Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy, sposobu i trybu jego wydania, prostowania i uzupełniania:
– w § 2 ust. 1 projektu rozporządzenia należy dodać pkt. 20) dotyczący dokładnego oznaczenia pracodawcy. Na gruncie art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Przykładowo, oddział spółki kapitałowej może być pracodawcą, pod warunkiem że oddział taki został wyposażony w przymiot pracodawcy w treści aktów prawnych statuujących zasady organizacji i funkcjonowania danego podmiotu. W praktyce wyodrębnienie pracodawców wewnętrznych następuje w formie regulaminu organizacyjnego stanowiącego załącznik do uchwały zarządu spółki kapitałowej, uchwały zarządu spółki lub statutu spółki. Ponadto, w literaturze wskazuje się na następujące warunki uznania podmiotu będącego częścią większej struktury za pracodawcę: wyodrębnienie finansowo-organizacyjne oraz zdolność do samodzielnego zatrudniania pracowników (zob. K. Jaśkowski [w:] Jaśkowski K., Maniewska E., Komentarz aktualizowany do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.98.21.94), LEX/el., 2016). Ponieważ samo umocowanie osoby upoważnionej w oddziale do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy nadane przez zarząd w trybie art. 31 k.p. nie przesądza jeszcze o statusie oddziału jako pracodawcy, zatrudnieni w oddziale pracownicy miewają problemy z ustaleniem kto jest ich pracodawcą – spółka czy oddział – co ma znaczenie np., w kwestiach właściwego określenia strony pozwanej w pismach procesowych pracowników. Dlatego, dokładne oznaczenie pracodawcy w świadectwie pracy zapobiegnie błędom we wskazywaniu pracodawcy w przypadku ewentualnego dochodzenia przez pracowników roszczeń ze stosunku pracy.
– w § 9 ust. 1 projektu rozporządzenia ustala się nieuzasadnienie krótki, bo 3-dniowy termin na przedłożenie przez pracownika pracodawcy świadectwa pracy w celu uzupełnienia jego treści, w przypadku prawomocnego orzeczenia sądu pracy o odszkodowaniu na rzecz pracodawcy, z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 55 §1 1 Kodeksu pracy. W praktyce, trzy dni kalendarzowe jest terminem niemożliwym do zachowania. Najkrótszym możliwym terminem powinien być termin tygodniowy.