Tag: Decyzja

Decyzja Prezydium KK nr 59/22 ws. Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2022-2025

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia opinię do Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2022-2025 (zwany dalej: WPFP lub Planem), przekazanego partnerom społecznym 27 kwietnia 2022 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia termin zbyt wczesnego przekazania partnerom społecznym Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2022-2025, co utrudnia analizę ze względu na dostęp do niezbędnych danych GUS. Natomiast partnerzy społeczni są związani terminami ustawowymi, co utrudnia proces negocjacji w Radzie Dialogu Społecznego.

Ponadto, Wieloletni Plan zawiera istotne braki w zakresie prognozowanych podstawowych wskaźników niezbędnych do analizy a mianowicie:
– planowaną dynamikę wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w latach objętych Wieloletnim Planem Finansowym Państwa,
– przewidywaną liczbę pracujących w sektorze instytucji rządowych i samorządowych na kolejne lata objęte Wieloletnim Planem Finansowym Państwa,
– zaplanowane zmiany podatkowe przewidywane w najbliższym czasie czy koncepcję działań antyinflacyjnych.

W Wieloletnim Planie Finansowym Państwa brak jest określenia wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz sposobu procedowania minimalnego wynagrodzenia za pracę w sytuacji znaczącego wzrostu inflacji oraz konieczności wzrostu wysokości zgodnie z ustawą o minimalnym wynagrodzeniu za pracę od 1 stycznia 2023 oraz od 1 lipca 2023 r.

Prezydium KK podkreśla, że epidemia COVID–19 spowodowała poważne konsekwencje dla gospodarki i gdy wydawało się, że Polska powoli powraca do poziomu PKB sprzed pandemii nastąpił bezprecedensowy atak Rosji na Ukrainę.

W WPFP wskazano, że na skutek konfliktu wojennego nastąpi spowolnienie wzrostu PKB do 3,8%. Ponadto na koniunkturę wpływają zaburzenia w globalnych łańcuchach dostaw oraz wysokie ceny surowców energetycznych.

Trudno ocenić pozytywnie przewidywania autorów Planu, że w roku 2025 nastąpi wyhamowanie inflacji. Zdaniem Prezydium KK przedstawione projekcje inflacji są niedoszacowane, a działania antyinflacyjne w przyszłych okresach nie zostały wystarczająco opisane, w szczególności dotyczące dalszej polityki podwyższania stóp procentowych.

Podzielamy obawy ze strony ekonomistów co do pozabudżetowych wydatków, które mogą zwiększać dług państwa. Tego typu wątpliwości powinny być wyjaśnione, aby strona społeczna miała pewność co do przejrzystości finansów publicznych.

Autorzy założyli, że wyższa dynamika aktywności gospodarczej będzie możliwa dzięki finansowaniu inwestycji publicznych i prywatnych z unijnego Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększenia Odporności, a przecież powszechnie wiadomo, że uruchomienie KPO ze strony KE jest nadal niepewne, co wzbudza poważne zaniepokojenie. Ponadto, zwracamy uwagę na dynamicznie rosnący koszt materiałów budowlanych, co negatywnie wpłynie na realizację przez samorządy planowanych inwestycji publicznych, a następnie – na jakość życia mieszkańców. Dlatego Prezydium KK obawia się o wdrażanie inwestycji publicznych i prywatnych w przyszłych latach. Niestety, treść WPFP tych obaw nie rozwiewa, nie wskazując alternatywy w wypadku braku lub znacznego opóźnienia realizacji KPO.

W scenariuszu przedstawionym w WPFP 2022-2025 nie uwzględniono wpływu uchodźców oraz migrantów wracających do Ukrainy na krajowy rynek pracy, uzasadniając to dużą niepewnością co do skali i kierunku tego wpływu. Nie jest to dobre rozwiązanie, w tym zakresie powinna być wykonana analiza przedstawiona jako prognoza. Ewentualnie powinno być to ujęte w aktualizacji w związku z gromadzeniem danych o uchodźcach z Ukrainy – w tym na podstawie bazy PESEL.

