Tag: Decyzja

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę dla Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji, działającej na terenie Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” na rozszerzenie zasięgu jej działania na Komendę Powiatową Policji w Polkowicach, pracodawcę z terenu działania Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”, u którego nie działa organizacja związkowa NSZZ „Solidarność”.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Decyzja
Prezydium KK
nr 185/20
ws. projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii o zmianie rozporządzenia w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania
pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę

Odnosząc się do przedmiotowego projektu rozporządzenia Prezydium Komisji Krajowej zgłasza do niego następujące uwagi.
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem zwartym w Ocenie SkutkówRegulacji do projektu rozporządzenia, że projekt dotyczy kilku kategorii cudzoziemców, którym ułatwia się podejmowanie pracy na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W stosunku do osób, wskazanych w projektowanych pkt 21 i 22 § 1 NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje przedstawione zmiany. Związek od samego początku ostatnich wydarzeń na Białorusi włączył się aktywnie w pomoc społeczeństwu białoruskiemu oraz strukturom walczącym o urzeczywistnienie w tym kraju zasad demokracji. W obecnej sytuacji jasne staje się, że dla wielu osób aktywny udział w tym zrywie może zakończyć się koniecznością opuszczenia swojego kraju i ułożenia życia za granicą. W stosunku do tych osób zasadne jest ułatwianie podejmowania legalnego zatrudnienia w Polsce. Ważne przy tym jest żeby wizy wydawane w celu przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe trafiały do osób rzeczywiście ich potrzebujących. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż ilość wydawanych wiz jest niewielka i w części dotyczy osób, które z uwagi na wiek nie będą uczestnikami rynku pracy.
Nadto odnieść należy się do kwestii zniesienia konieczności uzyskania zezwolenia na pracę dla osób wykonujących szeroko pojęte zawody medyczne (proponowane pkt 23 – 25 § 1 zmienianego rozporządzenia). Rozumiejąc powagę obecnej sytuacji epidemicznej można przyjąć za uzasadnione zaproponowane zwolnienie z uzyskania zezwolenia na pracę, które obowiązywałoby w okresie pandemii i dotyczyło osób mających wspierać krajową służbę zdrowia. Wątpliwości budzi jednak to, czy mechanizm ten powinien zostać wprowadzony jako trwały a nie przejściowy na okres trwającej epidemii COVID – 19. Wątpliwość ta jest tym bardziej uzasadniona, że w wyniku wprowadzenia zmiany, co wskazano w samej treści uzasadnienia „cudzoziemcy nie będą objęci mechanizmami ochronnymi związanymi np. z przesłankami wydania zezwolenia na pracę w zakresie porównywalności wynagrodzenia w stosunku do prac na podobnym stanowisku lub podobnego rodzaju na lokalnym rynku pracy”. Brak odpowiedniej regulacji w tym zakresie, w razie wprowadzenia ww. zmiany na stałe, może doprowadzić do jeszcze silniejszego zjawiska emigracji zarobkowej polskiego personelu medycznego, wynikającej z wypierania personelu medycznego przyjeżdzającymi do Polski cudzoziemcami podejmującymi pracę za niższe stawki wynagrodzenia. W związku z tym Prezydium NSZZ „Solidarność” postuluje, ażeby przed decyzją o ewentualnym trwałym zwolnienia z konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę przez osoby wykonujące zawody medyczne dokonana została rzetelna i całościowa analiza w tej materii, a ponadto postuluje o zastosowanie przesłanki porównywalności wynagrodzenia wobec cudzoziemców mających wykonywać pracę bez zezwolenia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia zaproponowane rozwiązania w projekcie ustawy Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 19 października 2020 r. zmieniającym ustawę o wspieraniu pieczy zastępczej oraz niektóre inne ustawy, z których większość ma charakter porządkujący i techniczny w stosunku do już istniejących rozwiązań.
