Kategoria: 2023 – Prezydium

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia kierunki zmian zawarte w komisyjnym (Sejmowa Komisja ds. Petycji) projekcie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych z dnia 24 kwietnia 2023 r.

Prezydium KK jednocześnie wskazuje na bezwzględną konieczność podniesienia wysokości zasiłku pogrzebowego. Wysokość zasiłku pogrzebowego w kwocie 4 000 zł została ustalona w roku 2010 i od tego momentu nie podlegała modyfikacji. Ustawa o emeryturach i rentach z FUS nie przewiduje mechanizmu waloryzacji tego zasiłku. Jest oczywistym, że siła nabywcza 4 tys. złotych na przestrzeni 12 lat uległa kompletnej zmianie i obecnie zasiłek pogrzebowy nie pozwala na sfinansowanie nawet najskromniejszego pogrzebu. Przeciętne koszty pogrzebu w 2022 r. szacowano na 7 do 8 tysięcy złotych.

Moment śmierci osoby bliskiej stanowi zawsze trudną oraz dramatyczną chwilę i rolą zabezpieczenia społecznego jest w adekwatny sposób wesprzeć osoby i rodziny, które utraciły osoby bliskie. Adekwatna wysokość zasiłku pogrzebowego zapobiega także zwiększaniu się liczby zmarłych, których pochówek dokonywany jest przez gminy lub inne instytucje.

Jednocześnie zdaniem Prezydium KK, projekt budzi wątpliwości.

Po pierwsze nie przewiduje podniesienia wysokości zasiłku pogrzebowego. Samo wprowadzenie mechanizmu waloryzacji nie rozwiązuje wskazanego problemu kompletnej nieadekwatności obecnej wysokości zasiłku.

Po drugie wnioskodawca proponuje odnieść mechanizm waloryzacji zasiłku pogrzebowego do mechanizmu waloryzacji rent i emerytur. Wydaje się to niepotrzebną komplikacją w szczególności w świetle często stosowanego mechanizmu waloryzacji kwotowo procentowej. Należy podkreślić, że dynamika zmian wysokości zasiłku pogrzebowego powinna odzwierciedlać zwiększające się koszty pogrzebu (np. poprzez wskaźnik inflacji). Rola waloryzacji rent i emerytur jest inna – obok zachowania siły nabywczej świadczeń (odniesienie do inflacji) ustawodawca przewiduje udział emerytów i rencistów we wzroście ogólnego dobrobytu (co ujmowane jest poprzez odniesie do wzrostu wynagrodzeń).  Systemowo patrząc nie wydaje się to niezbędne (odniesienie do wzrostu wynagrodzeń) w wypadku zasiłku pogrzebowego.

W ocenie Prezydium NSZZ „Solidarność”, należy przeprowadzić dwa działania. Podnieść wysokość zasiłku pogrzebowego oraz wprowadzić zapis w ustawie o emeryturach i rentach z FUS o corocznej waloryzacji tego świadczenia o wskaźnik inflacji. Podniesienie wysokości zasiłku pogrzebowego do kwoty co najmniej 6 tys. złotych jest niezbędne ze względu ma wieloletni brak modyfikacji wysokości tego świadczenia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” z oburzeniem stwierdza, że rządowy  projekt ustawy o kolejnym dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów został przesłany do opiniowania z Sejmu i nie przeszedł ustawowego trybu konsultacji społecznych. Praktyka ta stała się już notoryczną, co jest  trudne do uzasadnienia, biorąc pod uwagę przedmiot systemowej regulacji, który leży w bezpośrednim zainteresowaniu partnerów społecznych.

Opiniowany projekt zakłada wprowadzenie na stałe wypłaty raz w roku kolejnego świadczenia dla emerytów i rencistów (tzw. 14 emerytura). Świadczenie ma być wypłacane w kwocie minimalnego świadczenia emerytalnego obowiązującego w danym roku z tym, że pełna wysokość świadczenia będzie przysługiwała jedynie tym, których świadczenie podstawowe nie przekracza kwoty 2900 zł brutto, powyżej tego progu świadczenie będzie wypłacane w formule „złotówka za złotówkę” i nie będzie mogło być niższe niż 50 zł. Maksymalny poziom świadczenia, dla którego będzie przysługiwać dodatek w 2023 roku to 4438,44 zł.