Należy zwrócić uwagę na korzystny wskaźnik stopy bezrobocia. Jest ona jedną z najniższych od wielu lat. Należy jednak pamiętać, że jest to spowodowane również złą sytuacją demograficzną w Polsce, która może ulec dalszemu pogorszeniu. Mając powyższe na uwadze Prezydium KK uznaje za realne dane przedstawione w tabeli nr 11.

W Planie 2022-2025 nie przedstawiono planów aktywizacji zawodowej osób z niepełnosprawnościami. W okresie braku rąk do pracy, w który polska gospodarka wchodzi, marnotrawstwem jest brak wykorzystania potencjału pracowników z niepełnosprawnościami. Partnerzy społeczni od kilku lat przedstawiają wniosek o uregulowanie dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie do pracy pracowników niepełnosprawnych, jednak strona rządowa pozostawia ten temat bez odpowiedzi.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” po raz kolejny zwraca uwagę, że w dokumencie nie przewiduje się środków na realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. dotyczącego różnicowania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną. Należy przypomnieć, że jedni opiekunowie otrzymują świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 1583 zł natomiast inni 620 zł specjalnego zasiłku opiekuńczego (opiekujący się osobami, które stały się niepełnosprawnymi po 18 roku życia). 2022 rok byłby 6 rokiem oczekiwania na naprawę niekonstytucyjnych przepisów prawnych.

Zakłada się, że składki na ubezpieczenie społeczne w stosunku do PKB ulegną obniżeniu do 13,7% w 2025 roku. Jednocześnie w Planie nie ma jasnego wskazania powodów tego obniżenia. Pomimo założenia w Krajowym Planie Reform pełnego oskładkowania umów-zleceń, w WPFP nie zakłada się sygnalizowanych tam zmian. Prezydium KK ponownie zwraca uwagę na narastający problemem szybko rosnącej liczby osób otrzymujących emeryturę niższą od minimalnej. Bardzo istotny wzrost liczby osób otrzymujących emerytury poniżej minimalnego poziomu nastąpił w 2017 r. – zwiększył się on wówczas z ok. 112,1 tys. w poprzednim okresie do ok. 208,9 tys. osób. W 2021 roku świadczenie poniżej minimalnego otrzymywało już ponad 337,6 tys. osób. Rząd kontynuuje politykę systematycznego podnoszenia minimalnej emerytury, jednakże główną przyczyną niskich emerytur jest niewystarczający staż składkowy spowodowany popularnością świadczenia pracy na podstawie nieoskładkowanych umów-zleceń. Dlatego też konieczne są zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych polegające na objęciu wszystkich dochodów składkami na ubezpieczenie emerytalno-rentowe oraz likwidacji wszelkich odstępstw od nich.

Ważnym elementem polityki państwa powinien być wzrost dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej dla obywateli po okresie pandemii.

 

Decyzja Prezydium KK nr 57/22 ws. udzielenia zgody dla Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego „Dekom” Sp. z o.o. na zawarcie „Umowy o przyłączenie do sieci ciepłowniczej budynku przy ul. Czarny Dwór 2” z Gdańskim (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

(do użytku służbowego)

Decyzja
Prezydium KK
nr 57/22
ws. udzielenia zgody dla Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego „Dekom”  Sp. z o.o. na zawarcie „Umowy o przyłączenie do sieci ciepłowniczej budynku
przy ul. Czarny Dwór 2” z Gdańskim Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej Sp. z o.o z siedzibą w Gdańsku

Decyzja Prezydium KK nr 55/22 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Ambasady RP w Ankarze, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na materiałach promujących wystawę pt. Solidarność ku wolności, która zorganizowana będzie w galerii  sztuki Ulucanlar w dniach 28 maja –12 czerwca br.

