Tag: Decyzja Prezydium

(do użytku służbowego)

§ 1

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przyjmuje Regulamin Organizacyjny KK NSZZ „Solidarność” uwzględniający zmiany wynikające z Uchwały nr 10/19 Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.
Regulamin Organizacyjny KK NSZZ „Solidarność” stanowi załącznik do niniejszej decyzji.

§ 2

Regulamin wchodzi w życie z dniem 22 października 2020 r.
Jednocześnie traci moc Decyzja Prezydium KK nr 121/11 z dnia 6 czerwca 2011 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia:
– Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK,
– Jerzego Jaworskiego – Zastępcę Przewodniczącego KK, Skarbnika
do zawarcia z instytucją finansową PZU PPK umowy o zarządzanie PPK w podmiocie zatrudniającym – Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia kontynuować w roku 2021 program pilotażowy pod nazwą „Rozwój Związku”, przyjęty Uchwałą Komisji Krajowej nr 10/19.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Instytutu Polskiego w Brukseli, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logotypu 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność”, w ramach koncertu zatytułowanego: W hołdzie Solidarności – Drogi do Wolności.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Regionalnej Sekcji Kolejarzy przy Regionie Małopolska NSZZ „Solidarność”, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logotypu 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność”, na karcie okolicznościowej z okazji 40-tej rocznicy powstania Związku.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Ambasady RP w Waszyngtonie, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logotypu 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność”, na wystawie poświęconej 40-tej rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” oraz na materiałach promujących tę wystawę.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nadal negatywnie ocenia decyzję o powołaniu Rzecznika Przedsiębiorców. W opinii Prezydium KK nr 30/17 z dnia 22.03.2017 roku wskazywaliśmy m.in. że istnieje dziś szereg podmiotów, których zadaniem jest wspieranie prowadzenia działalności gospodarczej. Są to m.in. Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Krajowy System Usług, Bank Gospodarstwa Krajowego, Inkubatory Przedsiębiorczości, Punkty Konsultacyjne, Rzecznik Praw Obywatelskich, Ministerstwo Rozwoju, Państwowa Inspekcja Pracy, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Powiatowe i Wojewódzkie Urzędy Pracy i wiele innych. Również organizacje pracodawców i cechy rzemieślnicze mają za zadanie wspieranie przedsiębiorców i występowanie w ich interesie. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że do prowadzenia działalności gospodarczej są przygotowywani uczniowie już w szkołach ponadgimnazjalnych, dlatego dodatkowa promocja przedsiębiorczości nie jest uzasadniona. W tej sytuacji, tworzenie instytucji Rzecznika Przedsiębiorców jest niepotrzebne. Pragniemy również zwrócić uwagę na to, że strona rządowa powinna wspierać prowadzenie rokowań zbiorowych. W Polsce będzie to możliwe jedynie pod warunkiem, że strona pracodawców będzie silnie reprezentowana a nie rozdrobniona.
Prezydium KK zwraca uwagę na następujące kwestie szczegółowe:
1. W odniesieniu do art. 1 pkt 1 Projektu wątpliwości budzi zmiana redakcyjna pktu. 2 art. 8 ustawy, w którym dotychczasowe wyrażenie „pomoc w organizowaniu” zastępuje się słowem „organizowanie” […]. Słownikowo organizowanie oznacza planowanie i koordynowanie poszczególnych etapów jakichś działań, tworzenie zespołów do wspólnego działania, bycie czynnikiem, od którego zależy układ i funkcjonowanie elementów jakiejś całości. Uzasadnienie nie daje odpowiedzi, mając powyższe na uwadze do jakich działań będzie uprawniony Rzecznik i czy zakres ten nie będzie zbyt szeroki, szczególnie mając na uwadze zasadę dobrowolności prowadzenia mediacji. Dopóki ta kwestia nie zostanie wyjaśniona, Prezydium wyraża negatywną opinie na temat zaproponowanej zmiany.
2. W art. 9 w ust. 1 dodano w Projekcie pkt 6 a przyznający rzecznikowi uprawnienia do wzięcia udziału w postępowaniach cywilnych z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych na prawach przysługujących prokuratorowi w kształcie przyjętym w art. 7 i art. 55-60 k.p.c., co oznacza, że nie jest związany z żadną ze stron, chociaż jego udział w sprawie zależy w tym wypadku od zgody przedsiębiorcy. Jest tu pewna konstrukcyjna niekonsekwencja skoro z jednej strony ustawodawca przyznaje rzecznikowi status rzecznika interesu społecznego, ale jego udział w powszechnym postępowaniu cywilnym – jako podmiotu państwowego – uzależniony jest od zgody podmiotu prywatnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia senacki projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo przedsiębiorców (druk senacki nr 200).
