Kategoria: Dokumenty Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu ustawy Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o rencie socjalnej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do projektu ustawy Ministra Sprawiedliwości o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 17 stycznia 2014 r.

1.      Odnośnie art. 1 pkt. 2 projektu Prezydium KK zwraca uwagę, że teren Polski podzielony jest na 11 obszarów „apelacyjnych” obejmujących rozległy teren. W związku
z powyższym skoncentrowanie prowadzenia ksiąg wieczystych może spowodować trudności organizacyjne. Obszar całej apelacji powierzony jednemu wydziałowi ksiąg wieczystych może spowodować nadmierne obciążenie pracą tego wydziału, a przede wszystkim trudności w dostępie obywateli do wydziału ksiąg wieczystych. Nie wszystkie sprawy można natomiast załatwić w formie elektronicznej.

2.     W art. 1 pkt. 10 projektu, dotyczącym art. 32 PUSP w nowododanym § 7a Prezydium KK proponuje rozważyć wprowadzenie konsultacji w postaci zasięgnięcia opinii prezesa sądu wobec osoby wyznaczanej przez Ministra Sprawiedliwości jako pełniącej obowiązki dyrektora Sądu Apelacyjnego.

3.     Dokonując analizy art. 1 pkt. 11 projektu dotyczącego art. 33 PUSP, Prezydium KK wyraża stanowisko, że zasady przy odwoływaniu z funkcji powinny być takie same jak zasady powoływania na  daną  funkcję.

4.      Odnośnie art. 1 pkt. 12 dotyczącego art. 32 c § 3 in fine Prezydium zwraca uwagę na fakt, iż niejednokrotnie dyrektor mniejszej jednostki organizacyjnej, w związku
z mniejszym zapleczem administracyjnym, wykonuje więcej zadań o zróżnicowanym rodzaju i charakterze; dlatego przyjęcie jednego kryterium w postaci wielkości jednostki organizacyjnej może powodować mechaniczne kierowanie środków pieniężnych,
o których mowa w tym przepisie.

5.     W art. 1 pkt. 21 znajduje się uprawnienie dla Ministra Sprawiedliwości do żądania,
w ramach wykonywania nadzoru administracyjnego nad działalnością administracyjną sądów, przedstawienia m.in. akt spraw sądowych. Podobne uprawnienie do żądania akt spraw sądowych prowadzonych przez sędziego ma przysługiwać Ministrowi Sprawiedliwości w ramach podejmowania czynności dyscyplinarnych przez ministra wobec sędziów. W uzasadnieniu do projektu, umożliwienie zaznajomienia się z aktami sprawy przez ministra ma warunkować prawidłową realizację uprawnień ministra,
o których mowa w art. 37 g i, a w szczególności w art. 114 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, jako że często zarzuty formułowane pod adresem sędziego dotyczą prowadzonych przez niego spraw. Nie negując celowości wprowadzenia zaproponowanej zmiany, Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wskazuje, iż bezwarunkowa realizacja projektowanego uprawnienia może przyczynić się do obniżenia sprawności toczących się postępowań sądowych i powstania przewlekłości postępowania. Z tego powodu uważamy, iż w projekcie powinien zostać zawarty przepis, który realizację projektowanego uprawnienia warunkowałby brakiem zaistnienia przewlekłości toczących się postępowań sądowych z powodu przedstawiania akt sądowych ministrowi. Z tej przyczyny za wskazane uznajemy zawarcie w projekcie terminu, w którym akta powinny zostać przez ministra zwrócone do sądu.

6.      Odnośnie art. 1 pkt. 40 dotyczący art. 175 b par. 6 Prezydium KK wyraża niepokój odnośnie wprowadzenia możliwości przekazywania przez Ministra Sprawiedliwości wykonywania zadań z zakresu informatyzacji postępowania sądowego lub sądów jednostce organizacyjnej nie tylko podległej Ministrowi Sprawiedliwości, lecz również przez niego tylko nadzorowanej. Doświadczenia polskie w zakresie informatyzacji pokazują, że trudno jest zapewnić ochronę przed nieuprawnionym dostępem do danych informatycznych prowadzonych przez podmioty zewnętrzne.

