Decyzja Prezydium KK nr 13/25ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ ,,Solidarność” w PORR S.A. na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ ,,Solidarność” PORR S.A. (ul. Wólczyńska 237, 01-919 Warszawa), wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Mazowsze NSZZ „Solidarność” pod numerem 1012 na Instytut Diagnostyki i Technologii Budownictwa (Al. Prymasa Wyszyńskiego 11B, 62-420 Strzałkowo), pracodawcę znajdującego się na terenie działania Regionu Konińskiego
NSZZ „Solidarność”.

 

Decyzja Prezydium KK nr 12/25 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ ,,Solidarność” Eberspacher Climate Control Systems Sp. z o.o.na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż regionrejestrujący tę organizację

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ ,,Solidarność” Eberspacher Climate Control Systems Sp. z o.o. (Godzikowice 50P, 55-200 Oława), wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych prowadzonego przez Region Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” pod numerem 2417 na Eberspacher Sutrak Poland Sp. z o.o. (ul. Fabryczna 4, 49-351 Przylesie), pracodawcy znajdującego się na terenie działania Regionu Śląsk Opolski NSZZ „Solidarność”.

 

Decyzja Prezydium KK nr 11/25 ws. opinii o projekcie ustawy MRPiPS o ustaleniu wysokości emerytur z FUSprzyznanych w czerwcu w latach 2009-2019 (…)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o ustaleniu wysokości emerytur z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznanych w czerwcu w latach 2009-2019 z dnia 31 grudnia 2024 r.
Projekt zakłada ponowne przeliczenie emerytur ubezpieczonym, którzy złożyli wniosek o świadczenie w czerwcu w latach 2009-2019. Proponowane przepisy dotyczą także ponownego przeliczenia pochodnej renty rodzinnej po osobach, którym naliczano świadczenie emerytalne w czerwcu w tych samych latach. Projekt jest odpowiedzią na zakwestionowane przez Trybunał Konstytucyjny zasady przyznawania tzw. emerytur czerwcowych na wniosek zgłoszony przed 1 czerwca 2021 roku (sprawa P 7/22 z 15 listopada 2023 r.).
Prezydium Komisji Krajowej krytycznie ocenia konieczność złożenia wniosku przez ubezpieczonych w celu przeliczenia świadczeń przyznawanych im w latach 2009-2019
(w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie) oraz brak przyznania wyrównania za okresy, w których świadczenie było niższe od ponownie wyliczonego.
Uwagi szczegółowe:
1) w projektowanym art. 3 ust. 1 ustala się, że ponowne przeliczenie świadczenia będzie następowało po złożeniu wniosku w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy – NSZZ „Solidarność” nie akceptuje takiego rozwiązania. Projektodawca nie uzasadnia proponowanej procedury ani ograniczenia czasowego możliwości złożenia wniosku. Należy zwrócić uwagę, że w swoim wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał na niekonstytucyjność przepisów art. 17 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2021.1621), w zakresie w którym zawężają grupę ich odbiorców, w pozostałym zakresie m.in. dotyczącym sposobu i trybu ustalania wysokości świadczenia nie wzbudziły wątpliwości TK. Zatem nie ma powodów, dla których osoby które już złożyły wnioski o przyznanie świadczenia miałyby robić to ponownie. Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność” ponowne ustalenie wysokości emerytur i rent rodzinnych, o których mowa w projektowanym art. 1, powinno następować z urzędu, tak aby wszyscy uprawnieni mieli nieograniczoną i równą możliwość skorzystania z tych uprawnień. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że wśród uprawnionych znajdą się osoby, które nie zdołają złożyć wniosku w wymaganym w projekcie terminie, np. w związku z długotrwałą chorobą, nieobecnością w kraju czy innymi sytuacjami życiowymi. Mogą także nie być świadomi swoich praw, gdyż zgodnie z projektowanym art. 9 informacja o możliwości składania wniosków o ponowne ustalenie świadczeń będzie publikowana jedynie na stronach internetowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Nie wszyscy ubezpieczeni mają dostęp do takich źródeł informacji, tym bardziej, że są to przede wszystkim osoby w wieku senioralnym. Tak restrykcyjne warunki stanowią dużą przeszkodę dla grupy ubezpieczonych, do której są kierowane.
W przypadku nie uwzględnienia powyższej uwagi, w opinii Prezydium KK, należy bezwzględnie zaniechać ograniczenia w czasie możliwości składania wniosku, tak aby świadczeniobiorcy mogli skorzystać z projektowanego rozwiązania w każdym momencie.
2) W projektowanym art. 8 ust. 1 zakłada się, że z chwilą uprawomocnienia się decyzji lub wyroku wydanych na podstawie opiniowanych przepisów wygasają wszelkie roszczenia do ustalenia wysokości emerytury i renty rodzinnej, osób których dotyczy projekt ustawy.
W opinii Prezydium KK jest to propozycja zbyt daleko idąca zwłaszcza w świetle przepisów projektowanego art. 3 ograniczającego w czasie możliwość ponownego wyliczenia świadczenia, tym bardziej, że projektodawca jej nie uzasadnia.
3) W świetle wcześniejszych uwag projektowane wygaśnięcie prawa z dniem upływu terminu (6 miesięcy od dnia wejścia w życie projektowanych przepisów) w art. 8 ust. 2 są także niezasadne.
4) W projekcie ustawy nie przewiduje się wyrównania wysokości ponownie ustalanego świadczenia za okresy przed wejściem w życie projektowanych przepisów, co budzi sprzeciw, gdyż ogranicza prawo świadczeniobiorcy do równego traktowania. Naprawienie szkody, jakim było pominięcie świadczeniobiorców, których dotyczy projektowana nowelizacja nie może ograniczyć się do jednorazowego ponownego przeliczenia świadczenia, ale powinno prowadzić do rekompensaty zaniżonych świadczeń. NSZZ „Solidarność” postuluje przyznanie tzw. czerwcowym emerytom odpowiedniego wyrównania wraz z odsetkami od utraconych w latach 2009-2019 świadczeń.
Podsumowując, NSZZ „Solidarność” nie może zaakceptować projektowanej ustawy MRPiPS o ustaleniu wysokości emerytur z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznanych w czerwcu w latach 2009-2019 z dnia 31 grudnia 2024 r. w przesłanym do konsultacji brzmieniu. Projekt nie naprawia w pełni błędu legislatora i utrzymuje sprzeczność z konstytucyjną zasadą równości obywateli wobec prawa.

