Tag: Decyzja Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Narodowego Banku Polskiego, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na banknocie kolekcjonerskim Lech Kaczyński. Warto być Polakiem.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, w związku z art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. Dz.U. 2015 poz. 1240 ze zm.), na wniosek zarządów regionów NSZZ „Solidarność” działających na terenie województwa pomorskiego, wnosi o zmianę w składzie Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego Województwa Pomorskiego i wskazuje do prac we wskazanej WRDS Pana Mirosława Okuniewskiego w miejsce Pana Stanisława Szukały.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia:
1. Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
2. Jerzego Jaworskiego – Skarbnika Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, Zastępcę Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
do podpisania protokołu dodatkowego do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Decyzja
Prezydium KK
nr 198/20
ws. projektu ustawy o rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem
i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji
kryzysowych oraz niektórych innych ustaw wraz z autopoprawką
(druki sejmowe nr 828 i 828–A)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że pomimo wielokrotnych zapewnień kolejny projekt tzw. tarczy nie został skonsultowany z NSZZ „Solidarność” przez rząd, co jest nie tylko oburzające ale równocześnie stanowi rażące naruszenie normy art. 19 ustawy o związkach zawodowych. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” otrzymała go już po 1 czytaniu w Sejmie RP ze strony Marszałka Sejmu co de facto uniemożliwia konsultacje projektu przez partnerów społecznych zgodnie z zasadami dialogu społecznego.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” przedstawia następujące uwagi, ograniczając się do najważniejszych:
Art. 1 pkt 6 projektu
Art. 1 pkt. 6 projektu zawiera propozycję zmiany art. 15ztustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
Zgodnie z jego treścią Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania COVID-19, w drodze rozporządzenia, przyznać ponowną wypłatę świadczenia postojowego, o którym mowa w art. 15zq, dla osób, które otrzymały to świadczenie na podstawie art. 15zu lub przyznać świadczenie postojowe innym osobom, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane.
W uzasadnieniu projektu do proponowanej zmiany wskazane zostało, iż jej celem jest umożliwienie otrzymania wsparcia w postaci świadczenia postojowego również przez te osoby, które działalność gospodarczą rozpoczęły po dniu 1 kwietnia 2020 r. Sam cel proponowanej zmiany należy ocenić pozytywnie. Jednak zaproponowane brzmienie przepisu, w szczególności niedoprecyzowany a więc bardzo szeroki katalog „innych osób” sprawia, iż delegacja ustawowa jest nieprecyzyjna w zakresie osób uprawnionych do ewentualnej ponownej wypłaty świadczeń.
Art. 1 pkt 8 projektu
Art. 1 pkt. 8) projektu zawiera propozycje zmiany art. 15zzu ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
Proponowana zmiana brzmi w sposób następujący: W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie wykonuje się tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego.
„2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) orzeczeń wydanych na podstawie art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2020 r. poz. 218 i 956);
2) decyzji o:
a. zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1363),
b. ustaleniu lokalizacji linii kolejowej – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
c. zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380 oraz z 2020 r. poz. 471),
d. ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie CPK, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym (Dz. U z 2020 r. poz. 234 i 1378),
e. pozwoleniu na realizację inwestycji – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 933 oraz z 2020 r. poz. 471).”
Projektodawca zmianę uzasadnia koniecznością kontynuacji inwestycji o doniosłym znaczeniu społecznym lub gospodarczym. Z prowadzeniem tych inwestycji wiąże się niejednokrotnie konieczność opróżnienia lokalu mieszkalnego, co jest niemożliwe w świetle obecnego brzmienia przepisu art. 15zzu ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Zgodnie z intencją ustawodawcy, norma art. 15zzu ma zapobiegać eksmisjom z lokali mieszkalnych, ale nie tylko osób, które miały status lokatorów, a również byłych właścicieli lub spółdzielców, którzy utracili własność lokali albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w wyniku licytacji (komornika, syndyka) albo w wyniku poddania się dobrowolnie egzekucji z aktu notarialnego. Pozostajemy nadal w stanie epidemii. Hasło walki z epidemią brzmi: zostań w domu. Pozostawanie w domu jest jednym ze sposób ograniczania rozprzestrzeniania się wirusa i w konsekwencji sposobem pozostawania w zdrowiu. Z tego powodu, wyłączenie przez ustawodawcę możliwości przeprowadzania eksmisji na podstawie wszelkich tytułów wykonawczych: wyroków i decyzji administracyjnych , z wyjątkiem przypadków przemocy w rodzinie, jest jak najbardziej uzasadnione.
