Tag: Decyzja

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na tablicy pamiątkowej umieszczonej na fasadzie budynku przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi, z okazji 40. rocznicy protestu ulicznego znanego jako „Marsz Głodowy”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza w miejsce Waldemara Stawskiego, kandydaturę Łukasza Mickiewicza na członka Komitetu Monitorującego Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014-2020.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na przygotowanie i realizację ponadnarodowego projektu w charakterze Lidera pt. “Inicjowanie działań wdrażających Porozumienie Ramowe Europejskich Partnerów Społecznych w sprawie cyfryzacji”.
Projekt przedkładany bezpośrednio Komisji Europejskiej w ramach linii budżetowej SOCPL-2021-SOC-DIALOG do poddziałania "Wsparcie dla dialogu społecznego" realizujący uchwałę programową Związku.

Osoby zaanagażowane w projekt z ramienia KK NSZZ „Solidarność”:

1. Barbara Surdykowska – Biuro Ekspercie, Dialogu i Polityki Społecznej
2. Maria Żytko – Biuro Programów Europejskich
3. Karol Nosal – Biuro Programów Europejskich
4. Hanna Sakowicz – Daszczyńska – Biuro Szkoleń Związku
5. Krzysztof Kutzmann – Główny Księgowy

Osobą odpowiedzialną za projekt z ramienia Prezydium KK NSZZ „Solidarność” jest Jerzy Jaworski.

