Tag: 1/08

Uchwała KK nr 1/08
ws. Roku Ojca Świętego Jana Pawła II

W tym roku mija 30-rocznica wyboru Kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Świętego Piotra. W związku z tym, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” ogłasza rok 2008 Rokiem Ojca Świętego Jana Pawła II.

Pragniemy, aby ten czas był dla nas okresem ponownego rozważenia słów, które do nas wielokrotnie kierował. Zwłaszcza czujemy się zobowiązani do realizacji „testamentu”, za który uważamy słowa wypowiedziane do nas podczas ostatniego spotkania z Duchowym Ojcem Solidarności, 11 listopada 2003 roku.

Uchwała KK nr 2/08
ws. negocjacji w ramach TK ds. S-G

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia, że Związek przystąpi do negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych bez żadnych warunków wstępnych ze strony rządowej wg tematów przedstawionych w stanowisku KK nr 5/08 ws. postulatów NSZZ „Solidarność” (w zał.).

Jednocześnie Komisja Krajowa domaga się wycofania z sejmowej komisji nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” projektów dotyczących prawa pracy i przekazanie ich do Trójstronnej Komisji.

W przypadku braku wynegocjowania konkretnych i satysfakcjonujących nas rozwiązań Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” podejmie statutowe działania w obronie niezbywalnego prawa pracowników do godnej płacy i bezpiecznej pracy.

Uchwała KK nr 3/08
ws. wykonania budżetu za 2007 rok.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zatwierdza sprawozdanie z wykonania budżetu KK za 2007 rok.

Uchwała KK nr 4/08

(do użytku służbowego)

Uchwała KK nr 5/08

(do użytku służbowego)

Uchwała KK nr 6/08

(do użytku służbowego)

Uchwała KK nr 7/08
ws. przyjęcia budżetu KK na 2008 rok

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” przyjmuje budżet KK na 2008 rok.

Uchwała KK nr 8/08
ws. terminu XXII KZD

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia, że zwyczajna sesja Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” odbędzie się w terminie 9-10 października 2008 r.

Stanowisko KK 4/08
ws. współpracy MKZZ z ACFTU

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwraca się do sekretarza generalnego MKZZ Guya Rydera, aby w ramach mandatu udzielonego mu w przez Radę Generalną, poszukiwał sposobów nawiązania kontaktu z Wszechchińską Federacją Związków Zawodowych. (ACFTU) w oparciu o „Deklarację Zasad” obowiązującą w MKZZ.

Raport na temat Chin przedstawiony na waszyngtońskim posiedzeniu Rady Generalnej w grudniu 2007 r. nie pozostawia cienia wątpliwości co do natury ACFTU stwierdzając, że jest to „organizacja sterowana i kontrolowana przez państwo i jako taka nie może być autentycznym przedstawicielem pracowników, przeciwnie, jest integralną częścią systemu, który odmawia pracownikom ich podstawowych praw”, m.in. zgadzając się na odmowę rządu ratyfikacji podstawowych Konwencji MOP nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych i 98 dotyczącej stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych. Ponadto raport potwierdza, że ACFTU „jest na mocy statutu obowiązana uznawać wiodącą rolę Partii Komunistycznej”. Wobec tak ogromnej niekompatybilności zasad ACFTU i MKZZ, nie dziwi, że faza „krytycznego dialogu”, nie przyniosła żadnego postępu na polu praw człowieka i praw związkowych w Chinach, a następnie przerodziła się w bojkot MKZZ zarządzony przez ACFTU w roku 2005, po przegranych przez tę organizacje wyborach do Rady Administracyjnej MOP. Jest zrozumiałe, że bojkot ten stanowi problem dla organizacji z krajów, których przedsiębiorstwa inwestują w Chinach, ten problem nie może jednak stanowić pretekstu do sprzeniewierzenia się naszym zasadom.

Rzeczywistym problemem, zarówno dla międzynarodowego ruchu związkowego jak i przede wszystkim dla pracowników chińskich, nie jest bowiem bojkotowanie MKZZ przez ACFTU lecz brak niezależnej i demokratycznej reprezentacji pracowniczej w Chinach i problem nieprzestrzegania przez ten kraj praw człowieka i międzynarodowych standardów pracy. Dlatego też szantaż ACFTU nie może być skuteczny, a oczekiwanie, że MKZZ ulegnie żądaniu zastąpienia w Radzie Administracyjnej MOP przedstawiciela niezależnej i demokratycznej organizacji członkowskiej MKZZ przez delegata organizacji podporządkowanej statutowo Chińskiej Partii Komunistycznej jest absurdalne, nawet gdyby ACFTU nadal okazywała agresywną wrogość wobec propozycji podjęcia dialogu z MKZZ.