Termin wypłaty świadczenia będzie określany rozporządzeniem wydawanym prze Radę Ministrów nie później niż do dnia 31 października danego roku.

Kolejne dodatkowe świadczenie w 2023 r. ma trafiać do ok. 8,6 mln świadczeniobiorców. Ustawodawca jednak zakłada malejącą liczbę beneficjentów nowego rozwiązania, nie przewidując sytemu waloryzacji kwoty dochodu uprawniającego do wypłaty pełnej kwoty świadczenia.

W 2023 roku świadczenie dodatkowe ma być finansowane z Funduszu Solidarnościowego oraz budżetu państwa (Rezerwa celowa 83), w kolejnych latach jedynie z budżetu państwa. Wydatki na ten cel mają nie podlegać regule finansowej.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podziela troskę ustawodawcy o najuboższych świadczeniobiorców, zwłaszcza  w czasie, kiedy wartość realna świadczeń maleje w związku z wysoką inflacją i wzrostem cen podstawowych produktów spożywczych jak i kosztów utrzymania mieszkań. Jednocześnie Prezydium KK wnosi następujące uwagi do projektu ustawy o kolejnym dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów.

1. Projekt w art. 3 ust. 1 przewiduje coroczną wypłatę kolejnego dodatkowego świadczenia w pełnej kwocie, dla emerytów i rencistów, których wysokość świadczenia nie przekracza kwoty 2900 zł brutto. Należy zauważyć, że choć dopiero w tym roku ustawodawca zamierza wprowadzić taką formę wsparcia jako stały element systemu, to już w 2021 roku nastąpiła pierwsza wypłata tego świadczenia, co oznacza, że próg ten od dwóch lat, w czasie kiedy odnotowano rekordową inflację i co za tym idzie waloryzację świadczeń emerytalno-rentowych (2022 r. -7%, w 2023 r. -14,8%) pozostaje na niezmienionym poziomie, co więcej nie przewiduje się jego aktualizacji w przyszłości. Jednocześnie w tym samym art. w ust. 6 projektu zakłada się możliwość ustalenia kwoty świadczenia wyższej od najniższej emerytury w drodze rozporządzenia Rady Ministrów.

Mając na  uwadze socjalny charakter świadczenia Prezydium KK NSZZ „Solidarność” stwierdza, że kwestie wysokości progu dochodu oraz ewentualnego zwiększenia kwoty świadczenia powinny być przyjmowane w drodze negocjacji z partnerami społecznymi, na podstawie odpowiednich danych społeczno-gospodarczych. Brak mechanizmu waloryzacji kwoty progu dochodu (2900 zł), od której wprowadza się pomniejszanie kwoty świadczenia będzie skutkował stopniowym ograniczaniem znaczenia tego świadczenia dla dochodów beneficjentów. Natomiast arbitralne ustalanie przez Radę Ministrów zwiększenia kwoty kolejnego dodatkowego świadczenia  może prowadzić do wykorzystywania go jako narzędzie polityczne.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” postuluje o wdrożenie transparentnych zasad ustalania kwot mających wpływ na wysokość świadczenia oraz na wielkość grupy jego odbiorców.

2. Projektowany art. 13 ust. 1 ustanawia, że dodatkowe świadczenie będzie finansowane z budżetu państwa, z tym, że w 2023 roku zakłada się współfinansowanie tego świadczenia oraz kosztów jego obsługi z Funduszu Solidarnościowego (art. 22 projektu).  Prezydium KK zgłasza zapytanie czy dodatkowe wydatki nie wpłyną negatywnie na realizację celów Funduszu w 2023 r.?