Inwestycje, których dotyczą decyzje, o których mowa w zmienianym przepisie są inwestycjami społecznie doniosłymi, co uzasadnia wyważenie prawa obywatela do mieszkania i pozostawania w zdrowiu oraz korzyści jakie społeczeństwo może uzyskać w wyniku rozwoju gospodarczego, umożliwionego przeprowadzeniem przedmiotowych inwestycji.
Równoważąc obowiązek zagwarantowania określonych praw obywateli oraz potencjalne korzyści z przeprowadzenia inwestycji proponujemy, aby opróżnienie lokalu mieszkalnego było możliwe tylko w szczególnych okolicznościach – gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interesgospodarczy tj. takich okolicznościach, które uzasadniają nadanie wskazanym w projekcie decyzjom rygoru natychmiastowej wykonalności.
W przypadku nadania decyzjom, o których mowa w projekcie, rygoru natychmiastowej wykonalności, przepisy ustaw przewidują obowiązek zapewnienia lokalu zamiennego (art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, art. 9w ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego, art. 52 ust. 6 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym oraz art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych). Związanie opróżnienia lokalu z obowiązkiem zapewnienia lokalu zamiennego pozwoli na realizacje inwestycji przy poszanowaniu praw osób których opróżnienie lokalu mieszkalnego dotyczy.
Z powyższych względów proponujemy aby przepis art. 15zzu ust. 2 przyjął następujące brzmienie:
„2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) orzeczeń wydanych na podstawie art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2020 r. poz. 218 i 956);
2) decyzji o:
a. zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1363),
b. ustaleniu lokalizacji linii kolejowej – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
c. zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380 oraz z 2020 r. poz. 471),
d. ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie CPK, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym (Dz. U z 2020 r. poz. 234 i 1378),
e. pozwoleniu na realizację inwestycji – wydawanej na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 933 oraz z 2020 r. poz. 471) – której został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.”
Przy wprowadzeniu zaproponowanej zmiany Prezydium KK NSZZ „Solidarność” nie zgłasza zastrzeżeń do art. 17 projektu, zgodnie z którym zmiana miałaby zastosowanie również do tytułów wykonawczych wydanych przed wejściem zmiany w życie.
Art. 7 i 9 projektu
Projektowane zmiany (zarówno art. 7 jak i 9 projektu) nie budzą poważniejszych zastrzeżeń. Zwiększenie uelastycznienia zarówno programu studiów w zakresie praktyk, jak i w materiach związanych z organizacją roku akademickiego wydaje się uzasadnione i uwzględnia aktualną, ciągle niepewną sytuację epidemiczną.
Pozytywnie należy ocenić wprowadzenie tych instrumentów już obecnie, dzięki czemu ich adresaci uzyskają czas na ewentualne skorzystanie z nich.
W kontekście praktyk zawodowych (art. 7 projektu) Prezydium KK proponuje rozważyć czy lepszym rozwiązaniem z punktu widzenia poziomu kształcenia nie byłoby umożliwienie bardziej elastycznego planowania godzin praktyk w toku całego procesu kształcenia na danym kierunku, zamiast zmniejszania ich liczby.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt ustawy o Systemie Informacji Finansowej, który ma umożliwić szybkie i sprawne uzyskanie informacji o rachunkach prowadzonych dla osób i podmiotów powiązanych z poważną przestępczością oraz służyć przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zapobieganiu i zwalczaniu poważnych przestępstw.
Jednocześnie Prezydium KK zgłasza następujące uwagi do projektu ustawy:
– na negatywną ocenę zasługuje brak w treści projektu ustawy o Systemie Informacji Finansowej (dalej: SInF) wskazania wyraźnie tzw. przestępstw poważnych. Ich katalog znajduje się w uzasadnieniu do projektu ustawy, ale nie w samej ustawie. Projektodawca tłumaczy to w sposób zawiły i pokrętny wskazując, że katalog przestępstw znajduje się w Załączniku nr I rozporządzenia (UE) 2016/794, co uzasadnia pozostawienie odesłania w ustawie o SInF do katalogu o takim właśnie charakterze, bez odsyłania do konkretnych czynów zabronionych opisanych w ustawach krajowych, z uwagi na fakt, iż udostępnianie danych z SInF docelowo ma również obejmować właściwe organy z państw członkowskich Unii Europejskiej. Nie jest to przekonujące albowiem ta ustawa dotyczy też obywateli polskich, a trudno wymagać aby osoby dekodowały zakres stosowania przepisu dotyczącego przestępstw, o których mowa w akcie prawa unijnego w sposób mało ostry. Bardzo osłabia to funkcję gwarancyjną takiego katalogu. Z naszej strony postulujemy aby wykaz czynów  zabronionych tak dobrze wskazany w uzasadnieniu został ujęty w tekście ustawy, zwłaszcza że uprawnienia do zasięgania informacji objętych ustawą będą posiadały także służby specjalne a nie tylko sądy, prokuratury, czy Policja;
– na krytykę zasługuje również fakt, iż w projekcie ustawy nie uwzględniono punktu 38 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniająca dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE, traktującego o odpowiednim informowaniu beneficjentów rzeczywistych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych.
