyzację.

Z całą mocą po 30-tu latach przywołujemy postulat z Porozumień Gdańskich:
16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym.

Domagamy się bezpieczeństwa zdrowotnego dla wszystkich obywateli.

Zapraszamy inne centrale związkowe do wspólnej akcji.

Stanowisko KK nr 5/10 ws. represji wymierzonych w działaczy związkowych

Trzydzieści lat temu w obronie zwolnionych z pracy pracowników i w walce o godne warunki pracy robotnicy Stoczni Gdańskiej a później większości zakładów w Polsce rozpoczęli strajk, w wyniku którego powstał NSZZ „Solidarność”, a w konsekwencji –  niepodległa Rzeczpospolita.

Dzisiaj, już w wolnej Ojczyźnie, robotników Stoczni Gdańskiej, w tym uczestników strajków Sierpnia ’80 i strajków roku ’88, znowu spotykają represje za walkę w obronie  zakładu i swoich miejsc pracy. Po roku od manifestacji są oskarżani, niemal jak w stanie wojennym, o napaść na funkcjonariuszy publicznych. Naszym zdaniem, takie oskarżenie jest próbą zastraszenia i pokazem siły ze strony rządzących. Ma to na celu ograniczenie swobody działania związków zawodowych, w tym wywalczonego przez „Solidarność” prawa do zgromadzeń publicznych i protestu,  naturalnych w każdym demokratycznym państwie.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa rządzących do zaprzestania stosowania tych  metod  i  bezpodstawnych oskarżeń. Nie doczekaliśmy się do dziś rzetelnego wyjaśnienia i pociągnięcia do odpowiedzialności winnych krytycznej sytuacji polskiego przemysłu okrętowego, nie mamy żadnej odpowiedzi na postulat powołania w tej sprawie sejmowej komisji śledczej. Zamiast tego usiłuje się obciążyć robotników odpowiedzialnością za rzekomy atak na funkcjonariuszy publicznych. Gotowi jesteśmy, jako Związek, do udzielenia naszym kolegom wszelkiej koniecznej pomocy,  łącznie z akcją protestacyjną  w ich obronie oraz zwróceniem się do Międzynarodowej Organizacji Pracy ze skargą na rząd Rzeczypospolitej i jego organa.

Stanowisko KK nr 4/10 ws. opinii o nowelizacji Ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej oraz ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 -1990 oraz treści tych dokumentów

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia dokonaną przez Sejm RP nowelizację ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej oraz ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

1.   W uzasadnieniu ustawy stwierdzono, iż Prezes Instytutu Pamięci Narodowej ma zbyt silną pozycję, co należy zmienić z uwagi na trwałe ukształtowanie organizacyjne Instytutu. Zdaniem Komisji Krajowej przyjęty kierunek zmian jest błędny. Jedynie pełna niezależność i swoboda działania umożliwi władzom IPN prawidłowe realizowanie celów ustawowych, w szczególności funkcji edukacyjnych, śledczych i lustracyjnych. W tym duchu wprowadzono m. in. art. 9 ust. 2 aktualnie obowiązującej ustawy, gwarantujący Prezesowi, podobnie jak w przypadku prokuratorów powszechnych, niezależność od innych organów państwowych. W konsekwencji Komisja Krajowa negatywie ocenia próbę wprowadzenia przepisu, na mocy którego Sejm RP zwykłą większością głosów będzie mógł powoływać i odwoływać Prezesa IPN. Jedynie konieczność uzyskania kwalifikowanej większości głosów zapewni odpolitycznienie Instytutu i wykluczy decydowanie o jego składzie osobowym wyłącznie przez aktualnie rządzącą koalicję czy partię  polityczną.

2.   Komisja Krajowa negatywnie odnosi się do zmian przewidzianych w art. 15 ustawy o  IPN a dotyczących powoływania zgromadzenia elektorów umocowanego do powoływania Rady Instytutu. W ustawie nie przewidziano procedury lustracyjnej wobec osób kandydujących na stanowisko członka zgromadzenia. Za niedopuszczalną należy uznać sytuację, w której osoby uwikłane we współpracę z tajnymi służbami PRL mogłyby współdecydować o składzie osobowym Rady Instytutu.

