Stanowisko XXVI KZD nr 6/2012 ws. sytuacji w nauce i szkolnictwie wyższym

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” z dezaprobatą obserwuje wieloletnie zaniedbania Państwa Polskiego w dziedzinie nauki i szkolnictwa wyższego. Wbrew deklarowanym intencjom reprezentantów Rządu Rzeczpospolitej Polskiej, jesteśmy świadkami pogłębiającej się zapaści cywilizacyjnej i narastania dystansu w stosunku
do innych krajów Europy i świata.

W latach 2008 – 2012 nastąpił spadek wydatków na szkolnictwo wyższe, licząc
w proporcji do PKB, z 0,84% do 0,75%, a finansowanie nauki utrzymuje się na bardzo niskim poziomie tj. około 0,3%.

Krajowy Zjazd Delegatów uważa, że szkolnictwo wyższe i nauka powinny być postrzegane przez wszystkie ugrupowania polityczne jako atut rozwojowy, wymagający wsparcia i ochrony ze strony instytucji Państwa Polskiego, a nie obciążenie budżetu.

Badania naukowe i edukacja są najlepszą i najbardziej opłacalną inwestycją
w przyszłość narodu, w jego materialny, kulturowy i cywilizacyjny rozwój. Niedofinansowanie uczelni publicznych – jedynych, które wytrzymują porównania międzynarodowe – spycha Polskę na margines w dziedzinach nauki i innowacji.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” popiera starania środowisk naukowych w tym Krajowej Sekcji Nauki o zwiększenie nakładów na naukę i poprawę płac pracowników instytucji naukowych i publicznego szkolnictwa wyższego.

Stanowisko XXVI KZD nr 5/2012 ws. bieżącej sytuacji

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” uważa, że tylko powszechny społeczny sprzeciw może położyć kres antyspołecznej i antypracowniczej polityce rządu.

Rosnące bezrobocie, spadek płac realnych, wydłużenie wieku emerytalnego, wzrost kosztów utrzymania – to realne problemy, które powodują, że coraz więcej polskich rodzin żyje w ubóstwie.

Koalicja rządząca nie robi nic, żeby temu przeciwdziałać. Wręcz przeciwnie – to na najuboższych przerzucane są koszty kryzysu, to najuboższym każe się ponosić dodatkowe koszty ochrony zdrowia czy edukacji. Tak dalej być nie może!

Krajowy Zjazd Delegatów apeluje do wszystkich członków NSZZ „Solidarność”, do wszystkich pracowników o czynny udział w akcjach protestu organizowanych przez NSZZ „Solidarność”

Stanowisko XXVI KZD nr 4/2012 ws. rozwoju przemysłu

Polska jest krajem przemysłowym, posiadającym w tej dziedzinie tradycje, uczelnie techniczne, a przede wszystkim przedsiębiorstwa, w wielu ważnych sektorach przemysłowych, przedsiębiorstwa, w których pracują tysiące znakomitych fachowców. Zasoby te należy chronić i rozwijać. To na nich opiera się realna gospodarka gwarantująca rozwój naszego kraju i dobrobyt obywateli. To od ich właściwego wykorzystania i rozwoju zależą nowe miejsca pracy. Produkcja przemysłowa wymaga zapewnienia rzetelnych
i stabilnych warunków prawnych, zwiększenia inwestycji w badania i rozwój, poprawy współpracy uczelni i ośrodków badawczych z przemysłem, aby zwiększyć jego innowacyjność.

Globalna gospodarka XXI wieku wymaga jasnej polityki przemysłowej naszego Państwa, polityki, której dziś nie ma. Należy poddać ocenie mocne i słabe strony naszego przemysłu, aby znaleźć odpowiednie kierunki działań, które zagwarantują nam rozwój gospodarczy oraz stabilne i dobre miejsca pracy. Przestrzegaliśmy i przestrzegamy – niewidzialna ręka rynku nie zastąpi mądrej polityki władz publicznych! Dobitnie świadczy
o tym upadek wielu gałęzi przemysłu.

