Tag: 2024

Decyzja Prezydium KK nr 101/24 ws. opinii o projekcie Krajowego Planu działań na rzecz Zatrudnienia na lata 2024-2026

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu z dnia 13 czerwca 2024 r. Krajowego Planu działań na Rzecz Zatrudnienia na lata 2024-2026 („KPDZ”) przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej.

Prezydium Komisji Krajowej w pierwszej kolejności zgadza się z diagnozą dotyczącą rynku pracy w Polsce przedstawioną w KPDZ, jednakże w tej diagnozie jak i w całym dokumencie brak jest konkretnych propozycji promowania zbiorowych układów pracy. Państwa członkowskie UE muszą wprowadzić do swojego porządku prawnego Dyrektywę 2022/2041 w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Z dyrektywy tej wynika, że Polska ma obowiązek ustanowić plan działania na rzecz wspierania rokowań zbiorowych, co do tej pory nie zostało uczynione. W ww. planie powinno określić się jasny harmonogram i konkretne środki mające na celu stopniowe zwiększenie wskaźnika zasięgu rokowań zbiorowych, przy pełnym poszanowaniu autonomii partnerów społecznych.

Prezydium KK zauważa ogólnikowy opis działań KPDZ. Porównując zaproponowany Plan z ubiegłorocznym, można zaobserwować pogorszenie waloru merytorycznego dokumentu. Aktualna treść projektu wykazuje znamiona schematyzmu. Niewystarczająca jest również konkretyzacja rozwiązań.

Ponadto ponownie krytyce należy poddać pomysł likwidacji KPDZ w latach kolejnych. Obszar, który podlega tej regulacji jest na tyle istotny, że nie powinien być regulowany w ramach ogólnych dokumentów dotyczących rozwoju kraju. Prezydium Komisji Krajowej wielokrotnie podkreślało istotny charakter tego dokumentu i konieczność kontynuacji w tym zakresie, z tym zastrzeżeniem, że na wyższym merytorycznie poziomie.

Podsumowując część ogólną Prezydium Komisji Krajowej podnosi, iż słusznie KDPZ zwraca uwagę, że jedną z istotnych cech polskiego rynku pracy jest bardzo niski poziom uzwiązkowienia, jednak nadal nie dostrzega się faktu, bardzo niskiej zdolności do zawierania zbiorowych układów pracy przez pracodawców. Ponadto niski poziom uzwiązkowienia jest bardzo niekorzystny wobec planowanej transformacji energetycznej, która wymagała będzie intensywnych działań na rzecz ochrony miejsc pracy, a szczególną i istotną rolę w tym zakresie pełnią związki zawodowe. Ten aspekt również nie został rozważony w ramach projektu KPDZ.

Jednocześnie zgłaszamy następujące szczegółowe uwagi.