Przesłany do zaopiniowania projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej „projektem rozporządzenia”, przewiduje zastąpienie obecnego statutu Zakładu ustalonego na mocy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2011 r. nowym statutem Zakładu.
W porównaniu do obecnego statutu Zakładu projekt rozporządzenia zakłada wprowadzenie następujących zmian: 1) rezygnację z określania w statucie komórek organizacyjnych Centrali Zakładu na rzecz ogólnego i jedynie przykładowego wskazania obszarów, które mają być realizowane przez komórki organizacyjne centrali oraz przeniesienie kompetencji do określenia komórek organizacyjnych Zakładu w regulaminie organizacyjnym Zakładu wydawanym przez Prezesa ZUS, 2) likwidację Biura Rady Nadzorczej Zakładu zapewniającego obsługę techniczno-organizacyjną prac Rady Nadzorczej 3) wprowadzenie centrów stanowiących nową kategorię terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu.
Propozycje zawarte w projekcie rozporządzenia wpisują w trwający już od wielu lat proces stopniowego obniżania rangi aktu jakim jest statut Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z delegacją zawartą w art. 74 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w statucie Zakładu powinny zostać określone w szczególności struktura organizacyjna Zakładu, zakres rzeczowy działania centrali i terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu, tryb funkcjonowania i kompetencje organów Zakładu. W wersji zaproponowanej w projekcie zdecydowana większość postanowień statutu Zakładu zawiera odesłania do norm ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych bądź powtórzenie jej przepisów. Realizacja delegacji ustawowej w proponowanej w projekcie rozporządzenia nowej wersji statutu Zakładu poza postanowieniami o charakterze wyłącznie informacyjnym sprowadza się w istocie rzeczy wyłącznie do ustanowienia podstawy dla Prezesa Zakładu do udzielenia pełnomocnictw dla pracowników Zakładu do reprezentowania Zakładu i wydawania w jego imieniu decyzji oraz określeniu kategorii terenowych jednostek organizacyjnych ZUS. Projekt rozporządzenia zakłada przeniesienie ciężaru określenia struktury organizacyjnej Zakładu na regulamin organizacyjny Zakładu wydawany jednoosobowo przez Prezesa Zakładu na podstawie nota bene upoważnienia zawartego w § 2 ust. 3 pkt 2 statutu Zakładu. Oznacza to znaczące ograniczenie kompetencji Ministra Rodziny i Polityki Społecznej, który określał do tej pory przynajmniej niektóre elementy struktury organizacyjnej Zakładu w statucie Zakładu nadawanym w drodze rozporządzenia.