NSZZ „Solidarność” domaga się takiej polityki przemysłowej, która będzie wykorzystywała i umacniała potencjał polskich firm, stwarzała im właściwe warunki do konkurencji na europejskim i światowym rynku, ale także, aby gwarantowała wysokie europejskie  standardy ekonomiczne, technologiczne i społeczne, które w efekcie pozwolą na rozwój ekonomiczny i społeczny Polski. Strategia rozwoju polskiego przemysłu winna być centralnym punktem strategii rozwoju kraju.

 

Filarami polityki przemysłowej powinny być inwestycje w kapitał ludzki oraz dialog społeczny. Taka strategia będzie też najlepszą drogą do ochrony miejsc pracy, stabilnego zatrudnienia, godziwego wynagrodzenia – a więc najważniejszych postulatów naszego Związku.

Stanowisko XXVI KZD nr 3/2012 ws. Kontraktu Socjalnego dla Europy

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wzywa europejskie organizacje pracodawców, instytucje Unii Europejskiej, rządy państw i organizacje wspomagające do włączenia się do dyskusji nad proponowanym przez EKZZ Kontraktem Socjalnym dla Europy.

Obecnie zagrożony jest powojenny ład społeczno–gospodarczy, który doprowadził do utworzenia Unii Europejskiej i europejskiego modelu społecznego. Ten unikalny model społeczny przyniósł znaczące korzyści dla obywateli i pracowników.

Dostrzegamy rosnące nierówności, coraz wyższy poziom ubóstwa i wykluczenia społecznego, wielkie bezrobocie, brak bezpieczeństwa zatrudnienia, który dotyka szczególnie ludzi młodych oraz pogłębiające się rozczarowanie projektem europejskim.

Podstawowe prawa społeczne muszą mieć pierwszeństwo przed wolnością gospodarczą. Taki jest duch Karty Praw Podstawowych włączonej do Traktatu Lizbońskiemu. Powinno to być podkreślone w Protokole Postępu Społecznego, który ma być załączony do Traktatów.

Wierzymy, iż tylko poprzez dialog społeczny będziemy w stanie dojść
do sprawiedliwych i skutecznych rozwiązań odpowiadających na głęboki kryzys, w którym tkwi Unia.

Wzywamy UE do skupienia się na polityce poprawiającej standardy warunków życia
i pracy, jakość zatrudnienia, sprawiedliwe płace, równe traktowanie, skuteczny dialog społeczny, prawa związkowe i inne prawa człowieka, usługi użyteczności publicznej wysokiej jakości ochronę socjalną – w tym sprawiedliwy i stabilny system ochrony zdrowia oraz system emerytalny – jak również na polityce przemysłowej sprzyjającej sprawiedliwemu przejściu do modelu zrównoważonego rozwoju. Polityka taka ma pomóc w budowie zaufania obywateli wobec ich wspólnej przyszłości.

 

Stanowisko XXVI KZD nr 2/2012 ws. sytuacji społeczno-gospodarczej

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stwierdza, że skutki trwającego kryzysu gospodarczego oraz brak perspektyw szybkiej poprawy sytuacji na rynkach światowych mają coraz większy, negatywny wpływ na stosunki społeczne i gospodarcze
w Polsce. Wzrost bezrobocia, zahamowanie wzrostu płac, brak stabilizacji zatrudnienia, ograniczona pomoc społeczna, niewystarczające wsparcie rodzin oraz chaos w ochronie zdrowia i edukacji wpływają negatywnie na poziom życia Polaków powodując ubożenie coraz większej części społeczeństwa.

System podatkowy nierównomiernie rozkładający obciążenia fiskalne, premiujący osoby o wysokich dochodach, podobnie jak nierówne obciążenia kosztami zabezpieczenia społecznego potęgują poczucie niesprawiedliwości społecznej, dzielą społeczeństwo – dlatego konieczna jest gruntowna rewizja systemów podatkowych i zabezpieczenia społecznego.

Władza publiczna w sposób niewystarczający lub w ogóle nie dostrzega konieczności przeciwdziałania tym zjawiskom. Dotychczasowa polityka, skupiona przede wszystkim na cięciach i oszczędnościach, wobec czekających Polskę i Europę wyzwań demograficznych
i poważnych zmian na ryku pracy nie daje gwarancji poprawy sytuacji przeciętnej rodziny
w bliskiej i dalszej perspektywie, ale także odbije się na stabilności publicznych finansów oraz bezpieczeństwie ubezpieczeń społecznych.