Działanie kierunkowe 1.1. Realizacja wsparcia w zatrudnieniu grup szczególnie wrażliwych na rynku pracy.
Należy zwrócić uwagę, że działania zaproponowane w projekcie w przedmiotowym zakresie są niezbędne, jednak nie zostały one wystarczająco szczegółowo opisane. Takie zwroty jak „wspieranie”, „kampanie informacyjne” czy „promocja zatrudnienia” nie wskazują żadnych konkretnych działań, a zatem ciężko jest ocenić skuteczność wdrażania tychże metod. Prezydium KK proponuje rozwinięcie powyższego i opisowe przedstawienie sposobu realizacji działań kierunkowych, w szczególności powinno to dotyczyć zatrudniania osób z niepełnosprawnościami. W projekcie zauważono problem niskiej aktywności zawodowej osób z niepełnosprawnościami w Polsce – 34,9 % w II kwartale 2023 r. Należy zauważyć, że średnie zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami w Unii Europejskiej kształtuje się w okolicach nieco powyżej 50 %. Propozycje przewidziane w Planie Działań aby zwiększyć aktywność zawodową osób z niepełnosprawnościami w Polsce są niewystarczające.
Aktualnie zatrudnienie wspomagane jest prowadzone przez organizacje pozarządowe, głównie w ramach projektów, co wiąże się z ograniczoną perspektywą czasową oferowanej pomocy. KPDZ nadal przewiduje zatrudnienie wspomagane tylko w formie projektowej. Dla wielu uczestników projektów oznacza to w praktyce ograniczenie możliwości utrzymania zatrudniania lub jego podjęcia, nawet po prawidłowo przeprowadzonym procesie przygotowania do wejścia na rynek pracy. Istnieje potrzeba systemowych rozwiązań w zakresie zatrudnienia wspomaganego, tak aby zapewnić jego funkcjonowanie w długim okresie.
Ponadto w projekcie KPDZ brakuje instrumentów wzmacniających motywacje pracodawców do zwiększania zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami.
Co do wspierania osób bezrobotnych na rynku pracy, proponuje się w KPZD system mentorski pomiędzy bezrobotnym a osobą, która wyszła ze stanu bezrobocia i obecnie od dłuższego czasu jest zatrudniona. Może to pozytywnie wpłynąć na motywację bezrobotnego do poszukiwania pracy, a także na jego przyszłe wyniki w trakcie okresu zatrudnienia. To działanie Prezydium Komisji Krajowej ocenia pozytywnie.
Prezydium Komisji Krajowej zwraca uwagę na to, że często osoby młode wykonują nieodpłatną pracę w ramach praktyk studenckich. Problem ten dotyczy wielu dziedzin nauki, bo zarówno humanistycznych, społecznych, jak i ścisłych; studenci wręcz partycypują w kosztach by móc w ogóle do określonych praktyk przystąpić (tj. koszty dojazdu, często w bardzo odległe miejsca). Dobrze płatne staże i praktyki na pewno stanowiłyby lepszą zachętę dla młodych ludzi do ich podjęcia.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przypomina o propozycji dyrektywy dotyczącej warunków staży w Unii Europejskiej, której celem jest dążenie do poprawy sytuacji stażystów na europejskim rynku pracy. Należy zauważyć, że w polskich warunkach kluczową regulacją określającą zasady odbywania praktyk jest ustawa o praktykach absolwenckich, która nie jest powszechnie znana i stosowana. Należy zatem przemyśleć sposób w jaki takie praktyki mogłyby się odbywać, by jednocześnie zagwarantować ochronę socjalną stażysty, jego dostęp do systemu ubezpieczeń społecznych oraz możliwie jak najwyższej jakości edukację. NSZZ „Solidarność” apeluje o to od wielu lat.
Wśród działań na rzecz wspierania pełniących obowiązki rodzinne powinny się znaleźć także te, które będą gwarantowały prawo do efektywnego odpoczynku czy umożliwienie go osobom wykonującym prace w trybie innym niż umowa o pracę.

Działanie kierunkowe 1.3. Wspieranie regionów o trudniejszej sytuacji na rynku pracy (wiejskich, położonych z dala od metropolii) i regionów transformacji energetycznej.
Jak pokazały przytoczone w projekcie statystyki, różnica w zatrudnieniu pomiędzy regionami jest znacząca. Wskazane w projekcie działania kierunkowe na rzecz wspierania regionów o trudniejszej sytuacji na rynku pracy są niedookreślone. Należy wskazać proponowany czas trwania konkretnych działań, wstępnie podać założenia programów, opisać, jak konkretnie będzie się zachęcać inwestorów do lokowania zakładów pracy w regionach o wysokim poziomie bezrobocia. Brak tak podstawowych informacji, nie pozwala na dokładne oszacowanie pozytywnych skutków przedsięwzięcia.

Cel szczegółowy 3. Dostosowanie kwalifikacji i umiejętności osób do potrzeb gospodarki.
Zdaniem Prezydium KK, podnoszenie kwalifikacji pracowników powinno łączyć się nie tylko z dofinasowaniem szkoleń (np. finasowanie przez pracodawców studiów podyplomowych) itp., ale przede wszystkim powstaniem zmian w organizacji procesu pracy (np. brak polecenia pracy w godzinach nadliczbowych wobec pracownika podnoszącego kwalifikacje), dodatki finansowe dla mentorów czy urlopy szkoleniowe przy podnoszeniu kwalifikacji bez skierowania.