Duże kontrowersje wywołuje też druga z zaproponowanych w projekcie rozporządzenia zmian. Zgodnie z § 4 ust. 2 obecnie obowiązującego statutu Zakładu obsługę techniczno-organizacyjną prac Rady Nadzorczej Zakładu wykonuje Biuro Rady Nadzorczej. Jednocześnie Biuro Rady Nadzorczej zostało wymienione w § 5 pkt 31 aktualnego statutu wśród komórek organizacyjnych wchodzących w skład Centrali ZUS. W projekcie rozporządzenia proponuje się wykreślenie ze statutu Zakładu obu przepisów (co jest zgodne z przyjętym założeniem, że nowy statut nie będzie wyliczał komórek organizacyjnych centrali Zakładu), przy czym w § 4 projektu nowego statutu Rada Nadzorcza nie została wymieniona wśród organów Zakładu (czyli Prezesa i  Zarządu), które realizować będą swoje zadania przy pomocy m.in. komórek organizacyjnych centrali. Zamiar likwidacji Biura Rady Nadzorczej znajduje zresztą odzwierciedlenie w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia, w którym trafnie zwraca się uwagę na negatywne konsekwencje wprowadzenia nowego statutu Zakładu, w tym sprzeczność propozycji likwidacji Biura Rady Nadzorczej z brzmieniem § 4 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, regulaminu Rady Nadzorczej i zasad wynagradzania jej członków (Dz. U. Nr 164, poz. 1167), zgodnie z którym do zadań przewodniczącego Rady należy m.in. sprawowanie nadzoru merytorycznego nad działalnością Biura Rady. Za zachowaniem w strukturze organizacyjnej centrali Zakładu Biura Rady Nadzorczej, bądź co najmniej zagwarantowaniem w nowym statucie, że Rada Nadzorcza będzie realizować zadania za pomocą wyodrębnionej komórki organizacyjnej centrali Zakładu przemawiają zarówno zadania realizowane przez ten organ jak i jego charakter. Rada Nadzorcza jest organem o charakterze nadzorczo-kontrolnym Zakładu, do którego zadań, zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.) należy m.in.:1) uchwalanie regulaminu działania Zarządu Zakładu,2) ustalanie wynagrodzenia członków Zarządu, z wyłączeniem Prezesa Zakładu,3) okresowa ocena pracy Zarządu;4) zatwierdzanie projektu rocznego planu finansowego Zakładu i sprawozdania z jego wykonania, a także rocznego sprawozdania z działalności Zakładu,5) opiniowanie projektów planów finansowych FUS i FRD oraz sprawozdań z ich wykonania czy 6) wybór biegłego rewidenta wykonującego badanie rocznego sprawozdania finansowego Zakładu, FUS i FRD. Trudno wyobrazić sobie aby obsługa techniczno-organizacyjna zadań Rady Nadzorczej, które zawierają w sobie w mniejszej lub większej mierze ocenę pracy pozostałych organów Zakładu została powierzona osobom lub komórkom organizacyjnym Zakładu, które na co dzień zajmują się obsługą zadań realizowanych przez Prezesa i Zarząd Zakładu. Projekt rozporządzenia nie uwzględnia również specyfiki Rady Nadzorczej wynikającej ze sposobu ukształtowania jej składu. Rada Nadzorcza jest organem kolegialnym składającym się z osób reprezentujących cztery środowiska zaangażowane w funkcjonowanie systemu ubezpieczeń społecznych tj. przedstawicieli administracji rządowej, reprezentatywnych organizacji pracodawców, reprezentatywnych central związkowych oraz ogólnokrajowej organizacji emerytów i rencistów. W Radzie Nadzorczej Zakładu odbywa się nieustanny dialog społeczny dotyczący ubezpieczeń społecznych pomiędzy przedstawicielami tych czterech środowisk, który wymaga pozostawania w stałym kontakcie z członkami Rady również w okresie pomiędzy posiedzeniami tego organu.
Pozostałe zmiany w statucie Zakładu zaproponowane w projekcie rozporządzenia zmierzają do zwiększenia elastyczności struktury organizacyjnej Zakładu i mogą być odbierane jako mające na celu usprawnienie pracy Zakładu, poprawę jakości usług świadczonych przez Zakład, zwiększenie efektywności zadań realizowanych przez Zakład i przygotowanie Zakładu do nowych wyzwań. W tym kontekście warto pamiętać o tym, że gwarantem wysokiej jakości usług świadczonych przez ZUS a także realizacji nowych strategicznych projektów rządowych są także doświadczeni i legitymujący się wysokimi kwalifikacjami pracownicy tej zatrudniającej ponad 46 tysiące osób wielce zasłużonej instytucji. Pracownicy Zakładu wielokrotnie udowadniali, że sukcesy jakie odnosił Zakład we wdrażaniu licznych w ostatnich latach reform społecznych nie byłyby możliwe bez ich zaangażowania i ofiarności. W tym kontekście niepokoją wielokrotnie powtarzane w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia słowa o konieczności zwiększania przez ZUS efektywności realizacji zadań i o realizowaniu przez tę instytucję nowych wyzwań i strategicznych projektów przy jednoczesnym niezwiększaniu nakładów na działalność Zakładu a nawet konieczności redukcji kosztów jego funkcjonowania. Należy mieć nadzieję, że nie oznaczają one, że zmiany organizacyjne zaproponowane w projekcie rozporządzenia wywołają skutek w postaci redukcji zatrudnienia lub pogorszenia warunków pracy i wynagradzania pracowników Zakładu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych.