Wzrost gospodarczy powinien być generowany zarówno przez inwestycje, w tym, publiczne jak i wzrost popytu wewnętrznego. Jednak osiągniecie pozytywnych rezultatów
w obszarze gospodarki nie może odbywać się kosztem pracowników i ich rodzin.

KZD jest zaniepokojony powszechnym i wzrastającym brakiem poczucia bezpieczeństwa na rynku pracy. Jednym z kluczowych problemów jest postępująca segmentacja rynku, która dotyka szczególnie młodych ludzi, z dużym opóźnieniem wchodzących na rynek pracy oferujący niskie standardy zatrudnienia (umowy śmieciowe), powodujące oddalenie szans na założenie rodziny, godzenie życia zawodowego i rodzinnego oraz gwarancję zabezpieczenia na starość.

Wyzwaniem na dziś jest nadmiernie wysoki poziom bezrobocia i niekorzystne tendencje dalszego jego wzrostu. Konieczne jest opracowanie strategii państwa na rzecz wzrostu zatrudnienia, a podstawą: uruchomienie zamrożonych środków Funduszu Pracy na aktywne formy wzmacniające zatrudnienie i przeciwdziałanie bezrobociu. Wymaga to od wszystkich uczestników dialogu społecznego racjonalnych działań na jego rzecz. Zatrudnienie musi być dla nas priorytetem.

NSZZ „Solidarność” oczekuje od rządu już dzisiaj, a nie w odległej, nieokreślonej przyszłości działań wzmacniających bezpieczeństwo pracujących i ich rodzin oraz równoważenia potrzeb pracowników i pracodawców dla stworzenia instytucjonalnych ram stabilnego rynku pracy. Rząd musi skutecznie i w odpowiednim czasie kierować swoje programy i środki finansowe w ramach polityki zatrudnienia oraz działań socjalnych do określonych grup społecznych, ponieważ skutki opóźnień, niedopasowania lub braku reakcji są nieodwracalne zarówno dla obywateli jak i państwa.  Jednym z nich, szczególnie dotkliwym społecznie, jest wymuszona emigracja zarobkowa. Przyczyniają się do niej zwłaszcza brak powiązań systemu edukacji z potrzebami rynku, niskie wynagrodzenia, zaniedbania w obszarze uczenia się przez całe życie, brak kompleksowego systemu doradztwa zawodowego oraz niewydolność publicznych służb zatrudnienia. Domagamy się wprowadzenia mechanizmów prawnych, organizacyjnych i finansowych dla poprawy sytuacji gospodarstw domowych i budowania rodziny, w której będą się rodzić i wychowywać dzieci, a rodzice nie będą zmuszani do wyjazdu za granicę. Konieczne jest stworzenie całego systemu mechanizmów kompleksowo wspomagających rodzinę: na rynku pracy, w systemie edukacji i opieki nad dzieckiem, osobami starszymi, niepełnosprawnymi oraz w systemie podatkowym.

NSZZ „Solidarność” nie ucieka od funkcji edukacyjnej i kontrolnej w zakresie praw
i obowiązków pracowników, ale dostrzega narastający brak odpowiedzialności państwa za tworzenie dobrego prawa i jego egzekucję.

Atmosfera braku zaufania oraz niedocenianie doświadczenia NSZZ „Solidarność” zarówno w sferze rozwiązywania konfliktów jak i kreowania nowych rozwiązań przez władzę publiczną powodują, że dialog społeczny staje się fikcją, fasadą, za którą kryje się dyktat jedynie słusznej opcji.

Polska potrzebuje odpowiedzialnej strategii społecznej, będącej integralną częścią polityki gospodarczej, która musi być tworzona w duchu dialogu społecznego, jedynego skutecznego sposobu rozwiązywania problemów demokratycznego państwa.

Stanowisko XXVI KZD nr 1/2012 ws. Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” zdecydowanie protestuje przeciwko próbie oddania Pomnika Poległych Stoczniowców i Placu Solidarności w Gdańsku grupie założycieli Stowarzyszenia Społeczny Komitet Budowy i Tradycji Pomnika Poległych Stoczniowców 1970, związanych z obecną władzą. Jest to chyba jedyny w świecie przypadek, gdy komitet budowy pomnika reaktywuje się ponad 30 lat od jego zbudowania. Praktyczny cel jest jasny – zawłaszczyć kolejny obszar przestrzeni publicznej dla jednej grupy i dokonać jedynie właściwej i wygodnej interpretacji historii. NSZZ „Solidarność” nigdy na to nie wyrazi zgody.