7.     W art. 7 Projektu w art. 156 § 1 K.p.k. proponuje się dodać zdanie trzecie w brzmieniu: „Informacje o aktach sprawy mogą być udostępniane także za pomocą systemu teleinformatycznego”. W uzasadnieniu do projektu podaje się, że chodzi o umożliwienie zapoznania się z aktami za pomocą systemu teleinformatycznego (s. 53). Akceptując powyższą propozycję, zgłaszamy uwagę o charakterze tylko redakcyjnym, ale przesądzającym jasno kwestię, czy w powyższym przepisie chodzi o „elektroniczną” informację o aktach sądowych i ich treści, czy też chodzi o możliwość zapoznania się
ze zdigitalizowaną treścią tychże akt przez upoważnione osoby za pomocą systemu teleinformatycznego. Wydaje się, że w Uzasadnieniu właśnie chodzi o możliwość zapoznania się ze zdigitalizowaną treścią tychże akt przez upoważnione osoby za pomocą systemu teleinformatycznego a nie tylko o powzięcie informacji o aktach sprawy, co wynika z kolei z treści proponowanego zdania trzeciego art. 156 § 1 k.p.k. Wnosimy
o wprowadzenie poprawki do omawianego przepisu, który naszym zdaniem powinien brzmieć „Akta sprawy mogą być udostępniane także za pomocą systemu teleinformatycznego”.

8.     W art. 2 projektu – w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego art. 183² §4 – proponujemy obok organizacji pozarządowych i uczelni dopisać także związki zawodowe; NSZZ „Solidarność” dysponuje listą mediatorów. Mediatorzy ci odbyli szereg szkoleń z zakresu mediacji. Część z nich legitymuje się dyplomem ukończenia studiów podyplomowych z zakresu mediacji. Są to osoby mające duże doświadczenie w przeprowadzaniu mediacji. Należy więc stworzyć możliwość, aby związkowi mediatorzy znaleźli się na centralnej liście stałych mediatorów Ministerstwa Sprawiedliwości. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie zasobu informacyjnego przeznaczonego do udostępniania w Centralnym Repozytorium Informacji Publicznej. 

W załączniku nr 6 projektu rozporządzenia w pkt 8 i 10 tabeli przedstawiającej zakres zasobu informacyjnego, częstotliwość aktualizowania metadanych oraz dodatkowe wymagania techniczne opracowania zasobu informacyjnego, przewiduje się przekazywanie przez ministra właściwego do spraw pracy danych odnoszących się do: „8) Zarejestrowanych bezrobotnych oraz oferty pracy według zawodów i specjalności”, „10) Podstawowe dane
o bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy oraz osobach uprawnionych do zasiłków lub świadczeń przedemerytalnych”.

Przepisy rozporządzenia w żaden sposób nie określają czy przytoczone w pkt 8 i 10 informacje odnoszą się do danych osobowych takich jak np.: imię, nazwisko, wiek, płeć czy może do danych liczbowych. Wobec tego, że każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926) należy w sposób niebudzący wątpliwości doprecyzować, o jakie dane bezrobotnych chodzi. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie zasobu informacyjnego przeznaczonego do udostępniania w Centralnym Repozytorium Informacji Publicznej. 

W załączniku nr 6 projektu rozporządzenia w pkt 8 i 10 tabeli przedstawiającej zakres zasobu informacyjnego, częstotliwość aktualizowania metadanych oraz dodatkowe wymagania techniczne opracowania zasobu informacyjnego, przewiduje się przekazywanie przez ministra właściwego do spraw pracy danych odnoszących się do: „8) Zarejestrowanych bezrobotnych oraz oferty pracy według zawodów i specjalności”, „10) Podstawowe dane
o bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy oraz osobach uprawnionych do zasiłków lub świadczeń przedemerytalnych”.

