Kategoria: 2022 – Prezydium

(do użytku służbowego)

Decyzja
Prezydium KK
nr 50/22
ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu.

Wojna w Ukrainie wymusiła na UE zmianę dotychczasowej polityki w zakresie współpracy z krajami spoza wspólnoty. Szczególne znaczenie mają surowce energetyczne, których dywersyfikacja wydaje się oczywista również, a może przede wszystkim, ze względu na stabilność gospodarczą całej wspólnoty. Jak czytamy w dokumencie: „w tej nowej sytuacji Unia powinna wykorzystać swoje partnerstwa międzynarodowe, aby połączyć siły w obliczu wspólnych wyzwań i działań na rzecz pokoju i stabilności oraz międzynarodowego porządku opartego na zasadach i skutecznego multilateralizmu. Skoordynowana reakcja Unii i jej partnerów międzynarodowych na inwazję na Ukrainę pokazuje, w jaki sposób Unia może działać, aby osiągnąć te cele”. Trudno się zgodzić z takim stanowiskiem w sytuacji, gdy polityka niektórych krajów UE spowodowała uzależnienie gospodarcze na tyle silne, że teraz mają obawy, czy udźwigną koszt odłączenia się od zasobów Rosji. Jednocześnie nie mają one obaw jeśli chodzi o transformację energetyczną m.in. w Polsce. Z jednej strony nakłada się na kraje wspólnotowe kary za emisję CO_2, , ale jednocześnie w polityce globalnej ignoruje się takie kraje jak Chiny, Indie czy USA, które nie mniej przecież niż kraje wspólnoty przyczyniają się do kryzysu klimatycznego.

Zdaniem Prezydium KK konieczne są działania pozwalające na wykorzystanie zasobów własnych UE jak choćby węgla. W ocenie NSZZ „Solidarność”, należy dokonać głębokiej rewizji polityki klimatycznej UE i uczynić ją bardziej pragmatyczną wbrew postulatom przyspieszenia. Konieczna jest przemyślana i odpowiedzialna strategia osiągania neutralności klimatycznej a nie przyspieszenie za wszelką cenę. Jest to tym bardziej istotne, że zasoby energetyczne (jak pokazuje aktualna sytuacja) mają charakter strategiczny, ściśle powiązany z bezpieczeństwem. Stąd też wynika konieczność ograniczenia roli rynku w tym zakresie, jak to ma miejsce np. w przypadku ETS. W tym kontekście pragniemy również zauważyć, że rozwijanie systemu ETS i uzależnianie od wpływów z tego mechanizmu prowadzenia polityki sprawiedliwej transformacji poprzez zapowiadany Społeczny Fundusz Klimatyczny jest podejściem błędnym.

Cyfrowa dekada Europy niesie za sobą nie tylkoszanse, ale również liczne zagrożenia, takie jak inne rodzaje przestępczości, wykluczenia społecznego, a co za tym idzie – również ubóstwo. Nie można zapominać o tym, że wiele firm zarówno z obszaru UE czy nawet o zasięgu globalnym, w sposób znaczący wykorzystuje uboższe kraje, jako tanią siłę roboczą. Mimo tych samych technologii i porównywalnej wydajności pracy pracownicy są nadal gorzej wynagradzani. Taka jawna dyskryminacja nie służy budowaniu wspólnoty, nie sprzyja włączeniu społecznemu oraz nie przyczynia się do zasobności obywateli. Przenoszenie linii produkcyjnych poza rynek europejski zwłaszcza w czasie pandemii pokazało, jak niebezpieczne to może być w dłuższej perspektywie czasu. W przedstawionym dokumencie brakuje pomysłów na zmianę tego stanu rzeczy. Zatem dostosowanie rynku pracy do nowych wymogów w tym zakresie również stanowi ogromne wyzwanie zarówno w kontekście samej UE, jak i rynku globalnego.

