Decyzja Prezydium KK nr 17/23 ws. uwag do projektu standardów raportowania niefinansowego, dotyczące kwestii społecznych, część Projektów Europejskich Standardów Sprawozdawczości w zakresie Zrównoważonego Rozwoju (ESRS) S1 Own Workers (pracownicy spółki/grupy kapitałowej) z grudnia 2022 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do projektu standardów raportowania dotyczące części ESRS S1 Own Workers (pracownicy spółki/grupy kapitałowej) z grudnia 2022 r.

Jak wskazuje projekt standardu, jego celem ma być określenie wymogów dotyczących ujawniania informacji, które umożliwią użytkownikom oświadczeń o zrównoważonym rozwoju zrozumienie istotnego wpływu przedsiębiorstwa na jego pracowników, a także powiązanych istotnych ryzyk i szans, w tym:

a) w jaki sposób przedsiębiorstwo wpływa na swoich własnych pracowników, pod względem istotnych pozytywnych i negatywnych faktycznych lub potencjalnych skutków;
b) wszelkie podjęte działania i wyniki takich działań w celu zapobieżenia, złagodzenia lub naprawienia rzeczywistych lub potencjalnych negatywnych skutków;
c) charakter, rodzaj i zakres istotnych ryzyk i szans zakładu związanych z jego wpływem i zależnością od własnej siły roboczej oraz sposób, w jaki zakład nimi zarządza;
d) skutki finansowe dla zakładu w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej istotnych ryzyk i możliwości wynikających z wpływu zakładu i zależności od jego własnej siły roboczej.

1. Motyw (49) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2464 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 537/2014, dyrektywy 2004/109/WE, dyrektywy 2006/43/WE oraz dyrektywy 2013/34/UE w odniesieniu do sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju wskazuje, które jednostki powinny ujawniać informacje, na temat czynników społecznych, w tym warunków pracy, zaangażowania partnerów społecznych, rokowań zbiorowych, równości, niedyskryminacji, różnorodności i włączenia społecznego oraz praw człowieka.

Informacje te powinny obejmować wpływ jednostki na obywateli, w tym na pracowników, i na zdrowie ludzi (…). Jednostki powinny również mieć możliwość informowania o możliwych zagrożeniach i tendencjach w zakresie zatrudnienia i dochodów.

Standardy sprawozdawczości, w zakresie zrównoważonego rozwoju powinny określać m.in. informacje, które muszą być ujawnione przez podmiot sprawozdający w odniesieniu do Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy, podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy. Do podstawowych konwencji MOP należą m.in. konwencja MOP nr 87 dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych, przyjęta w San Francisco dnia 9 lipca 1948 r. i konwencja MOP nr 98 dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych, przyjęta w Genewie dnia 1 lipca 1949 r.

Powyższe akty wymagają poszanowania swobody zrzeszania się oraz efektywnego uznania prawa rokowań zbiorowych, zapewnienia pracownikom swobodnego wykonywania praw związkowych (art.11 Konwencji MOP nr 87.) Pracownicy powinni korzystać z należytej ochrony przed wszelkimi aktami dyskryminacji, dążącymi do naruszenia wolności związkowej w dziedzinie pracy. Taka ochrona powinna odnosić się w szczególności do czynów mających na celu:

a) uzależnienie zatrudnienia pracownika od warunku, że nie przystąpi on do związku zawodowego lub przestanie należeć do związku zawodowego, b) wydalenie pracownika lub skrzywdzenie go we wszelki inny sposób z powodu jego przynależności do związku zawodowego lub udział w działalności związkowej poza godzinami pracy lub za zgodą pracodawcy, podczas godzin pracy (art. 1 Konwencji MOP nr 98).

Zaproponowane w projekcie standardy sprawozdawczości w sposób niewystarczający odnoszą się do wskazanych powyżej wymagań międzynarodowych standardów pracy.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że na str. 5 projektu standardów, w pkt. 2 lit a) nr V) – określającym cel standardów ESRS S1 Own workforce (własne zasoby ludzkie) literalnie – własna siła robocza- pracownicy – wskazana jest m.in. wolność zrzeszania, jednak nie znajduje ona odpowiedniego rozwinięcia w dalszej części projektu standardów. W dodatku A: zdefiniowano terminy (str. 20-27), ale nie została zawarta definicja wolności zrzeszania. W dodatku B2 (str. 47) zostały wskazane polityki (działania pracodawcy), które składają się na wolność związkową.

