Tag: 2011

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie:

1.   Zdaniem Prezydium KK należy skrócić terminy dotyczące podziału środków Funduszu Pracy pomiędzy samorządy powiatowe, które określone zostały w §2  ust. 1 i ust. 2 projektu rozporządzenia, odpowiednio do 2 miesięcy i 14 dni. Skrócenie tych terminów pozwoli na zwiększenie efektywności racjonalnego wydatkowania środków Funduszu Pracy, co z kolei przyczyni się do sprawniejszego pozyskiwania środków na aktywizację zawodową przez Urzędy Pracy.

2.   Zdaniem Prezydium KK w ramach projektu rozporządzenia należy dokonać zmiany umożliwiającej wydatkowanie środków przeznaczonych na aktywizację zawodową, także w kolejnych latach budżetowych, w których kontynuowane są uprzednio podjęte działania związane z przeciwdziałaniem bezrobociu. Obecna regulacja nakazuje wydatkowanie środków w ramach jednego roku budżetowego, co znacznie ogranicza funkcjonalność środków służących przeciwdziałaniu bezrobociu, które realizowane są na przełomie kolejnych lat.

3.   Należy przenieść część rezerwy Ministra Pracy i Polityki Społecznej, o której mowa w § 8 rozporządzenia, związanej z finansowaniem zadań wskazanych w ustawie
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do bezpośrednich środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację zadań związanych z celami określonymi w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uważa za istotne oraz wnioskuje o:

– przedstawienie skutków społecznych wpływu wprowadzenia podatku akcyzowego na wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych oraz stopę bezrobocia.

– uwzględnienie następujących uwag do przedłożonego projektu ustawy:

1) Proponowana w punkcie 8 projektu definicja zakładu energochłonnego zawarta
w projekcie ustawy jest różna od definicji użytej w Dyrektywie Rady 2003/96/We
z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Różnica wartości wskaźnika udziału kosztów zakupu wyrobów węglowych do wartości produkcji została w propozycji rządu zwiększona z 3% do 10%, co oznacza wyeliminowanie znacznej liczby polskich podmiotów gospodarczych
ze zwolnienia od podatku akcyzowego. Osłabia to konkurencyjność polskich zakładów na rynkach tych krajów Unii Europejskiej, których rządy stosują definicję
zakładu energochłonnego przyjętą w Dyrektywie Rady 2003/96/WE (wskaźnik 3%). Prezydium KK wnioskuje o utrzymanie tej definicji. Jednak jakiekolwiek podwyższenie wskaźnika ponad 3% powinno być poprzedzone przeprowadzeniem analizy skutków społeczno-gospodarczych oraz ustaleniem listy narażonych zakładów i branż.

2) W punkcie 8 projektu ustawy należy rozważyć rozszerzenie listy o grupę podmiotów produkujących ciepło z węgla dla potrzeb ogrzewania, które nie są ujęte w obecnym katalogu zwolnionych od akcyzy. Są to producenci ciepła, tj. małe ciepłownie osiedlowe, zakłady przemysłowe posiadające własne urządzenia wytwarzające ciepło dla potrzeb własnych, ciepłownie wytwarzające ciepło do ogrzewania powierzchni mieszkalnych, komunalnych i użytkowych. Biorąc pod uwagę, że rynek ciepła jest ok. trzykrotnie większy od rynku energii w Polsce i pełni znacząca rolę na rynku ciepła użytkowego, należy przed ostatecznym ustaleniem listy podmiotów podlegających zwolnieniu z podatku akcyzowego przeprowadzić analizę skutków społeczno – gospodarczych wprowadzenia akcyzy oraz oszacować potencjalną liczbę odbiorców narażonych na skutki wdrożenia tej ustawy szczególnie pod kątem możliwości przerzucenia na nich podatku akcyzowego (w cenę dostarczanego im ciepła). Należy wykonać również analizę wpływu przedmiotowej nowelizacji ustawy na wielkość zapotrzebowania na węgiel w tej grupie odbiorców.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje poselski projekt ustawy o uprawnieniach do mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych.

Przedmiotowy projekt ustawy jest prawnie uzasadnioną, a społecznie oczekiwaną realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. K 34/97 określającego iż art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, regulujące sposób zagospodarowania mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, „naruszają art. 2 konstytucji, gdyż stanowią arbitralne i rażąco niesprawiedliwe zadysponowanie majątkiem znoszonego FWP na rzecz tylko jednej organizacji związkowej, nakazując niezgodną z zasadami sprawiedliwości społecznej dystrybucję tego majątku na korzyść wyłącznie tej organizacji”.

Trybunał Konstytucyjny, orzekając o niezgodności z prawem przywołanych wyżej przepisów, nie rozstrzygnął jednak o sposobie przejęcia mienia przez reprezentatywne organizacje związkowe.

Niniejsza, poselska inicjatywa ustawodawcza, po raz pierwszy (na tym etapie legislacyjnym), od chwili orzeczenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca    1998 r. reguluje zaszłości dotyczące sposobu zarządu i gospodarowania mieniem byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, jak również zmierza do przejęcia kontroli nad wskazanym mieniem przez wszystkie reprezentatywne organizacje związkowe.

Wobec powyższego, Prezydium Komisji Krajowej „Solidarność”, wnosi o jak najszybsze rozpatrzenie przez Sejm RP projektu przedmiotowej ustawy i jej uchwalenie.

Dla członków NSZZ „Solidarność” jest rzeczą haniebną, by najwyższe organy naszego państwa – kraju o długoletniej tradycji walki o wolność i niepodległość – wspierały swoimi działaniami reżimowy rząd Łukaszenki.

Przekazanie przez Prokuraturę Generalną informacji o polskim prywatnym koncie bankowym Alesia Bialackiego lidera Wiesny (organizacji pomagającej osobom represjonowanym przez rząd na Białorusi i ich rodzinom) jest działaniem nie mającym żadnego usprawiedliwienia.

Stanowczo domagamy od Prokuratora Generalnego wyciągnięcia konsekwencji służbowych wobec osoby lub osób odpowiedzialnych za podjęcie tej kompromitującej decyzji. Takie bezmyślne działania są dotkliwym ciosem we wszystkie działania  na rzecz wolnej i niepodległej Białorusi.

NSZZ „Solidarność” nie może przejść wobec tego zdarzenia obojętnie.