Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień
§ 17 ust. 2 uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza zmiany w Regulaminie Krajowej Sekcji Branży Metalowców NSZZ „Solidarność” dokonane
na XXI Sesji Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Branży Metalowców
NSZZ „Solidarność”.
Tag: 2012
Decyzja Prezydium KK nr 32/2012 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MPiPS w sprawie przyznawania środków na podjęcie działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 stycznia 2012 r. w sprawie przyznawania środków na podjęcie działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych:
- Pozytywnie należy ocenić objęcie absolwentów centrów integracji społecznej oraz absolwentów klubów integracji społecznej możliwością przyznawania ze środków funduszu pracy jednorazowo środków na założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej.
- W § 3 ust. 3 pkt 1 powinien zostać utrzymany zapis o treści: „1) korzystaniu lub niekorzystaniu z bezzwrotnych środków Funduszu Pracy lub innych środków publicznych na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej;” (§ 3 ust. 2 pkt 1 aktualnie obowiązującego rozporządzenia).
Stanowisko Prezydium KK nr 31/2012 ws. Zielonej Księgi. Restrukturyzacja i przewidywanie zmian: wnioski wynikające z ostatnich doświadczeń {SEK(2012)59 wersja ostateczna} przedstawionej przez Komisję Europejską
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia przedstawioną przez Komisję Europejską Zieloną Księgę. Restrukturyzacja i przewidywanie zmian: wnioski wynikające z ostatnich doświadczeń {SEK(2012)59 wersja ostateczna}.
Zielona Księga wskazuje udane praktyki i strategie w dziedzinie restrukturyzacji
i przystosowania się do zmian w celu propagowania zatrudnienia, wzrostu i konkurencyjności jako elementu strategii „Europa 2020”.
Komisja Europejska, analizując działania przedsiębiorców oraz rządów w krajach UE w czasie kryzysu podkreśla przede wszystkim znaczenie partnerów społecznych zarówno na szczeblu zakładowym jak i ponadzakładowym w łagodzeniu jego skutków. Pracownicy godząc się na wielomiesięczne wyrzeczenia ponosili skutki kryzysu, zgadzając się na kompromisowe rozwiązania pozwalające na utrzymanie maksymalnej ilości miejsc pracy. To właśnie wysoki poziom zatrudnienia jest w ocenie Komisji Europejskiej bardzo ważnym czynnikiem pomagającym niwelować skutki kryzysu.
W przeciwieństwie do opinii Komisji Europejskiej rola partnerów społecznych
w Polsce jest niestety niedoceniana. Mamy do czynienia z kryzysem dialogu społecznego oraz z ignorowaniem partnerów społecznych. Dopiero wielotygodniowe naciski ze strony NSZZ „Solidarność” i innych partnerów społecznych spowodowały, że rząd zdecydował się wreszcie usiąść do stołu rozmów i przygotować konkretne rozwiązania łagodzące skutki kryzysu. Niestety zbyt późne wprowadzenie ustawy z dnia 1 lipca 2009 roku o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, ustanowienie zbyt rygorystycznych i biurokratycznych zasad, a przede wszystkim ograniczenie wprowadzanych rozwiązań spowodowało, że do końca listopada 2011 roku jedynie 195 przedsiębiorców złożyło wnioski do FGŚP o wykorzystanie instrumentów pomocowych zagwarantowanych
w ustawie.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podziela stanowisko Komisji Europejskiej, że Polska potrzebuje strategii w zakresie szkoleń i działań aktywizujących, które wraz z odpowiednio zaprojektowanymi systemami zasiłków dla bezrobotnych, kierować będą zwolnionych pracowników ku nowym miejscom pracy i zawodom. Istotne jest również położenie nacisku na to, że „aktywna i dynamiczna restrukturyzacja może być łatwiejsza, gdy organy publiczne wspierają działania restrukturyzacyjne i procesy ich przewidywania poprzez ułatwianie koordynacji między podmiotami zewnętrznymi i przedsiębiorstwami”.
Działania te wymagają spójnej i adekwatnej polityki ich finansowania. W realiach Polski konieczne jest pilne uruchomienie środków z Funduszu Pracy. Niestety Minister Finansów, kolejny rok, ogranicza wydatkowanie środków zgromadzonych na Fundusz Pracy, a zdeponowanych na rachunkach pozostających w jego zarządzie.