Projekt przewiduje umożliwienie samozatrudnionemu (nie będącemu pracodawcąw rozumieniu k.p.) obniżenie wymiaru składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne raz w roku w wybranym miesiącu kalendarzowym. Regulacja ma dotyczyć osób, które prowadzą działalność gospodarczą co najmniej 6 miesięcy. Jej celem jest realizacja konstytucyjnego prawa do wypoczynku. Zdaniem wnioskodawcy projekt ma przyczynić się do obniżenia kosztów prowadzenia działalności w miesiącu, w którym samozatrudniony realizuje prawo do wypoczynku.
Zdaniem NSZZ „Solidarność” należy odwołać się do rozumienia pojęcia działalność gospodarcza zawartego w zmienianej ustawie Prawo przedsiębiorców.  Analiza tej ustawy pozwala stwierdzić, że ustawodawca przewiduje wymóg prowadzenia działalności w sposób zorganizowany i ciągły. Działalność bowiem nie może mieć charakteru przypadkowego i okazjonalnego. Prowadzenie działalności występuje zarówno w okresach faktycznego wykonywania usług, jak też w okresach wykonywania innych czynności związanych z działalnością  np. czynności w zakresie reklamy, składania ofert, ogłoszeń, przygotowywania kosztorysów, zakupu materiałów, wystawiania rachunków, czy też oczekiwania na klienta lub poszukiwania kolejnych zamówień. Pojęcie działalności gospodarczej nie sprowadza się tylko do procesów technologicznych i zjawisk ekonomicznych zachodzących w toku działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej i usługowej prowadzonej w celach zarobkowych, ale obejmuje także czynności faktyczne i prawne związane z działalnością.
Oczywiście mamy świadomość, że praktyka wielu działalności gospodarczych jest inna. Przykładowo działalności te są prowadzone w wymiarze sezonowym a ich nikła dochodowość powoduje regularne zawieszanie działalności w miesiącach, które z punktu widzenia specyfiki konkretnej działalności nie są miesiącami „sezonu”.  W praktyce więc ustawodawca toleruje dzielności prowadzone przez długi okres czasu a charakteryzujące się daleko idącą rachitycznością.
Teoretycznie także okres, w którym przedsiębiorca nie wykonuje działań bezpośrednio wynikających ze specyfiki prowadzonej działalności są elementem jego samozatrudnienia. Samozatrudnienie pozwala samodzielnie kształtować sposób i czas pracy (w przeciwieństwie do zatrudnienia pracowniczego) a dochodowość działalności winna umożliwiać zaprzestanie wykonywania bezpośrednich obowiązków przez preferowany przez przedsiębiorcę czas. Nie ma jednak żadnych przesłanek, aby w tym okresie samozatrudniony nie realizował swoich publiczno – prawnych zobowiązań.
Należy zwrócić uwagę, że projektowane rozwiązanie wpłynie na większe obciążenie budżetu państwa dofinansowaniem FUS, ale także na obniżenie przyszłego świadczenia emerytalnego samozatrudnionych. Są to dwa elementy, których wnioskodawca całkowicie nie bierze pod uwagę w swoich rozważaniach.
Jednocześnie Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podkreśla, że sytuacja osób samozatrudnionych wzbudza wątpliwości w świetle art. 66 Konstytucji, ale w innych obszarach.  Korzystając z opiniowania przedmiotowego projektu zwracamy uwagę na konieczność przyjrzenia się następującym kwestiom:
•      korzystanie z medycyny pracy przez osoby samozatrudnione – w tym obszarze widzimy potrzebę szukania rozwiązań, które spowodowałyby szerszy zakres korzystania przez samozatrudnionych z usług medycyny pracy;
•      na tle art. 304 §3 Kodeksu pracy powstają w praktyce i doktrynie wątpliwości w zakresie „odpowiedniego” stosowania art. 207 §2 k.p. Powoduje to, że w praktyce osoby samozatrudnione nie korzystają z regulacji związanych z ochroną macierzyństwa (na przykład przerwy na karmienie dziecka piersią, limitacja czasu pracy samozatrudnionej kobiety w okresie ciąży).
Tak więc w zakresie braku prawidłowości i kompleksowości obowiązującej regulacji kształtującej prawo samozatrudnionych do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy NSZZ „Solidarność” podziela ocenę wnioskodawcy i widzi potrzebę prac legislacyjnych.
Podsumowując, Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podkreśla, że opiniowany projekt ustawy w sposób selektywny próbuje rozwiązać problem natężenia pracy osób samozatrudnionych. Arbitralnie wnioskodawcy wskazują, że w odniesieniu do samozatrudnionego, który nie zatrudnia żadnego pracownika potrzebne jest szczególne rozwiązanie. Z punktu widzenia psychofizycznego sytuacja takiej osoby nie różni się niczym od sytuacji osoby fizycznej zatrudniającej w oparciu o umowę o pracę jednego pracownika. Sytuacja takiej osoby (z punktu widzenia jej potrzeb psychofizycznych) nie różni się niczym od sytuacji samozatrudnionego współpracującego w sposób stały z innym samozatrudnionym. Wydaje się, że ta prosta myśl pokazuje konieczność koncentracji na ograniczaniu fałszywego samozatrudnienia tak, aby osoby te znajdowały miejsce pracy na rynku jako pracownicy, co przekłada się na określone korzyści w wymiarze indywidualnym i co równie ważne – ogólnospołecznym.

do użytku służbowego)