Uchwała KK nr 22/2014 ws. niestwierdzenia nieważności uchwały nr 23/14/908 Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 5 ust.1 pkt 3 oraz § 8 ust. 1 uchwały KK 22/2013 ws. stwierdzenia nieważności uchwał i decyzji podjętych z naruszeniem Statutu NSZZ „Solidarność” oraz innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego, po rozpatrzeniu wniosku Komisji Zakładowej  NSZZ „Solidarność” w Urzędzie Miejskim w Głogowie, nie stwierdza nieważności uchwały Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność” nr 23/14/908 ws. unieważnienia wyboru niektórych członków władz Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Urzędzie Miejskim w Głogowie.

UZASADNIENIE – do użytku służbowego

Decyzja Prezydium KK nr 22/2014 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

     Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po zapoznaniu się z przesłanym przez Ministerstwo Sprawiedliwości projektem z dnia 10 grudnia 2013 r. ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustawzgłasza następujące wątpliwości do nowego brzmienia niektórych postanowień art. 34 i 35 kodeksu karnego zawartych w art. 1 pkt 10 i 11 Projektu ustawy. 

  Art. 1 pkt 10 Projektu zmienia brzmienie art. 34 kodeksu karnego dodając § 1a pkt 4 stanowiąc, że kara ograniczenia wolności polega na „4) potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd”.
W konsekwencji nowe brzmienie art. 35 § 2 k.k. zezwala na orzeczenie potrącenia wynagrodzenia wobec osoby zatrudnionej, a wobec której sąd orzekł karę ograniczenia wolności.

  Po wejściu w życie proponowanych zmian może powstać problem w praktyce ich stosowania wobec pracowników, którzy są objęci już potrąceniami kwot wynagrodzeń na mocy tytułów prawnych wynikających z prawa cywilnego czy rodzinnego z uwzględnieniem przepisów kodeksu pracy o ochronie dochodu pracownika przed nadmiernym rozmiarem potrąceń.

  Wątpliwości w szczególności może budzić stosowanie do proponowanego potrącenia przepisów Kodeksu pracy o ochronie wynagrodzenia za pracę, ograniczających swobodę pracodawcy dopuszczalności dokonywania potrąceń z wynagrodzenia za pracę (ograniczenie maksymalnych granic dopuszczalnych potrąceń do ½ wynagrodzenia w art. 87 § 1 pkt 2 i § 3 pkt 2 k.p. lub 3/5 w zbiegu z potrąceniem na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych oraz ustanowienie kwoty wolnej od potrąceń w art. 871 § 1 pkt 1 k.p.).

  Projektowane przepisy kodeksu karnego o potrąceniu kwoty wynagrodzenia z kodeksu karnego oraz kodeksu karnego wykonawczego (kluczowy w tej kwestii art. 59 k.k.w. pozostaje niezmieniony tworząc niezgodność z „nowym” art. 34 k.k. jeśli ten wejdzie
w życie) nie są skorelowane z wyżej wskazanymi przepisami kodeksu pracy. Projektowane przepisy nie odpowiadają na pytanie, które z zasądzonych „potrąceń” ma realizować pracodawca w pierwszej kolejności gdy będzie miał do realizacji wyrok sądu karnego
z orzeczeniem potrącenia w ramach kary ograniczenia wolności w zbiegu ze świadczeniem alimentacyjnym, zaliczką pieniężną oraz kwotami z tytułu pożyczek czy kredytów bankowych. Ponadto wyraźnego uregulowania wymaga kwestia projektowanych potrąceń
z k.k. w kontekście ochrony minimalnego wynagrodzenia za pracę z art. 871 kodeksu pracy,
o co apelujemy.