Tag: Decyzja

             Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  podtrzymuje opinię wyrażoną    w Stanowisku strony społecznej Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych   z dnia 17 marca 2011 r.

Projekt założeń do projektu ustawy o lobbingu z dnia 3 marca 2011r. wyeliminuje dialog pomiędzy władzą i obywatelami oraz drastycznie ograniczy dostęp do informacji poprzez środki masowego przekazu. Przyniósłby on skutek odwrotny do założonego: wzmocniłby nieformalne i sprzeczne z prawem działania różnych grup nacisku, czego skutkiem byłoby pogorszenie jakości stanowionego prawa.

Prezydium Komisji Krajowej wnioskuje o pozostawienie   projektu założeń doprojektu ustawy o lobbingu z dnia 3 marca 2011 r.   – bez dalszego biegu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, dokonując oceny  projektu założeń  projektu ustawy o redukcji obowiązków informacyjnych oraz o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców przygotowanego przez Ministerstwo Gospodarki  przedstawia następujące uwagi.

1. I.       Założenie 1. ( str. 19 projektu ) – Obowiązek uzyskiwania opinii uprawnionych rzeczoznawców ds. bhp w zakresie projektów budowy lub przebudowy obiektów

Negatywnie ocenić należy  propozycję wykreślenia z art. 213 par. 1 KP obowiązku uzyskiwania pozytywnej opinii uprawnionych rzeczoznawców ds. bhp, by budowa lub przebudowa obiektu budowlanego, w którym przewiduje się pomieszczenia pracy, była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pozostawienie w zapisach kodeksu pracy obowiązku zapewnienia pozytywnej opinii uprawnionych rzeczoznawców ds. bhp dla projektów budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych, w których przewiduje się pomieszczenia pracy jest konieczna, na co wskazują kontrole Państwowej Inspekcji Pracy. Państwowa Inspekcja Pracy w 2009 roku wydała 50 decyzji nakazujących zaprzestanie prowadzenia działalności bądź działalności określonego rodzaju, podstawą wydania, których było niespełnienie wymagań techniczno-budowlanych przez obiekty i pomieszczenia pracy, tzn. prowadzenie produkcji w budynkach gospodarczych, garażach, wykonywanie pracy w obiektach o naruszonej konstrukcji, czy użytkowanie pomieszczeń nieodpowiednich do rodzaju wykonywanych prac, technologii i liczby zatrudnionych pracowników.

Powoływanie się w uzasadnieniu propozycji zmian na przepisy ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zgodnie, z którymi obiekt budowlany należy projektować, budować i utrzymywać zgodnie z przepisami, normami oraz zasadami wiedzy technicznej, gwarantującymi m.in. bezpieczeństwo ludzi, nie daje należytych gwarancji, na co wskazują kontrole Państwowej Inspekcji Pracy. W 2009 r. inspektorzy PIP przeprowadzili kontrole 5722 obiektów budowlanych, w których przewidziano organizację stanowisk pracy (były to obiekty nowe i przebudowywane, modernizowane lub adaptowane), pod kątem zastosowania w obiektach rozwiązań w zakresie bhp zgodnych z projektami budowlanymi, pozytywnie zaopiniowanymi przez uprawnionych rzeczoznawców ds. bhp. W czasie kontroli stwierdzono liczne nieprawidłowości. Łącznie zgłoszono 8054 uwag; 327 sprzeciwów, co do zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu; 37 zawiadomień o niezaopiniowaniu projektu przez rzeczoznawcę ds. bhp; 42 zawiadomienia właściwych organów o stwierdzonym użytkowaniu obiektu bez wymaganego pozwolenia. Podane powyżej dane świadczą o skali problemu. Ponadto realizację obowiązków wynikających z ustawy Prawo budowlane utrudnia niejednokrotnie brak możliwości określenia rodzaju działalności gospodarczej, jaka będzie prowadzona w wielu zgłoszonych obiektach, gdyż część inwestorów buduje ,,pod wynajem”.