Działanie kierunkowe 4.1. Wdrożenie reformy publicznych służb zatrudnienia przewidzianej w KPO i Działanie kierunkowe 4.2 Poprawa jakości świadczonych usług w ramach PSZ.
W związku z projektowanymi zmianami ustawowymi dotyczącymi działalności publicznych Służb Zatrudnienia liczymy na większą efektywność tych służb w zakresie podnoszenia i zmiany kwalifikacji, przy istotnym wsparciu pracodawców oraz koordynacji z polityką rozwoju regionalnego. NSZZ „Solidarność” oczekuje systemowych działań, o których mowa w porozumieniu z dnia 8 czerwca 2020 r. strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego na rzecz aktywnego starzenia, w którym partnerzy zgadzają się co do istotności utrzymania jak najdłużej w aktywności zawodowej pracowników, co przyczyni się do zwiększenia podaży pracy jak i zapewni wyższe przyszłe świadczenia emerytalne.

Działanie kierunkowe 6.5. Wspieranie uczciwej mobilności zawodowej na unijnym rynku pracy w ramach sieci EURES.
W tym miejscu odnieść należy się również do nadal rozwijanego w ramach publicznych służb zatrudnienia programu EURES. Należy pamiętać, że znaczny odpływ polskich pracowników jest trudny do uzupełnienia cudzoziemcami z krajów trzecich, a tym bardziej krajów UE. Dotyczy to zwłaszcza pracowników o wysokich kwalifikacjach, którzy są podmiotem rywalizacji na rynku pracy przez państwa członkowskie UE. Kraje UE, w tym Polska, z których odpływ rodzimych pracowników jest największy powinny być objęte programem pomocowym mającym na celu usuwanie zróżnicowania terytorialnego na rynku pracy w zakresie zawodów deficytowych.

Stanowisko KK nr 6/24 ws. sytuacji w Grupie Azoty

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża głębokie zaniepokojenie i sprzeciw wobec aktualnych działań i sytuacji w spółkach Grupy Azoty.

Nie godzimy się na próbę odbierania pracownikom ich podstawowych składników wynagrodzenia, takich jak dodatki zmianowe i socjalne, nagrody jubileuszowe oraz dodatki stażowe. Głównymi powodami obecnej trudnej sytuacji są wysokie koszty wynikające z wprowadzenia tzw. Zielonego Ładu oraz innych programów ekologicznych, które znacząco zwiększają koszty operacyjne zakładów, a także napływ  nawozów i tworzyw sztucznych spoza Unii Europejskiej, z którymi polskie zakłady nie są w stanie konkurować ze względu na brak ceł oraz mniejsze obciążenia ekologiczne tychże firm zagranicznych. Większość importowanych nawozów jest produkowana w Rosji, a więc gigantyczne zyski z ich sprzedaży finansują wojnę na Ukrainie.

Wyrażamy niepokój co do stanu finansów przedsiębiorstwa i braku jasnej strategii rozwoju, w tym braku inwestycji w postaci budowy nowej kopalni siarki. Planowana sprzedaż kopalni w Osieku, oznaczałaby koniec „Siarkopolu”, co doprowadzi do praktycznej likwidacji jedynej kopalni siarki na świecie prowadzącej produkcję przemysłową.

Dodatkowo, sytuację pogarsza zadłużenie związane z jedną z największych w Polsce inwestycji – spółką Polyolefins, produkującą propylen i polipropylen. Budowa tego projektu miała na celu uniezależnienie Polski od importu, dziś okazuje się że to pracownicy jako jedyni mają ponosić koszy tej inwestycji.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa do natychmiastowego podjęcia rzetelnego dialogu społecznego z przedstawicielami pracowników w celu wypracowania skutecznych i stabilizujących decyzji. Żądamy wstrzymania działań zmierzających do obciążania pracowników kosztami i odpowiedzialnością za istniejące problemy finansowe spółek Grupy Azoty.

Wzywamy Rząd RP do natychmiastowego podjęcia działań chroniących polski przemysł chemiczny poprzez wprowadzenie ceł na produkty spoza Unii Europejskiej, znaczące obniżenie opłat za ETS, dopłat do polskich nawozów oraz obniżenie cen gazu i energii.

