(do użytku służbowego)
Tag: Prezydium
Apel Prezydium KK nr 2/22 ws. o przystąpienie do prac mających na celu ratyfikację Konwencji 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy wraz z Protokołem a także (…)
ws. o przystąpienie do prac mających na celu ratyfikację Konwencji 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy
wraz z Protokołem a także Konwencji 187 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” apeluje do Rządu RP o pilne przystąpienie do prac nad ratyfikacją Konwencji 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy (dalej MOP) dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy(z 3 czerwca 1981 r.) wraz z Protokołem (z 3 czerwca 2002 r.) a także Konwencji 187 MOP dotyczącej struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy (z 15 czerwca 2006 r.), włączonych podczas 110 Sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy do grupy tzw. Konwencji Fundamentalnych, w rozumieniu Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy Dotyczącej Podstawowych Zasad i Praw w Pracy oraz działań uzupełniających z 1998 r.
Bezpieczne środowisko pracy winno być celem wspólnych działań władzy publicznej i partnerów społecznych. Dążenie do poprawy różnorodnych wymiarów warunków pracy jest uzasadnione potrzebą dążenia do zapewnienia godności człowieka pracy, ale także licznymi względami społecznymi i ekonomicznymi. Polscy pracownicy potrzebują polityki dotyczącej bezpieczeństwa i higieny pracy (dalej BHP) opartej na wiedzy i faktach. W tym celu należy udoskonalić system statystyk publicznych obrazujących skalę wypadków przy pracy (także wśród osób prowadzących działalność gospodarczą i wykonujących pracę na podstawie umów prawa cywilnego), skalę chorób zawodowych i parazawodowych oraz innych aspektów działań związanych z BHP. Tylko dostęp do szerszego spektrum informacji pozwala na prowadzenie efektywnej polityki profilaktyki i prewencji. Kluczowe w tym względzie jest zapobieganie zagrożeniom. Przy czym należy podkreślić, że bezpieczne i zdrowe środowisko pracy powinno być prawem każdej osoby świadczącej pracę. Potrzebujemy także reakcji na nowe zagrożenia pojawiające się w środowisku pracy związane ze zmianami technologicznymi, stosowaniem sztucznej inteligencji i algorytmów, czy wzrastającymi zagrożeniami psychospołecznymi. Jak również wciąż oczekujemy skutecznych rozwiązań w zakresie gwarancji bezpiecznych i zdrowych warunków pracy w niestandardowych formach zatrudnienia (umowy terminowe, cywilnoprawne, samozatrudnienie), które mają coraz większy udział w rynku pracy.
Efektywna i racjonalna profilaktyka, polityka zmierzająca do poprawy warunków pracy i zmniejszenia skali wypadków oraz chorób związanych z pracą jest niezbędna ze względów społecznych i ekonomicznych. Pozwala na dobrowolne wydłużenie aktywności zawodowej tak potrzebne w kontekście sytuacji demograficznej w Polsce.Biorąc powyższe pod uwagę apelujemy o pilne przystąpienie do prac w celu ratyfikacji wskazanych konwencji.
Jest to bardziej naglące, gdyż brak ratyfikacji konwencji 155 stanowi poważne zaniedbanie w zakresie realizacji obowiązków państwa będącego członkiem Międzynarodowej Organizacji Pracy. Należy przypomnieć, że Polska należy do państw będących założycielami tej organizacji. Każda ratyfikacja konwencji MOP nie tylko pozwala na zintensyfikowanie prac w celu poprawy danego wycinka środowiska pracy, ale także wzmacnia samą Międzynarodową Organizację Pracy. Ten drugi aspekt jest bardzo ważny w świetle wzrastającego nacisku biznesu, w tym korporacji ponadnarodowych, na świat pracy. Tak więc zachowanie równowagi w ramach MOP pomiędzy reprezentacją pracowników i reprezentacją pracodawców staje
się coraz trudniejszym ale i coraz ważniejszym wyzwaniem.
Reasumując, Prezydium KK oczekuje od rządu RP podjęcia działań w duchu dialogu społecznego i z wykorzystaniem wiedzy, doświadczeń i pomysłów zarówno organizacji związkowych jak i organizacji pracodawców mających na celu określenie ścieżki dojścia do ratyfikacji Konwencji 155 wraz z Protokołem oraz Konwencji 187. W pierwszym kroku wskazujemy na potrzebę przedstawienia przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej
na forum Rady Dialogu Społecznego planów w zakresie działań mających na celu ratyfikację konwencji MOP, które planowane są na rok 2023. Brak ratyfikacji wskazanych Konwencji będzie stawiał Polskę w coraz węższym gronie państw, które nie ratyfikowały tak ważnych dla pracowników aktów prawa międzynarodowego.
Decyzja Prezydium KK nr 153/22 ws. przedstawicieli NSZZ „Solidarność” do prac Komitetu Monitorującego Program Fundusze Europejskie na Infrastrukturę, Klimat, Środowisko 2021-2027
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje Pana Zdzisława Jasińskiego jako członka do prac Komitetu Monitorującego Program Fundusze Europejskie na Infrastrukturę, Klimat, Środowisko 2021-2027.
Decyzja Prezydium KK nr 152/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego (…)
Decyzja
Prezydium KK
nr 152/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Gdański NSZZ „Solidarność”, na część Komend Policji w województwie podlaskim, znajdujących się na terenie działania Regionu Podlaskiego NSZZ „Solidarność”.