1. II.    Założenie 2 (str. 21 projektu) – przedawnienia względem ZUS jak i od ZUS należności z tytułu składek po upływie 10 lat

Negatywnie ocenić należy propozycję skrócenia okresu przedawnienia należności z tytułu składek z 10 do 5 lat. Dziesięcioletni okres przedawnienia należności z tytułu składek jest skorelowany z dziesięcioletnimi okresami przedawnienia należności z tytułu nienależnie opłaconych składek (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 maja 2010 r. (Dz.U. Nr 105, poz. 668) oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego (art. 84 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). W projekcie proponuje się wybiórczo skrócić do 5 lat jedynie okres przedawnienia należności z tytułu składek, co w myśl cyt. wyroku TK z dnia 26 maja 2010 r. narusza konstytucyjną zasadę równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 ustawy zasadniczej.

III. Założenie 3 (str. 21 projektu) – przekazywanie przez płatnika ubezpieczonemu informacji z raportów miesięcznych co miesiąc

Krytycznie ocenić należy również propozycję, aby wydłużyć z 1 miesiąca do 1 roku okres, za który płatnik składek miałby obowiązek przekazywać ubezpieczonemu informacje zawarte w imiennym raporcie miesięcznym (druk RMUA). Po pierwsze utrudni to możliwość kontroli przez ubezpieczonego prawidłowości naliczania składek przez płatników. Po drugie utrudni możliwość korzystania przez ubezpieczonych ze świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, bowiem zgodnie z art. 240 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych druk RMUA stanowi obecnie główny dowód podlegania przez osoby aktywne zawodowo ubezpieczeniu zdrowotnemu.

IV. Założenie 4 (str. 22 projektu) – przekazywanie przez płatnika do ZUS deklaracji rozliczeniowych i raportów imiennych co miesiąc

Krytycznie ocenić należy również propozycję wydłużenia okresu, za który płatnik miałby obowiązek przekazywania deklaracji rozliczeniowej i raportów imiennych z 1 miesiąca do kwartału. Realizacja tej propozycji utrudni sprawowanie przez ZUS kontroli prawidłowości naliczania i odprowadzania przez płatników składek na ubezpieczenia społeczne.

1. V.    Założenie 5 (str. 23 projektu) – przekazywanie kopii deklaracji rozliczeniowych
   i imiennych raportów miesięcznych przez 10 lat

Długość okresu, przez który płatnik składek powinien przechowywać kopie deklaracji rozliczeniowych i imiennych raportów miesięcznych powinna być skorelowana z długością okresu przedawnienia należności składkowych ZUS oraz należności z tytułu nienależnie opłaconej składki. Jak wspomniano już wyżej powinna ona wynosić 10 lat.

VI. Założenie 6 (str. 23 projektu) – złożenie deklaracji zgłoszeniowej podatnika

Brak jest uzasadnienia dla propozycji wydłużenia terminu na zgłoszenie płatnika oraz osoby ubezpieczone do ZUS z 7 do 14 dni. Wprowadzenie tego rozwiązania będzie zachęcać do zatrudniania pracowników na czarno, skoro przez okres 14 dni pracodawca będzie mógł korzystać z pracy wykonywanej przez pracownika bez obowiązku zgłaszania komukolwiek faktu jego zatrudnienia. Argument, jakim posługują się autorzy tej propozycji w uzasadnieniu projektu („z racji prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej przedsiębiorcom będącym osobami fizycznymi trudno wykonywać obowiązek zgłoszenia”) jest kuriozalny.

1. VII.           Założenie 7 (str. 25 projektu) – wystawianie dokumentów w celu udowodnienia okresów składkowych oraz okresów nieskładkowych na żądanie organu rentowego

Krytycznie ocenić należy również propozycję zniesienia obowiązku wystawiania przez płatników dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów składkowych
i nieskładkowych. Nie wszystkie fakty ubezpieczeniowe są ewidencjonowane na indywidualnych kontach ubezpieczonych. Informacja zawarta na kontach ubezpieczonych nie jest również pełna. Art. 125 a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przewiduje, że płatnik składek jest obowiązany wystawić dokument (zaświadczenie) w celu udowodnienia okresów składkowych i nieskładkowych jedynie na wyraźne żądanie organu rentowego. Należy przyjąć, że w przypadku, gdy określona okoliczność jest bezsporna i zaewidencjonowana na indywidualnym koncie ubezpieczonego w ZUS, organ rentowy nie występuje do płatnika składek o jej potwierdzenie. Wprowadzenie tego rozwiązania może utrudnić proces gromadzenia dowodów potwierdzających okresy składkowe i nieskładkowe wymagane dla nabycia prawa do świadczeń emerytalno-rentowych.