Bez zagwarantowania realnej i prawdziwej wolności zrzeszania, wolnej od wszelkiej ingerencji ze strony pracodawcy/przedsiębiorstwa nie można mówić o istnieniu realnego dialogu społecznego. Dlatego uzasadnione jest twierdzenie, iż kwestia wolności związkowej rozumiana jako stan braku utrudniania działania związkom zawodowym w przedsiębiorstwie nie została w sposób wystarczający uwzględniona w projekcie standardów.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podkreśla, że w motywie 16) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i rady (UE) 2022/2041 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej, unijny prawodawca wprost mówi o zjawisku zwalczania związków zawodowych. Informacja o zjawisku zwalczania związków zawodowych nie może zostać pominięta w opiniowanych standardach, gdyż nie pozostaje ono bez wpływu na sytuację pracowników. Zwalczanie związków zawodowych nie jest niczym innym jak łamaniem międzynarodowych standardów, objętych obowiązkiem raportowania.

Wobec powyższego, przyjęty sposób prezentacji standardów nie realizuje celu jakim jest wskazanie jak stosowanie/brak stosowania standardów MOP dotyczących działalności związków zawodowych wpływa na sytuację pracowników przedsiębiorstwa.

W opinii Prezydium KK NSZZ „Solidarność”, aby zrealizować cel raportowania należy:

  1. wprowadzić definicję wolności związkowej, w oparciu o zasady wskazane
    w Konwencji 87 i Konwencji 98 MOP,
  2. w części zarządzanie wpływami, ryzykiem i szansami (str. 9 standardów), jako realizacja celu wskazanego w pkt. 19 dodać część mówiącą o zaangażowaniu po stronie przedsiębiorstwa/pracodawcy we współpracę z pracownikami, przedstawicielami pracowników i związkami zawodowymi.

Projekt standardów odnosi się wyłącznie do zaangażowania pracowników, a całkowicie pomija kwestię zaangażowania pracodawcy/przedsiębiorstwa w dialog z pracownikami i ich przedstawicielami, w tym ze związkami zawodowymi. Zaangażowanie przedsiębiorstwa w dialog z pracownikami i ich przedstawicielami znacząco wpływa na sytuację pracowników i otoczenie przedsiębiorstwa. Ze względu na uprawnienia związków zawodowych takie jak prawo konsultacji projektów aktów prawnych czy wniosek o inicjatywę legislacyjną zaangażowanie przedsiębiorstwa we współpracę ze związkiem zawodowym może przynieść wymierne korzyści dla przedsiębiorstwa. Na przykład współpraca w zakresie procedowanych zmian legislacyjnych nie dotyczących bezpośrednio kwestii pracowniczych, ale ważnych dla działania przedsiębiorstwa np. zmian podatkowych czy innych. Dobra współpraca i zaufanie między przedsiębiorstwem, a związkiem zawodowym pozwoliło niejednemu przedsiębiorstwu przetrwać trudne czasy.

Niestety związki zawodowe spotykają się również z taką sytuacją, gdy ich zwalczanie jest elementem polityki przedsiębiorstwa. Nie jest to ujmowane w żadnym wewnętrznym dokumencie pod postacią „polityki antyzwiązkowej”, ale ma miejsce w rzeczywistości. W takim przypadku, działanie przedsiębiorstwa stanowi element ryzyka (koszty konfliktu i koszt alternatywny braku współpracy), które również powinno podlegać raportowaniu i zostać uwzględnione w standardach. Czynnik ten powinien więc zostać uwzględniony przy ocenie ryzyka, o którym mowa w opisie celów standardów raportowania.

2. Celem powyższej propozycji uzupełnienia wymaganych informacji nie jest nałożenie dodatkowych obowiązków raportowych na przedsiębiorstwo lecz zapewnienie, iż przekazane dane – standardy – pozwolą na pokazanie prawdziwego obrazu dialogu społecznego w przedsiębiorstwie.

Nie jest również właściwe, aby kwestia współpracy lub braku współpracy przedsiębiorstwa ze związkiem zawodowym była przedmiotem jednostronnej oceny przez przedsiębiorstwo, gdyż może prowadzić to do zniekształcenia prawdziwego obrazu sytuacji. Zgodnie z motywem 52 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2464 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 537/2014, dyrektywy 2004/109/WE, dyrektywy 2006/43/WE oraz dyrektywy 2013/34/UE w odniesieniu do sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju dialog i wymiana poglądów między przedstawicielami pracowników a centralnym kierownictwem lub innym szczeblem kierownictwa powinna umożliwić wyrażenie opinii przez przedstawicieli pracowników.

Zwracamy uwagę, że co do zasady sprawozdawczość w zakresie zrównoważonego rozwoju powinna być opracowywana na zasadzie określonej w motywie 52 dyrektywy tj. w drodze konsultacji. Jednak, zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność”, ta część sprawozdania która dotyczy oceny dialogu społecznego, powinna podlegać uzgodnieniu z organizacjami związkowymi a w przypadku odmiennych stanowisk, związek zawodowy powinien mieć prawo zajęcia stosownego stanowiska, które będzie stanowiło element sprawozdania, jak wskazuje ostatnie zdanie motyw 52 dyrektywy.