3. Biorąc pod uwagę wspomniany powyżej art. 13 ust. 1 projektu, niezrozumiała jest zaproponowana w art. 19 projektu zmiana ustawy o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 647), w zakresie w  jakim daje ona stałą możliwość finasowania przedmiotowego świadczenia z tego Funduszu. Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wnosi o jednoznaczne określenie jakie będzie źródło finansowania kolejnego dodatkowego świadczenia w następujących latach.

4. W art. 17 projektu zmienia się ustawę o finansach publicznych, tak, że wydatki z budżetu państwa przeznaczone na wypłaty dodatkowego rocznego świadczenia dla emerytów i rencistów nie będą podlegały regule wydatkowej. Uzasadnienie projektu nie odnosi się do przyczyn ustalenia takiej zasady. Prezydium KK postuluje o uszczegółowienie uzasadnienia projektu ustawy ww. zakresie.

Podsumowując, pomimo, że projekt wychodzi naprzeciw oczekiwaniom większości emerytów i rencistów, Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zastrzega, że takie rozwiązanie nie może prowadzić do zignorowania faktu, że najniższe świadczenia emerytalno-rentowe narażone są na najszybszą i najgłębszą utratę ich realnej wartości, szczególnie w latach wysokiej inflacji, dlatego aktualnym pozostaje postulat Związku o potrzebie wypracowania systemowego mechanizmu ich waloryzacji opartego  o realne wzrosty kosztów utrzymania najwrażliwszych dochodowo świadczeniobiorców.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Porozumienia Katowickiego 1980 Stowarzyszenie Na rzecz Pamięci, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na tablicy upamiętniającej pierwszą siedzibę Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Katowicach przy ul. Stalmacha 17, gdzie w latach 1980-81 mieścił się Międzyzakładowy Komitet Założycielski oraz na tablicy upamiętniającej siedzibę Komitetu Pomocy Uwięzionym i Internowanym przy Parafii p. w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Skautów 1 w Sosnowcu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” przy Biurze Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej z siedzibą w Białymstoku, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Podlaski NSZZ „Solidarność”, na Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej z siedzibą w Lublinie, znajdujące się na terenie działania Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”.

W odpowiedzi na projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagrodzenia Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” z zadowoleniem przyjmuje podwyższenie stosunku procentowego wynagrodzenia pracowników młodocianych. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wzrost wynagrodzenia młodocianych pracowników uwzględniony w projekcie (podniesienie go jednorazowo o 3 punkty procentowe) jest nadal niewystarczający i nie stanowi dostatecznej zachęty dla młodych osób do realizacji kształcenia zawodowego w formie przygotowania zawodowego. Projekt jedynie w małym stopniu przybliża wysokość polskich stawek do stawek, jakie otrzymują młodociani pracownicy w innych krajach europejskich wymienionych jako przykłady w przedstawionym uzasadnieniu do rozporządzenia.
Proponowana w projekcie rozporządzenia stawka 538,68 zł nie sięga nawet do połowy żadnej ze stawek w wymienionych w uzasadnieniu przykładów państw europejskich, co świadczy o przepaści w poziomie wynagrodzeń i niewystarczającej zachęcie młodocianych pracowników do kształcenia zawodowego w Polsce. Zaproponowana stawka szczególnie w trzecim roku nauki nie jest godnym wynagrodzeniem, biorąc pod uwagę wskazany w uzasadnieniu projektu fakt, że wydajność młodocianego pracownika w trzecim roku nauki jest bardzo zbliżona do wydajności pracownika ze stażem pracy, czego nie odzwierciedla proponowana zmiana minimalnego wynagrodzenia jedynie o 3 punkty proc. Nie jest to także stawka odpowiadająca na inne wyzwanie określone przez ustawodawcę czyli zwiększenie zainteresowania młodzieży nauką w szkołach branżowych, zwłaszcza w zawodach, w których rynek pracy odczuwa niedostatki.
Prezydium Komisji Krajowej rekomenduje wyższe zwiększenie wynagrodzenia pracowników młodocianych od tego, które zaproponowane zostało w przekazanym projekcie rozporządzenia, mając na uwadze przede wszystkim potrzebę budowania potencjału młodych kadr, szczególnie wobec zjawiska starzejącego się społeczeństwa i deficytu nowych pracowników na rynku pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedkłada propozycję w sprawie wzrostu w 2024 roku: wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w państwowej sferze budżetowej, minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wraz z opinią do Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2023-2026 (zwany dalej WPFP lub Planem), przekazanego partnerom społecznym 27 kwietnia 2023 r.

