Tag: Decyzja

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uważa za istotne oraz wnioskuje o:

– przedstawienie skutków społecznych wpływu wprowadzenia podatku akcyzowego na wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych oraz stopę bezrobocia.

– uwzględnienie następujących uwag do przedłożonego projektu ustawy:

1) Proponowana w punkcie 8 projektu definicja zakładu energochłonnego zawarta
w projekcie ustawy jest różna od definicji użytej w Dyrektywie Rady 2003/96/We
z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Różnica wartości wskaźnika udziału kosztów zakupu wyrobów węglowych do wartości produkcji została w propozycji rządu zwiększona z 3% do 10%, co oznacza wyeliminowanie znacznej liczby polskich podmiotów gospodarczych
ze zwolnienia od podatku akcyzowego. Osłabia to konkurencyjność polskich zakładów na rynkach tych krajów Unii Europejskiej, których rządy stosują definicję
zakładu energochłonnego przyjętą w Dyrektywie Rady 2003/96/WE (wskaźnik 3%). Prezydium KK wnioskuje o utrzymanie tej definicji. Jednak jakiekolwiek podwyższenie wskaźnika ponad 3% powinno być poprzedzone przeprowadzeniem analizy skutków społeczno-gospodarczych oraz ustaleniem listy narażonych zakładów i branż.

2) W punkcie 8 projektu ustawy należy rozważyć rozszerzenie listy o grupę podmiotów produkujących ciepło z węgla dla potrzeb ogrzewania, które nie są ujęte w obecnym katalogu zwolnionych od akcyzy. Są to producenci ciepła, tj. małe ciepłownie osiedlowe, zakłady przemysłowe posiadające własne urządzenia wytwarzające ciepło dla potrzeb własnych, ciepłownie wytwarzające ciepło do ogrzewania powierzchni mieszkalnych, komunalnych i użytkowych. Biorąc pod uwagę, że rynek ciepła jest ok. trzykrotnie większy od rynku energii w Polsce i pełni znacząca rolę na rynku ciepła użytkowego, należy przed ostatecznym ustaleniem listy podmiotów podlegających zwolnieniu z podatku akcyzowego przeprowadzić analizę skutków społeczno – gospodarczych wprowadzenia akcyzy oraz oszacować potencjalną liczbę odbiorców narażonych na skutki wdrożenia tej ustawy szczególnie pod kątem możliwości przerzucenia na nich podatku akcyzowego (w cenę dostarczanego im ciepła). Należy wykonać również analizę wpływu przedmiotowej nowelizacji ustawy na wielkość zapotrzebowania na węgiel w tej grupie odbiorców.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje poselski projekt ustawy o uprawnieniach do mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych.

Przedmiotowy projekt ustawy jest prawnie uzasadnioną, a społecznie oczekiwaną realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. K 34/97 określającego iż art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, regulujące sposób zagospodarowania mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, „naruszają art. 2 konstytucji, gdyż stanowią arbitralne i rażąco niesprawiedliwe zadysponowanie majątkiem znoszonego FWP na rzecz tylko jednej organizacji związkowej, nakazując niezgodną z zasadami sprawiedliwości społecznej dystrybucję tego majątku na korzyść wyłącznie tej organizacji”.

Trybunał Konstytucyjny, orzekając o niezgodności z prawem przywołanych wyżej przepisów, nie rozstrzygnął jednak o sposobie przejęcia mienia przez reprezentatywne organizacje związkowe.

Niniejsza, poselska inicjatywa ustawodawcza, po raz pierwszy (na tym etapie legislacyjnym), od chwili orzeczenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca    1998 r. reguluje zaszłości dotyczące sposobu zarządu i gospodarowania mieniem byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, jak również zmierza do przejęcia kontroli nad wskazanym mieniem przez wszystkie reprezentatywne organizacje związkowe.

Wobec powyższego, Prezydium Komisji Krajowej „Solidarność”, wnosi o jak najszybsze rozpatrzenie przez Sejm RP projektu przedmiotowej ustawy i jej uchwalenie.

Dla członków NSZZ „Solidarność” jest rzeczą haniebną, by najwyższe organy naszego państwa – kraju o długoletniej tradycji walki o wolność i niepodległość – wspierały swoimi działaniami reżimowy rząd Łukaszenki.

Przekazanie przez Prokuraturę Generalną informacji o polskim prywatnym koncie bankowym Alesia Bialackiego lidera Wiesny (organizacji pomagającej osobom represjonowanym przez rząd na Białorusi i ich rodzinom) jest działaniem nie mającym żadnego usprawiedliwienia.

Stanowczo domagamy od Prokuratora Generalnego wyciągnięcia konsekwencji służbowych wobec osoby lub osób odpowiedzialnych za podjęcie tej kompromitującej decyzji. Takie bezmyślne działania są dotkliwym ciosem we wszystkie działania  na rzecz wolnej i niepodległej Białorusi.

