Tag: 2022

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek francusko-polskiego stowarzyszenie Loire-Vistule (Loara-Wisła), które od 1982 r. miało znaczny wpływ na pomoc udzieloną Związkowi w tych latach, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”  na materiałach związanych z przygotowaniami do obchodów 40. rocznicy swojej działalności.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza Paulinę Barańską na funkcję zastępcy członka w zarządzie Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na nową kadencję 2023-2027.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że przedstawiony przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej projekt Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na rok 2023, powiela propozycje działań z lat poprzednich oraz sposoby ich realizacji. Ponadto kolejny rok proponuje się program jednoroczny z uwagi na trwające zmiany legislacyjne.

Podobne jak w dotychczasowych programach są oczekiwania MRiPS co do efektów realizacji Programu. Chociaż realizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie wprowadzona w 2005 r. powinna już przynosić oczekiwane efekty, pozostają one niezmienne. I tak np. oczekuje się podniesienia świadomości społecznej w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz zwiększenia wiedzy na temat mechanizmów i skutków przemocy. Po 17 latach funkcjonowania ustawy obserwować się powinno już zwiększenie świadomości społecznej w przedmiotowym obszarze i aktualnie należy je utrwalać i ewentualnie pogłębiać.

Oczekiwany jest także rozwój, wzmocnienie i upowszechnienie działań profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jednak stale obserwujemy w mediach właśnie brutalizację języka i zachowań polityków czy nawet coraz częściej dziennikarzy. Ta eskalacja agresji negatywnie odbija się na postawach i zachowaniach ludzi, zwłaszcza niestabilnych emocjonalnie czy psychicznie. Dlatego planując organizację ogólnopolskiej konferencji dotyczącą przeciwdziałania przemocy w rodzinie, należy zaangażować wszystkie środowiska w naszym kraju, w tym media. Informowanie społeczeństwa o efektach Programu, o statystykach w zakresie walki z przemocą powinno być impulsem, który przyczyni się zarówno do zwiększenia świadomości, jak i ograniczenia zjawiska przemocy w rodzinie.

Kolejną kwestią budzącą wątpliwości jest stwierdzenie – podniesienie jakości usług świadczonych na rzecz osób i rodzin zagrożonych bądź dotkniętych przemocą. Jakość usług zawsze i w miarę możliwości należy podnosić, ale w tym przypadku, wypracowane już zostały standardy i jakość, które należy zachować i utrwalać. Zaproponowany w projekcie zapis jest niesprawiedliwy dla tych, którzy każdego dnia i z oddaniem wykonują swoją pracę na rzecz pokrzywdzonych i dotkniętych przemocą osób.

W zakresie zwiększenia osobom i rodzinom dotkniętym przemocą dostępu do pomocy specjalistycznej, w tym zapewnienie miejsc w całodobowych placówkach udzielających pomocy, należy pamiętać, że realizacja tego postulatu wymaga zwiększonych nakładów finansowych. Obecnie funkcjonuje 37 placówek tego typu na terenie naszego kraju, a pomoc jest udzielana bez względu na miejsce zamieszkania. Jak dowiadujemy się z uzasadnienia projektu analiza dotychczasowych potrzeb związanych z utrzymaniem specjalistycznych ośrodków wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie wskazuje na niewystarczające finansowanie w stosunku do faktycznych stałych kosztów utrzymania placówek. Problem ten był wielokrotnie zgłaszany zarówno przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, jak i przez samorządy powiatowe prowadzące te placówki. Biorąc pod uwagę nakłady finansowe na utrzymanie ośrodków wsparcia na 2023 rok, które zaplanowano na poziomie 17 928 000 zł w stosunku do planowanych na rok 2022, wynoszących 16 827 600 zł, tj. (różnica ok 6%) oraz mając na względzie aktualnie dynamiczny wzrost indeksu cen co za tym idzie, wzrost kosztów stałych, należy spodziewać się raczej ograniczenia funkcjonowania tego typu placówek niż ich utrzymania lub zwiększenia ich dostępności.

Usuwanie skutków przemocy oraz zapobieganie temu zjawisku jest procesem długotrwałym. Jednocześnie wymagającym wielu nakładów finansowych oraz zaangażowania wielu osób i środowisk. Wymaga też stałego monitoringu działań i efektów, jak również ich koordynacji. Wydaje się, że z tym nadal jest największy problem mimo upływu 17 lat od kiedy realizowany jest Program.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 21 października 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych.

Zdaniem Prezydium KK najistotniejszą zmianę stanowi podwyższenie progów dochodowych umożliwiających skorzystania z ulg w opłatach za ww. usługi oraz uelastycznienie zasad ich ustalania, co bezwzględnie wesprze osoby z nich korzystające lub nawet umożliwi im korzystanie z tych usług, gdyż obecne stawki opłat wykraczają często poza możliwości finansowe odbiorców specjalistycznych usług opiekuńczych.