1. Na podstawie art. 16 ust.4 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2232 z późn. zm.) Prezydium KK NSZZ „Solidarność” proponuje, aby w 2024 roku:

-wzrost wynagrodzeń w gospodarce narodowej wynosił nie mniej niż 12,71%

-wzrost wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej wynosił nie mniej niż 20 %

-wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę wynosił:

-od 1 stycznia 2024 r. nie mniej niż 13,89 % (o 500 zł);

-od 1 lipca 2024 r. nie mniej niż 6,09 % (o 250 zł)

-wskaźnik waloryzacji emerytur i rent wynosił nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2023 roku, o którym mowa w art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504 z późn. zm.), zwiększony o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2023.

Prezydium KK zastrzega sobie prawo korekty zaproponowanych wzrostów wynagrodzeń oraz emerytur i rent m.in. w przypadku zmiany przez stronę rządową prognozowanych wskaźników makroekonomicznych stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej na 2024 rok lub innych zdarzeń wpływających negatywnie na dochody pracowników.

Prezydium KK uznaje za konieczny tak wysoki wzrost wynagrodzeń w sferze budżetowej z uwagi na drastyczny spadek wartości realnych wynagrodzeń w sferze finansów publicznych  wynikający z wysokiego poziomu inflacji w ostatnich latach przy jednoczesnym braku odpowiedniego wzrostu płac w państwowej sferze budżetowej. Spadek wartości realnych wynagrodzeń w związku z nadmiernym poziomem inflacji w 2023 r zgodnie z aktualną prognozą wyniesie około 4,2 pp., a w 2022 r. wyniosło ponad 10 pp.

Mając jednocześnie na uwadze stan finansów publicznych oraz prognozy gospodarcze, proponujemy alternatywne rozwiązanie w podziale na kolejne etapy. I tak:

• jeszcze w 2023 roku przeznaczyć środki na wynagrodzenia w sferze finansów publicznych w wysokości gwarantującej powstrzymanie spadku ich wartości realnej, to jest o około 4,2 pp,
• w kolejnych latach zagwarantować wzrost wynagrodzeń w sferze finansów publicznych na poziomie co najmniej zakładanej inflacji powiększonej o co najmniej 3 do 4 pp  dla zniwelowania spadku realnych wynagrodzeń w latach 2021 – 2023.

Ponadto Prezydium KK zauważa, że w okresach wysokiej inflacji zwiększa się potrzeba szybkiej reakcji na spadek siły nabywczej najniższych świadczeń, dlatego aktualnym pozostaje postulat NSZZ „Solidarność” systemowego uregulowania waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, tak aby ich coroczny wzrost odpowiadał dynamice wzrostu minimum egzystencji.

1. Wieloletni Plan Finansowy

Prezydium  KK zgadza się z diagnozą, że nadal istnieje duża niepewność związana z poważnymi ryzykami wskazanymi w dokumencie takim jak: dalszy przebieg wojny na Ukrainie, jej wpływ na światową gospodarkę, napływ emigrantów z Ukrainy, stopień realizacji projektów z KPO, sytuacja gospodarcza w Unii Europejskiej.

Mając powyższe na uwadze należy z dużą ostrożnością podchodzić do powrotu do stabilizacyjnej reguły wydatkowej, biorąc pod uwagę konieczność przedłużenia pomocy zarówno dla obywateli, jak i przedsiębiorstw.

