W założeniach do projektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części dotyczącej ordynacji podatkowej, znajduje się propozycja zróżnicowania wysokości opłaty za wydanie interpretacji. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć każdy zainteresowany: podatnik, płatnik lub inny podmiot, w tym także osoby nie mające miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zaproponowano podwyższenie opłaty za złożenie wniosku o interpretację indywidualną z 40 zł do wysokości 1000 zł, które obejmie wnioskodawców, znajdujących się we właściwości tzw. dużych urzędów skarbowych czyli między innymi: podatkowe grupy kapitałowe, banki, zakłady ubezpieczeń, jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, oddziały lub przedstawicielstwa przedsiębiorstw zagranicznych.
Podwyższenie opłaty za złożenie wniosku o interpretację indywidualną z 40 zł do wysokości 1000 zł jest za wysokie. Na etapie założeń do projektu wątpliwości budzi czy zaproponowany zakres podmiotowy jest ostateczny, a opłata nie ulegnie zwiększeniu w stosunku do innych podmiotów, dlatego docelowa opinia może zostać przekazana po otrzymaniu projektu zmian. Sposób argumentacji zaproponowanych zmian w zakresie wysokości opłaty za indywidualne interpretacje jest nie do zaakceptowania ze względu na porównanie kosztów wydania interpretacji przez państwowe urzędy z cenami wolnorynkowymi stosowanymi przez firmy doradztwa podatkowego. Próbuje się w ten sposób przerzucić koszty wynikające z niejednoznacznych przepisów na podatników.
Podkreślić należy, iż zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego „w zasadzie nie jest dopuszczalne dokonywanie zmian obciążeń podatkowych w ciągu roku podatkowego. Ponadto zmiany w regulacji prawnej podatku dochodowego od osób fizycznych powinny być ogłaszane co najmniej na miesiąc przed końcem poprzedniego roku podatkowego”.