Kategoria: 2014 – Prezydium

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje rządowy projektzałożeń projektu ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym z dnia 27 stycznia 2014 r w zakresie uchylenia przepisów, nakładających wymóg ochrony środków pieniężnych i ustanowienia w jego miejsce przepisu wskazującego na możliwość ochrony środków pieniężnych otrzymanych od użytkowników, w celu wykonania transakcji płatniczych przez biuro usług płatniczych. Jest to rozwiązanie, które budzi wątpliwości ze względu na potencjalne ograniczenie ochrony klientów korzystających
z tych usług. Głównie są to emeryci, renciści i osoby o niskich dochodach.

Zmiany zasad funkcjonowania biur usług płatniczych mogą spowodować z jednej strony wzrost niepewności co do bezpiecznego powierzenia usług tego typu biurom,
a jednocześnie brak jest na tym etapie projektowania propozycji, które wskazywałyby, że polityka samych biur usług płatniczych będzie prowadzona z zachowaniem odpowiednich zasad bezpieczeństwa. Obawiamy się także, czy informowanie o posiadaniu lub braku zabezpieczenia przez biura usług płatniczych będzie odpowiednie zważywszy, że klientami biur są najczęściej osoby starsze (emeryci lub renciści). Mamy wątpliwości czy rezygnacja z nadzoru KNF i deregulacja działalności nie przyczyni się do zwiększenia nadużyć.

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podtrzymuje swoje negatywne stanowisko dotyczące zmian w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgłoszone dotychczas uwagi dotyczą w części także otrzymanych projektów rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej tj.:

1.       rozporządzenia w sprawie profilowania pomocy dla bezrobotnego

2.       rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków oraz trybu i sposobów                 prowadzenia usług rynku pracy,

3.       rozporządzenia w sprawie wzoru wniosku o akredytację do prowadzenia                       pośrednictwa pracy w ramach sieci EURES,

4.       rozporządzenia w sprawie programów specjalnych,

5.       rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przyznania                          środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego,

6.       rozporządzenia w sprawie rad rynku pracy,

7.       rozporządzenia w sprawie dodatku do wynagrodzenia dla pracowników                          publicznych służb zatrudnienia oraz Ochotniczych Hufców Pracy.

              Wymienione powyżej projekty rozporządzeń przygotowano w sposób niestaranny. Zawierają one odesłanie do nieobowiązujących aktów prawnych tj. rozporządzeń Komisji Europejskiej dotyczących pomocy de minimis. Ponadto projekty przedstawiono do konsultacji pomimo tego, że do chwili obecnej nie przygotowano ostatecznego brzmienia projektu ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Zdaniem Prezydium KK projekty aktów wykonawczych z zasady powinny podlegać konsultacjom społecznym dopiero po ustaleniu ostatecznego brzmienia projektu ustawy, która ma stanowić upoważnienie i podstawę do ich wydania. Powyższe jest uzasadnione tym bardziej, że w projekcie rozporządzenia w sprawie profilowania pomocy dla bezrobotnego już na obecnym etapie nie realizuje się upoważnienia w zakresie sposobu postępowania w ramach określonego profilu pomocy. Stanowi to istotną wadę formalnoprawną projektu.

         Odnosząc się szczegółowo do poszczególnych projektów rozporządzeń MPiPS  Prezydium Komisji Krajowej zgłasza następujące uwagi.

1.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie profilowania                                pomocy dla bezrobotnego.

W §7 projektu rozporządzenia wskazuje się na trzy profile pomocy bezrobotnym. Tymczasem projekt ustawy zakłada istnienie profilu nie dokonując jakiegokolwiek rozróżnienia w tym zakresie.W pierwszej kolejności wskazać należy, że wprowadzanie tak daleko idącego rozwinięcia przepisów ustawowych jest niedopuszczalne. Następuje w tym przypadku uregulowanie materii ustawowej rozporządzeniem. Niezależnie od powyższego, nawet w samej treści projektu rozporządzenia, nie dookreślono jaki zakres pomocy w danym profilu miałby zostać udzielony bezrobotnemu. Bez takiego dookreślenia nie jest możliwe dokonanie oceny całego omawianego zapisu projektu rozporządzenia, który jest jednym z najistotniejszych jego elementów.

2.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie programów                                specjalnych.