Decyzja Prezydium KK nr 151/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego (…)
Decyzja
Prezydium KK
nr 151/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Gdański NSZZ „Solidarność”, na część Komend Policji w województwie pomorskim, znajdujących się na terenie działania Regionu Słupskiego NSZZ „Solidarność”.
Decyzja Prezydium KK nr 150/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Regionu Śląsko-Dąbrowskiego na pracodawcę prowadzącego działalność (…)
Decyzja
Prezydium KK
nr 150/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Regionu Śląsko-Dąbrowskiego na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Śląsko-Dąbrowski NSZZ „Solidarność”, na Komendę Miejską Policji w Bielsku-Białej, znajdującą się na terenie działania Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność”.
Decyzja Prezydium KK nr 149/22 ws. udzielenia pełnomocnictwa do dokonania zgłoszenia CIT-N2 w imieniu NSZZ „Solidarność” za pomocą podpisu kwalifikowanego
(do użytku służbowego)
Decyzja Prezydium KK nr 148/22 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek francusko-polskiego stowarzyszenie Loire-Vistule (Loara-Wisła), które od 1982 r. miało znaczny wpływ na pomoc udzieloną Związkowi w tych latach, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na materiałach związanych z przygotowaniami do obchodów 40. rocznicy swojej działalności.
Decyzja Prezydium KK nr 147/22 ws. zastępcy członka Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA)
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza Paulinę Barańską na funkcję zastępcy członka w zarządzie Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na nową kadencję 2023-2027.
Decyzja Prezydium KK nr 146/22 ws. opinii o projekcie KP Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że przedstawiony przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej projekt Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023, powiela propozycje działań z lat poprzednich oraz sposoby ich realizacji. Ponadto kolejny rok proponuje się program jednoroczny z uwagi na trwające zmiany legislacyjne.
Podobne jak w dotychczasowych programach są oczekiwania MRiPS co do efektów realizacji Programu. Chociaż realizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie wprowadzona w 2005 r. powinna już przynosić oczekiwane efekty, pozostają one niezmienne. I tak np. oczekuje się podniesienia świadomości społecznej w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz zwiększenia wiedzy na temat mechanizmów i skutków przemocy. Po 17 latach funkcjonowania ustawy obserwować się powinno już zwiększenie świadomości społecznej w przedmiotowym obszarze i aktualnie należy je utrwalać i ewentualnie pogłębiać.
Oczekiwany jest także rozwój, wzmocnienie i upowszechnienie działań profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jednak stale obserwujemy w mediach właśnie brutalizację języka i zachowań polityków czy nawet coraz częściej dziennikarzy. Ta eskalacja agresji negatywnie odbija się na postawach i zachowaniach ludzi, zwłaszcza niestabilnych emocjonalnie czy psychicznie. Dlatego planując organizację ogólnopolskiej konferencji dotyczącą przeciwdziałania przemocy w rodzinie, należy zaangażować wszystkie środowiska w naszym kraju, w tym media. Informowanie społeczeństwa o efektach Programu, o statystykach w zakresie walki z przemocą powinno być impulsem, który przyczyni się zarówno do zwiększenia świadomości, jak i ograniczenia zjawiska przemocy w rodzinie.
Kolejną kwestią budzącą wątpliwości jest stwierdzenie – podniesienie jakości usług świadczonych na rzecz osób i rodzin zagrożonych bądź dotkniętych przemocą. Jakość usług zawsze i w miarę możliwości należy podnosić, ale w tym przypadku, wypracowane już zostały standardy i jakość, które należy zachować i utrwalać. Zaproponowany w projekcie zapis jest niesprawiedliwy dla tych, którzy każdego dnia i z oddaniem wykonują swoją pracę na rzecz pokrzywdzonych i dotkniętych przemocą osób.
W zakresie zwiększenia osobom i rodzinom dotkniętym przemocą dostępu do pomocy specjalistycznej, w tym zapewnienie miejsc w całodobowych placówkach udzielających pomocy, należy pamiętać, że realizacja tego postulatu wymaga zwiększonych nakładów finansowych. Obecnie funkcjonuje 37 placówek tego typu na terenie naszego kraju, a pomoc jest udzielana bez względu na miejsce zamieszkania. Jak dowiadujemy się z uzasadnienia projektu analiza dotychczasowych potrzeb związanych z utrzymaniem specjalistycznych ośrodków wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie wskazuje na niewystarczające finansowanie w stosunku do faktycznych stałych kosztów utrzymania placówek. Problem ten był wielokrotnie zgłaszany zarówno przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, jak i przez samorządy powiatowe prowadzące te placówki. Biorąc pod uwagę nakłady finansowe na utrzymanie ośrodków wsparcia na 2023 rok, które zaplanowano na poziomie 17 928 000 zł w stosunku do planowanych na rok 2022, wynoszących 16 827 600 zł, tj. (różnica ok 6%) oraz mając na względzie aktualnie dynamiczny wzrost indeksu cen co za tym idzie, wzrost kosztów stałych, należy spodziewać się raczej ograniczenia funkcjonowania tego typu placówek niż ich utrzymania lub zwiększenia ich dostępności.
Usuwanie skutków przemocy oraz zapobieganie temu zjawisku jest procesem długotrwałym. Jednocześnie wymagającym wielu nakładów finansowych oraz zaangażowania wielu osób i środowisk. Wymaga też stałego monitoringu działań i efektów, jak również ich koordynacji. Wydaje się, że z tym nadal jest największy problem mimo upływu 17 lat od kiedy realizowany jest Program.