Mimo upływu roku od ostatniej aktualizacji nadal nie uwzględniono wpływu powrotów migrantów na Ukrainę na krajowy rynek pracy. Prezydium KK podtrzymuje wniosek  o przygotowanie scenariusza dotyczącego sytuacji na rynku pracy uwzględniającego powrót części obywateli Ukrainy do Ojczyzny w czasie trwania i po zakończeniu konfliktu zbrojnego.

Prezydium KK zwraca uwagę, że w Unii Europejskiej trwa dyskusja o zmianach w nadzorze finansów publicznych i koordynacji polityk gospodarczych, które mogłyby zostać wprowadzone od 2024 roku, a do końca 2023 roku obowiązuje zmodyfikowana w 2022 roku stabilizująca reguła wydatkowa.

WPFP zakłada, że w bieżącym roku tempo wzrostu gospodarczego w Polsce znacząco wyhamuje – realny PKB wzrośnie o 0,9%. W kolejnych latach nastąpi stopniowe ożywienie gospodarki – w 2024 roku tempo wzrostu realnego PKB wyniesie 2,8%, a w latach 2025-2026 odpowiednio 3,2% oraz 3,0%.

Prezydium KK zwraca uwagę, że prognoza wzrostu realnego PKB jest ostrożna, biorąc pod uwagę, że wzrost realnego PKB w 2022 był wyższy niż zakładano w WPFP w 2021 r. oraz zanotowano mniejszy niż oczekiwano spadek realnego PKB w I kwartale 2023 r. (Szybki szacunek produktu krajowego brutto za I kwartał 2023 roku, GUS).

Inflacja w 2022 roku wyniosła średnio 14,4% według metodologii krajowej (CPI) oraz 13,2% według metodologii unijnej (HICP). Ze względu na wysoką inflację przeciętne wynagrodzenie obniżyło się w ujęciu realnym o 2,4% (r/r).

Analizując dotychczasowe miesięczne wysokości poziomu inflacji w 2023 roku (styczeń – 17,2%, luty – 18,4%, marzec 16,1%, kwiecień – 14,7%) trudno przyjąć osiągnięcie średniorocznej inflacji na poziomie 12%. Pomimo zakładanego w WPFP spadku dynamiki wzrostu CPI zdaniem Prezydium KK przedstawione projekcje inflacji są niedoszacowane.

W kolejnych latach zakłada się spadek inflacji lecz jego tempo będzie coraz wolniejsze. Zgodnie z prognozą, średnioroczna inflacja wyniesie 6,5% w 2024 roku, 3,9% w 2025 roku oraz 3,1% w 2026 roku. Głównymi czynnikami, które będą wpływały na obniżanie się inflacji będą: stabilizacja cen surowców energetycznych i żywności na rynkach światowych, relatywnie niska dynamika spożycia prywatnego (zwłaszcza w br.) oraz restrykcyjna polityka pieniężna. Jednak czynniki te obarczone są także dużą dozą niepewności.

Podkreślenia wymaga fakt, że udział inwestycji w Polsce co prawda zanotował w 2022 roku duże przyspieszenie (wzrost o 4,6%), ale było to tempo wolniejsze od wzrostu gospodarki, a stopa inwestycji (udział inwestycji w PKB) spadła do poziomu 16,8%. Z zaskoczeniem Prezydium KK przyjmuje tezę, zawartą w ocenie bieżącej sytuacji gospodarczej, że stosunkowo odporne na niekorzystne warunki makroekonomiczne okazały się inwestycje. Polska oddala się od celu wskazanego w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju (SOR) gdzie założono, że stopa inwestycji w stosunku do PKB wzrośnie do ponad 25%. Rząd w następnych latach przewiduje wzrost inwestycji na poziomie do ok. 4,2% w relacji do PKB. Poważne wątpliwości budzi stwierdzenie o ożywieniu gospodarki w oparciu o ich wzrost, wynikający m.in. z rozpoczęcia realizacji projektów zaplanowanych w Krajowym Planie Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO) oraz ze zwiększonych dostaw sprzętu militarnego. O ile druga przesłanka jest realna, o tyle realizacja KPO nadal jest nie rozstrzygnięta (część dotacyjna KPO jest prefinansowana przez Polski Fundusz Rozwoju w kwocie 1 169 898 tys. zł). Powstaje pytanie jak będzie wyglądało dalsze finansowanie inwestycji publicznych, jeżeli Polska nie złoży skutecznie wniosku w zakresie KPO.