Prezydium KK poddaje pod wątpliwość celowość wprowadzenia projektu rozporządzenia w sprawie programów specjalnych, skoro wnioskodawca sam
w ramach oceny skutków stwierdza, że regulacje zawarte w projekcie nie będą miały wpływu na rynek pracy. Ponadto w § 2 pkt 3 projektu nie zobowiązano urzędu pracy do uwzględnienia w ramach analizy sytuacji osób bezrobotnych lub poszukujących pracy, danych zawartych w ppkt od 1 do 7 tego przepisu. Obecne brzmienie stwarza w tym zakresie całkowitą dowolność działania urzędu, co może okazać się bardzo niekorzystne dla beneficjentów, gdyż diagnoza dotycząca sytuacji zawodowej bezrobotnych będzie de facto jedyną podstawą opracowania programu specjalnego.

3.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rad rynku pracy.

Prezydium KK podtrzymuje negatywne uwagi dotyczące funkcjonowania rad rynku pracy zgłoszone w decyzji Prezydium KK nr 140/2013 z 26.03.2013 r.,
w zakresie niezrównoważonego składu osobowego rad, jak również nieprecyzyjnego określenia ich kompetencji zwłaszcza na poziomie powiatu.

4.     Rozporządzenie w sprawie dodatku do wynagrodzenia dla pracowników publicznych           służb zatrudnienia oraz Ochotniczych Hufców Pracy

Prezydium KK zwraca uwagę na nierozwiązany problem dotyczący brzmienia
§ 4 ust. 2 projektu. W ramach przedstawionego projektu wnioskodawca nie przewiduje już katalogu przesłanek wyłączających przesunięcie okresu oceny
w kontekście przyznania dodatku do wynagrodzenia, a w szczególności przesłanki sprawowania funkcji związkowej. W miejsce dotychczasowego zapisu proponuje się natomiast wprowadzenie ogólnego stwierdzenia w postaci braku możliwości podjęcia decyzji przez pracodawcę, co stanowi rozwiązanie stwarzające możliwość nadinterpretacji i nadużyć ze strony pracodawcy. Proponowane brzmienie przepisu stwarza zagrożenie dyskryminacji pracowników ze względu na przynależność związkową, albowiem przesunięcie okresu oceny wynikające
z pełnienia funkcji związkowych może łączyć się ze wstrzymaniem wypłaty dodatku do wynagrodzenia.

           Mając na uwadze powyższe, należy przywrócić katalog przesłanek wykluczających możliwość przesunięcia oceny oraz dodać do nich kolejną przesłankę w postaci wykonywania czynności związanych z pełnieniem funkcji związkowych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po zapoznaniu się z projektem dokumentu pt.: Zalecenia dotyczące poprawienia skuteczności działań w odniesieniu do zjawiska stresu związanego z pracą, uzupełniające wspólną deklarację partnerów społecznych z dnia 14 listopada 2008 r., wynegocjowanego przez NSZZ „Solidarność”, OPZZ, FZZ, Pracodawców RP, PKPP Lewiatan i ZRP, postanawia zaakceptować jego treść.
W związku z powyższym Prezydium KK upoważnia zespół negocjacyjny w składzie: Janusz Łaznowski, Barbara Surdykowska, Jerzy Wielgus, do podpisania w/w. dokumentu.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na podpisanie Addendum do układu zbiorowego pracy NMS NSZZ „Solidarność” – POL-LEVANT/ ITF TCC CBA, dotyczącego:

–          zastąpienia dotychczasowego Aneksu nr 1 nowym Aneksem nr 1a – zmiana nazwy statku z DIVIO na CHODZIEZ;

–          wprowadzenia nowego formularza umowy o pracę zgodnie z wymogami Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o Pracy na Morzu (MLC), 2006.

Jednocześnie Prezydium KK upoważnia Bogdana Kubiaka oraz Andrzeja Kościka do podpisania  wyżej wymienionego Addendum.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na podpisanie układu zbiorowego pracy dla statków: „PAPER STAR” bandery Antiqua & Barbuda numer IMO 8905892 i „PAPER MOON” bandery Antiqua & Barbuda numer IMO 8919855 pomiędzy Krajową Sekcją Morską Marynarzy i Rybaków NSZZ „Solidarność” a firmą Seatrans Shipmanagement AS, Bergen, Norway w imieniu Cargo Shipping Sp. z o.o.