Władza komunistyczna stawiała wokół Pomnika barierki i kordony ZOMO, kazała się odwracać plecami, gdy hołd poległym składał błogosławiony Ojciec Święty Jan Paweł II. Dziś próbuje się pod pozorem demokracji zawłaszczyć to miejsce i odebrać je społeczeństwu. To działanie haniebne.

NSZZ „Solidarność” nigdy nie zamierzał tego miejsca traktować jako własność. Wręcz przeciwnie – zawsze była to przestrzeń wolności i pamięci. Wspólnie z różnymi instytucjami dbaliśmy o jego wygląd i charakter. Dlatego nie zgodzimy się, aby Pomnik i Plac prywatyzowano tworząc pod hasłami dbałości o tradycję „Komitet Ochrony Pomnika”.

Krajowy Zajazd Delegatów nie zgadza się na zamykanie przed Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność” jego dziedzictwa i miejsca pamięci.

Uchwała XXVI KZD nr 19/2012 ws. unieważnienia Uchwały nr 3 XIII KZD

§ 1

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” unieważnia Uchwałę nr 3 XIII Krajowego Zjazdu Delegatów ws. powołania zespołu ds. funduszu wspierania Związku.

 

§ 2

Jednocześnie traci moc Uchwała Komisji Krajowej nr 40/2001 ws. ustanowienia Funduszu wspierania statutowych zadań Związku.

 

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia

 

Uchwała XXVI KZD nr 18/2012 ws. przyznawania tytułu Zasłużony dla NSZZ „Solidarność” oraz tytułu Honorowy Członek NSZZ „Solidarność”

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” uchwala regulaminy przyznawania honorowego tytułu:

  1. 1.      Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”.
  2. 2.      Honorowy Członek NSZZ „Solidarność”.

 

Warunki przyznawania

 tytułu Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”
oraz tytułu Honorowy Członek NSZZ „Solidarność”

 

§ 1

  1. 1.      Walne zebranie delegatów regionu może przyznać tytuł: Zasłużony dla Regionu (nazwa regionu) NSZZ „Solidarność”
  2.  Kongres krajowego sekretariatu branżowego może przyznać tytuł: Zasłużony
    dla Krajowego Sekretariatu
    (nazwa sekretariatu branżowego) NSZZ „Solidarność”.
  3. Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” może przyznać tytuł: Zasłużony
    dla NSZZ „Solidarność”
    .
  4. Tytuł, o którym mowa w ust. 1 i 2 może być przyznany osobie, która ma znaczące zasługi w działalności na rzecz członków Związku danego regionu lub krajowego sekretariatu, wspierała aktywnie działalność struktur związkowych, przyczyniała się do ich rozwoju oraz dochowuje wierności ideałom „Solidarności”.
  5. Tytuł, o którym mowa w ust. 3 może być przyznany osobie mającej wybitne zasługi dla NSZZ „Solidarność”, która nadal dochowuje wierności ideałom „Solidarności” oraz spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

1)     Przyczyniała się swoją postawą w służbie, w pracy, w życiu osobistym
do popularyzacji ideałów „Solidarności” na poziomie ponadregionalnym.

2)     Nie będąc członkiem naszego Związku wspierała czynnie – w kraju lub
za granicą – jego działalność.

3)     Była represjonowana za działalność na rzecz NSZZ „Solidarność” w okresie PRL lub w okresie późniejszym

§ 2

  1. Wniosek o wszczęcie procedury nadawania tytułu, o którym mowa w par. 1 ust. 1, może składać:

1)     zarząd regionu;

2)     władza wykonawcza jednostki organizacyjnej Związku zarejestrowanej
w danym regionie.

  1. Wniosek o wszczęcie procedury nadawania tytułu, o którym mowa w par. 1 ust.2, może składać:

1)        rada krajowego sekretariatu branżowego;

2)        władza wykonawcza branżowej jednostki organizacyjnej Związku będącej członkiem danego krajowego sekretariatu branżowego.