Decyzja Prezydium KK nr 100/24 ws. opinii do zaleceń Rady ws. Polityki gospodarczej, polityki społecznej, polityki zatrudnienia, polityki strukturalnej i polityki budżetowej (COM(2024)621)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia opinię do zaleceń Rady ws. Polityki gospodarczej, polityki społecznej, polityki zatrudnienia, polityki strukturalnej i polityki budżetowej (COM(2024)621).

Prezydium KK stwierdza, że nadal aktualne pozostają uwagi zgłaszane do wcześniejszych Zaleceń KE takie jak:

Zalecenie 1.
Reforma systemu emerytalnego konieczna z punktu widzenia jego stabilności, powinna przede wszystkim być oparta o równomierny i adekwatny udział wszystkich pracujących, niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której wykonywana jest praca. Aktualnie ograniczenie wielkości wpłacanej składki z tytułu ubezpieczenia dla osób na umowach cywilno-prawnych sprawia, że to właśnie ta grupa beneficjentów otrzymuje najniższe świadczenia. Oczekujemy wdrożenia przez rząd rozwiązań, które wyrównają możliwości ubezpieczenia na adekwatnym poziomie dla wszystkich pracujących, także dla pełnoletnich osób uczących się i studentów.
Aby podwyższyć rzeczywisty wiek emerytalny w Polsce, niezbędne są działania wpływające na wydłużenie życia w zdrowiu osób pracujących. Koniecznym jest przyjęcie rozwiązań sprzyjających zdrowiu, takich jak dodatkowe urlopy na wytchnienie, wsparcie pracodawców w zakresie wprowadzania rozwiązań sprzyjających zdrowiu w zakładach pracy oraz rozwiązań umożliwiających starszym pracownikom skrócenie czasu pracy, w miarę obniżenia ich możliwości zdrowotnych. Aktualnie najbardziej motywującym czynnikiem do pozostawania w aktywności zawodowej pozostaje kwestia zabezpieczenia finansowego. Kwota zastąpienia corocznie obniża się i zgodnie z prognozami opublikowanymi na stronie ZUS do 2060 r. może spaść nawet do ok. 19 proc.

Zalecenie 3.
Dostęp do opieki długoterminowej i jej rozwój pozostaje nadal wyzwaniem w Polsce. Szczególnym wyzwaniem pozostaje pilna legalizacja opieki długoterminowej, która w znacznej mierze jest świadczona nieformalnie. Wydaje się, że strona rządowa dostrzega problem wieloletnich zaniedbań w obszarze opieki nad osobami wymagającymi takiej opieki, natomiast na konkretne rozwiązania i efekty musimy dłużej poczekać w związku ze zmianami terminów realizacji KPO w tym obszarze. Jednocześnie, aby zapewnić odpowiedni poziom usług opieki długoterminowej (formalnej) niezbędne jest dofinasowanie aktualnie funkcjonującego systemu wsparcia. Jego głównym problemem jest niedofinansowanie personelu i w związku z tym mała atrakcyjność tego typu pracy. Dzisiaj już doświadcza się gwałtownego podwyższenia średniego wieku osób piastujących stanowiska opiekuńcze oraz braku chętnych do podjęcia tego trudnego zawodu. Problemem jest także podejmowanie przez polskich opiekunów osób zależnych pracy poza granicami kraju z powodu wyższych zarobków, co realnie zmniejsza jej podaż w kraju.

W zakresie zatrudnienia niedostrzeżona została kwestia wykluczenia komunikacyjnego, jakiego doświadczają mieszkańcy małych miejscowości i wsi. Wykluczenie to nie pozostaje bez wpływu na niepełne wykorzystanie i tak już ograniczonych zasobów ludzkich.
Uzasadnionym jest wzmocnienie zdolności gospodarki do innowacyjności i powinno być ono realizowane m.in. poprzez kompleksową analizę istniejących mechanizmów kształcenia ustawicznego pracowników.
Dostrzegamy konieczność poprawy kompetencji cyfrowych, w tym także osób aktywnych na rynku pracy (oraz dalsze zwiększanie cyfryzacji przedsiębiorstw). Podkreślamy, że materia ta wpisuje się w treść porozumienia ramowego europejskich partnerów społecznych dotyczącego cyfryzacji z 2020 r.