Chiny są ogromnym krajem o wspaniałej historii i wielkich tradycjach, krajem, który obecnie doświadcza wielu dobrodziejstw, ale również i trudności związanych z globalizacją. Kongres założycielski MKZZ, który odbył się w Wiedniu w listopadzie 2006 r. uznał w swej deklaracji programowej, iż jednym z najważniejszych wyzwań globalizacji jest zagwarantowanie powszechnego poszanowania podstawowych praw pracowniczych. W pracy na rzecz osiągnięcia tego celu ACFTU mogłaby odgrywać kluczową role we współpracy z MKZZ, a także w Radzie Administracyjnej MOP. Istnieje bowiem droga, która może ACFTU doprowadzić do Rady Administracyjnej. Wystarczy podjąć dialog z MKZZ, zadeklarować publicznie wsparcie dla kampanii na rzecz przestrzegania przez Chiny praw człowieka i międzynarodowych standardów pracy, przeprowadzić demokratyzację struktur i domagać się swej politycznej niezależności.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” deklaruje swoje pełne wsparcie dla sekretarza generalnego MKZZ zarówno w jego wysiłkach podjęcia partnerskiego dialogu z ACFTU, jak i promocji podstawowych zasad demokratycznego i niezależnego ruchu związkowego, międzynarodowych standardów pracy i praw człowieka. Kryzys chiński stanowi pierwszy poważny test dla tożsamości, siły i spoistości nowej organizacji jaką jest MKZZ.

Wraz z sekretarzem generalnym uczynimy wszystko, aby rozwiązanie tego kryzysu wzmocniło i skonsolidowało MKZZ.

Stanowisko KK nr 5/08
ws. postulatów NSZZ „Solidarność”

Przetaczająca się przez Polskę fala protestów to rezultat słabości dialogu społecznego i owoc trwającego latami niedoceniania reprezentatywnych partnerów społecznych. To również efekt rozbudzonych oczekiwań wywołanych wzrostem gospodarczym, przyrostami płac niektórych grup zawodowych i obietnicami wyborczymi polityków.

Wzrostowi gospodarczemu i w ślad za tym przyrostowi dochodu narodowego w tysiącach zakładów pracy towarzyszyły negocjacje zakończone porozumieniami przynoszącymi rejestrowany przyrost płac. Takiego dialogu zabrakło tam, gdzie faktycznym pracodawcą jest państwo lub samorządy, a o wysokości zarobków przesądzają arbitralne decyzje urzędników i uchwalane budżety. Dla dużych grup pracowników pozamykano ścieżki dialogu. Skoro nie ma innej drogi, niekontrolowane protesty w tych miejscach nikogo nie powinny dziwić i oburzać.

Dialog społeczny to swoisty system bezpieczeństwa dla państwa i gospodarki. W Polsce ten system zawodzi. Tym bardziej zdumienie budzą głosy wzywające do psucia tego systemu jeszcze bardziej. Zamiast wzmacniać, chce się osłabiać partnerów społecznych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uznając dialog za podstawową formę rozwiązywania napięć społecznych przedstawia następujące postulaty:

I. Wzrost wynagrodzeń, w tym płacy minimalnej

Polsce przeciętne i minimalne wynagrodzenie za pracę należy do najniższych w Unii Europejskiej. Wzrost płac jest zdecydowanie wolniejszy niż zwiększenie wydajności pracy i wzrost gospodarczy. Pozornie sprzyja to inwestycjom zagranicznym ze względu na niskie koszty pracy, w praktyce jednak prowadzi do zahamowania popytu na rynku wewnętrznym i zamrożenia powstawania nowych miejsc pracy. Ponadto sprzyja emigracji osób wykształconych i przygotowanych zawodowo oraz powoduje ograniczenie rozwoju wiodących dziedzin gospodarki, czyniąc z nas obszar taniej siły roboczej.