Jednocześnie zwracamy uwagę, iż w projekcie zabrakło propozycji, które zwłaszcza w okresie pandemii, mogą stanowić pomoc zarówno dla samych rodzin, jak również dla organów prowadzących szkolenia w zakresie pieczy zastępczej i przysposobienia. Zmiana miałaby dotyczyć art. 173a ustawy o wspieraniu  pieczy zastępczej i polegać na możliwości połączenia szkoleń z zakresu przysposobienia dziecka oraz dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej. Zdarzają się bowiem sytuacje, gdzie z powodu braku możliwości adopcji, która najczęściej wynika z tego, że dzieci nie mają uregulowanej sytuacji prawnej, potencjalni rodzice adopcyjni wyrażają wolę bycia rodziną zastępczą. Niestety, obecny zapis art. 173a przedmiotowej ustawy powoduje, że są oni zmuszeni przechodzić całą procedurę od początku, a w tym kolejne szkolenie.
Resort rodziny regularnie podnosi kwestię niewystarczającej liczby kandydatów na rodziny zastępcze. Dlatego, zdaniem Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, możliwość połączenia tych dwóch szkoleń, mogłaby przyczynić się do poprawy sytuacji z korzyścią zarówno dla samych kandydatów, jak i przede wszystkim dzieci, którym należy zapewnić możliwość wychowywania się w środowisku rodzinnym. Zmiana zasad nie powinna jednak dotyczyć szkoleń w zakresie prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego. Tutaj nadal naszym zdaniem szkolenia powinny odbywać się rozłącznie.
Aktualne problemy wynikające z pandemii oraz reżimu sanitarnego znacząco utrudniają przeprowadzanie zarówno samych szkoleń w tym zakresie, jak i praktyk. Część z nich zaczyna mieć charakter fikcyjny. Zatem by nie pogłębiać problemów i nie wypaczać systemu proponujemy w/w rozwiązanie.
W projekcie ustawy znalazły się również zmiany, których kierunek NSZZ „Solidarność” ocenia pozytywnie, choć wymagają one jeszcze dalszych prac: 
Art. 4 projektu ustawy zmieniający art. 183 w §1 ustawy Kodeks pracy i dodający §1¹, umożliwiając skorzystanie z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego do 18 roku życia dziecka, przez pracownika, który przyjął dziecko na wychowanie celem jego przysposobienia. Jednocześnie nie zmienia się uprawnień rodzicom zastępczym, którym urlop ten przysługuje nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10 roku życia.  Należy jednak pamiętać, że do pieczy zastępczej trafiają często dzieci starsze niż 10-letnie, często z rodzeństwem w różnym wieku.  Są to dzieci borykające się z deficytami i problemami, których korygowanie wymaga czasu. Zatem ustawodawca powinien także w tym przypadku rozważyć wydłużenie wieku dziecka, do którego rodzic zastępczy będzie mógł skorzystać z takiego urlopu, skracając ewentualnie jego długość. Tym bardziej, że taką możliwość projektodawca daje rodzicom, którzy starają się o przysposobienie dziecka. Tak duże różnicowanie uprawnień w tym przypadku, zdaniem NSZZ „Solidarność”, wydaje się niewłaściwe.

Sprawozdanie jest pierwszym rocznym sprawozdaniem dotyczącym prognozy strategicznej.  Podjęto w nim próbę określenia, w jaki sposób prognozowanie będzie wykorzystywane przy kształtowaniu polityki, aby wzmocnić odporność UE w czterech wzajemnie powiązanych wymiarach: społecznym i ekonomicznym, geopolitycznym, ekologicznym i cyfrowym.
Właściwa jest diagnoza o potrzebie ambitnego zarządzania kryzysowego w przypadku sytuacji nadzwyczajnych na dużą skalę na szczeblu UE. Właściwe jest również zwrócenie uwagi, że kluczowe jest wypracowanie odpowiedniej równowagi między dobrostanem obecnego pokolenia i przyszłych pokoleń. I ważne jest  w jaki  sposób  mierzymy postęp i postrzegamy „dobrostan”.
