Dla ratowania krajowego rynku pracy, na którym już dzisiaj w niektórych zawodach występuje brak wykwalifikowanych pracowników oraz dla zapobieżenia pogłębienia się kryzysu finansowego systemu emerytalnego i opieki zdrowotnej NSZZ „Solidarność” zwraca się do Rządu i partnerów społecznych z Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych z propozycją podjęcia negocjacji i zawarcia umowy mającej na celu promowanie stałego zatrudnienia i przeciwdziałania pladze fałszywego samozatrudnienia oraz zatrudnienia na czas określony.
Niniejsza propozycja powinna być elementem trwających już prac nad umową społeczną: Praca, Rodzina, Dialog.
Uzasadnienie:
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” podziela pogląd, że w nadchodzących latach jednym z największych zagrożeń dla Polskiej gospodarki i budżetu państwa będzie pogłębiające się zjawisko „kurczenia” rynku pracy. Już od szeregu lat w naszym kraju szybko maleje odsetek osób mających nawiązany stosunek pracy, w tym szczególnie na czas nieokreślony. Maleje tym samym ilość osób w pełni uczestniczących przez opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne w utrzymywaniu systemu opieki zdrowotnej i systemu emerytalnego. Rośnie natomiast liczba klientów tych systemów. Na rynku pracy pomimo dużego bezrobocia już dzisiaj odczuwa się brak pracowników, zwłaszcza wykwalifikowanych. Pogłębianie się tego zjawiska nieuchronnie prowadzi do kryzysu, któremu zapobiegać trzeba już dzisiaj.
Powodami tego zjawiska są m.in.:
1. Uciekanie przez pracodawców od nawiązywania z pracownikami stosunku pracy zwłaszcza na czas nieokreślony oraz polityka niskich płac.
2. Rosnąca migracja zarobkowa głównie ludzi wykwalifikowanych.
3. Brak szkoleń pracowników w ramach strategii rozwoju firmy.
4. Niekorzystne zjawiska demograficzne.
Te zagrożenia narastające dzisiaj w Polsce, nie są niczym nowym w różnych krajach europejskich. M.in. borykała się z nimi Hiszpania, która już w latach dziewięćdziesiątych XX wieku zmuszona została do poszukiwania równowagi pomiędzy elastycznością, a bezpieczeństwem zatrudnienia. Z trzech porozumień podpisanych w kwietniu 1997 roku pierwsze miało na celu propagowanie umów o stałą pracę. Zarówno pracodawcy jak i związki zawodowe zgodziły się, że wysoka ilość umów na czas określony ma zły wpływ na warunki pracy, poziom produkcji i kwalifikacje pracowników. W maju 2005 roku doszło do podpisania pomiędzy rządem a partnerami społecznymi (związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców) kolejnego porozumienia. Tym razem jest to Umowa na rzecz Promowania Wzrostu i Zatrudnienia mająca na celu polepszenie sytuacji na rynku pracy, a zwłaszcza promowanie zawierania umów na czas nieokreślony i ograniczanie umów na czas określony.
Uznając wskazany obszar za jeden z najbardziej krytycznych dla polskiej gospodarki w perspektywie najbliższych lat KK NSZZ „Solidarność” proponuje polskiemu rządowi oraz partnerom społecznym TK ds. S-G jak w stanowisku.