Decyzja Prezydium KK nr 54/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego na pracodawcę prowadzącego działalność (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 54/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej
NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

 

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Małopolski NSZZ „Solidarność”, na Komendę Miejską Policji w Suchej Beskidzkiej, znajdującą się na terenie działania Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 53/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 53/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej
NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

 

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Gdański NSZZ „Solidarność”, na IBM Polska Business Services Sp. z o.o. w Warszawie, znajdującą się na terenie działania Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 52/22 ws. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Bezpieczeństwo dostaw i przystępne ceny energii: warianty działań (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 52/22
ws. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.
Bezpieczeństwo dostaw i przystępne ceny energii: warianty działań natychmiastowych i przygotowaniana najbliższą zimę – COM(2022) 138 Final

 
 
 
Przedłożony Komunikat napisany jest w sposób bardzo ogólny, a przez  to niekonkretny i pozostawiający KE dużą swobodę interpretacji oraz dowolność proponowanych   rozwiązań. Dotychczasowa nieskuteczność polityki klimatycznej oraz brak mechanizmów stabilizujących system elektroenergetyczny w sytuacji kryzysowej  nie potwierdzają – niestety profesjonalizmu KE w tym zakresie i dlatego wymagają większego wykorzystania wysiłku wszystkich krajów członkowskich. Proponowane bardzo ogólnie rozwiązania nie skupiają się na próbie rozwiązania istotnych problemów, ale koncentrują na utrzymaniu dotychczasowego kursu. Proponowane w dokumencie uwspólnienie magazynów gazu i objęcie ich zarządem przez KE jest absolutnie nieakceptowalne. Niewyobrażalne jest to,  że pomimo działania w sytuacji zagrożenia nawet egzystencjalnego w Komunikacie brak jest jakichkolwiek odniesień do unijnych zasobów węgla i gazu.
 
Mając na uwadze bardzo ogólny charakter dokumentu i brak w nim konkretnych propozycji rozwiązań, Prezydium KK proponuje zwrócenie dokumentu do KE z wnioskiem  o przygotowanie analizy przyczyn zaistnienia kryzysowej sytuacji w elektroenergetyce,  a szczególnie braku w stworzonym systemie mechanizmów naturalnie stabilizujących  i łagodzących system oraz uzupełnienie przedłożonego dokumentu o konkretne propozycje, które można będzie wykorzystać w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych i przywrócenia bezpieczeństwa energetycznego w warunkach toczącej się wojny.
 
Należy zauważyć, że precyzyjne sformułowanie warunków programu naprawczego na tym etapie pozwoli skutecznie unikać podejrzeń o dyskryminacyjną praktykę nagminnie stosowaną przez KE, a polegającą na wyznaczaniu – w oparciu o decyzje podejmowane w procedurze większościowej – identycznych zakresów zadań dla krajów biednych  i bogatych.
 