Decyzja
Prezydium KK
nr 57/21
ws. opinii o Sprawozdaniu Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Finansowego i Komitetu ds. Zatrudnienia: Sprawozdanie dotyczące europejskiego instrumentu tymczasowego wsparcia w celu zmniejszenia zagrożeń związanych z bezrobociem w sytuacji nadzwyczajnej (SURE), jaka wystąpiła w związku z pandemią COVID-19, na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (UE) 2020/672 SURE: analiza sytuacji po sześciu miesiącach (COM(2021) 148 wersja ostateczna)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podziela stwierdzenie wyrażone w Sprawozdaniu, że powodem łagodniejszego wzrostu stóp bezrobocia w 2020 r. były środki wsparcia realizacji polityki w ramach SURE. Trudno natomiast stwierdzić, że właśnie
ta regulacja miała kluczowe znaczenie. Z pewnością nastąpił mniejszy niż oczekiwano wzrost bezrobocia, co można częściowo przypisać powszechnemu stosowaniu mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, w tym w państwach członkowskich korzystających z SURE. Mając na uwadze kryzys gospodarczy każde dofinansowanie otrzymane przez kraje członkowskie, przynajmniej na wstępnym jego etapie, będzie skutkowało poprawą sytuacji gospodarczej, w tym ograniczeniem wzrostu stopy bezrobocia. Inną kwestią są długofalowe skutki, które na ten moment są trudne do określenia.
Prezydium KK zwraca uwagę, że przedstawione w sprawozdaniu dane są trudne do oceny biorąc pod uwagę brak informacji o szczegółowym sposobie wykorzystania otrzymanych środków np. w Polsce.
Sprawozdawcy wskazali, że instrument przyczynił się do zwiększenia ogólnego zaufania do zdolności UE w zakresie skutecznego reagowania na bezprecedensowy kryzys. Co do istoty, SURE jest ważnym instrumentem w zakresie wsparcia rynku pracy ale w tym kontekście warto odnieść się do harmonogramu działań. Niestety, Unia Europejska nie zadziałała sprawnie i szybko, dopiero w czwartym kwartale 2020 r., rozpoczęła się faza związana z formalnym udostępnieniem puli środków i pierwszymi wypłatami. Jest to ważne ostrzeżenie w przypadku przyszłych tego typu zdarzeń losowych (inne działania mające wpływ na gospodarkę europejską oraz światową/kryzysy ekonomiczne) lub w związku z możliwym dalszym niekorzystnym rozwojem pandemii COVID-19. SURE powinien być pewnego rodzaju wzorcem, uruchamianym w podobnych sytuacjach. Unia Europejska musi dysponować zaplanowanym i skutecznym narzędziem, które pozwala na sprawną realizację działań w zakresie wsparcia rynku pracy. W związku z powyższym, przedmiotowe Sprawozdanie dot. SURE ma istotne znaczenie i wnosimy do strony rządowej o przekazanie krajowego sprawozdania dot. wykorzystania pomocy finansowej oraz planu spłaty pożyczki.
Ze Sprawozdania wynika, że Polska jest obok Włoch i Hiszpanii krajem, który otrzymał najwięcej środków (11 236 693 087 EUR) a równolegle z ogólnie przedstawionych tam informacji dotyczących poszczególnych krajów członkowskich wynika, że Polska:
– w zakresie udziału wydatków publicznych przeznaczonych na środki ochrony zdrowia jest na ostatnim miejscu.
– w zakresie liczby pracowników objętych SURE (% wszystkich pracowników w 2020 r.) jest na przedostatnim miejscu.
– w zakresie cech charakterystycznych krajowych mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy objętych wsparciem w ramach SURE Polska przewiduje obok Chorwacji najniższy poziom dofinansowania wynagrodzeń (50%).
Są to kwestie, które należałoby zweryfikować i ustalić, bo być może część środków została uzyskana z innych źródeł.
Analizując przedstawiony dokument powstaje pytanie na ile Polska mogła i skorzysta ze środków podobnych do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy (str. 24), szczególnie w taki sposób jak w Belgii i Portugalii poprzez wsparcie dla szkoleń związanych z zatrudnieniem.
Jeżeli realizacja Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększenia Odporności będzie zagrożona (np. prace w KE a następnie w Radzie będą opóźnione, albo jeśli członkowie nie podejmą np. decyzji o zasobach własnych lub ostateczna realizacja będzie znacznie opóźniona), należy rozważyć ponownie uruchomienie SURE.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, w związku z koniecznością zwiększenia liczby przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Wojewódzkiej Radzie Dialogu Społecznego w Gdańsku wskazuje do prac we wskazanej WRDS Pana Romana Kuzimskiego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu ustawy KP Koalicja Obywatelska o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej: projekt).
Projekt wychodzi naprzeciw oczekiwaniom opiekunów osób niepełnosprawnych, którzy od 2014 r. nadal czekają na realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Aktualnie świadczenie dla rodziców opiekujących się niepełnosprawnymi dziećmi wynosi 1971 zł miesięcznie, natomiast dla opiekunów sprawujących opiekę nad osobami, które stały się niepełnosprawne w wieku co najmniej 18 lat (tzw. zasiłek opiekuńczy oraz zasiłek dla opiekuna) wynosi 620 zł miesięcznie. Posłowie PiS wnieśli do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie niekonstytucyjności takiego zapisu i Trybunał wyrokiem z dnia 21 października 2014 r. orzekł, że świadczenia nie mogą być zróżnicowane w zależności od wieku osoby niepełnosprawnej. Do tej pory nie udało się uchwalić przepisów, które czyniłyby zadość temu orzeczeniu.
Ponadto autorzy projektu proponują przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego także osobom, które pobierają emeryturę, rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy (zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 26 czerwca 2019 r.), rentę rodzinną z tytułu śmierci małżonka przyznaną w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, rentę socjalną, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne. Osobom tym zgodnie z projektem świadczenie pielęgnacyjne ma przysługiwać w pełnej kwocie, o ile zawieszą pobieranie środków z innych tytułów na czas pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.
Projekt ustawy zakłada pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego w jednej kwocie dla opiekunów dzieci z niepełnosprawnością i opiekunów osób dorosłych z niepełnosprawnością.
NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że wysokość świadczenia pielęgnacyjnego jest powiązana ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia. Wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest przedmiotem corocznych negocjacji w Radzie Dialogu Społecznego. Obarczanie tej kategorii wynagrodzenia dodatkowymi „podwiązkami” utrudnia proces negocjacji. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” proponuje, aby wysokość świadczenia pielęgnacyjnego była oparta o bardziej niezależny wskaźnik np. odnoszący się do dynamiki wzrostu przeciętnego wynagrodzeniaw gospodarce narodowej, która zależy przede wszystkim od stanu gospodarki kraju w danym roku.
Ponadto w projekcie brakuje rozwiązań, które pozwolą poprawić opiekunom sytuację materialną za sprawą pracy. System wspierania opiekunów osób z niepełnosprawnościami powinien umożliwiać im pracę choćby w ograniczonym zakresie bez odbierania świadczenia, gdy nie spowoduje to szkody dla osoby, nad którą opieka jest sprawowana.