Przesłany do zaopiniowania projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej „projektem rozporządzenia”, przewiduje zastąpienie obecnego statutu Zakładu ustalonego na mocy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2011 r. nowym statutem Zakładu.
W porównaniu do obecnego statutu Zakładu projekt rozporządzenia zakłada wprowadzenie następujących zmian: 1) rezygnację z określania w statucie komórek organizacyjnych Centrali Zakładu na rzecz ogólnego i jedynie przykładowego wskazania obszarów, które mają być realizowane przez komórki organizacyjne centrali oraz przeniesienie kompetencji do określenia komórek organizacyjnych Zakładu w regulaminie organizacyjnym Zakładu wydawanym przez Prezesa ZUS, 2) likwidację Biura Rady Nadzorczej Zakładu zapewniającego obsługę techniczno-organizacyjną prac Rady Nadzorczej 3) wprowadzenie centrów stanowiących nową kategorię terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu.
Propozycje zawarte w projekcie rozporządzenia wpisują w trwający już od wielu lat proces stopniowego obniżania rangi aktu jakim jest statut Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z delegacją zawartą w art. 74 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w statucie Zakładu powinny zostać określone w szczególności struktura organizacyjna Zakładu, zakres rzeczowy działania centrali i terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu, tryb funkcjonowania i kompetencje organów Zakładu. W wersji zaproponowanej w projekcie zdecydowana większość postanowień statutu Zakładu zawiera odesłania do norm ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych bądź powtórzenie jej przepisów. Realizacja delegacji ustawowej w proponowanej w projekcie rozporządzenia nowej wersji statutu Zakładu poza postanowieniami o charakterze wyłącznie informacyjnym sprowadza się w istocie rzeczy wyłącznie do ustanowienia podstawy dla Prezesa Zakładu do udzielenia pełnomocnictw dla pracowników Zakładu do reprezentowania Zakładu i wydawania w jego imieniu decyzji oraz określeniu kategorii terenowych jednostek organizacyjnych ZUS. Projekt rozporządzenia zakłada przeniesienie ciężaru określenia struktury organizacyjnej Zakładu na regulamin organizacyjny Zakładu wydawany jednoosobowo przez Prezesa Zakładu na podstawie nota bene upoważnienia zawartego w § 2 ust. 3 pkt 2 statutu Zakładu. Oznacza to znaczące ograniczenie kompetencji Ministra Rodziny i Polityki Społecznej, który określał do tej pory przynajmniej niektóre elementy struktury organizacyjnej Zakładu w statucie Zakładu nadawanym w drodze rozporządzenia.
Duże kontrowersje wywołuje też druga z zaproponowanych w projekcie rozporządzenia zmian. Zgodnie z § 4 ust. 2 obecnie obowiązującego statutu Zakładu obsługę techniczno-organizacyjną prac Rady Nadzorczej Zakładu wykonuje Biuro Rady Nadzorczej. Jednocześnie Biuro Rady Nadzorczej zostało wymienione w § 5 pkt 31 aktualnego statutu wśród komórek organizacyjnych wchodzących w skład Centrali ZUS. W projekcie rozporządzenia proponuje się wykreślenie ze statutu Zakładu obu przepisów (co jest zgodne z przyjętym założeniem, że nowy statut nie będzie wyliczał komórek organizacyjnych centrali Zakładu), przy czym w § 4 projektu nowego statutu Rada Nadzorcza nie została wymieniona wśród organów Zakładu (czyli Prezesa i  Zarządu), które realizować będą swoje zadania przy pomocy m.in. komórek organizacyjnych centrali. Zamiar likwidacji Biura Rady Nadzorczej znajduje zresztą odzwierciedlenie w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia, w którym trafnie zwraca się uwagę na negatywne konsekwencje wprowadzenia nowego statutu Zakładu, w tym sprzeczność propozycji likwidacji Biura Rady Nadzorczej z brzmieniem § 4 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, regulaminu Rady Nadzorczej i zasad wynagradzania jej członków (Dz. U. Nr 164, poz. 1167), zgodnie z którym do zadań przewodniczącego Rady należy m.in. sprawowanie nadzoru merytorycznego nad działalnością Biura Rady. Za zachowaniem w strukturze organizacyjnej centrali Zakładu Biura Rady Nadzorczej, bądź co najmniej zagwarantowaniem w nowym statucie, że Rada Nadzorcza będzie realizować zadania za pomocą wyodrębnionej komórki organizacyjnej