1. VIII.        Założenie 8 (str. 26 projektu) – niezwłoczne przekazanie świadczenia lekarskiego ubezpieczonego do ZUS

Nie przekonują argumenty jakimi posługują się autorzy projektu dla uzasadnienia zwolnienia płatników z obowiązku niezwłocznego przekazywania do organu rentowego kopii zaświadczenia lekarskiego o niezdolności pracownika do pracy. Płatnikom składek łatwiej jest po prostu wysłać kopię zaświadczenia lekarskiego do ZUS niż, jak to proponuje się w projekcie ustawy, sporządzić informację na temat wykorzystania przez ubezpieczonego zwolnienia lekarskiego i przesłać ją do ZUS w formie elektronicznej.

1. IX.    Założenie 9 (str. 27 projektu) – przedawnienie względem KRUS jak i od KRUS należności z tytułu składek po upływie 10 lat

Z przyczyn, o których mowa w pkt I brak podstaw do uwzględnienia propozycji skrócenia okresu przedawnienia należności z tytułu składek odprowadzanych do KRUS.

1. X.     Założenie nr 41 (str. 46 projektu) – przechowywanie dokumentacji pracowniczej

Należy zgodzić się ze stwierdzeniem, że obowiązek przechowywania dokumentacji pracowniczej przez okres 50 lat wyłącznie w formie papierowej może być dużym problemem zarówno organizacyjnym jak i ekonomicznym dla pracodawcy.

Zasadne jest zatem dopuszczenie przechowywania dokumentacji osobowej i pracowniczej na informatycznych nośnikach danych. Należy jednak poczynić zastrzeżenie, że w razie korzystania przez pracodawcę z takiej możliwości, każdorazowo na żądanie pracownika będzie on obowiązany wydać pracownikowi żądany fragment dokumentacji w formie papierowej.

1. XI.    Założenie 6 (str. 56 projektu) – uzgadnianie regulaminu wynagradzania

Wprowadzenie postulowanej zmiany w najmniejszym nawet stopniu nie zmienia obowiązującego stanu prawnego. Wprowadzenie postulowanej zmiany miałoby wyłącznie walor informacyjny. Nie wydaje się konieczne rozbudowywanie kodeksu pracy o przepisy o takim charakterze. Na marginesie warto podnieść, że pragnąc pozostać konsekwentnymi projektodawcy powinni postulować zamieszczenie analogicznego odwołania w art. 104² kodeksu pracy, dotyczącym procedury wprowadzania regulaminu pracy.

1. XII.           Założenie 8 (str. 58) – dobrowolne ubezpieczenia społeczne – rezygnacja
   z instytucji ustawania ubezpieczenia z mocy ustawy w przypadku nie opłacenia składki w terminie

Negatywnie ocenić należy propozycję wykreślenia art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten motywuje osoby dobrowolnie ubezpieczone do terminowego i prawidłowego opłacania składek określając sankcję w postaci ustania ochrony ubezpieczeniowej. Z uwagi na odrębność ubezpieczenia dobrowolnego brak jest podstaw do wprowadzania w tym zakresie rozwiązań prawnych stosowanych w obowiązkowych ubezpieczeniach społecznych.

1. XIII.        Założenie 9 (str. 58) – dobrowolne ubezpieczenia społeczne – moment objęcia ubezpieczeniem i ustania ubezpieczenia

Pozytywnie ocenić należy natomiast propozycję wprowadzenia zasady, że objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem społecznym oraz ustanie tego ubezpieczenia powinno być uzależnione od złożenia przez zainteresowanego wyraźnego oświadczenia woli w formie pisemnej według wzoru określonego w drodze rozporządzenia. Pozwoli to uniknąć sporów dotyczących tego czy stosowany wniosek został złożony.