Inne zaproponowane w projekcie zmiany mają charakter porządkujący i sankcjonujący stosowane praktyki i potrzeby z tym związane, co jest realizacją postulatów m.in. samorządowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania w zakresie specjalistycznych usług opiekuńczych.

Biorąc pod uwagę wzrost liczby osób korzystających ze specjalistycznych usług opiekuńczych, na skutek obniżenia opłat za nie, należy spodziewać się także zwiększenia wydatków w związku z dostarczaniem tych usług. Jednakże Ocena Skutków Regulacji projektowanych rozwiązań nie przewiduje zwiększenia wydatków ani budżetu państwa ani jednostek samorządu terytorialnego. Zdaniem Prezydium KK należy doszacować przyszłe koszty zaproponowanych rozwiązań i uwzględnić je w wydatkach budżetowych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje: Panią Elżbietę Wielg jako członka oraz Panią Izabelę Żmojdę jako jej zastępcę, do prac Komitetu Monitorującego Program Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021-2027.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Wielkopolskiego, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Koniński NSZZ „Solidarność”, na Komendę Wojewódzką Policji w Poznaniu nieobjętej zakresem działania innej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku. Organizacja Międzyzakładowa NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Wielkopolskiego nie obejmuje swoim zasięgiem działania Komendy Powiatowej Policji w Kępnie.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Zakładu Karnego w Raciborzu, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na tablicy pamiątkowej umieszczonej na murach Zakładu Karnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podtrzymuje swoje uwagi wyrażone w opinii L. dz.: PBE/97465/654/2022 z dnia 25 sierpnia 2022 r. do projektu z dnia 1 lipca 2022 r. ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw.

W przywołanej opinii NSZZ „Solidarność” wskazywała, iż „W projekcie, określone uprawnienia mają przysługiwać przedstawicielom pracowników, a w sytuacji braku takich przedstawicieli – pracownikom. Brak jest jednak wskazania jak należy rozumieć wyrażenie „przedstawiciele pracowników”. Natomiast w uzasadnieniu do projektu (str. 53) znajduje się informacja, iż projektodawca przyjął założenie uchwalenia odrębnej ustawy w sprawie uczestnictwa pracowników w zakresie wszystkich operacji transgranicznych”.

W zestawieniu uwag zgłoszonych w trakcie konsultacji publicznych i opiniowania do projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (UC123) (projekt z dnia 1 lipca 2022 r.) sporządzonych na dzień 12 października 2022 r. w stanowisku Ministerstwa Sprawiedliwości zostało wskazane, iż kwestie związane z uczestnictwem pracowników zostaną uregulowane w odrębnym projekcie, tj. projekcie ustawy o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego przekształcenia, połączenia lub podziału spółek (UC109) procedowanego przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej. Poprzez uczestnictwo pracowników, zgodnie z art. 1 ust. 2 projektu (UC109) należy rozumieć:

1. prawo wyznaczenia lub wyboru określonej liczby członków rady nadzorczej albo rady dyrektorów;
2. prawo rekomendowania członków rady nadzorczej albo rady dyrektorów;
3. prawo sprzeciwienia się wyznaczeniu niektórych albo wszystkich członków rady nadzorczej albo rady dyrektorów.

Projekt (UC109) o przedstawicielach pracowników mówi w kontekście ustalania regulaminu komisji wyborczej do wyborów członków specjalnego zespołu negocjacyjnego. Projekt (UC109) posługuje się pojęciem przedstawiciel pracowników w kontekście przedstawiciela pracowników w radzie nadzorczej albo radzie dyrektorów spółki powstałej w wyniku transgranicznego przekształcenia, połączenia lub podziału spółek. Projekt (UC109) nie reguluje kwestii udziału przedstawicieli pracowników w trakcie procesu „operacji transgranicznych”, dla celów wskazanych w dodawanym art. 86e dyrektywy 2019/2121. Projekt nie definiuje „przedstawicieli pracowników” tj. jakie dokładnie podmioty są uprawnione do otrzymania sprawozdania, jakie dokładnie podmioty mogą złożyć opinię do tej części sprawozdania która przedstawia skutki jakie dla pracowników będzie miała operacja transgraniczna.

Jak wskazano w zestawieniu uwag, NSZZ „Solidarność” nie zgłosiła uwag do projektu ustawy o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego przekształcenia, połączenia lub podziału spółek (UC109). Należy wskazać, iż opiniując wskazany projekt ustawy NSZZ „Solidarność” nie mogła znać jeszcze projektu (UC123), gdyż ten został przekazany do konsultacji dopiero w sierpniu 2022 r. Przyjęty przez ministerstwa sposób procedowania – znaczne przesunięcie w czasie opiniowania projektów implementujących dyrektywę – uniemożliwił Związkowi już w styczniu 2022 r. całościową ocenę przyjętych rozwiązań

