Decyzja Prezydium KK nr 22/24 ws. zmiany przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Zespołach problemowych RDS

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia dokonać zmiany przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w niżej wskazanych zespołach problemowych Rady Dialogu Społecznego w taki sposób, że:

  1. Zespół problemowy ds. usług publicznych:

odwołuje Pana Bartłomieja Mickiewicza i powołuje Pana Macieja Kłosińskiego na członka Zespołu;

powołuje Pana Bartłomieja Mickiewicza na Przewodniczącego Zespołu;

  1. Zespół problemowy ds. ubezpieczeń społecznych:

odwołuje Pana Henryka Nakoniecznego i powołuje Pana Szymona Wawrzyszko na członka Zespołu;

  1. Zespół problemowy ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych:

odwołuje Pana Leszka Walczaka i powołuje Pana Henryka Nakoniecznego na członka Zespołu;

  1. Zespół problemowy ds. rozwoju dialogu społecznego:

odwołuje Pana Mirosława Miarę i powołuje Pana Wojciecha Ilnickiego na członka Zespołu;

  1. Zespół problemowy ds. międzynarodowych:

odwołuje Pana Adama Gliksmana i powołuje Panią Ewę Kędzior na członka Zespołu.

Decyzja Prezydium KK nr 21/24 ws. wskazania kandydata na członka Rady Nadzorczej PFRON

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na podstawie art. 50 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tj.Dz.U.2024.44) postanawia delegować Krzysztofa Rowińskiego jako przedstawiciela NSZZ „Solidarność” do Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Decyzja Prezydium KK nr 20/24 ws. upoważnienia do podpisania umowy o przekazywaniu środków na pokrycie kosztów związanych z zatrudnieniem organizatora związkowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia: Grzegorza Adamowicza oraz Macieja Kłosińskiego – zastępców przewodniczącego KK – do podpisywania umów o przekazywaniu środków na pokrycie kosztów związanych z zatrudnieniem organizatora związkowego w ramach programu pn. „Rozwój Związku”.

Decyzja Prezydium KK nr 19/24 ws. projektu „Szkolenia BHP- jak skutecznie zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na opracowanie i złożenie jako Lider projektu pod roboczym tytułem „Szkolenia BHP- jak skutecznie zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy”, w odpowiedzi na konkurs ogłoszony w ramach programu Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021-2027, nr naboru: FERS.04.03-IP.06-002/23.
Celem projektu będzie podjęcie działań edukacyjnych z zakresu BHP, które wpłyną na zwiększenie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz działań upowszechniających dobre praktyki z zakresu BHP stosowane przez pracodawców.

Główne działania:
• Przeprowadzenie 48 szkoleń z zakresu BHP i kształtowania warunków
i środowiska pracy przez przedstawicieli pracowniczych/organizacji związkowych.
• Forum SIP ( Warsztaty stacjonarne (+ dodatkowo on-line) dla SIPów oraz osób przygotowujących się do pełnienia roli SIPa (min.: analiza zapisów prawnych
i przygotowanie propozycji zmian legislacyjnych).
• Kampania edukacyjna i upowszechniająca Dobre Praktyki z zakresu
BHP (opracowanie publikacji zawierającej dobre praktyki zgłoszone przez uczestników szkoleń, emisja filmu edukacyjnego o znaczeniu roli przedst. pracowników, konferencja upowszechniająca)

W projekcie weźmie udział ok. 1090 członków naszych struktur.
Partnerem w projekcie będzie Region Gdański.

Z ramienia Prezydium KK odpowiedzialni za realizację ww. projektu będą:
– Jerzy Jaworski: Zastępca Przewodniczącego i Skarbnik NSZZ „Solidarność”
– Bartłomiej Mickiewicz: Zastępca Przewodniczącego NSZZ „Solidarność” ds. struktur branżowych.
Ponadto personel niezbędny do realizacji projektu to:
w ramach kosztów bezpośrednich:
• Ekspert ds.BHP: Paulina Barańska
• Trenerzy: dwoje trenerów KK (Janusz Zabiega, Maryla Kościńska) oraz dwoje trenerów wskazanych przez Region Gdański
• Prawnik, ekspert w dziedzinie BHP: Jakub Szmit
• Specjalista ds. upowszechniania dobrych praktyk i roli przedstawicieli pracowników
w BHP (wskazany przez R. Gdański),
w ramach kosztów pośrednich:
• Kierownik projektu: Monika Dorawa
• Specjalista ds. rekrutacji: Emilia Onyszczuk
• Specjalista do wprowadzania danych uczestników w systemie SL 2014:
Justyna Skrzypek
• Specjalista ds. rozliczeń: Joanna Sawicka.

Decyzja Prezydium KK nr 17/24 ws. zmiany nazwy Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” PKP Energetyka S.A.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zatwierdza zmianę nazwy Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” PKP Energetyka S.A. na „Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” PGE Energetyka Kolejowa”.
Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” PGE Energetyka Kolejowa pozostaje zarejestrowana w Krajowym Rejestrze MKK pod numerem 81.

Decyzja Prezydium KK nr 16/24 ws. zmiany nazwy Zakładowej Organizacji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Tauron Wydobycie S.A.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zatwierdza zmianę nazwy Zakładowej Organizacji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Tauron Wydobycie S.A. na „Zakładowa Organizacja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” Południowy Koncern Węglowy S.A.”.
Zakładowa Organizacja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” Południowy Koncern Węglowy S.A. pozostaje zarejestrowana w Krajowym Rejestrze ZOK pod numerem 1.