 

Decyzja Prezydium KK nr 10/25 ws. wyznaczenia przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Zespole Trójstronnym ds. Transportu Drogowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgodnie z zapisem Regulaminu Trójstronnego Zespołu do spraw Transportu Drogowego, paragraf 5, wyznacza do reprezentowania NSZZ „Solidarność” w zespole, następujących przedstawicieli:

– pan Andrzej Burnat,
– pan Gerard Skroński.

Decyzja Prezydium KK nr 8/25 ws. poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia poselski (KO) projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy (druk sejmowy 934).
Opiniowany projekt ustawy zmieniającej kodeks pracy ma na celu implementację dyrektywy 2023/970 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania. Biorąc pod uwagę konieczność implementacji tak ważnego aktu prawa unijnego do polskiego porządku prawnego należy zauważyć, że zaproponowana ustawa nie wyczerpuje tematyki wzmacniania stosowania w państwach członkowskich zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości, która jest przedmiotem dyrektywy. Implementację dyrektywy powinna poprzedzić debata na forum Rady Dialogu Społecznego oraz zaangażowanie partnerów społecznych.
W związku z tym projektem należy przypomnieć o roli Rady Dialogu Społecznego (RDS). RDS jest forum trójstronnej współpracy strony reprezentującej osoby wykonujące pracę zarobkową, zwanej stroną pracowników, strony pracodawców oraz strony rządowej. W związku z rolą Rady na jej forum powinny zostać wypracowane nowe rozwiązania w zakresie implementacji omawianej dyrektywy. Sama dyrektywa w art. 13 podkreśla rolę zasady dialogu społecznego oraz skutecznym zaangażowaniu partnerów społecznych. Niestety procedowanie projektu poselskiego w parlamencie będzie zaprzeczeniem tej zasady i budzi sprzeciw strony społecznej.
Należy podkreślić, że dyrektywy UE skierowane są do państwa członkowskiego. Za implementację dyrektywy odpowiedzialność ponosić będzie rząd. Zatem implementacja dyrektywy powinna zostać przygotowana rzetelnie i starannie. Za przygotowanie projektu ustawy również odpowiedzialny jest rząd, który powinien przeprowadzić konsultacje społeczne. W niektórych państwach członkowskich powierza się implementację dyrektyw partnerom społecznym. Jednak w Polsce to rząd wprowadza w tym zakresie przepisy powszechnie obowiązujące. Niezrozumiałe jest zatem skierowanie lakonicznego projektu przez grupę posłów należących do większości rządowej do prac parlamentarnych. Tryb poselski zgłoszenia projektu ustawy w obszarze tak ważnej tematyki nie jest właściwy.
Odnosząc się do uwag szczegółowych dotyczących projektu należy zauważyć, że posłużono się w nim terminami, które budzić będą wątpliwości. Projekt zawiera liczne nieścisłości oraz niedociągnięcia, a także nie ma charakteru kompleksowego, a wprowadza wybiórczo zmiany niektórych przepisów kodeksu pracy. W projekcie zabrakło m.in. uregulowania dotyczącego obowiązków w zakresie sprawozdawczości pracodawców czy też obowiązku podejmowania działań naprawczych, gdy luka płacowa w wynagrodzeniach mężczyzn i kobiet (lub odwrotnie) przekracza 5%. Nie wiadomo, co oznacza termin „poziom wynagrodzenia” oraz „średni poziom wynagrodzenia”, a także „kwota proponowanego poziomu wynagrodzenia wskazując jego minimalną i maksymalną wysokość”. Nie wiadomo co oznacza pojęcie „zwykła płaca godzinowa”. Kodeks pracy tych terminów nie definiuje.
Nie wiadomo również o jakie „inne podstawy niż wymienione w art. 2 k.p.” chodzi w projektowanym art. 101 § 1 k.p. Kolejny przykład niechlujności i chaotyczności projektu polega na tym, iż w projekcie używa się niedokładnego określenia autonomicznego źródła prawa pracy, którym jest układ zbiorowy pracy (w projektowanym art. 183f § 2 k.p. mowa o „układach zbiorowych”, a takiego źródła prawa nie wskazuje art. 9 k.p.).
Przyjęcie projektowanych rozwiązań może wprowadzić do kodeksu pracy niepotrzebny chaos. W implementacji dyrektywy nie chodzi o wprowadzenie w prawie krajowym jakichkolwiek przepisów, a przepisów skutecznie implementujących dyrektywę. Proponowanych rozwiązań nie można uznać za skuteczne wdrożenie dyrektywy.