Tag: 2012

Decyzja Prezydium nr 53/2012 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uznaje, że idea deregulacji niektórych zawodów, leżąca u źródeł przedstawionego przez Ministra Sprawiedliwości projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów jest generalnie słuszna z zastrzeżeniem, że jej wdrożenie powinno prowadzić do zwiększenia zatrudnienia o odpowiedniej jakości. Zwracamy także uwagę, że w tak przyjętej filozofii zmian, ciężar kosztów związanych ze szkoleniem i podnoszeniem kwalifikacji pracowników w zawodach podlegających deregulacji, w większym stopniu zostanie przeniesiony na pracodawców.

Uważamy zarazem, że szczegółowe rozwiązania w odniesieniu do konkretnych zawodów powinny być poprzedzone konsultacjami z zainteresowanymi środowiskami oraz dokonaniem kompleksowej oceny skutków ewentualnych zmian dla interesariuszy zewnętrznych. Dotyczy to przede wszystkim obniżania poziomu wymagań w zawodach świadczących usługi związane z potrzebą szczególnego zaufania świadczeniobiorcy do świadczeniodawcy (takich jak przykładowo: zarobkowy przewóz osób, pilot wycieczek, trener sportowy, zarządzanie nieruchomościami, szkolenia i egzaminowanie kandydatów na kierowców).

Jednocześnie Prezydium KK opiniuje negatywnie propozycje dotyczące zmian w ustawie o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, ze zm.).
W odniesieniu do zawodu pracownika ochrony kierunek zmian powinien być dokładnie odwrotny jeżeli weźmie się pod uwagę specyfikę pracy (dostęp do broni palnej, potrzeba utrzymania stabilności emocjonalnej). Ustawodawca powinien rozpocząć swoje działania od ograniczenia prekaryjnego charakteru zatrudnienia w tym zawodzie (nadużywanie zatrudnienia cywilnoprawnego, wymuszone samozatrudnienie, powszechne łamanie przepisów o czasie pracy), wynikającego właśnie z braku barier kwalifikacyjnych.

Prezydium KK w sposób jednoznacznie negatywny opiniuje także proponowane zmiany w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.).  Zniesienie jakichkolwiek wymogów ustawowych potrzebnych do wykonywania zawodów związanych z promocją zatrudnienia (proponowane zmiany w art. 92 -99b ustawy) może doprowadzić do obniżenia jakości kadr publicznych służb zatrudnienia, a tym samym do utrzymywania się wskazywanego w wielu badaniach  trendu obniżenia jakości usług świadczonych w tym zakresie. Zdajemy sobie sprawę z niedostatków kadrowych w odniesieniu do merytorycznych pracowników urzędów pracy, ale sytuacji tej nie rozwiąże dążenie do deprofesjonalizacji tych zawodów, które należy uznać za szczególnie niebezpieczne w kontekście wyzwań dotyczących konieczności prowadzenia w Polsce aktywnej polityki rynku pracy. Zmiany zachodzące we współczesnym społeczeństwie wymagają od doradców zawodowych posiadania wysokich kompetencji moralnych oraz kwalifikacji zawodowych, które muszą być potwierdzane w sposób pozwalający na ich weryfikację.

Uchwała KK nr 10/2012 ws. dostosowania działalności Krajowej Sekcji Morskiej Marynarzy i Rybaków do wymogów prawa wewnątrzzwiązkowego

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” w trybie § 58 w związku z § 56 Statutu NSZZ „Solidarność” zobowiązuje Krajową Sekcję Morską Marynarzy i Rybaków NSZZ „Solidarność” do dostosowania działalności do wymogów prawa wewnątrzzwiązkowego w terminie do dnia 26 lipca 2012 roku.

W szczególności dotyczy to Regulaminu  KSMMiR w § 3 pkt. 1 oraz w § 11 ust.1 pkt.1, a także dostosowania działalności do wymogów § 2 pkt. 1 w związku z § 1 uchwały KK 24/06 ws. sposobu regulowania składek członkowskich przez marynarzy i rybaków pracujących na statkach obcych bander.

Stanowisko KK nr 11/2012 ws. wieku emerytalnego

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa Rząd RP do wstrzymania projektowanych zmian wydłużających ustawowy wiek uprawniający do przejścia na emeryturę i zrównujących ten wiek dla kobiet i mężczyzn i powrót do stołu negocjacyjnego.

            Po raz kolejny stwierdzamy, ze mechaniczne podnoszenie wieku emerytalnego nie jest reformą systemu ubezpieczeń społecznych.

Komisja Krajowa uważa, że najważniejszym elementem reformy emerytalnej powinna być Narodowa Strategia Demograficzna, która w perspektywie 20-30 lat będzie w stanie odwrócić niekorzystne trendy demograficzne, będące jedną z istotnych przyczyn zapaści systemu emerytalnego. Niezbędne jest także podjęcie działań na rzecz wydłużenia rzeczywistego wieku aktywności zawodowej i podniesienia zdrowotnych możliwości  wykonywania pracy osób w wieku około emerytalnym. Dlatego jeszcze raz wskazujemy
na konieczność:

– ujednolicenia i uzależnienia składek na ubezpieczenie społeczne od rzeczywistych dochodów,

– stworzenia mechanizmów motywujących do wydłużenia aktywności zawodowej,

– uszczelnienia systemu ubezpieczeń rolniczych,

– ograniczenia patologii w samozatrudnieniu i stosowania „umów śmieciowych”,

– zwiększenia efektywności służb publicznych i instytucji rynku pracy,

– ustabilizowania zatrudnienia ludzi młodych i stworzenia bezpiecznych warunków do pracy dla osób starszych,

– zwiększenia efektywności opieki zdrowotnej, w tym profilaktyki zorientowanej na wydłużenie zdolności do pracy,

– rozbudowania systemu usług publicznych wspierających rynek pracy w zakresie bezpiecznego transportu, żłobków, przedszkoli, instytucjonalnej opieki nad ludźmi starszymi.