Jednocześnie Prezydium KK upoważnia Bogdana Kubiaka oraz Andrzeja Kościka do podpisania  wyżej wymienionego układu zbiorowego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na podpisanie ITF Special Agreement dla statków: NORWID bandery maltańskiej numer IMO 9133422, PARANDOWSKI bandery cypryjskiej numer IMO 9432139, SZYMANOWSKI bandery cypryjskiej numer IMO 8821929, WIENIAWSKI bandery maltańskiej numer IMO 8821931, WŁADYSŁAW ORKAN bandery cypryjskiej numer IMO 9271925, LEOPOLD STAFF bandery cypryjskiej numer IMO 9272228, CHODZIEZ bandery maltańskiej numer IMO 8302301 i ZERAN bandery maltańskiej numer IMO 8302272 potwierdzającego ważność układu zbiorowego pracy na okres: 01.01.2014 – 31.12.2014.

Jednocześnie Prezydium KK upoważnia Bogdana Kubiaka oraz Andrzeja Kościka do podpisania  wyżej wymienionego ITF Special Agreement.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na podpisanie Addendum do układu zbiorowego pracy NMS NSZZ „Solidarność” – Chipolbrok/ ITF TCC CBA, dotyczącego nowego formularza umowy o pracę zgodnie z wymogami Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o Pracy na Morzu (MLC).

Jednocześnie Prezydium KK upoważnia Bogdana Kubiaka oraz Andrzeja Kościka do podpisania  wyżej wymienionego Addendum.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po zapoznaniu się z przesłanym przez Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju projektem z dnia 23 grudnia 2013 r. ustawy
o zasadach realizacji programów operacyjnych polityki spójności finansowanych
w perspektywie finansowej 2014 -2020 zgłasza następujące uwagi.

1.       Projektowana ustawa jest bardzo istotnym narzędziem prawnym w procesie realizacji programów operacyjnych na lata 2014 – 2020. Jej celem jest określenie zasad realizacji programów operacyjnych, podmiotów uczestniczących w realizacji polityki spójności oraz sposób współpracy między nimi. Dlatego jej treść powinna być spójna z innymi projektami (np. projektem ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju).

2.      Opiniowany projekt nie zawiera wyraźnych odesłań do już obowiązujących nowych unijnych aktów prawnych (np. odesłanie 1) w tytule ustawy czy w tzw. słowniczku ustawy). Zdając sobie sprawę z konieczności przygotowania przez MiR wcześniej projektu ustawy, nie można przy jej ocenie pominąć faktu, że w dniu 17 grudnia 2013 r. został zakończony w UE proces legislacyjny, którego celem było ustanowienie nowych unijnych regulacji prawnych mających dotyczyć zasad programowania, finansowania i realizacji unijnej polityki spójności w latach 2014 – 2020.
W dniu 17 grudnia 2013 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła finalnie szereg rozporządzeń unijnych dotyczących tej problematyki. Rozporządzenia te zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 20 grudnia 2013 r. (L 347) i weszły w życie następnego dnia, czyli w dniu 21 grudnia 2013 r.

3.      W art. 2  nie zdefiniowano strategii realizacji zasady partnerstwa.

4.      W art. 5powinien być dodany pkt 12 o  treść: „wytycznych dotyczących strategii realizacji zasady partnerstwa dla wszystkich programów krajowych i regionalnych”.   W art.5 ust. 1  proponujemy wykreślić słowo „może”.

5.       Wątpliwości budzą analizowane razem zapisy ust. 5 i 6 art. 13 projektu. Zgodnie
z treścią ust. 5: „do udziału w pracach komitetu monitorującego krajowy lub regionalny program operacyjny instytucja zarządzająca zaprasza przedstawicieli wszystkich organizacji pracowników i organizacji pracodawców reprezentowanych
w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i w wojewódzkich komisjach dialogu społecznego”. Dlatego uzasadnionym wydaje się nadanie następującego brzmienia pkt 1) ust 5 art. 13 projektu:„ reprezentatywne organizacje pracowników i pracodawców, o których mowa w ust. 6.

6.       Rozpatrywanie zastrzeżeń powinno być dwuinstancyjne,  a podmiot kontrolujący nie może pełnić funkcji  drugiej instancji.