  1. Wniosek o wszczęcie procedury nadawania tytułu, o którym mowa w par. 1 ust. 3, może składać:

1)      zarząd regionu. Wniosek ten musi być dodatkowo poparty przez co najmniej jedną władzę wykonawczą innego regionu,

2)      rada krajowego sekretariatu branżowego. Wniosek ten musi być poparty przez co najmniej jedną radę innego krajowego sekretariatu branżowego.
W przypadku, gdy wniosek dotyczy członka Związku, to musi on posiadać pozytywną opinię zarządu regionu, w którym zarejestrowana jest jednostka organizacyjna Związku, w której kandydat do tytułu kontynuuje członkostwo
w NSZZ „Solidarność”.

3)      Prezydium Komisji Krajowej. W przypadku, gdy wniosek dotyczy członka Związku, to musi on posiadać pozytywną opinię zarządu regionu, w którym zarejestrowana jest jednostka organizacyjna Związku, w której kandydat
do tytułu kontynuuje członkostwo w NSZZ „Solidarność”.

  1. Wniosek musi zawierać krótki życiorys kandydata i opis zasług wraz z uzasadnieniem.

 

§ 3

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” może nadać tytuł: Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” osobie nieposiadającej prawa do zrzeszania się w NSZZ „Solidarność”, jeżeli dochowuje ona wierności ideałom „Solidarności” i spełnia co najmniej jeden
z następujących warunków:

  1. Nie będąc członkiem Związku, udzielała znaczącego wsparcia i pomocy
    NSZZ „Solidarność”.
  2. Przed utratą prawa zrzeszania się w związku zawodowym, będąc członkiem
    NSZZ „Solidarność” poniosła na jego rzecz znaczące zasługi.
  3. Czynnie wspierała działalność NSZZ „Solidarność” na terenie Polski lub poza jej granicami.
  4. Była represjonowana przez władze komunistyczne za działalność na rzecz
    NSZZ „Solidarność”.

§ 4

  1. Wniosek o wszczęcie procedury nadawania tytułu, o którym mowa w par. 3, może składać:

1)   zarząd regionu;

2)   rada krajowego sekretariatu branżowego;

3)   Prezydium Komisji Krajowej;

  1. Wniosek musi zawierać krótki życiorys kandydata i opis zasług wraz z uzasadnieniem.

§ 5

  1. Wniosek o wszczęcie procedury nadania tytułu Zasłużony dla NSZZ „Solidarność” lub Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” składa się do Komisji Krajowej nie później niż na trzy miesiące przed terminem kolejnej sesji KZD.
  2. Komisja Krajowa powołuje Kapitułę Tytułu Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”
    i Honorowy Członek NSZZ „Solidarność”, wskazując jednocześnie jej przewodniczącego oraz uchwalając regulamin funkcjonowania Kapituły. Skład Kapituły nie może liczyć mniej niż 7 osób. Wskazane jest, aby skład Kapituły stanowili: co najmniej dwóch członków Komisji Krajowej oraz osoby wyróżnione przez Krajowy Zjazd Delegatów tytułem Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”
    lub Honorowy Członek NSZZ „Solidarność”.
  3. Kapituła rozpatruje wnioski, o których mowa w ust. 1, w okresie jednego miesiąca
    po wygaśnięciu terminu, o którym mowa w ust.1. Zaakceptowane przez Kapitułę wnioski zostaną wysłane, za pośrednictwem Komisji Krajowej, do wszystkich zarządów regionów i rad krajowych sekretariatów branżowych. Uwagi
    lub zastrzeżenia, do poszczególnych kandydatur, zarządy regionów i rady sekretariatów mogą przesłać do Komisji Krajowej w terminie wskazanym przez Komisję Krajową, który nie może być krótszy niż 30 dni przed datą rozpoczęcia sesji Krajowego Zjazdu Delegatów.
  4. Komisja Krajowa przedkłada Krajowemu Zjazdowi Delegatów projekt uchwały zawierającą listę kandydatów do tytułu Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”
    lub „Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” zaakceptowanych przez Kapitułę,
    o której mowa w ust. 2 do których nie wpłynęły uwagi lub zastrzeżenia, o których mowa w ust. 3.

