Decyzja Prezydium KK nr 49/19 ws. zatwierdzenia Regulaminu Krajowej Sekcji Przemysłu Okrętowego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień    § 17 ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Przemysłu Okrętowego NSZZ „Solidarność” przyjęty podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Przemysłu Okrętowego, które odbyło
się 16 kwietnia 2018 r.

Decyzja Prezydium KK nr 47/19 ws. zatwierdzenia Regulaminu Krajowej Sekcji Morskiej Marynarzy i Rybaków NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień    § 17 ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Sekcji Morskiej Marynarzy i Rybaków NSZZ „Solidarność” przyjęty podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Morskiej Marynarzy i Rybaków, które odbyło się 10 maja 2018 r.

Decyzja Prezydium KK nr 45/19 ws. wskazania dodatkowego członka Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego Województwa Dolnośląskiego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, w związku ze zmianą w składzie Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego Województwa Dolnośląskiego, wskazuje do prac we wskazanej WRDS Pana Krzysztofa Domagałę.

 

Decyzja Prezydium KK nr 43/19 ws. zmiany Regulaminu Organizacyjnego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przyjmuje zmianę Regulaminu
i Schematu Organizacyjnego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Zmiany wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2019 r. z trzymiesięcznym okresem dostosowawczym.

 

Decyzja Prezydium KK nr 41/19 ws. opinii o projekcie ustawy MRPiPS o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 marca 2019 r.
o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r.

            Przedstawiona propozycja jednorazowego dodatku dla emerytów i rencistów ma stanowić wsparcie świadczeniobiorców, a przede wszystkim, zmniejszyć różnie majątkowe
w społeczeństwie. Niestety, NSZZ „Solidarność” nie podziela tej wizji, biorąc pod uwagę następujące wady założeń projektu:

  1. Świadczenie nie jest częścią systemu emerytalnego, ze względu na fakt, że jest świadczeniem doraźnym, zaplanowanym jedynie na rok 2019. Nie rozwiązuje też problemu niedopasowanej do rzeczywistości, waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych i nie rozwiąże trwale sytuacji dochodowej emerytów
    i rencistów. NSZZ „Solidarność” niejednokrotnie wskazywał na potrzebę wypracowania systemowego rozwiązania sposobu waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, tak aby uwzględniał zwiększony wskaźnik wzrostu cen towarów konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych z najniższych decyli dochodowych. Należy także przypomnieć, że w maju 2018 r., NSZZ „Solidarność” zaproponował ustalenie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2019 r., na poziomie nie niższym niż planowana inflacja w roku 2018 powiększona o 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w roku 2018, tak aby w ten sposób, świadczeniobiorcy mogli odczuć korzyści wzrostu gospodarczego kraju. Rząd nie uwzględnił stanowiska Związku.
  2. Wysokość kwoty wsparcia nie została uzasadniona, ani poprzedzona stosownymi analizami, ponadto nie wprowadza się kryterium dochodowego, które uprawniałoby do dodatkowego wsparcia, co zaprzecza celowi określonemu przez projektodawcę, jakim jest wyrównanie różnic majątkowych w społeczeństwie.  Nie uwzględniono różnic  w wysokościach świadczeń, a także faktu, że część świadczeniobiorców otrzymuje dochody z pracy. Tak skonstruowane świadczenie będzie zwiększać różnice dochodowe w społeczeństwie. Dlatego, w tej sytuacji, zdaniem NSZZ „Solidarność”, minimalnym ograniczeniem wsparcia mógłby być wymóg złożenia wniosku
    o projektowane jednorazowe świadczenie, dając dobrze uposażonym beneficjentom szansę na ewentualną rezygnację z niego.
  3. Wśród osób uprawnionych do otrzymania jednorazowego świadczenia, nie ujęto beneficjentów tzw. emerytur EWK – emerytur przyznawanych na podstawie  Rozporządzenia RM z dnia 15 maja 1989 r.  w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki. Rozporządzenie to uprawniało do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki. Uprawnienie przysługiwało, jeżeli zostały spełnione przesłanki dotyczące stanu zdrowia dziecka, z powodu których wymagało ono stałej opieki i które występowały od jego urodzenia lub powstały przed ukończeniem przez  nie 18 roku życia,. Po stronie opiekuna leżał wymóg legitymowania się minimalnym okresem zatrudnienia (20 lat-kobiety, 25 lat-mężczyźni) oraz sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Emerytury te były przyznawane do 1999 r. , nie oznacza to, że osób je otrzymujących już nie ma.

Według danych ZUS, liczba osób pobierających tzw. emerytury EWK w marcu 2018 r. wyniosła 34,6 tys. Osoby te są pokrzywdzone, gdyż pobierają najczęściej niższe świadczenia niż świadczenie pielęgnacyjne, dlatego NSZZ „Solidarność” nie widzi  powodów by dodatkowo pozbawiać ich prawa do świadczenia jednorazowego wypłacanego w 2019 r.

Niewątpliwie zaproponowane rozwiązanie wychodzi naprzeciw oczekiwaniom, szczególnie najuboższych, świadczeniobiorców i będzie dla nich odczuwalną pomocą. Jednakże jednorazowy charakter świadczenia i brak rozwiązań systemowych w zakresie waloryzacji najniższych emerytur i rent, sprawiają, że nie będzie to trwałe wsparcie,
a oczekiwania świadczeniobiorców zostaną spełnione jedynie chwilowo.