Decyzja Prezydium KK nr 15/24 ws. opinii o projekcie ustawy MRiT o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy Ministra Rozwoju i Technologii o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw z dnia 22 stycznia 2024 r.

W ocenie NSZZ „Solidarność” projekt wpisuje się w dominującą w Polsce, ale błędną narrację o kluczowej roli rozwoju drobnej przedsiębiorczości jako podstawy rozwoju gospodarczego i społecznego kraju.

Zdaniem Związku, system podatkowy i ubezpieczeniowy powinny przede wszystkim „promować” skalowanie firm rozumiane jako „promowanie” tych podmiotów, które zwiększają liczbę zatrudnionych pracowników zwiększając skalę ekspansji na rynku. Jest oczywistym, że produktywność skorelowana jest z wielkością firmy. Rozmiar przedsiębiorstwa przekłada się na zdolność do absorpcji technologii, skłonność do innowacji oraz zdolność do efektywnego zarządzania. Większe firmy częściej i więcej inwestują w innowacje, decydują się na unowocześnianie organizacji i procesów produkcyjnych. Małe firmy rzadziej inwestują w rozwój kompetencji swoich pracowników i nie wykorzystują w pełni potencjału technologii cyfrowych. Dominacja relatywnie małych firm na rynku zmniejsza tempo transformacji nakładów na badania i rozwój w Polsce.

Wychodząc z takich złożeń nie można pozytywnie ocenić projektu przekazanego do opiniowania. W ocenie Prezydium KK nie jest samoistną wartością prowadzenie działalności gospodarczej. W obecnej sytuacji na rynku pracy w wielu wypadkach kwalifikacje, potencjał i kompetencje ludzi byłyby o wiele lepiej wykorzystane, z większym pożytkiem dla rozwoju ekonomicznego i społecznego, ale także ich osobistego rozwoju, gdyby osoby te poszukiwały statusu pracownika. Wynika to z większych możliwości inwestowania w zasoby ludzkie (np. szkolenia) przez większych pracodawców. Wyższa skala samozatrudnienia (poprzez tworzenie kolejnych zachęt do jego podjęcia – jak w wypadku projektowanych „wakacji od ZUS”) jako taka nie jest pozytywna.

Przykładowo w opracowaniu „Pułapka małej skali. O produktywności polskich firm” Polskiego Instytutu Ekonomicznego proponuje się wdrożenie instrumentów podatkowych premiujących zwiększenie zatrudnienia w pierwszych pięciu latach funkcjonowania przedsiębiorstwa. W zależności od uzyskanego dofinansowania na nowych pracowników i wzrostu zatrudnienia możliwe byłoby np. dodatkowe zaliczanie kosztów składek społecznych opłacanych przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Prezydium KK NSZZ „Solidarność” tego typu założenie mogłoby stanowić podstawę do dalszych prac.

Ponadto zdaniem Prezydium KK warto spojrzeć na proponowane rozwiązania z perspektywy zagwarantowanego w art. 66 ust. 2 Konstytucji RP prawa do wypoczynku. Istotą proponowanego rozwiązania jest przyznanie osobom prowadzącym działalność gospodarczą prawa do zwolnienia z obowiązku finansowania składek na własne ubezpieczenia społeczne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy przez 1 miesiąc w roku kalendarzowym oraz przerzucenie tego ciężaru na budżet państwa. Wbrew temu co twierdzi się w przestrzeni publicznej („wakacje od ZUS”, „urlop dla przedsiębiorców”) skorzystanie z tego uprawnienia nie jest w żaden sposób uwarunkowane tym czy przedsiębiorca w trakcie tego miesiąca faktycznie zaprzestanie prowadzenia działalności. Z drugiej strony obowiązek opłacania składek nie stanowi dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą przeszkody w tym, aby w tym okresie korzystać z prawa do wypoczynku. Warto zauważyć, że projekt stawia w niekorzystnej (dyskryminującej) sytuacji osoby podlegające ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania pracy na podstawie umów cywilnoprawnych. Osoby te nie korzystają z prawa do wypoczynku bowiem nie przysługuje im prawo do urlopu wypoczynkowego. Współfinansują one jednak składki opłacane na ich ubezpieczenia społeczne. Wprowadzenie proponowanego rozwiązania może nasilić presję ze strony osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, aby objąć ich rozwiązaniami analogicznymi do pracowników (prawo do urlopu wypoczynkowego) lub do osób prowadzących działalność.

Jakakolwiek koncepcja wydatkowania środków publicznych (w tym wypadku środków, które zostaną przeznaczone na obniżenie zobowiązań samozatrudnionych wobec systemu ubezpieczeń społecznych) zawsze rodzi pytanie o możliwość innego ich przeznaczenia. Zdaniem Prezydium KK środki te powinny być przeznczone na wsparcie pracodawców i pracowników, w najbardziej innowacyjnych obszarach polskiej gospodarki – gdyż to właśnie jest kluczowe z punktu widzenia rozwoju.

Zaproponowane rozwiązanie w opinii  NSZZ „Solidarność” przyczyni się do:
– zwiększenia skali fałszywego samozatrudnienia;
– zwiększenia liczby osób decydujących się na samozatrudnienie jako sposób funkcjonowania na rynku pracy czego nie postrzegamy jako zjawiska pozytywnego, gdyż praca skooperowana jest bardziej efektywna i jej rozwój jest ważniejszym czynnikiem rozwoju ekonomicznego kraju niż rozwój samozatrudnienia.