Kategoria: 2020 – Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Tygodnika Niedziela, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”, na okładce numeru czasopisma poświęconego Ojcom Solidarności.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Ambasady RP w Tokio, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logo okolicznościowego z okazji 40-tej rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”, przy publikacji postów społecznościowych z okazji 40. rocznicy Powstania Związku.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Instytutu Północnego im. Wojciecha Kętrzyńskiego z siedzibą w Olsztynie, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”, na materiałach promujących książkę Zenona Złakowskiego zatytułowanej Solidarność 1980-1989 w Olsztynie.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje zaproponowane zmiany w projekcie rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 sierpnia 2020 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej.
Zmiana rozporządzenia jest podyktowana przede wszystkim potrzebą uregulowania funkcjonowania domów pomocy społecznej w czasie zagrożenia zakażeniem chorobami zakaźnymi. W aktualnym stanie epidemii ustalenie i stosowanie procedur zapewniających odpowiednią ochronę przed rozprzestrzenianiem się wirusów powinno zostać wprowadzone jak najszybciej, dlatego zdaniem NSZZ „Solidarność” proponowany w §2 projektu rozporządzenia maksymalny dwumiesięczny okres na dostosowanie regulaminów organizacyjnych do zmienianych w §1 przepisów przedmiotowego rozporządzenia powinien zostać skrócony.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje cel, jakiemu mają służyć zaproponowane regulacje, które są kierowane do podmiotów w zakresie realizacji proinwestycyjnej strategii rozwoju w szczególności poprzez wzrost zatrudnienia oraz systematycznie ponoszone nakłady inwestycyjne zwiększające ich realny kapitał.
Grupą docelową nowych regulacji są podmioty należące do sektora małych i średnich przedsiębiorstw, prowadzące działalność gospodarczą i posiadające prostą strukturę udziałową, które poprzez niedobór środków pieniężnych na realizację inwestycji nie mogą rozwijać się zgodnie ze swoim potencjałem.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” uważa jednak, że zaproponowane rozwiązania mogą być obarczone pewnymi ryzykami.
1. NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę na częstotliwość w zmniejszaniu opodatkowania dla prowadzących działalność gospodarczą. Powinno jemu towarzyszyć obniżanie obciążeń podatkowych pracowników.
2. Brak jest całościowej analizy co do dotychczasowego wpływu obniżania stawek CIT od 2017 r dotyczącego małych podatników na wzrost nakładów inwestycyjnych. Jak wynika z wypowiedzi przedstawicieli biznesu, nie wysokość stawek podatkowych i sposób ich konstrukcji jest barierą dla inwestowania, ale przede wszystkim niepewność regulacyjna.
Kluczowym aspektem decyzji inwestycyjnej jest pewność prawa, rozwinięta infrastruktura oraz dostęp do wykształconych kadr. W przypadku braku takich czynników spółka może wybrać strategię przeczekania i gromadzenia funduszy w inwestycjach mało efektywnych z punktu widzenia gospodarki, jak chociażby w rynku nieruchomości. Warto również wskazać, jak to wynika z badania Aaro Hazaka w opracowaniu pt. „Decyzje finansowe przedsiębiorstw w ramach systemu opodatkowania rozproszonych zysków w Estonii”, że „wadą tego (estońskiego) systemu podatkowego jest alokacja funduszy w środki pieniężne, co stanowi potencjalnie nieefektywny sposób inwestowania”. Okazało się bowiem, że firmy estońskie gromadzą gotówkę na rachunkach bankowych lub inwestują w nieruchomości (niejako w zastępstwie udziałowców), zamiast inwestować te fundusze w rozwój biznesu. Autor ten pisze również, że „nie obserwuje się istotnego wzrostu nowych inwestycji o charakterze strategicznym”.
3. Powstaje wątpliwość, czy zaproponowany wariant tzw. podatku estońskiego spowoduje zatrzymanie dochodów, aby pobudzić inwestycje małych i średnich przedsiębiorstw. Efektywność systemu estońskiego może wynikać z przyjęcia kompleksowego rozwiązania. Wyjęcie z tego systemu jedynie poszczególnych elementów może nie przynieść oczekiwanych efektów.