Ponadto Prezydium KK zwraca uwagę na następujące kwestie:

Zalecenie 1.
Prawdopodobne objęcie Polski procedurą nadmiernego deficytu w bieżącym roku nie powinno skutkować bardziej restrykcyjną polityką fiskalną ani redukcją wydatków prorozwojowych i społecznych. Taki scenariusz miałby negatywne konsekwencje dla tempa wzrostu PKB w dłuższym horyzoncie czasowym.
Prezydium KK zwraca uwagę, że ograniczanie działań osłonowych w zakresie cen energii i żywności może mieć poważne negatywne konsekwencje dla wielu gospodarstw domowych i może doprowadzić do pogorszenia warunków życia, szczególnie dla najbiedniejszych warstw społeczeństwa i zwiększyć poziom ubóstwa skrajnego, które w 2023 roku zwiększyło się o 2 p.p. do 6,6 proc. osób w gospodarstwach domowych.
Oczekujemy od rządu podjęcia działań na rzecz włączenia partnerów społecznych w proces przygotowania oraz corocznych aktualizacji średniookresowych planów budżetowo-strukturalnych. Bez takich konsultacji udział partnerów społecznych w procedurze opiniowania budżetu państwa będzie pozorny i nie wypełni zobowiązań wynikających ze zreformowanego zarządzania gospodarczego UE.
Obecnie obserwujemy brak formalnego potwierdzenia od strony rządowej, że partnerzy społeczni zostaną włączeni w tegoroczny proces konsultacji średniookresowego planu budżetowo-strukturalnego, w tym ścieżkę wydatków wiążącą na okres co najmniej 4 następnych lat, przed opublikowaniem i przesłaniem analizy do Komisji Europejskiej przez stronę rządową. To zagraża założeniom wskazanym przez Komisję Europejską w zaleceniach, szczególnie odnoszących się do nadzoru nad efektywnym wydatkowaniem środków publicznych w tym lepszym ukierunkowaniem świadczeń społecznych, a także większą przejrzystość planowania inwestycji. Jednocześnie zwracamy uwagę, że w związku z wdrożeniem dyrektywy Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 306 z 23.11.2011), strona rządowa opracowała projekt ustawy o Radzie Fiskalnej, gdzie w sposób nieuzasadniony proponuje się zmianę ustawy o Radzie Dialogu Społecznego, pozbawiając partnerów społecznych znacznych uprawnień. Krytycznie oceniamy wykreślenie z kompetencji Rady Dialogu Społecznego konsultacji założeń budżetu państwa. Brak możliwości konsultowania założeń budżetu państwa przez Radę na rok kolejny i całego trybu negocjacji jest oburzający i niezgodny z deklaracjami Rządu, że kompetencje Rady Dialogu Społecznego nie będą zmieniane w związku projektowanym powstaniem Rady Fiskalnej.

Zalecenie 2.
Związki zawodowe w Polsce od dawna wskazują na pogłębiające się problemy kadrowe w sferze finansów publicznych, wynikające bezpośrednio ze zbyt niskiego, realizowanego w sposób incydentalny tempa wzrostu wynagrodzeń. Od kilku lat realizuje się negatywny scenariusz dotyczący kształtowania się wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz sferze samorządowej, powodujący spłaszczenie siatki płac oraz kryzys kadrowy. Poziom średniego wynagrodzenia nie oddaje realnego, dominującego w jednostkach budżetowych i samorządowych, poziomu wykluczenia ekonomicznego na niższym i średnim szczeblu osób zatrudnionych w sferze finansów publicznych. Między innymi dlatego strona pracowników wskazuje na konieczność rozpoczęcia w Radzie Dialogu Społecznego prac na temat zmiany modelu kształtowania wynagrodzeń w całym sektorze finansów publicznych, a nie tylko w państwowej sferze budżetowej, oraz oczekuje podjęcia pilnych działań, które zwiększą w sposób znaczący realne płace pracowników sektora publicznego.