Wpisanie prognozy strategicznej w kształtowanie polityki UE  jest słuszne. Jednak zdaniem Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność  konieczne jest włączenie przedstawicieli partnerów społecznych, zwłaszcza związkowych w proces prognozowania. Istotne byłoby również wykorzystanie mechanizmów europejskiego dialogu społecznego w tym zakresie.
W sytuacji, która zaistniała w roku 2020 z powodu pandemii COVID-19 szczególnie ważne jest, aby móc nie tylko reagować post factum na zaistniałe zdarzenia, ale również mieć możliwość kształtowania przyszłości, a co za tym idzie – tworzenia wizji i planowania scenariuszy. Takim narzędziem może stać się  prognoza  strategiczna , która powinna odgrywać kluczową rolę w kształtowaniu polityki UE w taki sposób, aby  dostosować się do przyszłych wyzwań. Zastanowić się jednak należy w przypadku tak dynamicznie rozwijającej się sytuacji czy częstotliwość zmian  wskaźników nie powinna być prezentowana w okresach kwartalnych w badanych obszarach i  w jaki sposób poprawiać ich dostępność na poziomach krajowych.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje na ważne z punktu widzenia Związku sprawy oraz zwraca uwagę na pewne wątpliwości oraz braki w poszczególnych wymiarach czterowymiarowej analizy odporności.
Wymiar społeczny i ekonomiczny
Dokument trafnie wskazuje na zagrożenia w systemie zdrowia wywołane pandemią oraz podkreśla konieczność przewidywania zagrożeń tego typu w przyszłości.
Nie ulega wątpliwości przed jak dużym wyzwaniem stoją kraje jeśli chodzi o dostępność do świadczeń zdrowotnych, które w wyniku Covid- 19 zostały odroczone. Dokument dostrzega problemy demograficzne, ale mocniejsze akcenty należy postawić na wzmocnienie  potencjału  i wynagrodzeń  personelu  służącego opiece zdrowotnej, opiece długoterminowej,  a także opiece społecznej. We wskaźnikach  monitorujących wymieniono tylko dwa zawody w zakresie zdrowia: lekarze i pielęgniarki. Natomiast współczesna opieka medyczna potrzebuje w równym stopniu średniego  i technicznego personelu, który odgrywa niezaprzeczalną role w walce z Covid- 19, a w przyszłości jego rola będzie ulegać zwiększeniu.
Natomiast w dokumencie nie zdiagnozowano problemu edukacji dzieci, które mają różnego rodzaju dysfunkcje. Widoczny jest w Polsce brak programów skierowanych głównie do rodziców zajmujących się nimi. Pozostawieni są oni samym sobie.  Taka sama sytuacja dotyczy rodziców i dzieci z rodzin niewydolnych wychowawczo. A przecież to właśnie edukacja jest tym elementem, który daje możliwość  dzieciom w przyszłości wyjścia ze sfery patologii, ubóstwa itd. Nie zdiagnozowano również braku wsparcia psychologicznego rodzin z dysfunkcjami, osób samotnych, seniorów czy  konieczność walki z przemocą wobec dzieci czy kobiet w okresie epidemii.
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem, że szansą w podwyższaniu odporności w wymiarze społecznym i ekonomicznym – „zasadnicze znaczenie mają inwestycje w kapitał ludzki i innowacje, dobrze funkcjonujące instytucje oraz atrakcyjne otoczenie biznesowe”. Dodać jednak należy, że w kontekście zaleceń Semestru Europejskiego, niezbędne jest również przewidywalne i odpowiednio kreowane otoczenie regulacyjne, które bazuje na dialogu społecznym.
Wątpliwości budzi fragment w kontekście sytuacji w Polsce: „banki są lepiej dokapitalizowane niż w 2008 r. i są w stanie udzielać pożyczek gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom”, szczególnie w zakresie udzielania pożyczek gospodarstwom domowym.
Warte odnotowania jest zwrócenie uwagi, że spółdzielnie, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, stowarzyszenia niedochodowe, fundacje i przedsiębiorstwa społeczne wsparły administrację publiczną w walce z kryzysem. Pokazały one swoją zdolność do dostarczania szerokiego wachlarza produktów i usług na jednolitym rynku w warunkach, w których przedsiębiorstwa nastawione na zysk nie byłyby w stanie uzyskać odpowiedniego zwrotu z kapitału, co pomogło stworzyć i utrzymać miliony miejsc pracy. Są one również istotną siłą napędową innowacji społecznych.