Obecnie konieczne jest wyciągnięcie konstruktywnych wniosków z ostatnich kilku lat. Zdaniem Związku konieczne jest uruchomienie całego systemu działań zarówno na szczeblu centralnym jak i na szczeblu regionalnym. Niezbędne jest stałe monitorowanie zmian na rynkach pracy i dostosowywanie do nich systemów kształcenia. Równie duże znaczenie ma realizacja idei kształcenia przez całe życie. Zdobywanie dodatkowych kwalifikacji przez pracowników oraz możliwości całkowitego przekwalifikowania pozwalają na utrzymanie wysokiego wskaźnika zatrudnienia, co jest jednym z kluczowych czynników ograniczania skutków kryzysu oraz kreowania wzrostu gospodarczego.
Wbrew tezom zawartym w dokumencie dotychczas tocząca się dyskusja o rynku pracy ogranicza się do stawianych przez stronę pracodawców postulatów o konieczności dalszego uelastyczniania rynku pracy. Komisja Europejska w Księdze jednoznacznie stwierdziła, iż czasy kryzysowe ukazały, że obecny rynek pracy jest już elastyczny i to właśnie dzięki wyrzeczeniom pracowników negatywne skutki kryzysu zostały ograniczone.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi o zastosowanie w naszym kraju wniosków płynących z Zielonej Księgi, a w szczególności wzrostu znaczenia dialogu społecznego na wszystkich szczeblach oraz wprowadzenia rozwiązań wspomagających wzrost zatrudnienia.
Decyzja Prezydium KK nr 30/2012 ws. opinii o projekcie ustawy MPiPS z dnia 16 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” opiniuje negatywnie projekt ustawy Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw.
Opiniowany projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw zakłada ograniczenie zakresu podmiotowego prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Zgodnie z aktualnie obowiązującym art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm.) świadczenie pielęgnacyjne przysługuje innym niż matka lub ojciec oraz opiekun faktyczny dziecka osobom, na których zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny (z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności), które rezygnują z zatrudnienia lub z innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad dzieckiem wymagającym, specjalnej troski. W opiniowanym projekcie ustawy proponuje się, aby świadczenie pielęgnacyjne poza matką lub ojcem dziecka oraz jego opiekunem faktycznym mogły pobierać wyłącznie osoby będące rodziną zastępczą spokrewnioną z dzieckiem w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Opiniowany projekt ustawy zakłada jednocześnie zwiększenie świadczenia pielęgnacyjnego z 520 zł do 620 zł.
Przewiduje się jednocześnie, że osobom innym niż matka, ojciec, opiekun faktyczny dziecka oraz osoba będąca rodziną zastępczą spokrewnioną z dzieckiem, na których zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny i które rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad członkiem rodziny wymagającym specjalnej troski, przysługiwać będzie nowe świadczenie określane mianem specjalnego zasiłku opiekuńczego. Ma on wynosić 520 zł. Cechą odróżniającą to świadczenie od pozostałych tzw. świadczeń opiekuńczych ma być to, że będzie ono przysługiwać wyłącznie wówczas, gdy dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty kryterium dochodowego określonego w art. 5 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych (aktualnie 583 zł).
Wejście w życie opiniowanego projektu ustawy ma spowodować spadek liczby osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego o 24,4 tys. w 2012 r., o 131,4 tys. w 2013 r. i o 138,7 tys. osób w 2014 r. Ma to przynieść zmniejszenie wydatków na świadczenia pielęgnacyjne o kwotę 279,3 mln zł w 2013 r. i o kwotę 321,1 mln zł w 2014 r.