3.   Komisja Krajowa negatywnie ocenia również propozycję zmiany art. 30 ust. 1,  dotyczącą udostępnienia akt IPN każdej osobie, w tym byłym agentom służb PRL. Powyższa zmiana spowoduje, iż lustracja utraci swój sens, albowiem byli agenci przed złożeniem podania o wykonywanie funkcji publicznej będą mogli sprawdzić stan archiwum IPN i ustalić, że na podstawie zgromadzonych w nich dokumentów nie będzie można im udowodnić współpracy ze służbami. Tym samym wyłączona zostanie funkcja prewencyjna postępowania lustracyjnego, a byli agenci będą mogli piastować nawet najwyższe funkcje w państwie.

4.   Jednocześnie KK z ubolewaniem przyjmuje fakt, że NSZZ „Solidarność” nie otrzymał projektu ustawy przed jej przyjęciem przez Sejm RP do zaopiniowania jako partner społeczny w oczywisty sposób, z racji historycznych i moralnych,  zainteresowany niniejszą regulacją.

Stanowisko KK nr 3/10 ws. nowelizacji ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” po raz kolejny stwierdza, że ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu nie spełnia założonych oczekiwań wobec przedsiębiorstw i pracowników poszkodowanych wskutek kryzysu i nie realizuje porozumienia partnerów społecznych z marca 2009 roku. Przyjęte w ustawie kryteria praktycznie uniemożliwiają skorzystanie z niej przez firmy i pracowników dotkniętych kryzysem. Nie wpłynęła ona także na ograniczenie zawierania okresowych umów  o pracę,  a elastyczny czas pracy jest nadużywany w zakładach znajdujących się w dobrej sytuacji finansowej, co jest sprzeczne z naszymi oczekiwaniami.

Dlatego też Komisja Krajowa domaga się przystąpienia do negocjacji w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych na temat nowelizacji tej ustawy.

Stanowisko KK nr 2/10 ws. obrony miejsc pracy w Grupie PZU S.A.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” popiera protest organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników PZU S.A. i PZU Życie S.A. w obronie miejsc pracy.

Restrukturyzacja PZU w głównej mierze polegająca na centralizowaniu wszystkich obszarów działalności ubezpieczeniowej firmy, może spowodować, że pracę straci kilka tysięcy pracowników.

Zwolnienia tak dużej grupy pracowników będą mieć nieodwracalne konsekwencje, które przyczynią się do spadku udziału PZU na rynku ubezpieczeniowym, a firma polska z ponad dwustuletnią tradycją straci na znaczeniu i zostanie zepchnięta na margines. Uważamy, że spółka która jest w dobrej kondycji finansowej powinna zostać w sferze wpływów państwa.

Komisja Krajowa oczekuje, że Ministerstwo Skarbu Państwa dokona wnikliwej analizy polityki zarządu spółki, co powinno spowodować wycofanie się z dotychczasowych działań.

Stanowisko KK nr 15/09 ws. krytycznej sytuacji w Zakładach Chemicznych Police S.A.

W związku z kryzysową sytuacją w Zakładach Chemicznych Police S.A. spowodowaną brakiem dostaw gazu niezbędnego do produkcji oraz odmowa poręczenia kredytu przez rządową Agencję Rozwoju Przemysłu, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa rząd RP do udzielenia firmie niezbędnej pomocy.

Brak reakcji oznacza wstrzymanie produkcji w ZC Police oraz oznacza likwidację ponad czterech tysięcy miejsc pracy w samym zakładzie i wielu tysięcy u kooperantów.

Upadłość kolejnego dużego zakładu w województwie zachodniopomorskim oznacza dalszą degradację całego regionu, którego negatywne skutki będą odczuwalne przez wiele lat.

Stanowisko KK nr 14/09 ws. łamania praw związkowych w Sanden Manufacturing Poland Sp. z o.o. w Polkowicach

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” deklaruje wsparcie dla działań Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe w obronie praw związkowych w Sanden Manufacturing Poland Sp. z o.o. w Polkowicach.

Komisja Krajowa wzywa zarząd spółki do zaprzestania szykanowania związkowców działających w obronie praw pracowników do godnej płacy.