4. Przyjęte rozwiązanie, jak wynika z doświadczeń państw, w których wprowadzono estoński podatek, wiąże się ze spadkiem dochodów budżetu państwa w szczególności w pierwszych 3 – 4 latach początkowym etapie wprowadzenia podatku, co w okresie walki z Covid -19 może być dość ryzykowne. W sytuacji Polski będzie się to wiązało także ze spadkiem dochodów jednostek samorządu terytorialnego.
5. Projektodawca wprawdzie wprowadza rozwiązanie, które zachęca do wyższego inwestowania niż minimum uprawniające do skorzystania z tego podatku w postaci obniżenia stawki podatkowej przy wyższych nakładach inwestycyjnych lecz projektodawca nie wskazał ekspertyzy, która potwierdziłaby słuszność tych założeń w warunkach polskich, co nie pozwala na dokładną ocenę rozwiązania. Uzasadnionym jest więc przeprowadzenie analiz, które pokazałyby, że faktycznie wprowadzenie estońskiego CITu mogłoby oznaczać wyższy poziom inwestycji. Bez tego być może dokonany zostanie w Polsce kosztowny eksperyment, który może zakończyć się brakiem oczekiwanych rezultatów.
6. Pozytywnie należy ocenić promowanie umów o pracę. „Wymóg zatrudnienia na podstawie wyłącznie umowy o pracę ma motywować podmioty objęte ryczałtem do zawierania tego typu umów, jako że mają one bardziej „stabilny” charakter niż umowy cywilnoprawne” – jak wskazuje projektodawca w uzasadnieniu do ustawy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że wysokość zaproponowanego wynagrodzenia w projekcie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.08. 2020 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracęoraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2021 r. w kwocie 2800 zł oraz wysokość minimalnej stawki godzinowej w kwocie 18,30 zł realizuje oczekiwania Związku.
Proponowana przez rząd wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest zgodna z celem określonym zarówno w komunikacie wspólnym rządu RP i NSZZ „Solidarność” z 2007 roku, jak i w pakiecie antykryzysowym z 2009 roku. W obu dokumentach deklarowano systematyczne podnoszenie minimalnego wynagrodzenia tak, aby mogło ono stanowić co najmniej 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Relacja poziomu płacy minimalnej do wynagrodzenia w gospodarce narodowej jest na poziomie satysfakcjonującym Związek. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uważa, że wzrost wysokości minimalnego wynagrodzenia do poziomu 2800 zł będzie odgrywać istotną rolę w stymulowaniu gospodarki w związku z epidemią koronawirusa, a także zabezpieczy dochody najuboższych gospodarstw pracowniczych, które najbardziej odczuwają wzrost cen produktów podstawowych.
Rok 2020 jest istotny ze względu na długofalową perspektywę ustalania wysokości minimalnego wynagradzania. NSZZ „Solidarność” oczekuje, że rząd poprze propozycję Komisji Europejskiej wprowadzenia uczciwej europejskiej płacy minimalnej przy pomocy wiążącego instrumentu prawnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Telewizji Polsat, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” oraz logotypu 40-lecia powstania NSZZ „Solidarność”,  na elementach oprawowych w ramach obchodów 40. Rocznicy Porozumień Sierpniowych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju z 14 lipca 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Celem projektu rozporządzenia jest wprowadzenie zmian mających na celu ułatwienie dostępu do budynków i urządzeń z nimi związanych osobom z różnym rodzajem niepełnosprawności.
W projekcie brak jednak rozwiązań skierowanych do osób całkowicie niewidomych. Projektodawca nie przewidział rozwiązań takich, jak np. obowiązek wyznaczania linii naprowadzających do przejść dla pieszych na skrzyżowaniach, do przystanków tramwajowych, autobusowych czy na peron.Brak w rozporządzeniu również unormowań dotyczących punktów dźwiękowych naprowadzających (punkty takie powinny naprowadzać do urzędów, teatrów, kin, wieloklatkowych budynków mieszkalnych itp.).Pamiętać należy, że osoby całkowicie niewidome żyją w świecie dźwięku i tego typu rozwiązania byłyby bardzo pomocne w codziennym ich funkcjonowaniu. Projektodawca powinien też określić obowiązek ustawiania w określonych sytuacjach map dotykowych i brajlowskich tabliczek informacyjnych które pozwalają zorientować się niewidomym i niedowidzącym w przestrzeni.