W związku z tym KK wnosi o:

1. Wypracowanie (w Umowie społecznej, w Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych bądź w sejmowej Komisji Pracy oraz Polityki Społecznej) harmonogramu zwiększenia minimalnego wynagrodzenia w relacji do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej . Relacja ta zgodnie z celem nowelizacji ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę poprzez stopniowe podwyższanie wysokości minimalnego wynagrodzenia osiągnąć ma poziom 50% wynagrodzenia przeciętnego.
2. Podjęcie działań legislacyjnych (Umowa społeczna, Komisja Trójstronna ds. Społeczno-Gospodarczych) w celu likwidacji zapisu art. 6 ust. 2 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, dopuszczającego wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie pierwszego roku jego pracy na poziomie 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia.
3. Uchylenie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców (tzw. neopopiwku), która ogranicza swobodę negocjacji między związkami zawodowymi i pracodawcami.
4. Wobec powiększającej się różnicy przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw i państwowej oraz samorządowej sferze budżetowej konieczne jest przywrócenie zasady wypracowanej podczas negocjacji Paktu o Przedsiębiorstwie Państwowym, że wzrost wynagrodzeń w tych branżach nie powinien być niższy od wskaźnika inflacji powiększonego o połowę wzrostu realnego PKB.
5. Wprowadzenia systemowych rozwiązań, w tym ustawowych gwarancji dla godziwej płacy i warunków pracy w publicznej służbie zdrowia w celu ograniczenia migracji w zawodach medycznych i zapewnienia równego dostępu do usług medycznych.

II. Obrona praw pracowniczych i związkowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa ekonomicznego osób po zakończeniu aktywności zawodowej

Godność i podmiotowość pracownika w środowisku pracy to warunek jego aktywności zawodowej, wydajności i rozwoju. Ich zagrożeniem są patologie w zakresie czasu pracy, stosunku pracy (patologie samozatrudnienia i wielokrotnych umów na czas określony, w tym praca wyłącznie przez agencje pracy tymczasowej, praca „na czarno”) czy wreszcie relacji w środowisku pracy (dyskryminacja, mobbing), bezpieczeństwa pracy oraz zabezpieczenia społecznego (emerytury).

Wobec pogłębiającego się kryzysu finansowego systemu emerytalnego i opieki zdrowotnej Komisja Krajowa proponuje zawarcie umowy mającej na celu promowanie stałego zatrudnienia i przeciwdziałania fałszywemu samozatrudnieniu i zatrudnieniu na czas określony.

Zagwarantowana w Konstytucji wolność zrzeszania się jest fundamentalnym prawem człowieka, a wolność związkowa jest jedną z podstawowych wolności publicznych w zbiorowych stosunkach pracy państw demokratycznych. NSZZ „Solidarność” będzie zdecydowanie sprzeciwiał się łamaniu praw związkowych i ograniczaniu swobodnego działania Związku w zakładzie pracy. Komisja Krajowa opowiada się za wzmocnieniem reprezentatywności partnerów społecznych w tym związków zawodowych.

1. Zapewnienie bezpieczeństwa i stabilizacji zatrudnienia poprzez:

1. nowelizację art. 251 i 38 kp poprzez ograniczenie dopuszczalnego okresu zatrudnienia na czas określony do 18 miesięcy oraz wprowadzenie zasady uzasadniania i obowiązku konsultacji związkowej zamiaru wypowiedzenia umów na czas określony zawartych na okres dłuższy niż 12 miesięcy;
2. wypracowanie i wprowadzenie nowej definicji „samozatrudnienia”;
3. wprowadzenie solidarnej partycypacji wszystkich ubezpieczonych w kosztach utrzymania systemu ochrony zdrowia w zależności od uzyskiwanego dochodu, a nie rodzaju zatrudnienia;
4. nowelizację ustawy o pracy tymczasowej w celu poprawy sytuacji pracowników tymczasowych;
5. ochronę niezależności działaczy związkowych, w tym utrzymanie ustawowej ochrony przed zwolnieniem z pracy;
6. nowelizację ustaw warunkujących prawomocnym wyrokiem sądu pracy rozwiązanie umowy o pracę z działaczem związkowym, członkiem rady pracowników i społecznym inspektorem pracy podlegającym ustawowej ochronie przed zwolnieniem.