W stanowisku Ministerstwa Sprawiedliwości jest również odniesienie się do pojęcia „przedstawicieli pracowników”, ze wskazaniem, iż w obecnym stanie prawnym w przepisach o połączeniach transgranicznych (tj. art. 516 ² § 3 KSH) pojęcie to występuje i należy je interpretować zgodnie z dotychczasową praktyką. Art. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 25 kwietnia 2008 r. o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia się spółek (Dz. U. z 2019 r. poz. 2384) zawiera definicję przedstawiciela pracowników. Ustawa ta jednak – zgodnie z art. 60 projektu (UC109) – ma utracić moc. Projekt (UC109) nie zawiera definicji przedstawiciela pracowników. Tym samym, po utracie mocy ustawy z dnia 25 kwietnia 2008 r. o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia się spółek zabraknie wskazówki o sposobie interpretowania pojęcia przedstawiciela pracowników, gdyż wskazana zasada dotychczasowej praktyki, po zmianie przepisów, nie będzie już miała zastosowania.

W prawie polskim nie ma jednolitej definicji przedstawicieli pracowników. W kodeksie pracy, co do zasady przedstawiciel pracowników występuje w sytuacji gdy przepis wymaga zawarcia porozumienia a u pracodawcy nie działają związki zawodowe. Wyjątkiem jest art. 237^13a Kodeksu pracy stanowiący, iż przedstawiciele pracowników, o których mowa w art. 237^11a i art. 237¹², są wybierani przez zakładowe organizacje związkowe, a jeżeli u pracodawcy takie organizacje nie działają – przez pracowników, w trybie przyjętym w zakładzie pracy.Natomiast w ustawie o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji przedstawicielem pracowników jest członek rady pracowników.

W tym miejscu warto przypomnieć, iż jednym z celów dyrektywy 2019/2121 jest zrównoważenie prawa spółek do przekształcania, łączenia i podziału ponad granicami z odpowiednią ochroną pracowników, wierzycieli i wspólników. Nie bez przyczyny do kwestii przedstawicieli pracowników odnosi się motyw 27 dyrektywy, wprost wskazując zakres przedmiotowy przedstawicieli pracowników. Bez właściwego uregulowania tej kwestii – wskazania przedstawicieli pracowników – nie jest możliwe zapewnienie celu dyrektywy – zwiększenia ochrony pracowników w procesie „operacji transgranicznych”. A tym samym dyrektywa 2019/2121 nie będzie właściwie i w pełni implementowana

Mimo, iż kwestie związane z implementacją dyrektywy 2019/2121 prowadzone są przez dwa ministerstwa: Ministerstwo Sprawiedliwości i Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, to Ministerstwo Sprawiedliwości jako główny podmiot prowadzący powinien nadzorować spójność i zgodność z dyrektywą 2019/2121 przyjętych rozwiązań. A w przypadku luk – podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia pełnej implementacji dyrektywy. W tym celu w części dotyczącej kwestii transgranicznych, w Kodeksie spółek handlowych powinna zostać dodana definicja przedstawicieli pracowników, uwzględniająca wskazówki zawarte w motywie
27 dyrektywy 2019/2121.

Ponadto, w dodawanym art. 580 ⁵ KSH, § 5 stanowi niemal literalne powtórzenie art. 86d ust. 5 dyrektywy 2019/2121. Motyw 13 dyrektywy 2019/2121 wskazuje, iż w sprawozdaniu należy wyjaśnić wpływ proponowanej operacji transgranicznej na sytuację w zakresie zatrudnienia. W szczególności w sprawozdaniu należy wyjaśnić, czy nastąpi istotna zmiana warunków zatrudnienia określonych w przepisach, układach zbiorowych lub ponadnarodowych porozumieniach spółek oraz w lokalizacji miejsc prowadzenia działalności przez spółki, takich jak lokalizacja siedziby zarządu. Ponadto w sprawozdaniu należy uwzględnić informacje na temat organu zarządzającego oraz w stosownych przypadkach, personelu, wyposażenia, lokali i aktywów przed rozpoczęciem operacji transgranicznej i po tej operacji, a także prawdopodobnych zmian organizacji pracy, wynagrodzeń, lokalizacji konkretnych stanowisk i przewidywanych konsekwencji dla pracowników zajmujących takie stanowiska, jak również na temat dialogu społecznego na poziomie spółki obejmującego, w stosownych przypadkach, reprezentację pracowników na szczeblu zarządu. W sprawozdaniu należy również wyjaśnić, w jaki sposób zmiany te miałyby wpływ na wszystkie spółki zależne danej spółki. Motyw (15) wskazuje, iż informacje ujawniane przez spółkę powinny być wyczerpujące i powinny umożliwiać zainteresowanym podmiotom dokonanie oceny skutków planowanej operacji transgranicznej. Zaproponowany w dodawanym art. 580 ⁵ § 5 zakres informacji dla pracowników jest zbyt ogólnikowy i nie realizuje wskazanego w motywie 13 zakresu informacji który powinien zostać przekazany pracownikom.