§ 6

  1. Osoba, której przyznano tytuł Zasłużony dla NSZZ „Solidarność” otrzymuje:
  • odznakę: Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”,
  • specjalną legitymację lub dyplom.
  1. Osoba, której przyznano tytuł Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” otrzymuje:
  • legitymację Honorowego Członka NSZZ „Solidarność”
  • odznakę honorowego członka związku

Honorowy członek NSZZ „Solidarność” jest uprawniony do uczestniczenia,
w charakterze gościa, w obradach Krajowego Zjazdu Delegatów.

§ 7

  1. Uchwała wchodzi w życie z dniem jej uchwalenia.
  2. Tracą moc Uchwała nr 26 VI KZD oraz Uchwała nr 7 XVI KZD.

Uchwała XXVI KZD nr 17/2012 ws. ogłoszenia roku 2013 Rokiem Powstania Styczniowego

W styczniu 2013 roku mija 150 lat od wybuchu Powstania Styczniowego. Okoliczność ta zmusza do refleksji i zobowiązuje do oddania hołdu bohaterom tego zrywu patriotycznego.

NSZZ „Solidarność” buduje swą tożsamość również na identyfikacji z celami wszystkich polskich insurekcji. Wszystkie one – począwszy od konfederacji barskiej, poprzez kolejne powstania dawały pokoleniom Polaków moc i motywację do walki o wolną, niezawisłą i sprawiedliwą Ojczyznę.

Dlatego Krajowy Zjazd Delegatów ogłasza Rok 2013 Rokiem Powstania Styczniowego. Niech w ciągu nadchodzących miesięcy pamięć o wysiłkach powstańczych pod przywództwem Ludwika Mierosławskiego, Mariana Langiewicza, Romualda Traugutta buduje w nas poczucie dumy narodowej, solidarności międzypokoleniowej i daje siły
do tworzenia sprawiedliwych warunków w naszej Ojczyźnie.

Uchwała XXVI KZD nr 16/2012 ws. zasad funkcjonowania Krajowego Funduszu Strajkowego i regionalnych funduszy strajkowych

Zasady funkcjonowania Krajowego Funduszu Strajkowego
i regionalnych funduszy strajkowych

 

 

Rozdział I

Postanowienia ogólne

§ 1

  1. Niniejszy regulamin określa zasady tworzenia i funkcjonowania Krajowego Funduszu Strajkowego.
  2. Zasady tworzenia i funkcjonowania regionalnych funduszy strajkowych określają ich regulaminy przyjęte w oparciu o niniejszy Regulamin. Dodatkowego postanowienia zawarte w regulaminach regionalnych funduszy strajkowych nie mogą być sprzeczne
    z zasadami przyjętymi w niniejszym Regulaminie.

§ 2

  1. Dla wspierania finansowego akcji podejmowanych w imię obrony podstawowych celów statutowych związku ustanawia się Krajowy Fundusz Strajkowy, zwany dalej „KFS”
    i regionalne fundusze strajkowe zwane dalej „RFS”.
  2. Zadaniem KFS i RFS jest niesienie pomocy osobom uczestniczącym w akcji strajkowej. Dopuszcza się dofinansowanie do innych form akcji protestacyjnej.

§ 3

Krajowy Fundusz Strajkowy stanowi źródło dofinansowania akcji organizowanych przez struktury krajowe, regionalne i branżowe Związku.

 

Rozdział II

Pochodzenie i dysponowanie środkami FS

§ 4

Dysponentami funduszy strajkowych są Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” i Zarządy Regionu, które do bieżącego zarządzania powołują w drodze uchwały odpowiednio Radę Krajowego Funduszu Strajkowego, zwaną dalej „RKFS” oraz rady regionalnych funduszy strajkowych, zwane dalej „RRFS”.

§ 5

  1. Rada KFS działa w oparciu o zasady określone w niniejszym Regulaminie. Zasady działania Rad RFS określają regulaminy uchwalone przez zarządy regionów zgodnie
    z zasadami określonymi w § 1 ust. 2 niniejszego Regulaminu.
  2. Regulamin działania RKFS oraz RRFS, w oparciu o niniejsze zasady, uchwalają odpowiednio Komisja Krajowa i zarządy regionów.