W celu ochrony dobrobytunależy tworzyć takie rozwiązania, również prawne, by kraje bogatsze płaciły podatki tam, gdzie korzystają z taniej siły roboczej. Przedsiębiorstwa powinny ponosić koszty rekultywacji środowiska, jeśli ich działalność przyczynia się do jego degradacji i muszą to być konkretne rozwiązania i działania, a nie jedynie plany i projekty.

Nadal nie uruchomiono Krajowego Programu Odbudowy w Polsce. Jego blokowanie ma wysoce polityczny charakter – w tym wypadku jest to kontrskuteczne i niekompatybilne z chęcią prowadzenia polityki inwestycji oraz podważa wiarygodność UE w oczach obywateli.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” popiera Rezolucję Energetyczną 2022 przyjętą podczas Konferencji Silesia 2030, podpisaną 24 kwietnia 2022 roku.

W załączeniu – Stanowisko KK nr 2/21 ws. „Fit for 55”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje wprowadzenie opiniowanym projektem zmian w ustawie z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (art. 19 projektu).

Po pierwsze nie jest zrozumiałe dlaczego w projekcie poświęconym regulacji kwestii sposobu funkcjonowania Krajowej Administracji Skarbowej została zamieszczona zmiana przepisów dotyczących zupełnie odrębnego zagadnienia. Działanie takie nie może zostać uznane za prawidłowe, gdyż stwarza wrażenie tzw. „wrzutki”, a ponadto nie mieści się w tematyce wynikającej z tytułu projektu.

Odnosząc się do samej propozycji zmiany zawartej w art. 52 zmienianej ustawy należy zauważyć, że o ile wprowadzenie progu obniżenia wynagrodzenia, który powoduje zwiększenie kwoty wolnej od potrąceń może zostać uznane za zasadne, o tyle nie można podobnie ocenić usunięcia przesłanki utraty źródła dochodu przez członka rodziny pracownika. Nie można nie zauważać, że utrzymanie rodziny, zwłaszcza w obecnych czasach opiera się zazwyczaj na posiadaniu dwóch źródeł dochodu i z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, iż w olbrzymiej większości sytuacji całkowita utrata jednego z nich jest dużo bardziej odczuwalna niż utrata części drugiego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Pana Damiana Jonaka, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na banerze prezentowanym podczas walki bokserskiej, która odbędzie się 22 kwietnia br. w Bytomiu.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Urzędu Miasta Gorzowa Wielkopolskiego, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w instalacji artystycznej upamiętniającej wydarzenia gorzowskie – manifestację mieszkańców w dniu 31 sierpnia 1982 roku w związku z trwającym w Polsce stanem wojennym.

Decyzja
Prezydium KK
nr 45/22
ws. opinii o projekcie Stanowiska Rządu do Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno – Społecznego i Komitetu Regionów „Strategia UE w zakresie normalizacji. Ustanawianie światowych norm na rzecz odpornego, ekologicznego i cyfrowego jednolitego rynku UE”

Prezydium KK pozytywnie ocenia Stanowisko Rządu popierające Strategię UE w zakresie normalizacji. Jednocześnie podkreśla, że podejmowane działania na poziomie europejskim nie mogą prowadzić do osłabienia roli poszczególnych krajowych jednostek normalizacyjnych w organizacjach międzynarodowych.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (KP Lewica) ma na celu zrównanie uprawnień osób, które pobierają świadczenia opiekuńcze w zakresie wysokości pobieranych świadczeń. Aktualnie wysokość specjalnego zasiłku opiekuńczego wynosi 620 zł, natomiast wysokość świadczenia pielęgnacyjnego od 1 stycznia 2022 r. wynosi 2119 zł. Przesłankami, które determinują przyznanie obu świadczeń jest niepełnosprawność najbliższego członka rodziny oraz konieczność sprawowania nad nim stałej opieki. Tożsamy charakter obu świadczeń powoduje, że różnicowanie wysokości tych świadczeń ze względu na wiek powstania niepełnosprawności jest nie tylko niezrozumiały, ale przede wszystkim niekonstytucyjny, co potwierdził Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt. K 38/13.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza , że dzisiejsze rozwiązania prawne wykazują niekonsekwencję różnicując wysokość obu świadczeń z powodu wieku powstania niepełnosprawności dziecka (przed 18 rokiem życia lub do 25 roku życia w trakcie nauki), jednocześnie ignorując stopień jego niepełnosprawności oraz zdolności do samodzielnej egzystencji. Wysokość świadczenia nie wynika w żaden sposób ze stopnia niesamodzielności osoby niepełnosprawnej.