Wobec zwolnienia z pracy przewodniczącej Komisji Zakładowej, Komisja Krajowa upoważnia Prezydium KK we współpracy z Zarządem Regionu do podjęcia stosownych działań również na forum międzynarodowym w celu przywrócenia jej do pracy.

Stanowisko KK nr 13/09 ws. sytuacji w spółkach realizujących kolejowe przewozy pasażerskie

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stanowczo protestuje przeciwko dotychczasowym działaniom Rządu oraz Ministerstwa Infrastruktury, które doprowadziły do katastrofalnej sytuacji rynku kolejowych przewozów pasażerskich. Obecny stan jest wynikiem przeprowadzenia restrukturyzacji zgodnie z wybranymi założeniami ze Strategii Rządowej dla transportu kolejowego do roku 2013, która miała uporządkować ten segment przewozów, gwarantując społeczeństwu przewozy zgodne z oczekiwaniami pasażerów a pracownikom zatrudnienie.

W efekcie przekazania Oddziału Przewozy Międzywojewódzkie (OPM), spółka PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. utraciła przychody z przewozów międzywojewódzkich w kwocie ponad 850 mln zł rocznie, natomiast nie pozbyła się znacznej części kosztów działalności bieżącej, związanych z tymi przewozami. Powodem opisanej sytuacji było przeprowadzenie w 2008 r. procesów restrukturyzacyjnych w oparciu o nieprawidłowe prognozy ekonomiczne przygotowane przez Grupę PKP. Działania te spowodowały:

  1. Stałe pogorszanie oferty przewozowej dla pasażerów poprzez: znaczne zmniejszenie liczby pociągów międzywojewódzkich dofinansowanych przez Ministerstwo Infrastruktury oraz brak rzetelnej informacji o pociągach, koordynacji rozkładu jazdy, zintegrowanego systemu sprzedaży biletów oraz jednego wspólnego biletu na przejazd środkami transportu kolejowego należącego do różnych przewoźników;
  2. Groźbę paraliżu komunikacyjnego w kraju, poprzez utratę połączeń w ruchu regionalnym dla osób dojeżdżających do szkół, pracy, urzędów i instytucji, itp., jak również w ruchu dalekobieżnym – może to dotyczyć kilkaset tysięcy pasażerów;
  3. Znaczne pogorszenie efektywności gospodarczej spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o.; zadłużenie (niepełne oddłużenie, będące konsekwencją starych długów powstałych w okresie gdy spółka była w Grupie PKP), w momencie przekazania udziałów spółki Samorządom Wojewódzkim, kształtowało się na poziomie 360 mln zł., pomimo gwarancji rządowych, że przekazanie spółki odbędzie się bez jakichkolwiek zaległości;
  4. Zajęcie przez komornika rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o., co spowodowało utratę płynności finansowej;
  5. Zagrożenie ogłoszenia upadłości spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o., wypłaty wynagrodzeń dla pracowników oraz utraty miejsc pracy;
  6. Brak możliwości rozwoju PKP Przewozy Regionalne z o.o., jak również PKP Intercity S.A., np. poprzez uniemożliwienie wejścia spółki PKP IC na giełdę;
  7. Konflikty zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne;
  8. Negatywny wizerunek kolejowych firm przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), jak również Ministerstwa Infrastruktury;
  9. Stworzenie korzystnych warunków dla obcych przewoźników na wejście na krajowy rynek kolejowych przewozów pasażerskich, w związku z liberalizacją rynku przewozów pasażerskich z dniem 1 stycznia 2010 r. i usunięcie z segmentu kolejowych przewozów pasażerskich polskich firm (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.);
  10. Zagrożenie istnienia obu kolejowych spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), zagrożenie utraty miejsc pracy dla prawie 25 tys. pracowników, co w konsekwencji uderzy w ich rodziny.

Brak jakiejkolwiek reakcji, prób pomocy i mediacji ze strony Ministerstwa Infrastruktury, jest przez nas postrzegane jako porażka przygotowanej na kolanie „reformy” z 2008 r. Obecna sytuacja w PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., po 9 miesiącach od usamorządowienia, rodzi przypuszczenia, że były jej właściciel (Ministerstwo Infrastruktury), przekazując spółkę Samorządom Wojewódzkim, od samego początku miał w zamiarze jej likwidację, a to by świadczyło o świadomym działaniu na szkodę spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. i konsekwencjami karnymi.