§ 6

Przychody FS stanowią:

a)      środki pochodzące z obligatoryjnych składek członkowskich opłacanych przez struktury związku wg zasad ustalonych w Uchwale Finansowej Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”,

b)      odsetki od posiadanych środków,

c)      darowizny,

d)      inne przychody.

§ 7

  1. Środki FS mogą być lokowane:

a)      na oddzielnym rachunku bankowym opisanym, jako fundusz strajkowy (ustawowa ochrona przed zajęciem komorniczym),

b)      w papierach wartościowych,

c)      w nieruchomościach,

d)      w innych formach akceptowanych przez dysponenta funduszu.

  1. Środki ulokowane w formie pieniężnej w sposób określony w ust. 1 pkt. 1 powinny stanowić co najmniej 25% środków FS.


Rozdział III

Udzielania pomocy ze środków KFS

§ 8

  1. Pomoc ze środków KFS może być udzielana dla akcji związkowych o charakterze międzynarodowym, ogólnopolskim, branżowym, ponadregionalnym, zorganizowanych
    i prowadzonych zgodnie ze Statutem oraz decyzjami właściwych władz statutowych Związku.
  2. Pomoc dla akcji regionalnych wymaga każdorazowo decyzji Prezydium KK lub KK.
  3. Prawo złożenia wniosku o udzielanie pomocy z KFS przysługuje:

a)      Zarządowi Regionu, z uwzględnieniem pkt.2

b)      Radzie Krajowego Sekretariatu Branżowego wyłącznie w przypadku ponadregionalnych akcji o charakterze branżowym,

c)      Radzie Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów.

  1. Prawo inicjatywy własnej przysługuje w tym zakresie również Prezydium Komisji Krajowej
    i Komisji Krajowej.
  2. Wniosek o udzielenie pomocy z KFS powinien zostać złożony na trzy tygodnie przed planowanym rozpoczęciem akcji, a w wyjątkowych sytuacjach najpóźniej na 14 dni przed jej rozpoczęciem.
  3. W przypadku wniosku, którego realizacja może przekroczyć sumę 500 tys. zł, wniosek należy złożyć co najmniej 1,5 miesiąca przed planowanym rozpoczęciem akcji.
  4. Wzór wniosku stanowi załącznik do Regulaminu.
  5. Warunkiem otrzymania pomocy z KFS jest udokumentowanie, że struktury ubiegające się
    o pomoc (komisje zakładowe do Zarządów Regionu, a Zarządy Regionów do Komisji Krajowej) regularnie, zgodnie z uchwałą finansową KZD odprowadzają składki, również na fundusz strajkowy. Warunek ten nie dotyczy krajowych sekretariatów branżowych, Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów oraz przypadków nieopłacenia składki
    z powodu wstrzymania przez pracodawcę wypłat wynagrodzeń.
  6. Warunkiem udzielenia pomocy z KFS jest uzyskanie przed rozpoczęciem akcji zgody RKFS. W przypadku akcji, których koszt może przekroczyć 40 tys. zł konieczna jest także zgoda Prezydium KK, a w przypadku kosztów przekraczających 100 tys. zł – zgoda KK, które wskażą jednocześnie osobę odpowiedzialną za akcję o zasięgu krajowym
    i poinformują o tym RRFS.
  7.  RKFS zobowiązana jest do rozpatrzenia wniosku spełniającego kryteria określone w ust. 1-4 w ciągu 14 dni od dnia jego złożenia.
  8.  Jednostka organizacyjna Związku, która występuje o pomoc do KFS zobowiązana jest dokonać na podstawie faktur rozliczenia otrzymanej pomocy nie później niż 6 tygodni
    po zakończeniu akcji protestacyjnej. Do rozliczenia finansowego należy dołączyć sprawozdanie z przeprowadzonej akcji oraz listę uczestników.
  9.  W przypadku braku rozliczenia zgodnego z pkt.11 RKFS jest zobowiązana do odmowy refundacji poniesionych kosztów. Od odmownej decyzji Rady służy odwołanie
    do Komisji Krajowej w terminie 14 dni wraz z uzasadnieniem.
  10.  Rozliczenie poszczególnych etapów akcji protestacyjnej przyjmuje – na podstawie dokumentacji RKFS. Ostateczne rozliczenie akcji – z uwzględnieniem par.9 ust.4 – akceptuje struktura udzielająca pomocy w zależności od kwoty.