centrali Zakładu przemawiają zarówno zadania realizowane przez ten organ jak i jego charakter. Rada Nadzorcza jest organem o charakterze nadzorczo-kontrolnym Zakładu, do którego zadań, zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.) należy m.in.:1) uchwalanie regulaminu działania Zarządu Zakładu,2) ustalanie wynagrodzenia członków Zarządu, z wyłączeniem Prezesa Zakładu,3) okresowa ocena pracy Zarządu;4) zatwierdzanie projektu rocznego planu finansowego Zakładu i sprawozdania z jego wykonania, a także rocznego sprawozdania z działalności Zakładu,5) opiniowanie projektów planów finansowych FUS i FRD oraz sprawozdań z ich wykonania czy 6) wybór biegłego rewidenta wykonującego badanie rocznego sprawozdania finansowego Zakładu, FUS i FRD. Trudno wyobrazić sobie aby obsługa techniczno-organizacyjna zadań Rady Nadzorczej, które zawierają w sobie w mniejszej lub większej mierze ocenę pracy pozostałych organów Zakładu została powierzona osobom lub komórkom organizacyjnym Zakładu, które na co dzień zajmują się obsługą zadań realizowanych przez Prezesa i Zarząd Zakładu. Projekt rozporządzenia nie uwzględnia również specyfiki Rady Nadzorczej wynikającej ze sposobu ukształtowania jej składu. Rada Nadzorcza jest organem kolegialnym składającym się z osób reprezentujących cztery środowiska zaangażowane w funkcjonowanie systemu ubezpieczeń społecznych tj. przedstawicieli administracji rządowej, reprezentatywnych organizacji pracodawców, reprezentatywnych central związkowych oraz ogólnokrajowej organizacji emerytów i rencistów. W Radzie Nadzorczej Zakładu odbywa się nieustanny dialog społeczny dotyczący ubezpieczeń społecznych pomiędzy przedstawicielami tych czterech środowisk, który wymaga pozostawania w stałym kontakcie z członkami Rady również w okresie pomiędzy posiedzeniami tego organu.
Pozostałe zmiany w statucie Zakładu zaproponowane w projekcie rozporządzenia zmierzają do zwiększenia elastyczności struktury organizacyjnej Zakładu i mogą być odbierane jako mające na celu usprawnienie pracy Zakładu, poprawę jakości usług świadczonych przez Zakład, zwiększenie efektywności zadań realizowanych przez Zakład i przygotowanie Zakładu do nowych wyzwań. W tym kontekście warto pamiętać o tym, że gwarantem wysokiej jakości usług świadczonych przez ZUS a także realizacji nowych strategicznych projektów rządowych są także doświadczeni i legitymujący się wysokimi kwalifikacjami pracownicy tej zatrudniającej ponad 46 tysiące osób wielce zasłużonej instytucji. Pracownicy Zakładu wielokrotnie udowadniali, że sukcesy jakie odnosił Zakład we wdrażaniu licznych w ostatnich latach reform społecznych nie byłyby możliwe bez ich zaangażowania i ofiarności. W tym kontekście niepokoją wielokrotnie powtarzane w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia słowa o konieczności zwiększania przez ZUS efektywności realizacji zadań i o realizowaniu przez tę instytucję nowych wyzwań i strategicznych projektów przy jednoczesnym niezwiększaniu nakładów na działalność Zakładu a nawet konieczności redukcji kosztów jego funkcjonowania. Należy mieć nadzieję, że nie oznaczają one, że zmiany organizacyjne zaproponowane w projekcie rozporządzenia wywołają skutek w postaci redukcji zatrudnienia lub pogorszenia warunków pracy i wynagradzania pracowników Zakładu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju Pracy i Technologii  zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych  stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Projektowane zmiany są rezultatem uzgodnień Międzyresortowej Komisji ds. NDN/NDS przyjętych przy udziale przedstawiciela NSZZ „Solidarność”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Biura Prasowego Uniwersytetu Warszawskiego, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logotypu 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność. Logo zostanie wykorzystane w artykule poświęconym jubileuszowi Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Warszawskiego oraz na okładce pisma uczelni „UW” nr 4 (97) 2020.  Artykuł będzie zawierał kalendarium najważniejszych wydarzeń oraz wspomnienia osób związanych z historią Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Warszawskiego.