            Zgodnie z przyjętą 16 lutego 2012 roku przez Komisję Europejską „Białą Księgą – Plan na rzecz adekwatnych, bezpiecznych i stabilnych emerytur”, zmiany w systemach emerytalnych powinny być przeprowadzane w dialogu z partnerami społecznymi,
a możliwość wydłużenia wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę, musi być uzależnione od poziomu zatrudnienia i wielkości bezrobocia.

Tego typu zmiany w krajach europejskich poprzedzano wielomiesięczną, a często wieloletnią dyskusją. W Niemczech trwała ona dwa lata. W Polsce próbuje się wprowadzić zmiany dotyczące wielu pokoleń zaledwie w dwa miesiące mimo, iż inicjatywę referendum ogólnokrajowego w sprawie utrzymania dotychczasowego wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę poparło półtora miliona Polaków.

Stanowisko KK nr 12/2012 ws. sytuacji w kolejowych przewozach regionalnych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem przyjmuje informacje o nierozwiązanych i narastających problemach w spółce Przewozy Regionalne.

            Po raz kolejny stwierdzamy, że koncepcja rozdrobnienia przewozów regionalnych musi prowadzić do negatywnych skutków zarówno dla pasażerów, bezpieczeństwa
i standardów przewozów jak i pracowników.

            Pomimo wyrzeczeń pracowniczych (najniższa średnia płaca w spółce w porównaniu do firm o tym samym lub podobnym profilu działalności oraz redukcja zatrudnienia ponad
3,5 tys. osób od 2009 roku) i równowagi budżetowej w bieżącej działalności gospodarczej, spółka nadal posiada 820 mln zł długu.

            Jest to skutkiem złych decyzji właścicielskich, tzn.:

–       Niepełne oddłużenie spółki w momencie przekształcania w grudniu 2008 roku w firmę podległą samorządom wojewódzkim. Zadłużenie to wówczas wynosiło 360 mln zł;

–       Niepełne dofinansowanie, zamówionych przez organizatorów – samorządów województw, kolejowych przewozów regionalnych od momentu zmiany właścicielskiej spółki, co w znacznym stopniu zawiera się w obecnym zadłużeniu spółki;

–       Tworzenie przez niektóre samorządy województw konkurencyjnych spółek, pomimo tego, iż samorządy te są współwłaścicielami Przewozów Regionalnych Sp. z o.o.

–       Zawieranie w większości województw rocznych umów na realizację przewozów, co obniża wiarygodność rynkową spółki i ogranicza jej możliwości inwestycyjne. Wieloletnie umowy posiadają Koleje Mazowieckie, Koleje Wielkopolskie oraz Ariwa (działająca w województwach: Pomorskie i Kujawsko-Pomorskie oraz nie będąca własnością tych samorządów), co daje tym podmiotom przewagę konkurencyjną względem spółki Przewozy Regionalne.

–       Brakiem jasnego stanowiska samorządów województw co do przyszłości spółki, czego dowodem była absencja wszystkich marszałków na tzw. „szczycie kolejowym”.

Istnieje w związku z tym niebezpieczeństwo destrukcji spółki Przewozy Regionalne. Symptomem tego niebezpieczeństwa jest koncepcja podziału spółki, lansowana przez zespół pięciu marszałków i przedstawicieli rządu.

            Dlatego domagamy się:

  1. Rozwiązań ustawowych gwarantujących:

– ustanowienia spółki Przewozy Regionalne narodowym przewoźnikiem kolejowych przewozów pasażerskich o charakterze usług publicznych;

– zawierania umów przez organizatorów publicznych kolejowych przewozów pasażerskich na okres nie krótszy niż 15 lat;

  1. Pakietu gwarancji pracowniczych dla pracowników spółki Przewozy Regionalne
    w związku ze stałą reorganizacją i restrukturyzacją (pracowniczą, organizacyjną, finansową) oraz brakiem ostatecznej struktury docelowej spółki Przewozy Regionalne;
  2. Utrzymania przez organizatorów publicznych przewozów kolejowych pracy przewozowej na poziomie nie mniejszym niż w roku 2011;
  3. Pełnej realizacji porozumienia w sprawie „usamorządowienia” spółki Przewozy Regionalne z dnia 22 grudnia 2008 roku;
  4. Pokrycia przez właścicieli zobowiązań spółki, powstałych od dnia zmiany właścicielskiej jak również tych które są wynikiem działań poprzedniego właściciela
    a przejętych przez samorządy;
  5. Brak realizacji porozumień: z 17 lipca 2008 roku między Grupą PKP a organizacjami związkowymi o objęciu pakietem socjalnym pracowników; z 27 maja 2009 roku między prezesem spółki Przewozy Regionalne a organizacjami związkowymi
    o niedokonywaniu zwolnień pracowniczych do czasu spisania pakietu gwarancji pracowniczych;
  6. Przeprowadzenia audytu i kontroli przez uprawnione organa kontroli państwowej wydatkowanych przez samorządy województw publicznych środków finansowych na kolejowe przewozy regionalne przewoźnikom realizującym te przewozy oraz upublicznienie wniosków z przeprowadzonych czynności;
  7. Przeprowadzenie badania decyzji Urzędów Marszałkowskich w przedmiocie zgodności z obowiązującym prawem powołania kolejowych spółek przewozowych konkurencyjnych dla spółki Przewozy Regionalne (Koleje Wielkopolskie, Koleje Dolnośląskie, Koleje Śląskie oraz Koleje Łódzkie).