1. XIV.        Założenie 10 (str. 59) – zwrot nienależnie opłaconych składek

Pozytywnie ocenić należy również propozycję modyfikacji treści art. 24 ust. 6c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zmierzającej w kierunku usunięcia wątpliwości co do tego, czy warunkiem złożenia wniosku o zwrot nienależnie opłaconych składek jest otrzymanie zawiadomienia płatnika przez ZUS o kwocie nienależnie opłaconych składek.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do poselskiego (Klub Parlamentarny Sojusz Lewicy Demokratycznej) projektu ustawy o zwrocie niektórych wydatków związanych z zakupem odzieży i obuwia dla dzieci:

• wobec kryzysu demograficznego należy zapobiegać obniżaniu standardów polityki prorodzinnej. Dlatego też NSZZ „Solidarność” popiera inicjatywę zrekompensowania podwyższenia podatku VAT na odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt oraz obuwie dziecięce poprzez zwrot części wydatków poniesionych na te towary,
• obniżona stawka VAT na odzież niemowlęcą i obuwie dziecięce stanowiła istotny element polityki prorodzinnej państwa. Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wymuszający na ustawodawcy objęcie tych towarów podstawową stawką VAT, spowoduje wzrost kosztów utrzymania rodzin z dziećmi,
• jednocześnie należy zauważyć, że zaproponowane rozwiązania dotyczące sposobu realizacji zwrotu obarczają dodatkowymi zadaniami administrację samorządową, co
  w rezultacie obciąży zapewne, gminne i miejskie ośrodki pomocy społecznej, już dziś borykające się z nadmiarem zadań wynikających z realizacji rządowej polityki prorodzinnej. Dlatego NSZZ „Solidarność” negatywnie odnosi się do proponowanego sposobu realizacji zwrotu części poniesionych wydatków, zapisanego w art. 5 pkt. 1 projektu.

NSZZ „Solidarność” podkreśla, że nowe rozwiązania związane ze zwrotem części wydatków wynikających z zakupu odzieży niemowlęcej i obuwia dziecięcego powinny być realizowane w jak najprostszy i racjonalny sposób minimalizując koszty obsługi proponowanego systemu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje poselski projekt (Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość) ustawy o zmianie ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, wnosząc jednocześnie następujące uwagi:

• proponowane rozwiązania są doraźne i nie rozwiązują kompleksowo problemu ubożenia emerytów i rencistów otrzymujących najniższe świadczenia.

Obecnie stosowana waloryzacja świadczeń emerytalno-rentowych w stosunku do najniższych świadczeń nie spełnia swojego podstawowego zadania, tj. utrzymania ich siły nabywczej,

• analiza danych dotyczących inflacji w gospodarstwach emeryckich wykazuje, że dynamika minimum egzystencji w gospodarstwach emeryckich, do którego zbliżone są najniższe świadczenia netto (w 2009 r. wzrost o 8,3%) jest wyższa niż dynamika wzrostu cen towarów i usług obliczanego przez GUS dla gospodarstw emeryckich
  (w 2009 r. 3,5%).

Prezydium Komisji Krajowej opowiada się za systemowymi rozwiązaniami, które obejmą przede wszystkim tych rencistów i emerytów, którym obecny system waloryzacji nie rekompensuje zwiększonych kosztów utrzymania.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udział
Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w charakterze partnera w projekcie ponadnarodowym o roboczym tytule: „Europejskie działanie na rzecz ponadnarodowych układów zbiorowych pracy” przygotowanym przez Instytut Badawczy włoskiej centrali związkowej CGIL, co jest jednoznaczne z podpisaniem wymaganego Listu Intencyjnego.

Jednocześnie upoważnia:

Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność”,

Jerzego Jaworskiego – Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”

do reprezentowania NSZZ „Solidarność” przed LIDEREM  i tym samym podejmowania decyzji wynikających z podpisania Listu Intencyjnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  wyraża zgodę na udział Komisji Krajowej  NSZZ „Solidarność” w charakterze partnera w projekcie przygotowywanym przez S.Partner, ul. Wspólna 35/10, Warszawa  o roboczym tytule: „Priorytet dla odpowiedniego powiązania pomiędzy krajowymi a europejskimi strukturami służącymi informacji i konsultacji”, co jest jednoznaczne z podpisaniem wymaganego Listu Intencyjnego.

