Tag: Decyzja Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia poselski projekt KP KO ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej.

Celem projektowanej ustawy jest nieuwzględnianie w dochodzie osoby niepełnosprawnej świadczenia uzupełniającego przy ustalaniu wysokości opłat za świadczenia niepieniężne, a tym samym obniżenie opłat m.in. za usługi opiekuńcze dla tych osób.

W ustawie o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz.U. z 2021r. poz. 1842) zgodnie z intencją ustawodawcy wyrażoną w art. 2, celem świadczenia uzupełniającego jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Zdaniem Prezydium KK, wliczanie go do dochodu osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, neutralizuje skutki udzielanej pomocy. Osoby te bowiem nie są w stanie w żaden sposób poprawić swojej sytuacji bytowej, gdyż zwiększone dochody wliczane są do kryterium dochodowego uprawniającego do pomocy społecznej, co znaczenie ogranicza dostęp osób niepełnosprawnych do świadczeń niepieniężnych.

Dlatego w opinii Prezydium KK NSZZ „Solidarność” proponowaną zmianę należy uznać za zasadną.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia podniesienie kwot dofinansowania dla Zakładów Aktywności Zawodowej (ZAZ) i Warsztatów Terapii Zajęciowej (WTZ) przewidzianych w projekcie rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie algorytmu przekazywania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych samorządom wojewódzkim i powiatowym. Jednocześnie stoi na stanowisku, że arbitralne zwiększanie dofinasowania raz na kilka lat jest rozwiązaniem niesystemowym i niewystarczającym.

Finansowanie WTZ i ZAZ powinno charakteryzować się możliwością zaplanowania wydatków na odpowiednim poziomie w kolejnych latach. Słusznie projektodawca zauważa problem rotacji pracowników w Warsztatach Terapii Zajęciowej i Zakładach Aktywności Zawodowej ze względu na niskie płace w tych jednostkach oraz ogólny wzrost cen energii towarów i usług. Sposobem rozwiązującym powyższe problemy jest powiązanie dofinansowania kosztów pobytu uczestnika ze wskaźnikiem, który będzie adekwatny do sytuacji gospodarczej i przewidywalny każdego roku. Takim odniesieniem jest np. wysokość przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Dlatego Prezydium KK NSZZ „Solidarność” proponuje, aby algorytm dofinansowań na jednego uczestnika WTZ i ZAZ był powiązany procentowo z przeciętnym wynagrodzeniem ogłaszanym corocznie przez GUS.

Aktualnie kwoty dofinansowań są podnoszone arbitralnie co kilka lat. W 2018 r. były podnoszone w trybie nagłym w ostatnim kwartale gdyż nie podwyższenie tych kwot groziłoby zamknięciem WTZ i ZAZ od 2019 r. Niepewność w podnoszeniu kwot oraz ich wysokość na minimalnym poziomie w stosunku do kosztów funkcjonowania powoduje trudność z zaplanowaniem rozwoju WTZ i ZAZ. Jednostki te skupiają się coraz bardziej na przetrwaniu zamiast na prawidłowej rehabilitacji oraz aktywizacji zawodowej osób z ciężkimi niepełnosprawnościami.

Koszty pracownicze stanowią największy koszt działalności (ok 70 %). Pracownikami ZAZ i WTZ są często specjaliści zawodowi (np. stolarz) będący dodatkowo trenerami pracy dla osób niepełnosprawnych uczący ich zawodu. Fachowców na rynku aktualnie brakuje, dlatego pod wpływem niskich stawek odchodzą z WTZ i ZAZ, aby podjąć pracę w swoim zawodzie, gdzie mogą zarobić dużo więcej.

Podobnie jest z pracownikami medycznymi, którzy zatrudniani są przez ZAZ oraz WTZ. Rehabilitanci odchodzą do placówek medycznych, gwarantujących im środki zgodnie z zasadami NFZ. ZAZ i WTZ nie są w stanie zapłacić przy aktualnym poziomie dofinansowania porównywalnych stawek.

Określenie dofinansowania na poziomie około 50 % przeciętnego wynagrodzenia określanego przez GUS za poprzedni rok, zdaniem przedstawicieli środowiska ZAZ i WTZ, zaradziłoby powyższym problemom.

Dlatego według NSZZ „Solidarność”, ze względu na potrzebę zatrzymania specjalistów w omawianych placówkach, dofinansowanie powinno być określone na adekwatnym poziomie.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje projekt ustawy Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw.

