Kategoria: 2016 – Prezydium

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

   Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na okładce monografii autorstwa Marcina Dąbrowskiego zatytułowanej NSZZ „Solidarność” Ziemia Puławska w latach 1980 – 1989.

 Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Prezydium Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność”, wyraża zgodę na użycie znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na nagrobku śp. Jarosława Wenderlicha – byłego rzecznika prasowego Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność”, działacza opozycji antykomunistycznej oraz doradcy prawnego Regionu Bydgoskiego.

    Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Haliny Węgrzyn, dyrektor szkoły Podstawowej nr 21 im. świętego Jana Pawła II w Nowym Sączu, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na materiałach informacyjnych związanych z Ogólnopolskim Konkursem Historycznym zatytułowanym Ocalić pamięć o niezłomnych pilotach gen. bryg. pil. Stanisławie Skalskim oraz por. pil. Janinie Lewandowskiej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 17 ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Sekcji Pracowników Cywilnych MON NSZZ „Solidarność” przyjęte podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Pracowników Cywilnych MON NSZZ „Solidarność”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 17  ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Sekcji Ciepłownictwa NSZZ „Solidarność” przyjęte podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Ciepłownictwa NSZZ „Solidarność”.

(do użytku służbowego)

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy, sposobu i trybu jego wydania, prostowania i uzupełniania:

–        w § 2 ust. 1 projektu rozporządzenia należy dodać pkt. 20) dotyczący dokładnego oznaczenia pracodawcy. Na gruncie art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Przykładowo, oddział spółki kapitałowej może być pracodawcą, pod warunkiem że oddział taki został wyposażony w przymiot pracodawcy w treści aktów prawnych statuujących zasady organizacji i funkcjonowania danego podmiotu. W praktyce wyodrębnienie pracodawców wewnętrznych następuje w formie regulaminu organizacyjnego stanowiącego załącznik do uchwały zarządu spółki kapitałowej, uchwały zarządu spółki lub statutu spółki. Ponadto, w literaturze wskazuje się na następujące warunki uznania podmiotu będącego częścią większej struktury za pracodawcę: wyodrębnienie finansowo-organizacyjne oraz zdolność do samodzielnego zatrudniania pracowników (zob. K. Jaśkowski [w:] Jaśkowski K., Maniewska E., Komentarz aktualizowany do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.98.21.94), LEX/el., 2016). Ponieważ samo umocowanie osoby upoważnionej w oddziale do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy nadane przez zarząd w trybie art. 3¹ k.p. nie przesądza jeszcze o statusie oddziału jako pracodawcy, zatrudnieni w oddziale pracownicy miewają problemy z ustaleniem kto jest ich pracodawcą – spółka czy oddział – co ma znaczenie np., w kwestiach właściwego określenia strony pozwanej w pismach procesowych pracowników. Dlatego, dokładne oznaczenie pracodawcy w świadectwie pracy zapobiegnie błędom we wskazywaniu pracodawcy w przypadku ewentualnego dochodzenia przez pracowników roszczeń ze stosunku pracy.

–        w § 9 ust. 1 projektu rozporządzenia ustala się nieuzasadnienie krótki, bo 3-dniowy termin na przedłożenie przez pracownika pracodawcy świadectwa pracy w celu uzupełnienia jego treści, w przypadku prawomocnego orzeczenia sądu pracy o odszkodowaniu na rzecz pracodawcy, z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 55 §1 ¹ Kodeksu pracy. W praktyce, trzy dni kalendarzowe jest terminem niemożliwym do zachowania. Najkrótszym możliwym terminem powinien być termin tygodniowy. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi o dodanie do programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2018  następujących pozycji:

1.   Badań, które ustalą rzeczywiste rozmiary delegowania pracowników w kontekście stosowania dyrektywy 96/71/WE.

     W związku z tym, że na podstawie danych statystycznych, w oparciu o liczbę wystawionych druków A1 nie jest możliwe określenie liczby osób delegowanych, a jedynie przedstawiana jest liczba wystawionych zaświadczeń A1, konieczne jest wykonanie badań w oparciu o inne dane statystyczne. Nie bez znaczenia jest fakt, że pracodawcy w Polsce delegują pracowników także w oparciu o przepisy art. 77 Kodeksu pracy. Pracownicy w zagranicznej podróży służbowej na podstawie K.p. najczęściej nie otrzymują zaświadczeń A1. Ta grupa pozostaje więc poza statystyką, jaką można uzyskać z danych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

2.   W oparciu o druk A1 badań, które pokażą jakie umowy kwalifikowane są do potwierdzenia statusu pracownika delegowanego w ramach kategorii: „3.1 Oddelegowany pracownik najemny”, „3.3 Osoba oddelegowana pracująca na własny rachunek”, „3.6 Osoba należąca do personelu kontraktowego”.

     Zgodnie z art. 1 dyrektywy 96/71/WE osoby samozatrudnione nie muszą otrzymywać minimalnej stawki płacy kraju oddelegowania. Stawki minimalne należy wypłacać pracownikom, czyli osobom mającym umowy o pracę oraz osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych. Z informacji uzyskiwanych od osób pracujących za granicą wynika, że często nie otrzymują minimalnych stawek płacy kraju oddelegowania nawet jeśli świadczą pracę na podstawie umowy zlecenia czy umowy o dzieło (np. opiekunki w Niemczech). ZUS, wydając zaświadczenie A1, potwierdza status takiej osoby jako „3.3 Osoba oddelegowana pracująca na własny rachunek”. To powoduje, że organy kontrolne kraju oddelegowania nie mogą dokonać kontroli w zakresie wysokości stawki płacy takiej osoby. Osoba pracująca na własny rachunek, dla zagranicznych organów kontroli nie musi otrzymywać wynagrodzenia zgodnego z dyrektywą. Badanie statystyczne miałoby więc na celu ustalenie czy i w jakim zakresie dochodzi do mylnego zakwalifikowania umów cywilnoprawnych.

3.   Reprezentatywnych badań pracowników w firmach zatrudniających do 9 osób oraz samozatrudnionych – w zakresie częstotliwości korzystania z usług medycyny pracy, dolegliwości zdrowotnych oraz średniej ilości godzin przepracowanych w tygodniu,
w zależności od płci oraz wieku.

     Zorganizowanie pracownikom właściwej, zgodnej z wymogami prawa, profilaktycznej opieki zdrowotnej odgrywa kluczową rolę dla ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawodowego. Kontrola przestrzegania przepisów, dotyczących profilaktycznych badań lekarskich, ma ograniczony zasięg. Jak wynika z danych Państwowej Inspekcji Pracy największy odsetek naruszeń przepisów dotyczących okresowych badań lekarskich miał miejsce u pracodawców zatrudniających do 9 pracowników. Natomiast brak jest danych dotyczących przeprowadzania okresowych badań lekarskich u osób samozatrudnionych. Dlatego konieczne jest przeprowadzenie badań reprezentatywnych, które dadzą obraz problematyki ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawodowego, a wnioski z tych badań przyczynią się do poprawy stanu zdrowia społeczeństwa.