Przedstawiona analiza w zakresie odporności rynku pracy w Polsce zawiera prawidłowe wnioski. Z prototypowej tabeli wskaźników dotyczącej odporności społecznej i gospodarczej odnoszącej się do kryzysu związanego z COVID-19, wynika niska podatność Polski na ryzyko związane z COVID w zakresie rynku pracy. W szczególności pozytywnie oceniono ryzyko w zakresie stopy bezrobocia oraz ograniczenie bezrobocia długotrwałego. Jednakże należy pamiętać, że sytuacja jest dynamiczna i może się zmienić w okresie kwartalnym. Dlatego prezentowane wskaźniki odporności powinny być prezentowane częściej.
Wymiar geopolityczny
W wymiarze geopolitycznym konieczne jest uwzględnienie  potrzeb i interesów wszystkich krajów członkowskich. Niestety przykład projektu Nord Stream 2 postawił pod znakiem zapytania solidarność europejską i skłonił do negatywnej refleksji na temat przyszłości UE jako regionu, w którym możliwe jest budowanie europejskiego, szerokiego konsensusu. Projekt ten pokazał również światu zewnętrznemu, że możliwe jest dzielenie UE według interesów gospodarczych. Jednocześnie stoi to w sprzeczności z postulowanym w dokumencie zmniejszeniem zależności od dostaw surowców z zewnątrz.
Wymiar ekologiczny
Mocno przerażająca jest wizja  prognozowana przez MOP  o likwidacji do 2030 roku 72 milionów pełnoetatowych miejsc pracy, która powinna zmobilizować rządzących do prowadzenia jasnej, czytelnej, uporządkowanej polityki klimatycznej we współpracy z partnerami społecznymi.
Wymiar cyfrowy
Dokument słusznie wskazuje konieczność walki z wykluczeniem cyfrowym jako warunku poprawy sytuacji na rynku pracy. Wszelkie inwestowanie w kompetencje i kwalifikacje są w tej chwili kluczowe.
Z polskiej perspektywy niezbędne są dalsze inwestycje w wyposażenie techniczne uczniów, nauczycieli, ale także pracowników administracji publicznej i samorządowej w kontekście nauki i pracy zdalnej. Elementem wyposażenia technicznego jest nie tylko sprzęt ale i  dostęp do taniego i efektywnego internetu w szczególności na terenach wiejskich. Jak podkreśla dokument  niepokój budzi przepaść cyfrowa między obszarami wiejskimi, a miejskimi. 
W czasie kryzysu odnotowano znaczny brak prawie wszystkich rodzajów danych, na podstawie których tworzone są modele (takich jak dane dotyczące zatrudnienia, zaufania konsumentów i produkcji), a także opóźnienia w opracowywaniu danych. Poprzeć należy również szanse jakie wiążą się z rozwojem technologii cyfrowej  – np. kontynuacja  dalszego postępu w opiece zdrowotnej. Podkreślić należy również rolę technologii cyfrowych w zapewnieniu  ciągłość szkoleń i kształcenia, podczas gdy szkoły zostały zamknięte w czasie kryzysu. Ważne jest tutaj likwidowanie przepaści cyfrowej w kontekście dostępności sprzętu i łączności.