7.      Art. 25 ust. 6 zbyt ogólnikowy zapis: „niewykonanie wskaźnika w projekcie może stanowić przesłankę do stwierdzenia nieprawidłowości” pozwala na uznanie nieprawidłowości nawet wtedy, gdy osiągnie się wartość wskaźnika np. 99 zamiast planowanej wartości 100 (analogicznie, gdy wartość będzie określona w %).
W konsekwencji pozwala „ukarać” projektodawcę poprzez zastosowanie do wszystkich wydatków projektowych zasady proporcjonalności, co zaskutkuje zwrotem środków wraz z odsetkami. Dlatego zapis ten powinien zawierać konkretniejsze sformułowania np. „widełki ” określające przedział. Inaczej będzie to skutkowało zbyt dużą dowolnością interpretacyjną.

8.       Wskazany w Art.41 ust. 1  termin jest zbyt krótki. Postulujemy wydłużenie terminu co najmniej do 14 dni, natomiast najbardziej optymalnym jest termin 21- dniowy.

9.      Art. 42jest nieprecyzyjny. W tekście nie ma określenia na czym ma polegać etapowość prowadzenia konkursu. Brak definicji, która instytucja i na podstawie jakich kryteriów będzie decydowała o zakwalifikowaniu projektu do kolejnego etapu.

10.  Analizując przepisy Rozdziału 15 dotyczące procedury odwoławczej dodatkowego wyjaśnienia wymaga kwestia wyczerpania kwoty przeznaczonej na dofinansowanie projektu w ramach działania lub priorytetu w przypadku złożenia skutecznego protestu (art. 62 ust. 2 projektu).

     Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po zapoznaniu się z przesłanym przez Ministerstwo Sprawiedliwości projektem z dnia 10 grudnia 2013 r. ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustawzgłasza następujące wątpliwości do nowego brzmienia niektórych postanowień art. 34 i 35 kodeksu karnego zawartych w art. 1 pkt 10 i 11 Projektu ustawy. 

  Art. 1 pkt 10 Projektu zmienia brzmienie art. 34 kodeksu karnego dodając § 1a pkt 4 stanowiąc, że kara ograniczenia wolności polega na „4) potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd”.
W konsekwencji nowe brzmienie art. 35 § 2 k.k. zezwala na orzeczenie potrącenia wynagrodzenia wobec osoby zatrudnionej, a wobec której sąd orzekł karę ograniczenia wolności.

  Po wejściu w życie proponowanych zmian może powstać problem w praktyce ich stosowania wobec pracowników, którzy są objęci już potrąceniami kwot wynagrodzeń na mocy tytułów prawnych wynikających z prawa cywilnego czy rodzinnego z uwzględnieniem przepisów kodeksu pracy o ochronie dochodu pracownika przed nadmiernym rozmiarem potrąceń.

  Wątpliwości w szczególności może budzić stosowanie do proponowanego potrącenia przepisów Kodeksu pracy o ochronie wynagrodzenia za pracę, ograniczających swobodę pracodawcy dopuszczalności dokonywania potrąceń z wynagrodzenia za pracę (ograniczenie maksymalnych granic dopuszczalnych potrąceń do ½ wynagrodzenia w art. 87 § 1 pkt 2 i § 3 pkt 2 k.p. lub 3/5 w zbiegu z potrąceniem na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych oraz ustanowienie kwoty wolnej od potrąceń w art. 87¹ § 1 pkt 1 k.p.).

  Projektowane przepisy kodeksu karnego o potrąceniu kwoty wynagrodzenia z kodeksu karnego oraz kodeksu karnego wykonawczego (kluczowy w tej kwestii art. 59 k.k.w. pozostaje niezmieniony tworząc niezgodność z „nowym” art. 34 k.k. jeśli ten wejdzie
w życie) nie są skorelowane z wyżej wskazanymi przepisami kodeksu pracy. Projektowane przepisy nie odpowiadają na pytanie, które z zasądzonych „potrąceń” ma realizować pracodawca w pierwszej kolejności gdy będzie miał do realizacji wyrok sądu karnego
z orzeczeniem potrącenia w ramach kary ograniczenia wolności w zbiegu ze świadczeniem alimentacyjnym, zaliczką pieniężną oraz kwotami z tytułu pożyczek czy kredytów bankowych. Ponadto wyraźnego uregulowania wymaga kwestia projektowanych potrąceń
z k.k. w kontekście ochrony minimalnego wynagrodzenia za pracę z art. 87¹ kodeksu pracy,
o co apelujemy. 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do wniosku rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej sieci służb zatrudnienia, dostępu pracowników do usług w zakresie mobilności oraz dalszej integracji rynków pracy z dnia 17 stycznia 2014  r. COM (2014) 6.