Decyzja Prezydium KK nr 15/23 ws. zmiany przedstawiciela NSZZ „Solidarność” w Zespole problemowym ds. funduszy europejskich Rady Dialogu Społecznego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia odwołać Panią Elżbietę Wielg z funkcji członka Zespołu ds. funduszy europejskich Rady Dialogu Społecznego i powołać na tę funkcję Panią Agnieszkę Rybczyńską. Prezydium KK wskazuje Panią Elżbietę Wielg jako stałego eksperta Zespołu problemowego ds. funduszy europejskich Rady Dialogu Społecznego.

Decyzja Prezydium KK nr 14/23 ws. opinii o projekcie rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2022

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podtrzymuje propozycję rozszerzenia badania w pkt. 1.20.03 Świadczenia na rzecz rodziny zawartą w Decyzji Prezydium KK nr 147/19 ws. opinii o projekcie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2021.

w pkt. 1.20.03 Świadczenia na rzecz rodziny

W zakresie świadczeń alimentacyjnych zasadne jest ustalenie liczby odmownych decyzji z powodu przekroczenia progu dochodowego. Jest to o tyle ważne, że takie dane analizowane co roku pozwolą na ustalenie tendencji w tym zakresie, a co ważniejsze – ustalenie czy aktualnie obowiązujące kryterium nie jest zbyt niskie. Ostatecznie należy pamiętać, że świadczenia alimentacyjne stanowią wsparcie dla samotnych rodziców wychowujących dzieci i mają zapobiegać ubóstwu tychże rodzin.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że aktualnie na stronie Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej umieszczone są informacje zawierające statystyki z 2015 roku a przecież Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej na bieżąco zbiera i analizuje informacje dotyczące ilości decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących realizacji ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, w tym decyzji stwierdzających nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego. Podana jest też statystyka dotycząca decyzji wydanych przez Samorządowe Kolegia Odwoławcze (ogółem: w tym podtrzymujące, zmieniające oraz przekazujące sprawę organowi właściwemu do ponownego rozpatrzenia). Brak dostępnych aktualnych statystyk uniemożliwia bieżące monitorowanie sytuacji osób pobierających świadczenia.

Trzeba mieć również na względzie, że szybki wzrost płacy minimalnej w ostatnich latach przy jednoczesnym minimalnym wzroście kryterium dochodowego (900 zł) oraz pomimo wprowadzenia od 2020 roku zasady „złotówka za złotówkę” w odniesieniu do wypłat z funduszu alimentacyjnego skutkować będzie zwiększoną liczbą decyzji odmownych.

W związku z powyższym Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wnioskuje o poszerzenie ww. badania w zakresie świadczeń alimentacyjnych, co pozwoli na bieżące monitorowanie sytuacji osób pobierających świadczenia.

Decyzja Prezydium KK nr 13/23 ws. przedstawiciela NSZZ „Solidarność” w Krajowym Komitecie Rozwoju Ekonomii Społecznej na lata 2023–2026

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w związku z art. 48 ust. 1 pkt. 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o ekonomii społecznej (Dz. U. poz. 1812 z późn. zm.), wyznacza Panią Agnieszkę Kochańską do prac w Krajowym Komitecie Rozwoju Ekonomii Społecznej na lata 2023–2026.

Decyzja Prezydium KK nr 11/23 ws. zawarcia aneksu do porozumienia ustanawiającego warunki współpracy w zakresie najmu nieruchomości dz. nr 31/12 oraz 31/5 o pow. 4 255m2 oraz partycypacji finansowej w wykonaniu odcinka sieci wodociągowej wzdłuż pasa drogowego przy ul. Czarny Dwór w Gdańsku dz. nr 33/3 obr. 018 oraz budowy wspólnego zjazdu z ul. Czarny Dwór i drogi wewnętrznej leżącej w pasie służebności (dalej jako: „porozumienie”)

(do użytku służbowego)

Decyzja Prezydium KK nr 10/23ws. opinii o projekcie rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz projekcie rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach budżetowych resortu spraw wewnętrznych i administracji

Rząd aktualnie realizuje obowiązek wynikający z art. 773 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1510, 1700 i 2140), przeprowadzając konsultacje dotyczące projektów rozporządzeń w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach państwowej sfery budżetowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wyraża akceptacji w sprawie wysokości wzrostu płac jedynie o 7,8% i podtrzymuje stanowisko z dnia 13 maja 2022 r., w którym postulowano wzrost wynagrodzeń w szeroko rozumianej sferze finansów publicznych na poziomie nie mniejszym niż 20%.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podkreśla, że od momentu wydania stanowiska wskaźniki makroekonomiczne, takie jak poziom inflacji (prognoza NBP na rok 2023 z marca 2022 r. – 9%, z listopada 2022 – 13%) oraz wzrost PKB (prognoza NBP na rok 2023 z marca 2022 r. – 3%, z listopada 2022 – 0,7%) uległy pogorszeniu. Będzie to miało znaczący wpływ na spadek realnych dochodów pracowników.