Monitorowanie odporności
W komunikacie została przedstawiona propozycja monitorowania odporności, nowego wyznacznika kształtowania polityki UE. Tabele wskaźników odporności mają współtworzyć w ramach wstępnej dyskusji kraje członkowskie i kluczowe zainteresowane strony. Nie dookreślono jak będzie przebiegał dobór „kluczowych zainteresowanych stron” oraz ich roli. W tym kontekście warto wziąć pod uwagę europejskich i krajowych partnerów społecznych.. Zaprezentowano prototypową tabelę wskaźników dotycząca odporności społecznej i gospodarczej odnoszące się do kryzysu związanego z COVID-19 oraz prototypowe tabele wskaźników dotyczące geopolitycznego, ekologicznego i cyfrowego wymiaru odporności – stanowią podsumowanie w zakresie podatności danych obszarów na zagrożenie. Z perspektywy dostępności danych, kierowanych do społeczeństwa, tabele powinny być bardziej szczegółowe. Poza tym na ostateczne wyniki, mogą mieć znaczący wpływ także działania prowadzone przez odpowiednie kraje członkowskie – w tym tarcze finansowe – które stanowią znaczny impuls rozwojowy kierowany do konkretnych obszarów. Dodatkowo w komunikacie wskazuje się, że prognoza strategiczna pozwoli uzyskać dynamiczny i perspektywiczny obraz synergii oraz kompromisów zachodzących między poszczególnymi celami polityki i obszarami polityki UE, co doprowadzi do przyjęcia spójnego podejścia strategicznego. W celu pełnej realizacji tego założenia należy dokonać pogłębionej analizy dotychczasowych instrumentów kontroli, aby w efektywny sposób zarządzać danymi. Kraje członkowskie powinny otrzymać jasne wytyczne w zakresie obowiązkowo przekazywanych danych, aby nie dochodziło do manipulacji w zakresie ich przekazywania, tym samym powodując, że obraz sytuacji może nie być rzetelny. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z 2 listopada 2020  roku o zmianie ustawyo emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw.
Projekt zakłada mieszaną procentowo – kwotową waloryzację emerytur i rent w 2021 r.  w kwocie nie mniejszej niż 50 zł. Waloryzacja kwotowa nie dotyczy świadczeń niższych od minimalnej emerytury. Jak wskazuje projektodawca (art. 6 projektu) w razie osiągnięcia wskaźnika ustawowej waloryzacji w wysokości 4,16, nastąpi wyłącznie waloryzacja procentowa. Projekt zakłada podniesienie najniższej emerytury do 1250 zł, najniższej renty z tytuły całkowitej niezdolności do pracy do 1250 zł a najniższej renty dla osób częściowo niezdolnych do pracy do 937,50 zł.
Istnieje realna obawa, że z uwagi na postępujący proces inflacji wskazanie elementu waloryzacji kwotowej w wysokości określonej w projekcie pozostanie tylko elementem wizerunkowym, bez realnego wpływu na wysokość najniższych świadczeń emerytalno-rentowych.
W ocenie NSZZ „Solidarność” kluczowe jest zagwarantowanie by waloryzacja zapewniła:
–  zabezpieczenie bytu emerytów otrzymujących najniższe świadczenia emerytalne oraz najniższe renty, uwzględniające całokształt sytuacji wynikającej z epidemii Covid-19 (przykładowo zwiększone koszty życia, które są następstwem konieczności korzystania z odpłatnych świadczeń zdrowotnych i rehabilitacyjnych);
– utrzymanie świadczeń, w wysokości niezbędnej do uzyskania globalnego popytu wewnętrznego, który jest kluczowy dla poprawy sytuacji makroekonomicznej w 2021 r., w którym to środki emerytalno-rentowe mają coraz większe znaczenie.
NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że pandemia COVID-19 w największym stopniu dotyka osoby starsze. Efektem tego jest obserwowany znaczący wzrost wydatków gospodarstw emerytów i rencistów na leki, materiały medyczne i świadczenia zdrowotne, których dostępność jest w obecnej, nadzwyczajnej sytuacji bardzo ograniczona, stąd w roku 2021 w najtrudniejszej sytuacji znajdą się osoby osiągające najniższe świadczenia emerytalno-rentowe. Już w chwili obecnej dostęp do wielu usług publicznych jest mocno ograniczony.
W związku z powyższym NSZZ „Solidarność” postuluje:
– podniesienie kwotowego elementu waloryzacji z 50 zł do nie niższej wysokości niż 100 zł
– podniesienie wysokości najniższej emerytury oraz renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do wysokości 1300 zł i proporcjonalnie do 975 zł najniższej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.