Uwagi do przedłożonego Komunikatu [COM(2022) 138 Final]:
1. W przedłożonym dokumencie brak w ogóle odniesień do wpływu realizacji polityki klimatycznej na sytuację na rynku energii i kondycję gospodarek krajów członkowskich. Wymuszenie szybkiego ograniczania wykorzystania węgla do wytwarzania energii spowodowało istotne ograniczenie elastyczności systemów energetycznych,  co spowodowało w momencie politycznego ograniczania podaży węgla i gazu spotęgowanie paniki rynkowej i przełożyło się na zwiększenie dynamiki wzrostu cen. Stworzenie warunków dla silnej monopolizacji importu nośników energii będące  w zasadzie konsekwencją realizacji polityki klimatycznej umożliwiło próbę przeprowadzenia nowego podziału Europy w drodze zbrojnej agresji skierowanej przeciwko bezbronnym krajom. Ponieważ zagrożenie to jest nadal aktualne, a w naszym sąsiedztwie są kontynuowane niezwykle krwawe działania wojenne, wszelkie działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, ograniczenia skutków braku nośników energii i wzrostu cen energii powinny być poprzedzone korektą dotychczasowej polityki klimatycznej sprowadzającej się do zmniejszenia jej kosztów i stworzenia w ten sposób rezerw finansowych, które mogłyby być wykorzystane  na zwiększenie potencjału obronnego. Jest kwestią zupełnie niezrozumiałą dlaczego rząd RP nie podjął dotychczas decyzji o powrocie do węgla i nie zaproponował obniżenia celów redukcyjnych, w tym redukcji emisji o 55% w 2030 r. i przesunięcia daty uzyskania neutralności klimatycznej do końca okresu wyznaczonego przez Porozumienie Paryskie.
2. Proponowane w komunikacie rozwiązania zbyt słabo uwzględniają fakt, że obecnie toczy się w Europie wojna, która rodzi konsekwencje dla dostaw surowców energetycznych również w perspektywie długoterminowej. Przecież wojna ta może trwać jeszcze bardzo długo, nawet lata.
3. Brak jest też analizy na temat dodatkowych kosztów – i czy w ogóle istnieje taka możliwość ze względu np. na dostępność surowców – przyspieszania tzw. transformacji energetycznej. W sytuacji, gdy globalne łańcuchy dostaw mają spore problemy, założenie, że transformację energetyczną można przyspieszyć, wygląda bardzo optymistycznie. Sugestia przyspieszania transformacji energetycznej w czasie wojny niesie też z sobą wewnętrzną sprzeczność: gdyby było to ekonomicznie możliwe  w czasie wojny, to tym bardziej byłoby możliwe i jeszcze bardziej opłacalne  w warunkach pokoju. Zależność jest odwrotna: przyspieszenie transformacji energetycznej zwiększy koszty jakie ponosi ekonomia w czasie wojny. Nieliczenie  się z kosztami, w tym sensie, że nawet w ogóle nie są oszacowane, jest nieakceptowalne. Przyspieszenie transformacji energetycznej wygląda na próbę jeszcze zwiększenia kosztów tego procesu i ukrycie ich pod kosztami ekonomicznymi wojny w czasie, kiedy społeczeństwo może być przygotowane zaakceptować nieporównywalnie większe koszty niż w czasie pokoju. Jest to stwarzanie dodatkowych obciążeń społecznych. Należy dodać, że w przypadku krajów graniczących z Ukrainą – tzn. w tym przypadku  Polski – obecny konflikt dodatkowo, o kwoty wielu miliardów euro, podnosi koszty ekonomiczne i społeczne przyjmowania wielomilionowej fali uchodźców. Zatem dokument musi zostać uzupełniony o ocenę skutków ekonomicznych ze szczególnym uwzględnieniem krajów graniczących z Ukrainą i przyjmujących uchodźców.