Mając na uwadze, iż przedstawiony do konsultacji projekt wniosku rozporządzenia Parlamentu Europejskiego nawiązuje do artykułu 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zapewniającego swobodę przepływu pracowników wewnątrz Unii, istnieją obawy dotyczące ewentualnych skutków dalszego poszerzania działalności EURES.

W art. 46 ww. Traktatu zapewniono środki niezbędne do wprowadzenia swobody przepływu pracowników, w szczególności poprzez zapewnienie ścisłej współpracy pomiędzy publicznymi służbami zatrudnienia krajów członkowskich Unii Europejskiej. Współpraca ta nie powinna jednak stwarzać zagrożenia dla krajowych i lokalnych rynków pracy państw członkowskich. W wyniku znacznego i nadmiernego rozszerzenia migracji pracowników mogą zachodzić niekorzystne procesy na rynku pracy w Polsce. O ile w krajach „starej Unii” zagrożenia takiego nie ma, to w naszym kraju jest ono znaczne, mając na uwadze dotychczasową politykę rządu. Warunki pracy w Polsce nie są w żadnym stopniu konkurencyjne wobec zachodu, ponieważ cechują się one rażąco niskimi zarobkami, niską jakością miejsc pracy i brakiem perspektyw realnego zabezpieczenia społecznego. Biorąc pod uwagę powyższe oraz stale pogarszające się dane dotyczące niżu demograficznego w Polsce, może zaistnieć taka sytuacja, że osoby młode, posiadające wysokie kwalifikacje zawodowe oraz doświadczenie będę emigrowały na zachód pomimo tego, że w Polsce mogłyby znaleźć pracę. Prezydium Komisji Krajowej obawia się, iż Polska stanie się dostarczycielem wykwalifikowanej siły roboczej dla państw zachodniej Unii, wcześniej ponosząc koszty wychowania oraz wykształcenia.

Należy wyraźnie podkreślić, iż NSZZ „Solidarność” nie dąży do naruszenia lub zaprzeczenia istocie i celom ustanowionym w art. 3 ust. TUE, zgodnie z którymi Unia Europejska ustanowiła rynek wewnętrzny, czy też w ww. art. 45 w zakresie prawa do ubiegania się o rzeczywiście oferowane miejsca pracy oraz prawa do swobodnego przemieszczania się w tym celu po terytorium państw członkowskich, jednakże proponowane zmiany powinny mieć również na celu ochronę interesów wszystkich krajów Unii.

Zwracamy uwagę na fakt, iż liczba osób poszukujących pracy zarejestrowanych
w portalu EURES wzrosła w okresie od 2007 r. do grudnia 2013 r.
ze 175 000 do 1 200 000. Mając na uwadze realia polskiego rynku pracy dalszy wzrost w tym zakresie w znacznym stopniu będzie dotyczył polskich pracowników. Prezydium Komisji Krajowej zwracało już wcześniej uwagę, iż obecna liberalizacja polityki społecznej rządu
w zakresie zatrudniania cudzoziemców i migracji nie sprzyja ochronie miejsc pracy polskich pracowników.

Prezydium KK wzywa do ochrony polskiego rynku pracy w zakresie w jakim jest to możliwe w świetle obowiązujących przepisów krajowych i międzynarodowych.

     Niezależnie od powyższego Prezydium KK zgłasza następujące uwagi formalne do treści projektu rozporządzenia:

1. W art. 30 projektu dotyczącym przedkładania sprawozdań przez Komisję Europejską w zakresie dotyczącym mobilności pracowników w Unii oraz usług świadczonych na rzecz pracowników w celu ułatwienia korzystania ze swobody przemieszczania się wpływu stosowania rozporządzenia na rynek pracy danego kraju członkowskiego, należy wyraźnie wskazać, że sprawozdania te będą zawierały określenie skutków funkcjonowania sieci EURES na rynki pracy poszczególnych krajów członkowskich.
2. W pkt 2 załącznika nr 1 do projektu należy doprecyzować, iż  organizacje działające jako partnerzy sieci EURES muszę potwierdzić nie tylko zdolność do oferowania usług w zakresie kojarzenia ofert pracy i wniosków o zatrudnienie, ale również zdolność do wykonywania tych usług.