Projekt zakłada, że ustawa o świadczeniach rodzinnych oraz inne ustawy ulegną zmianie z dniem 1 kwietnia 2012 r. Z tym dniem utracą również moc decyzje w sprawie o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Zostaną również wszczęte przez organy właściwe w sprawach świadczeń rodzinnych postępowania w sprawach o przyznanie od dnia 1 kwietnia 2012 r. świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Przedstawione w uzasadnieniu projektu opiniowanej ustawy wyliczenia skutków finansowych wejścia w życie ustawy w proponowanym brzmieniu pokazują, że rzeczywistą intencją projektodawców jest poszukiwanie oszczędności budżetowych wśród osób pobierających do tej pory świadczenie pielęgnacyjne z tytułu sprawowania opieki nad członkami rodziny wymagającymi specjalnej troski nie zaś, jak podkreśla się w uzasadnieniu projektu, racjonalizacja gospodarowania środkami publicznymi przeznaczonymi na świadczenia opiekuńcze. Gdyby autorom projektu chodziło tylko i wyłącznie o wyeliminowanie zjawiska wyszukiwania przez osoby nieaktywne zawodowo osób niepełnosprawnych w swoich rodzinach jedynie w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, bez faktycznego sprawowania opieki nad taką osobą, wystarczyłoby wprowadzenie do ustawy o świadczeniach rodzinnych skutecznych procedur umożliwiających organom właściwym w sprawach świadczeń rodzinnych weryfikację przyznanego prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (np. proponowanego w projekcie rodzinnego wywiadu środowiskowego). Uzależnienie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego od kryterium dochodowego oznacza przerzucenie na osobę sprawującą opiekę inną niż matka lub dziecko albo tzw. opiekun faktyczny kosztów związanych z opieką nad osoba niepełnosprawną. Proponowane rozwiązanie uderza w sposób szczególny w tych członków rodzin osób niepełnoprawnych wymagających osobistej opieki, którzy podjęli się sprawowania opieki nad taką osobą w sytuacji, w której jej matka lub ojciec nie mogą z przyczyn finansowych zrezygnować z pracy lub innej działalności zarobkowej, bo ponoszą znaczne wydatki na rehabilitację oraz leczenie niepełnoprawnego dziecka. Warto zauważyć, że ze względu na nieporównywalnie wyższe wydatki na cele rehabilitacyjno-lecznicze kryterium dochodowe nie stanowi wymiernego kryterium oceny sytuacji materialnej rodziny, której członkiem jest osoba niepełnosprawna wymagająca osobistej opieki ze strony innej osoby. Warto zauważyć, że w projekcie nie proponuje się rozwiązania, które w sposób systemowy rozwiązywałoby ten problem. W naszym kraju nie funkcjonuje wydolny system finansowy i organizacyjny, który zapewniałby opiekę osobom niepełnosprawnym w sytuacji, gdy nie może być ona zapewniona przez najbliższych członków rodziny.
Niezależnie od wskazanych wyżej mankamentów natury społecznej, poważne wątpliwości rodzi również zgodność opiniowanego projektu ustawy z Konstytucją. Warto zauważyć, że wejście w życie opiniowanego projektu ustawy spowoduje pozbawienie kilkudziesięciu tysięcy osób prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Chodzi o osoby, które w ostatnich latach w związku z nowelizacją ustawy o świadczeniach rodzinnych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. zrezygnowały z zatrudnienia, aby opiekować się niepełnosprawnym członkiem rodziny (np. matką lub ojcem). Projekt opiniowanej ustawy zakłada kolejną w ciągu ostatnich trzech lat nowelizację ustawy o świadczeniach rodzinnych, która tym razem pozbawi znaczną część tych osób prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Trzeba pamiętać, że dotyczy to głównie osób w wieku przedemerytalnym, które z uwagi na poziom i strukturę bezrobocia mają w Polsce ogromne trudności z podjęciem na nowo pracy zarobkowej. Opiniowany projekt ustawy narusza w tym zakresie zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP. Wątpliwości może budzić również zgodność proponowanych rozwiązań z art. 68 ust. 3 Konstytucji RP i sformułowanym tam obowiązkiem władz publicznych zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej osobom niepełnosprawnym i w podeszłym wieku, oraz art. 69 ustawy zasadniczej i przewidzianym tam obowiązkiem władz publicznych udzielenia osobom niepełnosprawnym pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej. Poszukiwanie oszczędności budżetowych wśród osób najsłabszych może również oznaczać naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej sformułowanej w art. 2
Konstytucji RP.
Decyzja Prezydium KK nr 29/2012 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MPiPS w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego.