Przepisy rozporządzenia w żaden sposób nie określają czy przytoczone w pkt 8 i 10 informacje odnoszą się do danych osobowych takich jak np.: imię, nazwisko, wiek, płeć czy może do danych liczbowych. Wobec tego, że każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926) należy w sposób niebudzący wątpliwości doprecyzować, o jakie dane bezrobotnych chodzi. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Oficyny Wydawniczej „Multico”, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na potrzeby wydawnicze związane z publikacją zatytułowaną: „Polska moja ojczyzna, tom 2”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, w związku ze zmianą struktury pracodawcy, postanawia wyrejestrować Zakładową Organizację Koordynacyjną NSZZ „Solidarność” w Karpackiej Spółce Gazownictwa sp. z o.o. w Tarnowie, zarejestrowaną pod nr 5 w Krajowym Rejestrze ZOK. 

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do projektu MPiPS założeń  doprojektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw.

 Prezydium KK pozytywnie ocenia projektowane zmiany dotyczące przeniesienia
z rozporządzeń wykonawczych do kodeksu pracy przepisów w zakresie:

1.           szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania
i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego
za urlop (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
8 stycznia 1997 r., Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 14 ze zm.).

2.           sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r., Dz. U. z 1996 r. Nr 62, poz. 289 ze zm.)

Zaproponowane zmiany są konieczne, zwłaszcza z uwagi na wymogi zawarte
w Konstytucji RP. Zmiany mają polegać głównie na przeniesieniu uregulowań zawartych
w rozporządzeniach do kodeksu pracy. Należy zatem mieć na uwadze, że kodeks pracy może stać się jeszcze mniej czytelnym aktem prawnym niż dotychczas.
W konsekwencji należałoby, projektując ustawę zmieniającą kodeks pracy, zwrócić uwagę na kwestie czytelności i przejrzystości kodeksu pracy jako aktu normatywnego.

Wśród zaproponowanych zmian pojawiły się także zmiany merytoryczne mające na celu usunięcie luk prawnych w przepisach kodeksu pracy oraz wątpliwości interpretacyjnych związanych z tymi przepisami. Trzeba podkreślić, że kwestie stanowiące przedmiot ww. rozporządzeń są istotne z uwagi na to, że dotyczą praw i obowiązków znacznej grupy obywateli. Należy także wymagać, aby w sposób szczegółowy analizować możliwe skutki regulacji mając na względzie fakt komplikacji materii dotyczącej czasu pracy i jego rozkładów oraz wynagradzania w połączeniu z liczbą przepisów dotyczących możliwych przyczyn i podstaw tzw. nieobecności. Dodać wypada, że kwestie objęte przedmiotem projektu założeń mają szczególny wymiar praktyczny. Ewentualne zmiany powinny zatem zostać wnikliwie przeanalizowane pod względem niekorzystnych skutków prawnych dla pracowników.

Odnosząc się do zaproponowanych zmian merytorycznych należy podkreślić, że projekt założeń do ustawy jest ogólny i nieprecyzyjny. Toteż poczynienie szczegółowych uwag do zaproponowanych zmian będzie możliwe dopiero na etapie przełożenia projektu założeń na projekt ustawy.

Mimo, jednak ogólności w zakresie zaproponowanych zmian Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu założeń. 

·       W zakresie zmian do kodeksu pracy dotyczących urlopu wypoczynkowego, wynagrodzenia urlopowego, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop (pkt 2.1.4). proponuje się przenieść z rozporządzenia przepisy określające, jakie składniki wynagrodzenia pracownika nie są uwzględniane przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego i ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany w całości albo
w części urlop wypoczynkowy (§ 6 rozporządzenia). W związku z tą zmianą proponuje się usunąć z katalogu składników wynagrodzenia określonych w § 6 rozporządzenia pkt. 7a w brzmieniu „kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę”. Proponowana zmiana może jednak budzić poważne wątpliwości w praktyce. W związku z powyższą zmianą wydaje się zasadna bardziej wnikliwa analiza i opis możliwych skutków zmiany przez projektodawcę. Skutki wprowadzenia tej zmiany mogą być negatywne dla pracowników. W związku z powyższym NSZZ „Solidarność”  negatywnie ocenia proponowaną zmianę.

·       W odniesieniu do propozycji 2.1.5. polegającej na uzupełnieniu przepisu art. 171 k.p. tak, by wynikało z niego, iż wysokość ekwiwalentu odpowiada wysokości wynagrodzenia urlopowego, należy ocenić pozytywnie. Jest to uzasadnione ze względu na fakt, że pojęcie „wynagrodzenie urlopowe” funkcjonuje od bardzo dawna w sposób niesformalizowany (w doktrynie i orzecznictwie).