Waloryzacja kwotowa w wysokości nie niższej niż 100 zł oraz podniesienie najniższej emerytury do 1300 zł wychodzi naprzeciw oczekiwaniom społecznym w okresie przedłużającego się stanu epidemii Covid-19 i pozwala zapewnić bezpieczeństwo socjalne gospodarstw emeryckich.
Jednocześnie, NSZZ „Solidarność” po raz kolejny podkreśla konieczność bardzo pilnego wprowadzenia obowiązku odprowadzania składek od całości wynagrodzenia otrzymywanego przez zleceniobiorcę. Niezbędne jest również objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym wszystkich tytułów wykonywania i świadczenia pracy oraz prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bez względu na charakter wiążącej umowy. Liczba 333 tys. osób, które otrzymują w chwili obecnej świadczenie emerytalne niższe od najniższej emerytury jest tykającą bombą zegarową dla bezpieczeństwa i zachowania spójności społecznej. Mamy świadomość, że pewna niewielka część tych osób, to osoby których sytuacja osobista pozwalała na niską aktywność zawodową, ale w większości są to osoby, będące ofiarami regulacji wymuszającymi wykonywanie nieoskładkowanej (lub bardzo nisko oskładkowanej) pracy. Odpowiedzialność za tą przedłużającą się sytuację spoczywa na polskim rządzie.
NSZZ „Solidarność” ponownie przypomina o potrzebie wypracowania i wdrożenia systemowego sposobu waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, uwzględniającego realny wzrost wydatków najuboższych gospodarstw domowych, określony jako dynamikę minimum egzystencji dla 1-osobowych gospodarstw emeryckich. Coroczna wypłata dodatkowego świadczenia emerytalnego dla wszystkich świadczeniobiorców nie może stanowić usprawiedliwienia dla zaniechania poszukiwania optymalnych rozwiązań w zakresie ochrony dochodów najsłabszych ekonomicznie obywateli.  

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” podczas wystawy poświęconej 30-leciu Grupy Wyszehradzkiej. Wystawa prezentowana będzie w formie elektronicznej oraz graficznej do końca 2021 roku w placówkach dyplomatycznych na całym świecie.

Decyzja
Prezydium KK
nr 180/20
ws. opinii w zakresie wniosku legislacyjnego
„Wniosek Dyrektywa Rady zmieniającą dyrektywę Rady 2006/112/WE
w zakresie środków tymczasowych w przypadku podatku od wartości dodanej
w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19 i wyrobów medycznych
do diagnostyki in vitro w kierunku tej choroby w odpowiedzi na pandemię
COVID-19 (COM(2020) 688 final)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje inicjatywę legislacyjną „Wniosek Dyrektywa Rady zmieniającą dyrektywę Rady 2006/112/WE w zakresie środków tymczasowych w przypadku podatku od wartości dodanej w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19 i wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro w kierunku tej choroby w odpowiedzi na pandemię COVID-19 (COM(2020) 688 final).
Zgodnie z uzasadnieniem „Celem niniejszej inicjatywy jest umożliwienie państwom członkowskim tymczasowego zwolnienia dostaw szczepionek przeciwko COVID‑19 i wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro w kierunku tej choroby (zestawów testów do diagnostyki), a także usług ściśle powiązanych z takimi szczepionkami i wyrobami z podatku od wartości dodanej (VAT). Ponadto daje ona państwom członkowskim możliwość – taką, jaka istnieje już w przypadku szczepionek – stosowania obniżonej stawki podatku VAT do wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro w kierunku COVID‑19 oraz ściśle powiązanych usług”.
Ze względu na niepewność co do czasu trwania kryzysu zdrowotnego związanego z COVID -19 propozycja możliwości stosowania obniżonej stawki podatku VAT lub stawki zerowej do takich dostaw została zaproponowana do dnia 31 grudnia 2022 r. Przed upływem tego okresu sytuacja zostanie poddana przeglądowi i w stosownych przypadkach okres stosowania środka może zostać przedłużony.

(do użytku służbowego)