Jednocześnie upoważnia:

Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność”,

Jerzego Jaworskiego – Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”

do reprezentowania NSZZ „Solidarność” przed LIDEREM  i tym samym podejmowania decyzji wynikających z podpisania Listu Intencyjnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udział
Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w charakterze partnera w projekcie przygotowywanym przez Syndex, 27 rue des petites ecuries, 75010 Paris o roboczym tytule: „Szkolenie Trenerów dla członków Europejskich Rad Zakładowych”, co jest jednoznaczne
z podpisaniem wymaganego Listu Intencyjnego.

Jednocześnie upoważnia:

Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność”,

Jerzego Jaworskiego – Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”

do reprezentowania NSZZ „Solidarność” przed LIDEREM  i tym samym podejmowania decyzji wynikających z podpisania Listu Intencyjnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udział
Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w charakterze partnera w projekcie przygotowywanym przez INP Uniwersytetu w Grenoble o roboczym tytule: „Promowanie rozwoju dialogu społecznego poprzez mediacje”, co jest jednoznaczne z podpisaniem wymaganego Listu Intencyjnego.

Jednocześnie upoważnia:

Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność”,

Jerzego Jaworskiego – Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”

do reprezentowania NSZZ „Solidarność” przed LIDEREM  i tym samym podejmowania decyzji wynikających z podpisania Listu Intencyjnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzór formularzy „Niebieska Karta”:

• W projekcie rozporządzenia (par. 2 pkt 1, par. 3 pkt 1) brak jednoznacznego określenia osoby dotkniętej przemocą w rodzinie. Trudno przyjąć, aby w tej sprawie wystarczające było samookreślenie się osób jako poszkodowanych, chociaż subiektywnie mogą to tak oceniać. Szczególnie dotyczy to przemocy psychicznej
  w której trudno o potwierdzenie wyraźnych zewnętrznych objawów przemocy.
  W naszym systemie prawnym decyzje w takich sprawach podejmie sąd, czego opiniowane rozporządzenie nie przewiduje.
• W projekcie proponuje się, aby wobec rodziny – objętej procedurą przeciwdziałania przemocy (par. 2 pkt 12) – prowadzone były działania w okresie nie krótszym niż rok. Biorąc pod uwagę, że przejawem przemocy może być jednorazowa przemoc, za którą sprawca przeprosił i zadośćuczynił, co zostało przyjęte przez stronę pokrzywdzoną,
  a wzajemne relacje układają się dobrze i żadna z dorosłych osób nie życzy sobie monitorowania, trudno dostrzec uzasadnienie dla tego rodzaju rocznej procedury.
• Projektowane procedury Niebieskiej Karty wymagają, aby pracownik socjalny bądź policji uzyskał szczegółowe informacje na temat sytuacji osoby dotkniętej przemocą w rodzinie, osoby jej stosującej oraz zebrania danych o członkach rodziny. Szczególnie jest to trudne w przypadku ofiary, która musi przechodzić tak przykrą procedurę i udowadniać wobec różnicy zdań w rodzinie, że jest ofiarą. Tak szerokie uzyskiwanie informacji nie jest uzasadnione szczególnie w sytuacji jednorazowej przemocy, jaka miała miejsce pomiędzy dorosłymi osobami, które nie życzą sobie interwencji w ich sprawie. Dla takich sytuacji powinna być przewidziana odrębna procedura, mniejszy zakres zebranych informacji i nie kierowanie ich spraw do Zespołu Interdyscyplinarnego.
• Projekt rozporządzenia nie przewiduje procedury odwoławczej od założenia Niebieskiej Karty, np.: w postępowaniu sądowym czy administracyjnym.
• W uzasadnieniu projektu zawarto stwierdzenie, że proponowana regulacja nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa oraz dla budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Szkoda, że zapomina się o pracownikach, którym dodaje się zadań lub rozszerza zasadniczo już wykonywane, a nie przewiduje się zwiększenia środków finansowych na wzrost ich wynagrodzeń. Za jakiś czas może okazać się, że choć mamy znakomicie wykształcone kadry służb społecznych, to nie będzie kto miał pracować i rozwiązywać problemów w tej dziedzinie.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej zmieniającego rozporządzenie w sprawie programów specjalnych