Zalecenie 4.
Związek konsekwentnie podtrzymuje swoje stanowisko w zakresie transformacji energetycznej i stwierdza, że jej dalsze realizowanie długofalowo zmniejsza konkurencyjność Unii Europejskiej, zwłaszcza wobec państw i regionów, które nadal wykorzystują paliwa kopalne w swojej gospodarce. Konieczne są inwestycje w możliwie jak najbardziej zrównoważone wykorzystanie dostępnych na terenie UE zasobów paliw kopalnych. Prezydium KK zwraca uwagę, że pomimo zapewnień nie odbyły się konsultacje Aktualizacji Krajowego planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030.

Decyzja Prezydium KK nr 99/24 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw w zakresie dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz zrekompensowania pracownikom – rodzicom dzieci przedwcześnie urodzonych oraz pracownikom – rodzicom dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających hospitalizacji brak możliwości przerwania urlopu macierzyńskiego do upływu 8 tygodni po porodzie.

W obecnym stanie prawnym pracownikom – rodzicom dzieci urodzonych przedwcześnie przysługują takie same uprawnienia rodzicielskie jak rodzicom dzieci urodzonych w terminie. Cel projektu ustawy należy uznać zatem za zasadny, ponieważ umożliwia on realizację uprawnienia do urlopu macierzyńskiego rodzicom dzieci przedwcześnie urodzonych oraz wymagających hospitalizacji.

Odnosząc się do uwag szczegółowych należy zastanowić się jednak nad zasadnością przyjętego przez ustawodawcę wymiaru dodatkowego urlopu macierzyńskiego. Z projektu wynika, że dla – rodziców dzieci urodzonych przed ukończeniem 28 tygodnia ciąży lub z masą urodzeniową nie większą niż 1000g dodatkowy urlop macierzyński będzie uzależniony od okresu hospitalizacji dziecka w wymiarze tygodnia dodatkowego urlopu macierzyńskiego za każdy tydzień pobytu dziecka w szpitalu do upływu 15 tygodnia po porodzie. Kolejną grupą uprawnioną do dodatkowego urlopu macierzyńskiego będą pracownicy – rodzice dziecka urodzonego po ukończeniu 28 tygodnia ciąży a przed ukończeniem 36 tygodnia ciąży i z masą urodzeniową większą niż 1000g w wymiarze tygodnia dodatkowego urlopu macierzyńskiego za każdy tydzień pobytu dziecka w szpitalu do upływu 8 tygodnia po porodzie. Należy zwrócić uwagę na dużą rozpiętość pomiędzy wymiarem 8 a 15 tygodni dodatkowego urlopu macierzyńskiego w zależności od tego, czy dziecko urodziło się przed, czy po ukończeniu 28 tygodnia ciąży. Kryterium to można uznać za krzywdzące, zwłaszcza w przypadku wcześniaków urodzonych na granicy tego terminu, ponieważ spowoduje to utratę aż 7 tygodni dodatkowego urlopu.

Ponadto z projektowanego art. 1802 § 1 k.p. wynika, że bezpośrednio po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego pracownica albo pracownik – ojciec wychowujący dziecko ma prawo do dodatkowego urlopu macierzyńskiego w razie (…). Z tak sformułowanego przepisu można odczytać, że dodatkowy urlop macierzyński będzie przysługiwał tylko temu rodzicowi, który korzystał już z urlopu macierzyńskiego. Można więc dojść do wniosku, że nie jest pewne, że jeżeli przykładowo pracownica wykorzystała urlop macierzyński to pracownik-ojciec będzie mógł skorzystać z dodatkowego macierzyńskiego. Biorąc pod uwagę ewolucje uprawnień rodzicielskich i dążenie do, jak najdalej idącego, zrównania praw i obowiązków matek i ojców w tej materii sformułowanie przepisu może budzić wątpliwości. Jeżeli ustawodawcy zależy na swobodnej decyzji, które z rodziców skorzysta z dodatkowego urlopu macierzyńskiego, to warto byłoby przepis doprecyzować.

Decyzja Prezydium KK nr 97/24 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ ,,Solidarność” przy Zakładach Górniczo Hutniczych Bolesław S.A. w Bukowniena pracodawców prowadzących działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ ,,Solidarność” przy Zakładach Górniczo Hutniczych Bolesław S.A. w Bukownie, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Małopolski NSZZ „Solidarność” pod numerem 3301, na pracodawcę PKS Południe Sp. z o.o. w Świerklańcu znajdującego się na terenie działania Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”