4. Podstawowym problemem w obecnej sytuacji jest zapewnienie podaży surowców energetycznych w Europie. Rosja dostarczała 41% zapotrzebowania gazu ziemnego  oraz 47% węgla. Zastąpienie tak ogromnych ilości dostawami spoza Europy  (w tym spoza Wielkiej Brytanii i Norwegii) jest wielkim wyzwaniem:
• Zagrożenie fizyczne transportu morskiego, np. dostaw LNG lub węgla. Może  tego  Rosja dokonywać oficjalnie, przez siły specjalne, np. na poczet odszkodowań za sankcje, lub mogą tego dokonywać tzw. „zielone ludziki”. Nawet jeżeli  nie spowodowałoby całkowitej blokady dostaw, to będzie to miało bardzo duży wpływ na cenę i na niechęć prowadzenia shippingu surowców energetycznych  do Europy.
• Zagrożenie dostaw z krajów produkujących gaz lub będących na trasie gazociągów do Europy, np. poprzez wywoływanie sabotażu, niepokojów, dramatycznie duży popyt na gaz w Norwegii oraz ograniczenia przesyłowe. Szczególnie dotyczy to Baltic Pipe wpiętego do Europipe II.
5. W świetle powyższego, jedynym bezpiecznym źródłem jest zastąpienie,  w jak największym stopniu, gazu i węgla importowanego z Rosji do Europy rodzimą produkcją. Np. Polska ma nadal olbrzymi potencjał produkcji węgla. Polska ma olbrzymi potencjał produkcji gazu (gaz konwencjonalny, metan spod węgla, gaz głęboki,  gaz zamknięty, gaz w łupkach). Inne kraje w Europie mają także olbrzymi potencjał produkcyjny gazu z łupków (Wielka Brytania, Francja, Niemcy).
6. Podsumowując:
• Jest ekonomicznie irracjonalne, i jest to też ekologiczną hipokryzją, by z jednej strony zapewniać Europie zapotrzebowanie w paliwa kopalne (węgiel, gaz ziemny, ropa naftowa) importując je z Rosji, gdzie są eksploatowane i transportowane  w sposób rabunkowy i często dewastujący środowisko, czy z Norwegii, gdzie są olbrzymie wyzwania środowiskowe, czy Stanów Zjednoczonych sprowadzając gaz z łupków i węgiel kamienny, a jednocześnie pomijać w debacie własne zasoby bogactw naturalnych, itd.
• Obecny kryzys energetyczny w Europie spowodowany agresją Rosji na Ukrainę obnażył – nawet biorąc pod uwagę obecne cele polityki klimatycznej – brak odpowiedniego wykorzystania przez kraje Unii Europejskiej ich własnych surowców energetycznych takich jak węgiel i gaz ziemny. A przecież na etapie transformacji energetycznej to właśnie korzystanie z tych surowców tę transformację umożliwia pod względem utrzymania odpowiedniego poziomu dostaw energii, a także od strony ekonomicznej.
• Dodatkowo, kraje takie jak Norwegia, Kanada, Australia, Stany Zjednoczone, także Wielka Brytania głównie w latach 80-tych i 90-tych XX wieku – ale także kraje w innych obszarach politycznych, kraje Zatoki Perskiej i Rosja – pokazują, że jednym z podstawowych źródeł ich bogactwa jest wykorzystywanie rodzimych bogactw naturalnych, w tym paliw kopalnych. Dlatego brak zrównoważonego  i zmaksymalizowanego wykorzystywania paliw kopalnych przez kraje Unii Europejskiej stworzyło nie tylko obecny stan krytycznego zagrożenia energetycznego i bezpieczeństwa w ogóle, znacznie przyczyniając  się do umożliwienia ataku Rosji na Ukrainę, ale jest także zdecydowanie działaniem szkodliwym ekonomicznie.
Tak długo jak w Europie będzie zapotrzebowanie na paliwa kopalne, tak długo Europa musi maksymalizować wykorzystanie własnych zasobów. Do 24 lutego 2022 roku, czyli daty agresji Rosji na Ukrainę, była to sprawa głównie ekonomiczna. Obecnie jest to tym bardziej sprawa ekonomiczna – ponieważ jest to ekonomia stanu wojny –  ale jest to też i sprawa bezpieczeństwa.
Biorąc pod uwagę powyższe wnosimy jak na wstępie.
 

