Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2017 z dnia 7 września 2016r. Prezydium KK wskazuje przede wszystkim na trwające od wielu lat, niedopuszczalne praktyki sięgania do środków Funduszu Pracy niezgodnie z jego przeznaczeniem (na staże podyplomowe, szkolenia specjalizacyjne lekarzy i lekarzy dentystów oraz specjalizacje pielęgniarek i położnych) oraz zamrażania wysokości odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Prezydium stwierdzą, że ocena skutków regulacji nie obejmuje wszystkich elementów mających wpływ na sektor finansów publicznych w zakresie oddziaływania zamrożenia wysokości odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
Projektodawca kolejny rok planuje, aby wynagrodzenie będące podstawą do wyliczeń odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, stanowiło przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2010 r., ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 5 ust. 7. Tak więc, podstawą do wyliczeń odpisu podstawowego na Fundusz w 2017 roku pozostanie na poziomie roku 2011 i zasługuje na bezwzględną krytykę. Niezrozumiałym jest kontynuacja zamrożenia wysokości odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych biorąc pod uwagę fakt, że beneficjentami tego funduszu są pracownicy i ich rodziny oraz emeryci i renciści znajdujący się w najtrudniejszej sytuacji społeczno – ekonomicznej. Oznaczać to będzie, iż pula środków na pomoc dla tych osób będzie realnie niższa. Zamrożenie odpisu podstawowego na zfśs skutkować będzie również realnym obniżeniem naliczenia funduszu dla czynnych i emerytowanych pracowników administracji i obsługi szkół oraz zmniejszeniem wysokości świadczenia urlopowego nauczycieli. Szczególnie niepokojące staje się to, gdy po raz kolejny zarówno pracownicy pedagogiczni, jak i niepedagogiczni mają zamrożone wskaźniki płacowe (nie licząc zapowiadanej marginalnej waloryzacji w 2017 r. płac pedagogów), co drastycznie prowadzi do spadku realnego wynagrodzenia i ograniczenia indywidualnej konsumpcji.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia również propozycję ustalania w roku 2017 odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla nauczycieli, o którym mowa w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela z zastosowaniem kwoty bazowej obowiązującej w dniu 1 stycznia 2012 r. (art. 1. projektu). Taka sama praktyka ma miejsce również w naliczaniu środków na zakładowych fundusz świadczeń socjalnych dla pracowników uczelni publicznych. Po raz kolejny rok z rzędu podstawę tego odpisu planuje się zamrozić na poziomie wynagrodzeń osobowych z 2013 roku. Uwzględniając fakt, że wzrost wynagrodzeń w latach 2014 -2015 wynosił średnio około 9 % rocznie, zaproponowane rozwiązanie doprowadzi do znacznego zmniejszenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do dyspozycji. Biorąc pod uwagę, że ww. odpisy powiązane powinny być z zrealizowaną podwyżką wynagrodzeń, należy uznać, że zapisy art. 2 przywołanego projektu ustawy należy traktować jako niezrealizowanie pełnej, trójetapowej regulacji płac w szkolnictwie wyższym. Prezydium KK NSZZ „Solidarność” postuluje więc pozostawienie zasad naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla uczelni publicznych zgodnie z art. 157 ustawy z dnia 27 lipca 2015 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w korekcie budżetu dla szkolnictwa wyższego (część 38).
Nie do zaakceptowania, wbrew stanowisku partnerów społecznych wyrażonemu
w Radzie Dialogu Społecznego jest przeznaczanie środków z Funduszu Pracy na staże podyplomowe, szkolenia specjalizacyjne lekarzy i lekarzy dentystów oraz specjalizacje pielęgniarek i położnych. Rozwiązanie to miało mieć charakter przejściowy, tymczasem od roku 2009 nieprzerwanie realizowane jest finansowanie z tego funduszu wydatków, pomimo dostępu do środków unijnych (np. w Programie Operacyjnym Wiedza Edukacja Rozwój). Prezydium KK domaga się oceny skutków społecznych wieloletniej praktyki obniżenia wartości środków finansowych dla podstawowych świadczeń związanych z przeciwdziałaniem bezrobociu.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” nie akceptuje proponowanego w art. 15 projektu przesunięcia o rok wzrostu dotacji celowej na działalność ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi.
Zgodnie z art. 51c ust 3 ustawy o pomocy społecznej, wojewoda corocznie ustala średnią miesięczną wojewódzką kwotę dotacji na jednego uczestnika ośrodka wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, w tym dla środowiskowych domów samopomocy w wysokości nie niższej niż 250% kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1.
Zgodnie z brzmieniem ustawy z dnia 5 sierpnia 2015r. o zm. ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 poz. 1310) w art. 2 ust.1 w roku 2016 kwota dotacji, o której mowa w art. 51c ust. 3 pkt 1 ustawy, wynosi 200%, w art. 2 ust. 2. w roku 2017 kwota dotacji, o której mowa w art. 51c ust. 3 pkt 1 ustawy, wynosi 230%.
Jak wynika z proponowanej zmiany dotacja na rok 2017 zostaje zmniejszona z 230% na 200%, a dopiero w 2018 r. ma wynosić 230% kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 (634 zł dla os. samotnej lub 514 zł w rodzinie).
Niepokoi fakt, że zaplanowana przed rokiem uzasadniona zwiększona dotacja zostaje zawieszona. Projektodawca nie uzasadnia swojej decyzji, zgodnie z którą ogranicza się wsparcie dla środowiskowych domów samopomocy – o które domagano się w poprzednich latach. NSZZ „Solidarność” nie może zaakceptować oszczędności na najsłabszych grupach odbiorców, dlatego negatywnie ocenia projektowaną zmianę.