Od Ministerstwa Infrastruktury żądamy podjęcia niezwłocznych działań mających na celu:

  1. Wdrożenie działań gwarantujących dalsze istnienie oraz płynny rozwój polskich spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.) tak, aby były one w stanie sprostać konkurencji;
  2. Pełne oddłużenie spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., tj. kwoty 360 mln zł, wynikającej z działalności spółki sprzed usamorządowienia (zmiany właścicielskiej);
  3. Wprowadzenie rozwiązań systemowych, dotyczących przekazywania do PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. środków finansowych z CIT, PIT oraz z funduszu kolejowego, na kolejowe przewozy regionalne;
  4. Doprowadzenie do zdjęcia zajęć komorniczych z rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., umożliwiając jej prawidłowe funkcjonowanie;
  5. Wywiązania się Ministerstwa Infrastruktury z zobowiązania zawartego w Porozumieniu z dnia 17 lipca 2008r. z Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w Grupie PKP, na mocy którego pracownicy spółek Grupy PKP mieli być objęci paktem gwarancji pracowniczych, przed dokonaniem zmian właścicielskich;
  6. Doprowadzenie do pełnej współpracy pomiędzy PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. a PKP Intercity S.A., korzystnej dla społeczeństwa – podróżnych i pracowników.
  7. Pełne finansowanie kolejowych przewozów pasażerskich w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym;
  8. Podpisanie wieloletnich umów na realizację kolejowych przewozów pasażerskich w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym.

Od Samorządów Wojewódzkich domagamy się:

  1. Przekazania pełnych kwot dotacji za zamówioną pracę eksploatacyjną na terenie każdego z województw;
  2. Podpisywania wieloletnich umów na wykonywanie kolejowych przewozów pasażerskich;
  3. Podpisania paktu gwarancji pracowniczych dla pracowników spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o..
  4. Zobowiązania władz spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. do respektowania Porozumienia z dnia 27 maja 2009 r. zawartego pomiędzy Prezesem spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. a Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w PKP PR, stanowiącego o niedokonywaniu zwolnień pracowników spółki do czasu spisania paktu gwarancji pracowniczych.

Stanowisko KK nr 12/09 w obronie Krzyża Świętego

„Tylko pod Krzyżem,

tylko pod tym znakiem

Polska jest Polską,

a Polak Polakiem”

(A. Mickiewicz)

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z zaskoczeniem i wielkim oburzeniem przyjęła orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu kwestionujące obecność Krzyża w życiu publicznym. Historia Polski i Europy jest nierozerwalnie związana z chrześcijaństwem.

NSZZ „Solidarność” ma obowiązek zabrania głosu w tej sprawie. Nasz Związek powstał i trwa czerpiąc swą siłę i moc z Krzyża Świętego, który jest Znakiem najwyższej miłości i ponadczasowej solidarności Boga z człowiekiem. Od pokoleń jest on symbolem naszej wiary i nadziei. Prowadził nas do wolności i niepodległości. O Jego obecność w życiu publicznym upominało się wiele pokoleń Polaków, w tym młodzież z Miętnego i Włoszczowej. Dlatego Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża swoje głębokie oburzenie, że w wolnej Polsce są środowiska, które chcą odmówić młodym ludziom prawa do obecności Krzyża w Szkołach, którym przeszkadza Krzyż w szpitalach i zakładach pracy.

Krzyż jest wpisany w życie człowieka” – mówił do młodzieży Ojciec Święty Jan Paweł II i przestrzegał: „Rozpowszechniona dziś powierzchowna kultura, która przypisuje wartość tylko temu, co ma pozór piękna, chciałaby wam wmówić, że trzeba odrzucić Krzyż.” A podczas homilii w Zakopanem wzywał: „Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że Krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie (…) Nie wstydźcie się tego Krzyża. Brońcie Krzyża.”

NSZZ „Solidarność” przyjmuje te słowa jako testament i zobowiązanie do obrony Krzyża Świętego, któremu jesteśmy i pozostaniemy wierni.