2. Dialog społeczny na rzecz rozwoju poprzez:

1. wzmocnienie dialogu społecznego na poziomie krajowym, branżowym, wojewódzkim i powiatowym, w tym realne wzmocnienie Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego, utworzenie Powiatowych Komisji Dialogu Społecznego oraz podjęcie rzeczywistego dialogu w ramach zespołów branżowych funkcjonujących przy Komisji Trójstronnej (w tym przestrzeganie podpisanych umów i porozumień wraz z wprowadzeniem sankcji za ich łamanie);
2. zmiany ustawy o Komisji Trójstronnej, aby jej działalność przynosiła wymierne efekty i skuteczniej realizowała idee dialogu społecznego;
3. powołanie Rzecznika Dialogu Społecznego w celu skuteczniejszego rozwiązywania konfliktów i unikania długotrwałych i kosztownych postępowań sądowych („arbitraż społeczny”);
4. poparcie dla stosowania dobrych praktyk i zasad społecznie odpowiedzialnego biznesu i uwzględnienie tych zasad w ustawie o zamówieniach publicznych.

3. Działania na rzecz bezpiecznej pracy i przestrzegania prawa pracy oraz uczciwej konkurencji

1. dążenie do osiągania standardów europejskich w tworzeniu bezpiecznych warunków pracy, a tam, gdzie to możliwe, ich egzekwowanie m.in. w ramach negocjacji układowych;
2. wprowadzenie ustawowego zakazu handlu w niedziele.

4. Ustawowe zaostrzenie sankcji za naruszenia praw związkowych, w tym szczególnie za niezgodne z polskim prawem przeciwdziałanie powstawaniu organizacji związkowych.

5. Wprowadzenie rozwiązań zawartych w europejskich porozumieniach ramowych na rzecz likwidacji dyskryminacji, mobbingu, przemocy i ograniczenia stresu w miejscu pracy.

6. Wsparcie dla zawierania ponadzakładowych i podnoszenia standardów zakładowych układów zbiorowych pracy.

7. Wprowadzenia ustawy o obowiązkowym ubezpieczeniu od ryzyka bezrobocia.

8. Utrzymanie uprawnień do obniżonego wieku emerytalnego osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

9. Bezwzględne przestrzeganie ustawowych gwarancji prawidłowej konsultacji z partnerami społecznymi procesu legislacyjnego wraz z ustawową zasadą pisemnego uzasadnienia przez organy administracji państwowej odrzucenia uwag Związku zgłaszanych do opiniowanych dokumentów, a także:

1. zagwarantowanie przez rząd dostępu do projektów, dokumentów, analiz UE w języku polskim;
2. umożliwienie partnerom społecznym opiniowanie stanowisk rządu wobec projektów dokumentów instytucji europejskich, a także sprawozdań rządu w zakresie wykonania programów europejskich, w tym odnowionej Strategii Lizbońskiej;
3. przesyłanie projektów rządowych programów gospodarczych z analizą ich wpływu na rynek pracy.

10. Niezwłoczne rozpoczęcie prac nad ratyfikacją art. 4.1 zrewidowanej Europejskiej Karty Społecznej.

11. Działanie na rzecz ratyfikacji Konwencji MOP w zakresie:

1. polityki zatrudnienia i właściwej obsługi rynku pracy: nr 88 – dot. organizacji służb zatrudnienia,150 – dot. roli, zadań i organizacji administracji,168 – dot. popierania zatrudnienia i ochrony przed bezrobociem wraz z odpowiednimi zaleceniami nr 83, 151 i 176.
2. ochrony pracowników: nr 156 – dot. równości szans i równego traktowania pracowników obu płci; 158 – dot. rozwiązania stosunku pracy z inicjatywy pracodawcy; 173 – dot. ochrony roszczeń pracowników w wypadku niewypłacalności pracodawcy; 183 – dot. ochrony macierzyństwa wraz z odpowiednimi zaleceniami: nr 165, 166, 180 i 191.
3. ochrony migrantów: nr 97 – dot. pracowników migrujących; 143 – dot. migracji w niewłaściwych warunkach oraz popierania równości szans i traktowania pracowników migrujących; 181 – dot. prywatnych biur pośrednictwa pracy wraz z zaleceniami: nr 86, 151 i 188.

Stanowisko KK nr 6/08
ws. Dni Honorowego Krwiodawstwa

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zgodnie z uchwałą nr 10 XIX KZD w Wasilkowie i uchwałą KK nr 1/08 ws. Roku Ojca Świętego Jana Pawła II ogłasza w terminie od 2 do 16 kwietnia 2008 r. Dni Honorowego Krwiodawstwa NSZZ „Solidarność”.

Przypominamy o tym wszystkim członkom i sympatykom naszego Związku i zachęcamy do podzielenia się tym najcenniejszym darem życia, który człowiek może dać drugiemu człowiekowi.