Decyzja Prezydium KK nr 50/22 ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

 

Decyzja
Prezydium KK
nr 50/22
ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu.

Wojna w Ukrainie wymusiła na UE zmianę dotychczasowej polityki w zakresie współpracy z krajami spoza wspólnoty. Szczególne znaczenie mają surowce energetyczne, których dywersyfikacja wydaje się oczywista również, a może przede wszystkim, ze względu na stabilność gospodarczą całej wspólnoty. Jak czytamy w dokumencie: „w tej nowej sytuacji Unia powinna wykorzystać swoje partnerstwa międzynarodowe, aby połączyć siły w obliczu wspólnych wyzwań i działań na rzecz pokoju i stabilności oraz międzynarodowego porządku opartego na zasadach i skutecznego multilateralizmu. Skoordynowana reakcja Unii i jej partnerów międzynarodowych na inwazję na Ukrainę pokazuje, w jaki sposób Unia może działać, aby osiągnąć te cele”. Trudno się zgodzić z takim stanowiskiem w sytuacji, gdy polityka niektórych krajów UE spowodowała uzależnienie gospodarcze na tyle silne, że teraz mają obawy, czy udźwigną koszt odłączenia się od zasobów Rosji. Jednocześnie nie mają one obaw jeśli chodzi o transformację energetyczną m.in. w Polsce. Z jednej strony nakłada się na kraje wspólnotowe kary za emisję CO2, , ale jednocześnie w polityce globalnej ignoruje się takie kraje jak Chiny, Indie czy USA, które nie mniej przecież niż kraje wspólnoty przyczyniają się do kryzysu klimatycznego.

Zdaniem Prezydium KK konieczne są działania pozwalające na wykorzystanie zasobów własnych UE jak choćby węgla. W ocenie NSZZ „Solidarność”, należy dokonać głębokiej rewizji polityki klimatycznej UE i uczynić ją bardziej pragmatyczną wbrew postulatom przyspieszenia. Konieczna jest przemyślana i odpowiedzialna strategia osiągania neutralności klimatycznej a nie przyspieszenie za wszelką cenę. Jest to tym bardziej istotne, że zasoby energetyczne (jak pokazuje aktualna sytuacja) mają charakter strategiczny, ściśle powiązany z bezpieczeństwem. Stąd też wynika konieczność ograniczenia roli rynku w tym zakresie, jak to ma miejsce np. w przypadku ETS. W tym kontekście pragniemy również zauważyć, że rozwijanie systemu ETS i uzależnianie od wpływów z tego mechanizmu prowadzenia polityki sprawiedliwej transformacji poprzez zapowiadany Społeczny Fundusz Klimatyczny jest podejściem błędnym.

Cyfrowa dekada Europy niesie za sobą nie tylkoszanse, ale również liczne zagrożenia, takie jak inne rodzaje przestępczości, wykluczenia społecznego, a co za tym idzie – również ubóstwo. Nie można zapominać o tym, że wiele firm zarówno z obszaru UE czy nawet o zasięgu globalnym, w sposób znaczący wykorzystuje uboższe kraje, jako tanią siłę roboczą. Mimo tych samych technologii i porównywalnej wydajności pracy pracownicy są nadal gorzej wynagradzani. Taka jawna dyskryminacja nie służy budowaniu wspólnoty, nie sprzyja włączeniu społecznemu oraz nie przyczynia się do zasobności obywateli. Przenoszenie linii produkcyjnych poza rynek europejski zwłaszcza w czasie pandemii pokazało, jak niebezpieczne to może być w dłuższej perspektywie czasu. W przedstawionym dokumencie brakuje pomysłów na zmianę tego stanu rzeczy. Zatem dostosowanie rynku pracy do nowych wymogów w tym zakresie również stanowi ogromne wyzwanie zarówno w kontekście samej UE, jak i rynku globalnego.

W celu ochrony dobrobytunależy tworzyć takie rozwiązania, również prawne, by kraje bogatsze płaciły podatki tam, gdzie korzystają z taniej siły roboczej. Przedsiębiorstwa powinny ponosić koszty rekultywacji środowiska, jeśli ich działalność przyczynia się do jego degradacji i muszą to być konkretne rozwiązania i działania, a nie jedynie plany i projekty.

Nadal nie uruchomiono Krajowego Programu Odbudowy w Polsce. Jego blokowanie ma wysoce polityczny charakter – w tym wypadku jest to kontrskuteczne i niekompatybilne z chęcią prowadzenia polityki inwestycji oraz podważa wiarygodność UE w oczach obywateli.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” popiera Rezolucję Energetyczną 2022 przyjętą podczas Konferencji Silesia 2030, podpisaną 24 kwietnia 2022 roku.

W załączeniu – Stanowisko KK nr 2/21 ws. „Fit for 55”.