Stanowisko Prezydium KK nr 28/2012 ws. propozycji zmian do Regulaminu Rady Ochrony Pracy przedstawionych przez Prezydium Rady Ochrony Pracy
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” z dużym zdziwieniem
i zaniepokojeniem przyjęło wiadomość dotyczącą propozycji zmiany Regulaminu Rady Ochrony Pracy przedstawione przez jej Prezydium.
Niezrozumiała dla nas jest szczególnie propozycja zmiany ustępów 9 i 10 paragrafu 6 w brzmieniu:
„9. Jakiekolwiek wypowiedzi członków Rady Ochrony Pracy, wygłaszane w imieniu Rady muszą być wcześniej uzgadniane z Prezydium ROP oraz być zgodne ze stanowiskami lub opiniami Rady w danej sprawie” oraz „10. Członek Rady Ochrony Pracy, aby uczestniczyć w jakimkolwiek gremium, używając tytułu związanego z Radą Ochrony Pracy, winien takie uczestnictwo uzgodnić wcześniej z Prezydium Rady”. Nakaz uzgodnienia z Prezydium Rady uczestnictwa w jakichkolwiek gremiach przez Członków Rady Ochrony Pracy, używających tytułu związanego z Radą Ochrony Pracy, jest rażąco sprzeczne z podstawowymi prawami obywatelskimi – prawem do swobody uczestnictwa i swobody wypowiedzi.
Przypominamy, że część z Członków Rady jest delegowana do prac w Radzie przez organizacje partnerów społecznych, w tym dwoje przez NSZZ „Solidarność”. Są oni związani członkostwem z NSZZ „Solidarność”, poprzez to są związani stanowiskiem i opiniami naszego Związku. Osoby te muszą mieć zagwarantowane prawo do wyrażania publicznie własnych opinii bez względu na to gdzie i kiedy je prezentują i czy są one sprzeczne czy też nie ze stanowiskiem większości Członków Rady Ochrony Pracy.
Rozumiemy natomiast konieczność uzgodnienia wypowiedzi Członka Rady Ochrony Pracy wypowiadanej w imieniu jej samej. Jest oczywiste, że wypowiadając się w imieniu nie tylko Rady, ale każdej instytucji czy też osoby fizycznej, należy uwzględniać jej stanowiska, decyzje, opinie, czy też przyjętą politykę. W szczególnych przypadkach konieczne jest jej uzgodnienie, czy też wręcz uzyskanie upoważnienie do takiej wypowiedzi. To oczywistość i nie ma powodu zapisywania jej w Regulaminie.
Rada Ochrony Pracy jest gremium reprezentującym różne środowiska, mające też różne oceny zjawisk będących przedmiotem jej działalności i dlatego też wnosimy
o odstąpienie od forsowania powyższych zmian. Poddanie pod głosowanie tych propozycji zmusi naszych przedstawicieli do zajęcia stanowiska odrębnego, a Związek do skierowania Regulaminu Rady, w projektowanym kształcie, do osądu jego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.
Stanowisko Prezydium KK nr 27/2012 ws. kosztów używania do celów służbowych pojazdów niebędących własnością pracodawcy
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wielokrotnie alarmowało w sprawie rosnących kosztów utrzymania, wzrostu cen paliw i energii. Apelowaliśmy do Rządu RP o podjęcie działań, nawet doraźnych, mających na celu zahamowanie galopady cen. Niestety w większości bezskutecznie.
Ze wzrostem cen paliw związany jest spadek wartości prawnie uregulowanych zwrotów kosztów, związanych z użytkowaniem do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.
Ostatnie urealnienie stawek za 1 km przebiegu pojazdu, niebędącego własnością pracodawcy, użytkowanego w celach służbowych, nastąpiło w listopadzie 2007 roku. Od tego czasu ceny detaliczne paliw na rynku polskim wzrosły, w zależności od rodzaju paliwa, o około 50% do 70%.
Taka sytuacja powoduje przerzucanie kosztów działalności pracodawcy na jego pracowników. Dotyczy to wszystkich pracowników bez względu na formę działalności pracodawcy. W szczególny natomiast sposób dotyczy to funkcjonariuszy służb ratowniczychi innych właściwych instytucji, których pracownicy/funkcjonariusze używają pojazdów prywatnych w sytuacji zagrożenia klęską żywiołową lub w celu usuwania jej skutków albo skutków katastrofy ekologicznej. Dotyczy to także służb leśnych oraz służb parków narodowych, tj. wszędzie tam, gdzie istnieje zwiększony limit kilometrowy.