Rozczarowuje utrzymanie podwyższonych stawek VAT w kolejnym roku.

W zakresie rynku pracy w pierwszej kolejności pozytywnie należy ocenić postawiony w Planie cel jakim jest zwiększenie zatrudnienia. Przewiduje się, że wskaźnik zatrudnienia osób w wieku 20–64 lata (w %), będzie wynosił odpowiednio 76,7% w 2023 r., 77,2% w 2024 r., 77,8% w 2025 r. oraz 78,0% w 2026 r., a podejmowane działania mają koncentrować się na poprawie bezpieczeństwa i warunków pracy i ograniczenia liczby osób zatrudnionych  w warunkach narażenia na czynniki niebezpieczne tj. szkodliwych i uciążliwych, co również należy ocenić pozytywnie. Oczywiście są to bardzo istotne działania, które przyczynią się do obniżenia liczby wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz wynikających z tego strat ekonomicznych i społecznych, jednakże w planie finansowym powinno położyć się równie duży nacisk na deficyty w zawodach związane z problemami demograficznymi. Prezydium Komisji Krajowej podkreśla, że stopa bezrobocia nie jest najbardziej wymiernym wskaźnikiem w kontekście obecnej i prognozowanej sytuacji na rynku pracy w Polsce, a plan w znacznej mierze na niej bazuje. Według danych opublikowanych przez Eurostat w dniu 1 lutego 2023 r. stopa bezrobocia pod koniec 2022 roku wyniosła w Polsce 2,9%. (wobec 6,1% w Unii Europejskiej i 6,6% w strefie euro). Według tych danych Polska zajęła drugie po Czechach (2,3%), miejsce pod względem najniższej stopy bezrobocia w UE. Jednocześnie, jak wskazano powyżej, mamy poważny problem demograficzny. Współczynnik dzietności w Polsce w roku 2019 wyniósł 1.44 (dane wg Eurostat). Wskaźnik stopy bezrobocia może być w tym zakresie zniekształcony poprzez różnice w zakresie osób wchodzących dopiero na rynek pracy oraz np. osób opiekujących się dziećmi. W tym zakresie nadal nierozwiązany jest problem łączenia pracy z życiem rodzinnym, zwłaszcza w przypadku kobiet i to pomimo bardzo niskiego współczynnika dzietności. Ww. dysproporcje utrzymują się od wielu lat, co potwierdza mniejszy napływ młodej rodzimej siły roboczej na polski rynek pracy. Pamiętać jednocześnie należy, że ww. trend jest bardzo niekorzystny gdyż tzw. współczynnik zastępowalności demograficznej wynosi 2.1. W tym zakresie istnieją istotne wyzwania i zagrożenia dla polskiego rynku pracy, na temat których przedmiotowy plan milczy.

W tym kontekście należy zgodzić się z prognozą długoterminową, że stopa bezrobocia nie będzie znacząco rosnąć, jednakże nie będzie to wynikało w takim stopniu z dobrej sytuacji na rynku pracy, co z niskiej dzietności w polskich rodzinach, która w połączeniu z cyfryzacją  i automatyzacją pracy będzie stanowiła „korektę” stopy bezrobocia.

WPFP sygnalizuje zamiar wprowadzenia na stałe dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów, tzw. 14 emerytury (zakładany koszt w 2023 r. 11,6 mld zł, który ma wzrosnąć do 13,1 mld zł w roku 2026 ), jednocześnie w dniu 17 maja projekt rządowej ustawy został wniesiony do Sejmu. Prezydium KK zwraca uwagę, że wypłata dodatkowej kwoty w roku nie zabezpiecza dochodów najuboższych świadczeniobiorców, tym bardziej, że taki “ryczałt” nie zwiększa świadczenia emerytalno-rentowego. Ponadto arbitralne ustalanie wysokości kryteriów dochodowych oraz terminów wypłat świadczeń nie stabilizuje sytuacji finansowej świadczeniobiorców.