§ 9

  1. RKFS rozpatrując wniosek o udzielenie pomocy powinna wziąć pod uwagę następujące kryteria:

a)      skalę i wagę merytoryczną akcji,

b)      aktualne możliwości finansowe KFS,

c)      stopień wypełnienia przez organizatora i wnioskodawcę kryteriów z niniejszego rozdziału.

  1. Wielkość pomocy z KFS udzielonej strukturom Związku nie może przekroczyć połowy poniesionych i udokumentowanych przez nie kosztów, z wyjątkiem akcji międzynarodowych i ogólnokrajowych organizowanych przez Komisję Krajową NSZZ „Solidarność” i kosztów transportu w przypadku akcji ogólnopolskich organizowanych przez krajowe sekretariaty branżowe.
  2. Rada KFS może udzielić strukturom branżowym związku, zaliczki na poczet organizowanej akcji związkowej, nieprzekraczającej 20% planowanych i kosztów.
  3. Pomoc ze środków KFS może być udzielana na:

a)      pokrycie kosztów akcji strajkowej wraz z wypłatą zasiłków strajkowych;

b)      refundowanie kosztów transportu zbiorowego (od 8 osób) na dojazd uczestników akcji  protestacyjnej;

c)      refundowanie kosztów akcji informacyjnej wspierającej protest oraz działania organizacyjne, zgodnie z decyzjami władz statutowych Związku, określających zakres
i wysokość refundacji.

§ 10

Wypłata zasiłku strajkowego może dotyczyć wyłącznie osób, które spełniają wszystkie poniższe wymogi:

a)      są członkami NSZZ „Solidarność” i regularnie odprowadzają składki,

b)      za okres strajku nie otrzymały wynagrodzenia za pracę,

c)      uczestniczyły w strajku:

-co najmniej 3 dni w przypadku strajku wielodniowego lub

-przez cały czas jego trwania w przypadku strajku krótszego niż 3 dni,

d)      przed otrzymaniem zasiłku na piśmie zobowiązały się do jego zwrotu w przypadku,
o którym mowa w § 11,

e)      wysokość i sposób wypłaty zasiłku strajkowego określa każdorazowo uchwałą Rada KFS.

§11

  1. W razie otrzymania przez pracownika uczestniczącego w strajku wynagrodzenia za okres strajku wypłaconego przez pracodawcę pracownik jest obowiązany zwrócić zapomogę
    z funduszu strajkowego, chyba, że w oparciu o uzasadnione okoliczności Rada KFS zadecyduje inaczej.
  2. Środki pochodzące ze zwrotu zasiłku na podstawie ust. 1 stanowią przychód KFS i RFS proporcjonalnie do poniesionych przez nie wydatków.

 

Rozdział IV

Rada Krajowego Funduszu Strajkowego

§ 12

  1. Rada Krajowego Funduszu Strajkowego jest powoływana przez Komisję Krajową najpóźniej w trzy miesiące po zjeździe sprawozdawczo-wyborczym na okres kadencji zbieżnej
    z kadencją władz Związku na szczeblu krajowym.
  2. Do czasu wyboru nowych RKFS i RRFS funkcjonują dotychczasowe Rady.
  3. RKFS funkcjonuje w oparciu o Regulamin przyjęty przez Komisję Krajową.
  4. Rady regionalnych funduszy strajkowych są powoływane odpowiednio i funkcjonują
    w oparciu o regulamin przyjęty przez zarządy regionów zgodny z niniejszymi postanowieniami.

 

Rozdział V

Postanowienia końcowe

§ 13

Od uchwały RKFS przysługuje odwołanie do Komisji Krajowej.

 

§ 14

Działalność RKFS podlega kontroli Krajowej Komisji Rewizyjnej, RRFS – odpowiednio regionalnych komisji rewizyjnych.

§ 15

W sprawach nieobjętych postanowieniami Regulaminu decyzję podejmuje Komisja Krajowa.

§ 16

Traci moc Uchwała nr 1 XIV KZD z 2001 roku ws. przyjęcia Regulaminu Ogólnego Funduszy Strajkowych wraz z załącznikiem.

§ 17

Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2013 roku.