W związku z powyższym, Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej o wydanie stosownej zmiany Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z dnia 26 marca 2002 r. z późn. zm.), gwarantującej realne pokrycie zwiększonych kosztów używania do celów służbowych pojazdów prywatnych oraz zawierającej mechanizmu okresowej waloryzacji stawek za 1 km przebiegu pojazdu w związku ze wzrostem cen detalicznych paliw.
Decyzja Prezydium KK nr 26/2012 ws. wyrażenia zgody Solkarta sp. z o.o. przez wspólnika NSZZ „Solidarność” na odstąpienia o których mowa w 503¹ kodeksu spółek handlowych
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na podstawie uchwały KK nr 8/07 z dnia 17.04.2007 r. w imieniu jedynego wspólnika Solkarta sp. z o.o. wyraża zgodę
na odstąpienie od sporządzenia sprawozdania uzasadniającego połączenie, udzielenia informacji o której mowa w art.501 par. 2 ksh, badania bilansu i jego opinii. Zgodę udzielono w związku z rozpoczęciem procedury połączenia spółki Fundusz Gospodarczy sp. z o.o. z Solkarta sp. z o.o.
Decyzja Prezydium KK nr 25/2012 ws. wyrażenia zgody Funduszowi Gospodarczemu sp. z o.o. przez wspólnika NSZZ „Solidarność” na odstąpienia o których mowa w 503¹ kodeksu spółek handlowych
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na podstawie uchwały KK nr 23/11 z dnia 15.11.2011 r. w imieniu jedynego wspólnika Funduszu Gospodarczego sp. z o.o. wyraża zgodę na odstąpienie od sporządzenia sprawozdania uzasadniającego połączenie, udzielenia informacji o której mowa w art. 501 par. 2 ksh, badania bilansu i jego opinii. Zgodę udzielono w związku z rozpoczęciem procedury połączenia spółki Fundusz Gospodarczy sp. z o.o. z Solkarta sp. z o.o.
Decyzja Prezydium KK nr 24/2012 ws.ws. upoważnienia Międzyregionalnej Sekcji NSZZ „Solidarność” Pracowników Sądownictwa do prowadzenia sporu z Rządem RP
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia Międzyregionalną Sekcję NSZZ „Solidarność” Pracowników Sądownictwa do wszczęcia i prowadzenia sporu z Rządem RP oraz Ministrem Sprawiedliwości w oparciu o Porozumienie Rady Ministrów i Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w sprawie reguł postępowania przy rozwiązywaniu sporów między administracją państwową i Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność” z dnia 29 maja 1992 r.
Przedmiotem sporu są zapisy:
1. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 marca 2010 r. w sprawie stanowisk i szczegółowych zasad wynagradzania urzędników i innych pracowników sądów i prokuratury oraz odbywania stażu urzędniczego:
– zał. 1, 2, 3 do w/w rozporządzenia;
– regulacje w zakresie możliwości awansowania osób uzupełniających wykształcenie;
– regulacje w zakresie funduszu nagród i funduszu premiowego;
2. projektu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie zniesienia niektórych sądów rejonowych, utworzenia zamiejscowych wydziałów w niektórych sądach rejonowych oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości – w zakresie likwidacji sądów rejonowych oraz związanych z tym likwidacji stanowisk pracy;
3. projektu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych – regulacje dot. zmiany godzin urzędowania sądów powszechnych;
4. projektu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wynagrodzenia zasadniczego asystentów sędziów – w zakresie wysokości wynagrodzenia zasadniczego asystentów sędziów;
5. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania przy dokonywaniu ocen kwalifikacyjnych urzędników i innych pracowników sądów i prokuratury.
Do merytorycznego przygotowania oraz do reprezentowania i prowadzenia sporu Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia zespół w następującym składzie:
1. Waldemar Urbanowicz
2. Dawid Koloczek
3. Edyta Dyjas
4. Piotr Kwaka