Decyzja Prezydium KK nr 9/23 ws. opinii o projekcie poselskim ustawy o zmianie ustawy o IKE oraz IKZE

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje poselski projekt KP KO ustawy o zmianie ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

W ramach tworzenia dobrowolnych instrumentów oszczędzania (nie będących częścią sytemu ubezpieczenia społecznego) należy dążyć do osiągniecia pewnej systemowej spójności. W chwili obecnej w ramach sytemu dobrowolnych oszczędności na okres poprodukcyjny (z uzyskaniem bezpośrednich środków z funduszy publicznych lub bez takiego wsparcia oraz ze składki wyłącznie osoby oszczędzającej lub osoby oszczędzającej i pracodawcy lub wyłącznie pracodawcy) można wskazać na:

– pracownicze programy emerytalne, PPE

– pracownicze programy kapitałowe, PPK

– indywidualne konta emerytalne, IKE

– indywidualne konta zabezpieczenia społecznego, IKZE.

W obecnym stanie prawnym, w żadnym z powyżej wskazanych instrumentów potencjalny moment wypłaty nie jest powiązany z płcią osoby oszczędzającej. W ramach PPE, PPK, IKE następuje to wraz z osiągnięciem 60 roku życia. Wydaje się niewskazane, aby tylko w jednym instrumencie wiązać moment umożliwiający wypłatę z płcią ubezpieczonego.

Decyzja Prezydium KK nr 8/23 ws. opinii o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 oraz ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do poselskiego projektu KP KO ustawy o zmianie ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 oraz ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Celem proponowanych rozwiązań jest popularyzacja zawodu opiekuna dziecka do lat 3 oraz zwiększenie prestiżu tego zawodu. Projektodawca proponuje ustanowienie Dnia Opiekuna, specjalnych nagród dla wyróżniających się opiekunów oraz nadanie im statusu funkcjonariuszy publicznych na czas pełnienia ich obowiązków.

NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia próbę zwiększenia zainteresowania zawodem opiekuna małych dzieci i zwiększenia prestiżu tego zawodu, jednakże wątpliwości budzi proponowane w art. 53b zwiększenie obowiązków opiekunów w żłobkach, klubach dziecięcych a nawet niań. Trudno przypuszczać, że osoby które podejmą się pracy w ramach własnej działalności będą gotowe do zdobywania nowych formalnych kwalifikacji czy podejmowania studiów podyplomowych. Ustawa o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U.2022.1324) określa minimalne wymagania co do kompetencji osób sprawujących opiekę nad małymi dziećmi w poszczególnych rodzajach instytucji opieki czy jej formach. Zaproponowany przepis raczej zniechęci do podjęcia pracy niż nada jej prestiżu. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że trudno byłoby weryfikować wypełnienie zaproponowanych obowiązków, zwłaszcza wobec osób podejmujących działalność gospodarczą czy zawierających umowę cywilno-prawną z rodzicami dziecka. Projekt ustawy nie precyzuje jak miałaby wyglądać weryfikacja stałego pogłębiania i aktualizowania wiedzy takich opiekunów.

Ponadto pomimo, że projektodawca zalicza nianie do grupy opiekunów, którzy podlegać mają proponowanym przepisom, w projektowanym art. 53e nadaje się prawo do dodatkowego urlopu opiekunom, którzy przepracowali łącznie i nieprzerwanie 5 lat w żłobku, klubie dziecięcym lub jako dzienny opiekun. Rodzi się wątpliwość, czy tak sformułowane przepisy nie będą budziły wątpliwości co do ich zastosowania wobec wszystkich uprawnionych.

Istnieje także wątpliwość czy ustanowienie, zgodnie z projektowanym art. 53a, dnia 4 kwietnia Dniem Opiekuna Małego Dziecka będzie podnosiło prestiż zawodu zarówno w oczach społeczeństwa, jak i samych zainteresowanych. Natomiast z pewnością prestiż zawodu budują dobre wynagrodzenia, które w sferze szeroko pojętych usług opiekuńczych w Polsce pozostają aktualnym postulatem.