W projekcie ustawy (art. 1 pkt 1) proponuje się uchylenie pkt 7 w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych (obligatoryjność uprzedniego rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy). W postępowaniu o przyznanie emerytury pomostowej przez organ rentowy ma być stosowany również przepis art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS (art. 1 pkt 2 projektu ustawy), zgodnie z którym „prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego”. Wskutek takiego rozwiązania, osobie która wystąpi o ustalenie prawa do emerytury pomostowej przed rozwiązaniem stosunku pracy, a spełni pozostałe warunki ustalenia tego prawa przewidziane w art. 4 pkt 1-6 ustawy o emeryturach pomostowych, organ rentowy wyda decyzję o przyznaniu emerytury pomostowej (od której będzie przysługiwało odwołanie do sądu). Emerytura taka jednak nie będzie wypłacana, gdyż prawo do emerytury pomostowej przysługujące takiej osobie ulegnie zawieszeniu. W ten sposób zostanie naprawiony błąd, który uniemożliwiał wydanie decyzji przez organ rentowy o przyznaniu emerytury pomostowej osobie, która nie rozwiązała umowy o pracę ze swoim pracodawcą.

Ponadto projektowane rozwiązania mają na celu rozszerzenie zadań Państwowej Inspekcji Pracy o kontrolę prowadzonego przez pracodawcę wykazu stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze na podstawie przepisu art. 41 ust. 4 pkt 1 ustawy o emeryturach pomostowych.

Należy podkreślić, że zmiany legislacyjne zawarte w projekcie były przedmiotem prac w Zespole Ubezpieczeń Społecznych Rady Dialogu Społecznego, a w dniu 20 października 2021 r. RDS podjęła uchwałę, w której pozytywnie zaopiniowała projekt.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wyraża nadzieję, że projekt ten przyczyni się do efektywnego podjęcia dalszych prac nad docelowym modelem emerytur dotyczących osób pracujących w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze (obecnie określanych jako emerytury pomostowe).

§ 1

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przyjmuje Regulamin Organizacyjny KK NSZZ „Solidarność” oraz schemat organizacyjny KK NSZZ „Solidarność”.
Regulamin Organizacyjny KK NSZZ „Solidarność” oraz schemat organizacyjny KK NSZZ „Solidarność” stanowią załączniki do niniejszej decyzji.

§ 2

Regulamin wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r.
Jednocześnie traci moc Decyzja Prezydium KK nr 172/20 z dnia 21 października 2020 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Uniwersytetu Warszawskiego, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na plakacie promującym wydarzenia związane z 40. rocznicą wprowadzenia stanu wojennego w Polsce oraz na okładce książki prof. Tomasza Ochinowskiego i prof. Izabelli Łęckiej pn. Pamiętanie o stanie wojennym na Uniwersytecie Warszawskim.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Instytutu Dziedzictwa Solidarności, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w kalendarzu na rok 2022 trójdzielnym oraz na biurko.

Decyzja
Prezydium KK
nr 178/21
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania
Międzyzakładowej Organizacji NSZZ „Solidarność” POLREGIO
Dolnośląski Zakład we Wrocławiu na pracodawcę prowadzącego działalność
na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji NSZZ „Solidarność” POLREGIO Dolnośląski Zakład we Wrocławiu, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność”, na pracodawcę – RAIL Polska Sp. z o.o. w Warszawie, znajdującego się na terenie działania Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”.

Decyzja
Prezydium KK
nr 177/21
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania
Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Lasów Państwowych Wrocław
na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Lasów Państwowych Wrocław, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność”, na Nadleśnictwo Szklarska Poręba w Szklarskiej Porębie, znajdujące się na terenie działania Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność”.

Decyzja
Prezydium KK
nr 176/21
ws. opinii do projektu rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów zmieniającego
rozporządzenie w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków
Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
regulaminu Rady Nadzorczej i zasad wynagradzania jej członków
(projekt z dnia 16.11.2021 r.)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”pozytywnie ocenia te propozycje zawarte w projekcie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, regulaminu Rady Nadzorczej i zasad wynagradzania jej członków, zwanego dalej „projektem rozporządzenia zmieniającego”, które:

1. dostosowują treść rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, regulaminu Rady Nadzorczej i zasad wynagradzania jej członków (Dz. U. Nr 164, poz. 1167, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z 28 grudnia 1998 r.” do nowego brzmienia art. 75 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,
2. określają zasady odbywania posiedzeń Rady Nadzorczej w sposób zdalny w przypadku zaistnienia okoliczności utrudniających lub uniemożliwiających zgromadzenie się jej członków np. w stanach zagrożenia epidemicznego lub epidemii.

Na mocy art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 1621) wprowadzona została zasada, że Rada Nadzorcza ZUS składa się z 10 członków oraz, że każda z trzech stron dialogu społecznego jest reprezentowana w Radzie Nadzorczej ZUS przez równą liczbę 3 członków, niezależnie od liczby organizacji pracodawców oraz organizacji związkowych reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2232, z późn. zm.). Ogólnokrajowe organizacje emerytów i rencistów zachowały dotychczasowe uprawnienie do wskazania 1 członka Rady Nadzorczej. W projekcie rozporządzenia zmieniającego przewiduje się, że w przypadku, gdy liczba reprezentatywnych organizacji pracodawców i organizacji związkowych byłaby inna niż liczba przypadających im miejsc w Radzie, organizacje te uzgadniałyby kandydatów między sobą. Jeżeli nie udałoby się im osiągnąć porozumienia w tej kwestii, wyboru kandydatów, w oparciu o kryterium kwalifikacji, dokonywałby minister właściwy w sprawach zabezpieczenia społecznego.

W projekcie rozporządzenia zmieniającego proponuje się wprowadzenie przepisów określających tryb zwoływania posiedzenia w formie zdalnej, wprowadzających definicję tej formy posiedzeń, wskazujących warunki odbywania posiedzenia w formie zdalnej, określających zasady postępowania w przypadku stwierdzenia niespełnienia tych warunków, a także wskazujących zasady podejmowania uchwał na takich posiedzeniach. Powyższe zasady miałyby zastosowanie także do posiedzeń zespołów problemowych Rady. W projekcie rozporządzenia zmieniającego zaproponowano również doprecyzowanie i uproszczenie trybu podejmowania uchwał w formie zdalnej bez zwoływania posiedzenia.

Na negatywną ocenę zasługujenatomiast, zawarta w projekcie rozporządzenia zmieniającego, propozycja uchylenia § 4 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 28 grudnia 1998 r. Przywoływany przepis przewiduje, że do zadań przewodniczącego Rady Nadzorczej należy nadzór merytoryczny nad działalnością Biura Rady. W uzasadnieniu projektu rozporządzenia zmieniającego, jako powód proponowanej zmiany, wskazuje się wydanie nowego rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 431) i związaną z tym likwidację biura Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Nie jest to prawda. W nowym statucie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (obowiązującym od dnia 25 marca 2021 r.) zrezygnowano jedynie z określania komórek organizacyjnych Centrali Zakładu (§ 5 uchylonego statutu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nadanego mocy rozporządzenia MPiPS z dnia 13 stycznia 2011 r.) na rzecz zasady, iż szczegółową organizację centrali, w tym komórki organizacyjne centrali oraz zakres ich działania określa regulamin organizacyjny Zakładu nadawany Zakładowi przez Prezesa Zakładu. Do chwili obecnej taki regulamin organizacyjny przewidujący likwidację Biura Rady Nadzorczej Zakładu nie został wydany, co może świadczyć również o tym, że także Prezes Zakładu dostrzega potrzebę funkcjonowania Biura Rady Nadzorczej w strukturze organizacyjnej centrali Zakładu.

Przeciwko likwidacji Biura Rady Nadzorczej Zakładu przemawiają istotne względy merytoryczne. Zgodnie z art. 72 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Rada Nadzorcza Zakładu jest odrębnym od Prezesa oraz Zarządu Zakładu organem Zakładu. Do jej kompetencji należy m.in. a) ustalanie wynagrodzenia członków Zarządu, z wyłączeniem Prezesa, b) okresowa ocena pracy Zarządu, c) zatwierdzanie rocznego planu finansowego Zakładu oraz zmian do planu i sprawozdania z jego wykonania, a także rocznego sprawozdania z działalności Zakładu,d) opiniowanie projektów planów finansowych FUS i FRD oraz sprawozdań z ich wykonania, e)wybór biegłego rewidenta wykonującego badanie rocznego sprawozdania finansowego Zakładu, FUS i FRD, f) wybór aktuariusza działającego na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, który sporządzi opinię do wieloletniej prognozy kroczącej dochodów i wydatków funduszu emerytalnego. Są to kompetencje, których prawidłowa i niezależna realizacja nie jest możliwa przy wykorzystaniu osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Centrali Zakładu podległych Prezesowi lub Zarządowi Zakładu, bowiem przy wykonywaniu zadań w zakresie obsługi techniczno-organizacyjnej prac Rady w przypadku takich osób może dojść do konfliktu interesów. Jest to sytuacja niepożądana również z punktu widzenia pozostałych organów Zakładu tj. jego Prezesa i Zarządu.

Utrzymanie Biura Rady Nadzorczej w strukturze organizacyjnej Centrali Zakładu oraz nadzoru merytorycznego przewodniczącego Rady nad jego działalnością uzasadnione jest również z powodu tego, że praca tego biura nie jest ograniczona wyłącznie do obsługi posiedzeń Rady lecz obejmuje także okres pomiędzy posiedzeniami, kiedy to do zadań tego biura należy przygotowywanie i gromadzenie dokumentacji potrzebnej do odbycia kolejnego posiedzenia oraz obsługa obszernej korespondencji kierowanej do Rady m.in. przez liczne organizacje związkowe działające w Zakładzie a także załatwianie spraw i wniosków zgłaszanych przez poszczególnych członków Rady Nadzorczej. Należy nadmienić, że obsługę techniczno-organizacyjną prac Rady Nadzorczej wykonuje do tej pory Biuro, w którym zatrudnionych jest łącznie 4. pracowników na ogólną liczbę około 1500 pracowników Centrali Zakładu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia opinię w przedmiocie projektu uchwały Rady Ministrów w sprawie przyjęcia projektu Programu Fundusze Europejskie Pomoc Żywnościowa 2021-2027.

Dotychczas do otrzymania pomocy w ramach PO PŻ uprawniało łączne spełnienie dwóch warunków: kryterium dochodowego określonego art. 8 oraz jednej z przesłanek trudnej sytuacji życiowej, określonych w art. 7 ustawy o pomocy społecznej. W latach 2014-2016 obowiązywało kryterium dochodowe na poziomie 150% kryterium ustawowego uprawniającego do pomocy społecznej, podwyższone w latach 2017-2020 do 200%, a 26 listopada 2020r. do 220% (s.2 rozdz.2.1). Z uwagi na wzrost kryterium dochodowego od 1 stycznia 2022r. należy również zmienić wytyczne dotyczące kryterium kwalifikowalności osób do statusu osoby najbardziej potrzebującej.

Z uwagi na relatywną poprawę sytuacji materialnej rodzin z dziećmi, m.in. dzięki świadczeniu wychowawczemu(tzw. 500+), zainteresowanie pomocą żywnościową wśród części rodzin spada, natomiast zwiększa się udział osób starszych powyżej 65 roku życia wśród beneficjentów tej formy pomocy (s.6 rozdz. 2.3).Z tego względu należy rozważyć zwiększenie kryterium kwalifikowalności osób do statusu osoby najbardziej potrzebującej do poziomu 300% tak, by seniorzy mogli również korzystać z tego wsparcia. Wielu z nich nie korzysta ze wsparcia pomocy społecznej, gdyż emerytury przekraczają bardzo niskie kryterium dostępności do świadczeń z systemu pomocy społecznej. Jednocześnie stale rosnące koszty utrzymania oraz zakupu leków na tyle zubażają budżet domowy, że zmuszeni są oszczędzać na żywności.

Pomocą objęte będą osoby i rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej, dopuszczającej korzystanie z pomocy społecznej z powodów wskazanych w art. 7 ustawy o pomocy społecznej, których dochód nie przekroczy określonego poziomu, ustalonego procentowo w stosunku do dochodu uprawniającego do korzystania z pomocy społecznej. OPS będą wydawać osobom skierowania do pomocy żywnościowej lub przekazywać OPR albo OPL listy osób zakwalifikowanych do pomocy z FEPŻ, pod warunkiem uzyskania ich zgody (s.9 rozdz.5).

Wątpliwość budzi konieczność weryfikowania sytuacji materialnej i rodzinnej osób, które ze względów obiektywnych nie są znane OPS i mogą mieć opory przed udzielaniem informacji czy wywiadem środowiskowym skoro pomoc nie stanowi stricte wsparcia z pomocy społecznej. Utrudnienie może nadal stanowić pandemia, która ogranicza aktywność pracowników socjalnych.