Ponadto aktualne rozwiązania zróżnicowane są pod względem kryterium dostępu, gdzie przy niższym świadczeniu tj. specjalnym zasiłku opiekuńczym (620 zł) funkcjonuje kryterium dochodowe (karygodnie niskie, gdyż wynosi 764 zł), a samo świadczenie jest waloryzowane co 3 lata. Natomiast świadczenie pielęgnacyjne, które jest trzykrotnie wyższe (obecnie od 1 stycznia br. wynosi 2119 zł) jest przyznawane bez kryterium dochodowego, a wysokość świadczenia zwiększa się co roku. Stąd poczucie niesprawiedliwości wśród osób, które pobierają świadczenia.

Cel omawianego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych jest potrzebny i oczekiwany społecznie. Dotyczy bowiem osób najsłabszych i wymagających szczególnej troski ze strony państwa. Rozwiązania legislacyjne powinny służyć obywatelom i chronić tych, którzy sami nie mogą o siebie zadbać.

Prezydium KK zwraca uwagę, że projektodawca dość ogólnie potraktował kwestię oceny skutków regulacji w zakresie skutków finansowych. W uzasadnieniu do projektu (s.6) można przeczytać, że wydatki z budżetu państwa związane z wejściem w życie projektowanej ustawy nie powinny przekroczyć 1 mld zł. Jednocześnie nie podano ilu osób to rozwiązanie ma dotyczyć, dlatego trudno nawet w przybliżeniu oszacować całkowite koszty wdrożenia projektowanych rozwiązań.

Prezydium KK podkreśla, że system wsparcia osób niepełnosprawnych od dawna wymaga zmiany i przemyślanej reformy, a ten projekt tego nie zapewnia. Jednocześnie brak dokładnej oceny skutków regulacji dla finansów publicznych dodatkowo obniża wartość przedłożonego projektu.

Decyzja
Prezydium KK
nr 43/22
ws. opinii do projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (UD368)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następującą uwagę do projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, dotyczącą zmian w zakresie finansowania realizacji zadań z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Funduszu Pracy (art. 1 pkt 5 i 6).

Mając na uwadze, że ww. fundusze celowe realizują szereg różnych, bardzo istotnych zadań dotyczących rynku pracy, w szczególności dla osób bezrobotnych, czy też pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji, konieczne jest zapewnienie i zabezpieczenie im odpowiednich środków finansowych.

W uzasadnieniu projektu ustawy wskazano, że nie jest pewne jak długo funkcjonować będzie Fundusz Przeciwdziałania COVID-19, z którego miałby nastąpić zwrot wydatków poniesionych przez Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Pracy. Jednocześnie projekt przewiduje usunięcie zapisów, zgodnie z którymi wydatki poniesione ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Funduszu Pracy podlegają zwrotowi ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 lub z budżetu państwa (art. 31a ust. 1c, art. 31qa ust. 4).

W związku z powyższym powstaje zasadnicza wątpliwość czy będzie zagwarantowany zwrot wydatków poniesionych z ww. funduszy celowych (dotychczasowych i ewentualnie przyszłych), a jeżeli tak, to w jaki sposób? Obecnie w projekcie ustawy oraz jej uzasadnieniu kwestia ta nie została wyjaśniona.

W ocenie Prezydium KK NSZZ „Solidarność” istnieją uzasadnione obawy, że kwoty wypłacone z funduszy celowych obciążą wyłącznie ich konto, w związku z proponowaną zmianą.