NSZZ „Solidarność” nie może przejść wobec tego zdarzenia obojętnie.

Decyzja do użytku służbowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje poselski projektu  ustawy z dnia 26 maja 2011 r.  o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej
i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Wprowadzenie proponowanej zmiany w ust. 1 art. 22 ustawy będzie skutkowało wypchnięciem z rynku pracy osób niewidomych, psychicznie chorych, upośledzonych umysłowo oraz  osób z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi lub epilepsją – zaliczone do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Negatywny  skutek dla osób niepełnosprawnych będzie również miało wprowadzenie zmiany w ust. 8 art. 22 ustawy. Kwota obniżenia,  stanowi iloczyn wskaźnika wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników sprzedającego zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i wskaźnika udziału przychodów.  Wskaźnik wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników sprzedającego zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, stanowi iloczyn współczynnika wynagrodzeń tych pracowników i liczby etatów odpowiadającej różnicy między rzeczywistym zatrudnieniem wszystkich pracowników niepełnosprawnych, a zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6 %. Zatem, im więcej zatrudnionych osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności, tym większy wskaźnik wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników a tym samym większa kwota obniżenia. Ograniczenie obniżenia wpłaty na PFRON do wysokości 30% kwoty określonej na fakturze w przypadku, gdy kwota obniżenia przewyższy wartość zrealizowanej produkcji lub usługi będzie miało ten skutek, iż sprzedający pozbawiony zostanie motywacji zwiększania kwoty obniżenia a tym samym do zwiększania zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności lub osób niewidomych, psychicznie chorych lub upośledzonych umysłowo lub osób z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi lub epilepsją – zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Należy również liczyć się z taką sytuacją, że w celu dostosowania się do potrzeb kupujących produkcję lub usługi w ten sposób  aby kwota obniżenia nie była wyższa niż kwota zakupionej produkcji lub usługi,  sprzedający częściowo zmniejszy zatrudnienie osób niepełnosprawnych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie informacji wymaganych do opracowania Krajowego Planu rozdziału uprawnień do emisji.

Jednocześnie Prezydium KK zwraca uwagę na trudności, jakie mogą wystąpić podczas wdrażania w/w rozporządzenia, zwłaszcza dotyczące załącznika 2.

Projekt rozporządzenia przewiduje przedłożenie danych statystycznych dotyczących zużycia paliwa w okresie od 1988 r. do 2010 r. co jest możliwe do wykonania przez prowadzącego instalację objętą systemem handlu uprawnieniami do emisji. Natomiast obowiązek sporządzenia prognozy na lata od 2011 do 2020 przez prowadzącego instalację jest bardzo problematyczny z uwagi na brak doświadczeń w prognozowaniu zużycia paliw w tak długim okresie.

Obecnie większość podmiotów gospodarczych sporządza trzyletnie plany operacyjne, a jedynie pierwszy rok w takich planach traktowany jest jako szczegółowy plan operacyjny. Zatem wymóg podania danych o instalacji na okres czteroletni i dłuższy zmusi przedsiębiorstwa do wpisywania bardziej losowo wybranych niż rzeczywistych informacji, co istotnie zafałszuje ostateczne wyniki.

Ponadto obecnie nie istnieje jednolita procedura sporządzania długookresowych prognoz (do roku 2020) dla wszystkich instalacji, co spowoduje, że przedstawiane informacje będą raczej odwzorowywały politykę i interesy przedsiębiorstwa, a nie wiarygodne dane o instalacji. To także wpłynie na zniekształcenie ostatecznych wyników. Najprawdopodobniej przedsiębiorstwa będą zawyżały swoje prognozy zużycia paliw i emisji CO₂, bo łatwiej im będzie zrezygnować z prognozowanej emisji, niż ją osiągnąć.

Kolejny problem może wynikać z faktu, iż udział procentowy poszczególnych instalacji w krajowej produkcji jest przedmiotem gry rynkowej i dlatego jest zmienny.  Bardziej wiarygodnym byłoby szacowanie zapotrzebowania, a tym samym wielkości produkcji w skali całego kraju, które determinowałoby zużycie paliw, energii i emisji CO₂. Szacunki takie powinny być dokonywane przez stowarzyszenia branżowe dla całych branż, a nie przez prowadzących instalacje.

W naszej opinii bardziej właściwą formą byłaby krocząca weryfikacja planów trzyletnich przekazywanych sukcesywnie przez prowadzących instalacje. Niewątpliwie w takim przypadku informacje dostarczane w tym trybie byłyby bardziej wiarygodne.  Prognozę dla potrzeb budowania krajowego planu rozdziału emisji powinny sporządzać organizacje branżowe, np. stowarzyszenie producentów.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” akceptuje wskazanie Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w sprawie członków Rady Kuratorów Fundacji Archiwum Filmowe „Droga do Niepodległości” podjęte zgodnie
z  par. 18 ust. 2 Statutu Fundacji Archiwum Filmowe „Drogi do Niepodległości.

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego