Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o działalności leczniczej.
Kwestia związana ze świadczeniem usług pielęgniarskich w DPS-ach oraz różnym statusem pracowników medycznych zatrudnionych w DPS oraz podmiotach ochrony zdrowia
od dawna jest źródłem zarówno konfliktu między samymi pracownikami, jak i problemem dla jednostek organizacyjnych DPS. To odmienne traktowanie tychże pracowników jest przede wszystkim widoczne w ich wynagradzaniu. O ile pracownicy ochrony zdrowia w ostatnich latach zostali docenieni finansowo za wykonywaną pracę (w tym pielęgniarki), to jeśli chodzi o pracowników pomocy społecznej od lat jest to sektor zaniedbany i niedofinansowany.
Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność” przedłożony projekt rozwiązuje ten problem w sposób dość wybiórczy. Proponowana zmiana będzie dawała DPS-om możliwość wykonywania działalności leczniczej jako podmiotom leczniczym, a jednocześnie koszty zatrudnienia pielęgniarek w DPS będą refundowane nie jak dotychczas z samorządu, ale już w ramach NFZ. Jest to niewątpliwie ukłon w kierunku tej konkretnej grupy zawodowej, ale z całkowitym pominięciem pracowników pomocy społecznej, którzy pracują również w DPS jako opiekunowie, terapeuci, pokojowi, pracownicy socjalni, psychologowie lub pracownicy pierwszego kontaktu. Co zatem stanie się ze środkami, które samorząd zaoszczędzi na etatach pielęgniarskich ? W uzasadnieniu do projektu ustawy nawet nie było sugestii, że zaoszczędzone środki samorząd mógłby przeznaczyć na podwyżki dla personelu niemedycznego.
W opinii Prezydium KK jest to rozwiązanie, które jeszcze bardziej zantagonizuje już i tak sfrustrowanych pracowników zatrudnionych w DPS-ach. Niskie zarobki są powodem odchodzenia z pracy, a samorządom coraz trudniej jest znaleźć wykwalifikowaną kadrę. Przy ograniczonych możliwościach zatrudnienia w zespole terapeutyczno-opiekuńczym, próbach „łatania go” innymi pracownikami, obciążeniu pracowników zespołu dodatkowymi zadaniami, wzrasta ryzyko instrumentalnego podejścia do zadań. Nadmierna fluktuacja kadr również odbije się na jakości świadczonych usług, co odczują podopieczni DPS.
Dodatkowym powodem poczucia dyskryminacji pracowników niemedycznych w DPS będzie kwestia wynagradzania pracy w godzinach nocnych. Aktualnie obowiązują inne stawki dla placówek służby zdrowia tj. 65% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, a w jednostkach samorządowych 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego. Za pracę w niedziele i święta w placówkach samorządowych nie przysługuje żaden dodatek w przeciwieństwie do placówek służby zdrowia.
Jako, że DPS-y są placówkami całodobowymi przez 7 dni w tygodniu, to praca w nich wymaga stałej dyspozycyjności ze strony pracowników. Dlatego takie różnicowanie wynagradzania pracowników będzie rodziło uzasadnione niezadowolenie i trudno będzie realizować im zadania.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” oczekuje, że propozycje zmian dotyczące działalności DPS-ów będą miały charakter systemowy a nie doraźny. Proponowane rozwiązanie w niewielkim zakresie przyczyni się do poprawy świadczonych usług w DPS-ach. Opieka pielęgniarska jest oczywiście nieodzownym elementem tego systemu, ale nie można jednocześnie zapominać o innych pracownikach, którzy z oddaniem wykonują swoją pracę. Bez nich ten sektor nie będzie funkcjonował.