Prezydium KK zwraca uwagę, że z opublikowanych w marcu przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych informacji o minimach egzystencji dla gospodarstw domowych w 2022 roku wynika, że już jedynie jeden typ gospodarstw (jednoosobowe) nie przekracza kryteriów dochodowych uprawniających do pomocy społecznej, z tym, że wartość ta jest niższa jedynie o 1 zł od kryterium dochodowego. Prezydium KK podkreśla, że wśród dominujących wydatków najuboższych gospodarstw są wydatki na utrzymanie mieszkania. W roku 2022 wydatki wzrosły wolniej niż ogólnie CPI w tej kategorii, gdyż istniała możliwość skorzystania z oferowanych osłon (ograniczenie cen energii, dodatki energetyczne, dotacje do zakupu paliw stałych). Z WPFP wynika, że taka pomoc w 2024 roku nie będzie oferowana dla najuboższych gospodarstw, co oznacza, że przy niezmienionych (podwyższonych) kryteriach dochodowych istnieje duże zagrożenie zwiększenia się skali ubóstwa. Biorąc pod uwagę cele jakie zawarto w deklaracji z Porto w 2021 roku, Polska powinna dążyć do ograniczenia ubóstwa obywateli. Ignorowanie sygnałów ostrzegawczych może doprowadzić do oddalenia się od przyjętych celów, ale co gorsza do znacznego pogorszenia się sytuacji ekonomicznej najwrażliwszych grup społecznych.

Prezydium KK zwraca się o określenie dalszej perspektywy utrzymywania nierównomiernie wyższego obciążenia składką zdrowotną odprowadzaną w ramach zatrudnienia w porównaniu z ponoszoną przez przedsiębiorców, w tym zróżnicowania procentowego oraz progów jej wysokości przy opodatkowaniu w formie ryczałtu.

Ponadto w świetle stwierdzenia (cyt.): ,,Pozytywny wpływ na poziom składek na ubezpieczenia społeczne mieli również cudzoziemcy legalnie pracujący w Polsce. Liczba obcokrajowców  z ubezpieczeniem emerytalnym w czerwcu 2022 roku przekroczyła milion osób” uzasadnione jest oszacowanie kształtowania się liczby cudzoziemców i jej wpływu na wolumen składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W prognozie zostało uwzględnione stopniowe zwiększanie nakładów na ochronę zdrowia do 2024 roku do osiągnięcia poziomu 6% PKB. Po zakończeniu prac grupy roboczej do spraw starzenia się ludności (AWG) nad prognozami dotyczącymi opieki zdrowotnej, weszła w życie ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1773). Zakłada ona stopniowe zwiększanie nakładów na ochronę zdrowia do 2027 roku aż do osiągnięcia poziomu 7% PKB.

Wyjaśnić należy czy w roku 2024 planowane jest przejęcie przez NFZ finansowania zadań, które były finansowane przez budżet państwa. Jeżeli tak to w jakiej wysokości oraz które zadania. W Funkcji 20. Zdrowie. Prezydium proponuje określić działania, stopnie ich osiągnięcia w ramach (cyt.): ,,(…) zapewnienia trwałego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, ze szczególnym uwzględnieniem świadczeń ratujących życie” i ,,- związanych z rozwojem medycyny transplantacyjnej, chorób układu krążenia oraz innych programów polityki zdrowotnej; -podobnie jak określono dla działań związanych z rozwojem opieki onkologicznej, świadczeń transfuzjologicznych oraz rejestracji leków”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ ,,Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji w Gdańsku, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Gdański NSZZ „Solidarność”, na Komendę Powiatową Policji w Sztumie, znajdującą się na terenie działania Regionu Elbląskiego NSZZ „Solidarność”.