Tag: 2019

Decyzja Prezydium KK nr 123/19 ws. cofnięcia zgody na użycie znaku graficznego i nazwy NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku „Solidarność” stwierdzając przekroczenie przyznanych uprawnień Europejskiemu Centrum Solidarności (decyzja nr 183/2014 z 16 lipca 2014 r.) cofa zgodę na użycie znaku graficznego i nazwy NSZZ „Solidarność” na „Medalu Wdzięczność” oraz wzywa do natychmiastowego zaprzestania jego używania.

Europejskie Centrum Solidarności wnioskując w piśmie z 9 lipca 2014 r. o zgodę na użycie logo i nazwy Związku uzasadniało, że będzie to:

„…honorowe odznaczenie przyznawane obcokrajowcom, wspomagającym Polskę w walce o wolność i demokrację, bez których zwycięstwo Solidarności w Europie byłoby znacznie trudniejsze.

Argumentując jednocześnie, że:

„…umieszczenie jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich znaków przyczynia się do wzmocnienia pamięci o międzynarodowej pomocy i prawdziwej solidarności z Solidarnością w najtrudniejszych czasach”.

W odpowiedzi na tak sformułowany wniosek Prezydium Komisji Krajowej wyraziło zgodę:

„…na wykorzystywanie nazwy i znaku NSZZ „Solidarność” na „Medalu Wdzięczności”, który jest honorowym odznaczeniem przyznawanym przez ECS obcokrajowcom, którzy w latach osiemdziesiątych wspomagali Polskę w walce o wolność i demokrację”.

Przyznanie Medalu Fransowi Timmermansowi jest niezgodne z powyższą Decyzją Prezydium KK i stanowi przekroczenie przyznanych ECS-owi uprawnień w tym zakresie. Jest też kolejnym dowodem na upolitycznienie tej instytucji i działaniem na szkodę NSZZ „Solidarność”.

Przekroczeniem uprawnień jest również umieszczenie w regulaminie „Medalu Wdzięczności” punktów wskazujących komu może być przyznane wyróżnienie. Regulamin precyzuje, że mogą go otrzymać osoby które:

„2. badają i popularyzują na świecie historię antykomunistycznej, demokratycznej opozycji w Polsce,

3. w duchu ideałów Solidarności stają w obronie uniwersalnych praw człowieka, angażują się na rzecz promocji idei solidarności jako podstawy europejskiego porządku, działają na rzecz porozumienia między narodami, a ład społeczny i moralny budują na dialogu”.

Powyższe  nie ma nic wspólnego z pomocą w latach 80-tych. Ponadto tak szeroka formuła, szczególnie pkt. 3. pozwala na uhonorowanie dowolnej osoby na świecie, za subiektywnie stwierdzone „zasługi”, której działalność – jak w przypadku Fransa Timmermansa – stoi w sprzeczności z podstawowymi normami zapisanymi w Statucie NSZZ „Solidarność”, w tym szczególnie ze społeczną nauką kościoła i etyką chrześcijańską.

Niezastosowanie się do powyższej decyzji skutkować będzie podjęciem kroków prawnych w celu ochrony dóbr osobistych NSZZ „Solidarność”.

Stanowisko KK nr 15/19 ws. 39. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa Niezależnego Samorządnego Związku „Solidarność” w 39. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, składa hołd i wyrazy wdzięczności wszystkim, szczególnie bezimiennym i zapomnianym bohaterom naszej wolności, których w 1980 roku połączył sztandar „Solidarności”. Ten sztandar nieprzerwanie prowadzi nas w duchu sierpniowych ideałów, spisanych w 21. postulatach, których realizacja jest naszym najważniejszym obowiązkiem.

W tym roku przypada 40. rocznica  pierwszej pielgrzymki Papieża Polaka do Ojczyzny. To On „Obudził w nas „Solidarność”. Dlatego w sposób szczególny przypominamy o  wielkiej roli polskiego Kościoła w tym zwycięstwie. Bez wsparcia odważnych duszpasterzy, kapelanów, za co wielu zapłaciło zdrowiem, a nawet życiem, trudno wyobrazić sobie aby to zwycięstwo było możliwe. Niezmiennie dziękujemy Bogu za ich posługę i wsparcie, na które „Solidarność” zawsze mogła i może liczyć.

Dzisiaj NSZZ „Solidarność” jest największą, najsilniejszą i najlepiej zorganizowaną grupą społeczną w Polsce, mającą istotny wpływ na polską rzeczywistość. Dzięki temu pracownicy mogą cieszyć się przywróconym wiekiem emerytalnym, dynamicznie rosnącą płacą minimalną
i minimalną stawką godzinową, ograniczeniem handlu w niedzielę czy coraz skuteczniejszą polityką społeczną państwa. Do tej listy należy dopisać również najnowsze osiągnięcia takie, jak podwyżki w sferze finansów publicznych, przywrócenie pluralizmu związkowego w służbach mundurowych, lepszą ochronę przed bezprawnym zwolnieniem. To praktyczna realizacja zapisów 21. postulatów sierpniowych i najlepsze podziękowanie dla Bohaterów „Solidarności”, których zasługi i odwagę dzisiaj przywołujemy.