·       W odniesieniu do propozycji 2.1.6. usunięcie luki należy ocenić pozytywnie, przy czym z punktu widzenia interesu pracowników należałoby wprowadzić zasadę, zgodnie z którą decyduje przynajmniej jeden dzień wyższego wymiaru etatu
w miesiącu, aby liczyć go za cały miesiąc pracy w takim wymiarze etatu – dla celów urlopowych. 

W zakresie proponowanych zmian dotyczących ustalania wynagrodzenia za pracę
i wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy (pkt 2.2.1.) Prezydium KK uważa, że proponowana zmiana nie została w sposób dostateczny przeanalizowana
z punktu widzenia ochrony interesów pracowników. W szczególności, należałoby dokonać oceny proponowanej regulacji z uwagi na konieczność zapewnienia ich spójności z przepisami w zakresie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, jak również ocenić zmianę z punktu widzenia nowelizacji kodeksu pracy w zakresie czasu pracy (ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. zmieniająca kodeks pracy i ustawę
o związkach zawodowych Dz. U. 2013, poz. 896). Projektodawca powołując się na art. 130 k.p. nie dostrzega, że dotyczy on ustalania wymiaru czasu pracy w okresie rozliczeniowym, a nie miesięcznym. Nie można także zgodzić się z  twierdzeniem, że art. 80 k.p. koliduje z § 11 rozporządzenia. Na tle długich okresów rozliczeniowych powstaje problem pracowników wynagradzanych stawką miesięczną w miesiącach, w których pracownik nie pracuje lub pracuje
w mniejszym wymiarze. W piśmiennictwie został wyrażony pogląd, iż pomiędzy art. 80 k.p. a § 11 powołanego rozporządzenia nie zachodzi sprzeczność. Z art. 80 k.p. nie można wyprowadzać związku pomiędzy liczbą przepracowanych godzin
w każdym miesiącu a wysokością wynagrodzenia za ten miesiąc
(Zob. A. Sobczyk, Wynagrodzenie a rozkład czasu pracy, PiZS 4/2005, s. 34). Należy także rozważyć czy nie dojdzie do niespójności proponowanych rozwiązań z ustawą z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa tzw. ustawą zasiłkową. Według
art. 36 ust. 3 tej ustawy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje przedłożony Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w ramach programu „Czyste powietrze
dla Europy” [CAFE].

Chociaż NSZZ „Solidarność” popiera działania podejmowane w zakresie redukcji zanieczyszczeń powietrza, to jednak uważamy, że z uwagi na spodziewaną skalę
i zakres oddziaływania programu CAFE na przyszłe warunki życia społeczeństwa oraz gospodarkę, decyzja o wyrażeniu zgody na jego wdrożenie powinna być oparta na wiarygodnych analizach zagrożeń i ocenie kosztów oraz dokładnej ocenie skutków społeczno-gospodarczych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po przeanalizowaniu otrzymanych dokumentów wyraża opinię, iż propozycje zawarte w Komunikacie Komisji Europejskiej „Ramy polityczne na okres 2020–2030 dotyczące klimatu i energii na okres 2020-2030” powinny być bezwzględnie odrzucone przez rząd RP. Przedłożenie nowej unijnej polityki klimatycznej powinno być poprzedzone rozliczeniem obecnej polityki w zakresie skuteczności realizacji nie tylko przyjętych celów mierzalnych 3 x 20 %, ale też jej skutków w zakresie bezpieczeństwa energetycznego, pewności dostaw energii, cenowej dostępności energii, jak i efektów dla rozwoju gospodarczego i miejsc pracy. Mimo, że większość analiz
i faktów wskazuje na negatywne skutki społeczno–gospodarcze polityki klimatycznej, Komisja Europejska nadal forsuje podejście, które prowadzi do poważnego zagrożenia konkurencyjności całej gospodarki UE, a w wielu krajach, w tym w Polsce, może stać się skuteczną barierą dla rozwoju gospodarczego i społecznego.