Uwagi szczegółowe:

1. Art. 1 pkt 4 projektu – pozytywnie oceniamy projektowaną zmianę, mającą na celu umocowanie małżonka wprost w ustawie jako osoby uprawnionej do ubiegania się
   o świadczenie pielęgnacyjne Aktualnie obowiązujący art. 17 ust. 5 pkt 2 lit a ustawy
   o świadczeniach rodzinnych jest sprzeczny z art. 17 ust 1 pkt 4 tej ustawy. Pierwszy
   z tych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje małżonkowi wtedy, gdy drugi małżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, natomiast drugi przepis stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie może przysługiwać osobom ze znacznym stopniem niepełnosprawności.
2. Art. 1 pkt 6 lit. a projektu –  projektodawca w poprzednich artykułach likwiduje specjalny zasiłek opiekuńczy oraz zasiłek dla opiekuna, pozostawiając tylko świadczenie pielęgnacyjne, a zatem proponowane brzmienie artykułu jest niepoprawne.
3. Art. 3 projektu (przepisy przejściowe) – osoby sprawujące opiekę nad osobą posiadającą czasowe orzeczenie o niepełnosprawności na podstawie proponowanych przepisów będą miały możliwość po utracie jego ważności wystąpić o świadczenie pielęgnacyjne.
   W przepisach przejściowych pominięto opiekunów osób posiadających stałe orzeczenie o niepełnosprawności. Podobnie projektodawcy w przepisach przejściowych nie uregulowali kwestii związanych z możliwością wystąpienia z wnioskiem o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom, którym zostało przyznane prawo do renty
   z tytułu częściowej niezdolności do pracy przed wejściem w życie proponowanej ustawy. Projekt należy uzupełnić  w powyższych zakresach.

Zgłaszając powyższe uwagi NSZZ „Solidarność” oczekuje, że kwestie poruszone w projekcie zostaną nareszcie uregulowano zgodnie z wyrokami Trybunału Konstytucyjnego z lat 2014 i 2019.

Decyzja
Prezydium KK
nr 53/21
ws. wyrażenia zgody dla Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w IKEA Industry Poland Sp. z o.o.
i IKEA Retail Sp. z o.o. i inne na rozszerzenie jej zasięgu działania
na Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe PAK-MAR Marek Napierała 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 2 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z §  1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę dla Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w IKEA Industry Poland Sp. z o.o. i IKEA Retail Sp. z o.o.  i inne, zarejestrowanej w Rejestrze Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku Regionu Zielona Góra NSZZ „Solidarność” pod nr. 29, na rozszerzenie jej zasięgu działania na pracodawcę – Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe PAK-MAR Marek Napierała funkcjonującego na terenie Regionu Wielkopolska  – nieobjętego  zakresem działania  innej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” popiera kierunek rozwiązań zawartych w projekcie ustawy Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 22 marca 2021 r. o fundacji rodzinnej. Projekt zakłada utworzenie nowego podmiotu – osoby prawnej, która w założeniu ma wspierać ciągłość przedsiębiorstw o strukturze rodzinnej.Niestety, projekt zdaniem Prezydium KK w swojej treści nie odzwierciedla celu, który został wskazany w uzasadnieniu.

Wbrew ocenie skutków zaproponowanej regulacji, wątpliwym jest aby  projektowana instytucja wpłynęła pozytywnie na rynek pracy. Zaproponowane przepisy nie gwarantują zachowania zatrudnienia w przedsiębiorstwach przekazanych fundacji rodzinnej.

NSZZ „Solidarność” ponadto wnosi o zmianę nazwy projektowanego podmiotu, gdyż fundacje w RP działają na mocy ustawy o fundacjach z dnia 6 kwietnia 1984 r. (Dz.U. 2020 poz. 2167), stąd duże prawdopodobieństwo, że nazwa nowej formy zarządzania będzie myląca dla obywateli.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko bardzo krótkiemu (zaledwie trzy dni) terminowi na przedstawienie opinii przez Związek o przesłanym dokumencie  „Zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie skutecznego aktywnego wspierania zatrudnienia w następstwie kryzysu związanego z COVID-19 (EASE)” C (2021) 1372.Wyznaczanie tak ograniczonego terminu na zajęcie stanowiska uniemożliwia przeprowadzenie merytorycznego procesu opiniowania wewnątrz Związku.

NSZZ „Solidarność” popiera wszelkie działania mające na celu skuteczne i aktywne wspieranie zatrudnienia w następstwie kryzysu związanego z COVID-19, zwłaszcza te dotyczące upowszechniania i szerszego umożliwienia szkoleń i zmian kwalifikacji zawodowych oraz wsparcia grup najbardziej poszkodowanych przez skutki pandemii.

 Jednakże należy wskazać, że otrzymany dokument ma charakter ogólny i nie zawarto w nim konkretnych rozwiązań, które mogłyby ukierunkować państwa członkowskie na działania związane z poprawą sytuacji gospodarczej, w tym sytuacji na rynku pracy.