Obecnie największym wyzwaniem jest stworzenie warunków do realnego dialogu pomiędzy pracodawcami i pracownikami, których celem musi być znacząca poprawa standardów pracy, dialog dwustronny i zawierane w jego ramach układy zbiorowe.

 

 

Stanowisko KK nr 14/19 ws. zbiorowego prawa pracy

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

            Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” dostrzegając niewystarczający, a wręcz znikomy udział porozumień normatywnych regulujących zbiorowe stosunki pracy, tworzonych w oparciu
o dialog społeczny, tak na poziomie zakładowym, branżowym czy też ponadzakładowym, wzywa strony dialogu do podjęcia szczególnej aktywność dla zawierania układów zbiorowych pracy.

Brak funkcjonowania organizacji pracodawców w wielu branżach jak również niechęć do ich tworzenia, nie może być wystarczającym powodem do ograniczenia rokowań zbiorowych.

            Komisja Krajowa domaga się podjęcia działań instytucji państwa, których skutkiem będzie wyłonienie reprezentacji pracodawców posiadających zdolność do prowadzenia rokowań zbiorowych na poziomie ponadzakładowym w tym branżowym.

            Oczekujemy wprowadzenia rozwiązań prawnych, tworzących mechanizmy cyklicznych rokowań w zakresie zbiorowych stosunków pracy.

              NSZZ „Solidarność” uważa, że konieczne jest  natychmiastowe podjęcie działań na rzecz wypracowania oraz wdrożenia do obiegu prawnego mechanizmów systematycznych rokowań będących podstawą do zawieraniu oraz wzmocnienia trwałości zbiorowych układów pracy.

Komisja Krajowa uznaje za niezbędne podjęcie i prowadzenie przez NSZZ „Solidarność” szerokiej kampanii informacyjnej na rzecz prowadzenia rokowań zbiorowych, zawierania układów zbiorowych pracy na poziomie pracodawcy, branżowym i ponadzakładowym.

 

Decyzja Prezydium KK nr 121/19 ws. rejestracji MKK Pracowników Ochotniczych Hufców Pracy

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień Uchwały Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nr 29/04 z późniejszymi zmianami, rejestruje Międzyzakładową Komisję Koordynacyjną NSZZ „Solidarność” Pracowników Ochotniczych Hufców Pracy.

Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” Pracowników Ochotniczych Hufców Pracy zostaje zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Międzyzakładowych Komisji Koordynacyjnych pod numerem 97.

 

Decyzja Prezydium KK nr 119/19 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie obszaru działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Państwowej Straży Pożarnej w Białymstoku

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień
§ 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16
ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie obszaru działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Państwowej Straży Pożarnej
w Białymstoku na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie Regionu Mazowsze, objętego zakresem działania Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Kolnie.

Decyzja Prezydium KK nr 117/19 ws. opinii o projekcie rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2020 r.

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że wysokość zaproponowanego wynagrodzenia w projekcie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. jest niezadawalająca.

NSZZ „Solidarność” podtrzymuje propozycje wzrostu wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2020 r. nie mniej niż o 12 % – wyrażoną we wspólnym stanowisku strony pracowników Rady Dialogu Społecznego w dniu 22 maja 2019 roku reprezentowanej przez NSZZ „Solidarność”, Forum Związków Zawodowych oraz Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych.

Proponowana przez rząd dynamika wzrostu wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę jest niewystarczająca i oddala od celu określonego zarówno w komunikacie wspólnym rządu RP i NSZZ „Solidarność” z 2007 r., jak i w pakiecie antykryzysowym z 2009 r. W obu dokumentach deklarowano systematyczne podnoszenie minimalnego wynagrodzenia tak, aby mogło ono stanowić 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Zaproponowane wynagrodzenie minimalne w wysokości 2450 zł spowoduje brak zbliżania się tegoż wynagrodzenia do oczekiwanego przez NSZZ „Solidarność” poziomu 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Proponowana przez rząd wysokość minimalnego wynagrodzenia stanowi niewielki wzrost relacji do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej względem 2017 roku (0,09 pkt. proc). W związku
z tym, występuje istotne ryzyko nieosiągniecia zadeklarowanej przez rząd relacji równej 46,9%, ze względu na niedoszacowany wzrost wynagrodzeń w gospodarce narodowej dla 2020 roku, co już można było zaobserwować w 2018 roku oraz biorąc pod uwagę nominalne tempo wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowejna 2019 rok ujęte
w Założeniach projektu budżetu państwa ma 2020 rok.

Prezydium KK podkreśla aktualność postulatu przyjęcia rozwiązań zaproponowanych
w obywatelskim projekcie ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę przygotowanym przez NSZZ „Solidarność”. Celem tej regulacji jest stopniowe podwyższanie minimalnego wygrodzenia za pracę do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w tempie uwzględniającym wzrost gospodarczy.