Kategoria: 2012 – Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia cel  uchwalenia projektowanej ustawy:

• dostosowanie zawartych w Kodeksie pracy upoważnień do wydania aktów wykonawczych do wymogów Konstytucji RP,
•  przeniesienie do Kodeksu pracy i innych ustaw – z rozporządzeń wykonawczych do Kodeksu pracy – przepisów rangi ustawowej,
•  usunięcie luk prawnych zarówno w przepisach Kodeksu pracy, jak i w innych ustawach oraz wątpliwości interpretacyjnych związanych z tymi przepisami.

W szczególności pozytywnie oceniamy reakcję na stanowisko zajęte przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 31 marca 2009 r., sygn. akt K 28/08 w kontekście którego, znaczna ilość delegacji do wydania rozporządzeń zawartych w Kodeksie pracy narażona jest na zarzut niezgodności z ustawą zasadniczą.

 Prezydium KK  wnosi do projektu  założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw  następujące uwagi:

• Istotne na etapie założeń do projektu zmian  jest znalezienie równowagi pomiędzy przenoszeniem dotychczasowej materii regulowanej rozporządzeniami do Kodeksu pracy, a zgodnym z wymogami wskazanymi w art. 92 ust. 1 Konstytucji tworzeniem nowych delegacji dla wydawanych rozporządzeń. Zbyt pochopne przeniesienie dużej ilości kwestii na poziom ustawowy może prowadzić do zbyt znacznego rozbudowania Kodeksu pracy, co może skutkować nadmiernym skomplikowaniem tego aktu. Należy również wziąć pod uwagę, że zmodyfikowane przepisy Kodeksu pracy będą ulegały częstym zmianom z różnych przyczyn, co nie będzie służyło trwałości zawartych w nim unormowań;
• W proponowanych zmianach w pkt 1 położono nacisk na wprowadzenie do Kodeksu pracy obowiązku sporządzenia świadectwa pracy, natomiast niesłusznie pominięto obowiązek wydania go pracownikowi. Termin na dostarczenie pracodawcy świadectwa pracy po prawomocnym orzeczeniu sądu (propozycje do art. 61¹  Kodeksu pracy) powinien zostać wydłużony do 7 dni.  W raporcie o działalności Państwowej Inspekcji Pracy z 2011 r. zwrócono uwagę na wątpliwości interpretacyjne dotyczące terminu wydania świadectwa pracy, w sytuacji gdy przed upływem 24 miesięcy pracodawca zawiera z pracownikiem umowę na czas nieokreślony;
• Zastanowienia wymaga propozycja wydłużenia terminów w zakresie odwołania od wypowiedzenia  (art. 246  § 1 Kodeksu pracy). W związku z nowelizacją art. 207 § 6 Kodeksu postępowania cywilnego, który nałożył na stronę wnoszącą pozew do sądu obowiązek wskazania w nim wszystkich dowodów, uzasadnionym wydaje się wydłużenie tego terminu do 14 dni.
•  Naszym zdaniem czas szkolenia bhp (237 ³  Kodeksu pracy) oraz profilaktycznych badań lekarskich, o którym mowa w art. 229 Kodeksu pracy powinien być wprost kwalifikowany jako czas pracy. Praktyka wykazuje, że szereg szkoleń  organizowanych jest po służbowym czasie pracy pracowników. Ujednolicenie w ten  sposób ww.  przepisów  uważamy za zasadne, korzystne dla pracowników.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  zastrzega, że pełna ocena propozycji będzie możliwa po analizie  projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw oraz zwraca uwagę, że załączony Test regulacyjny  w punkcie 15. zawiera datę zakończenia konsultacji projektu założeń – 31.05.2012 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o adwokaturze oraz niektórych innych ustaw, tym samym   podtrzymujemy decyzję Prezydium KK nr 86/12 z dnia 23 maja 2012 r.

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na użycie nazwy
i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w wydaniu kwartalnika „Dialog”, w którym przedstawione zostaną opinie partnerów społecznych nt. projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje następujące rozwiązania zawarte w Projekcie założeń projektu ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce z dnia 14 czerwca 2012 r. autorstwa Ministerstwa Gospodarki:

 Zwolnienie pracowników z podatku dochodowego z tytułu świadczenia dowozu do zakładu pracy na koszt pracodawcy.

1. Podniesienie maksymalnej wartości składnika z 3500 zł do 6000 zł – uprawniającej do zaliczenia wydatku od razu do kosztów uzyskania przychodu.
2. Umożliwienie zachowania ważności orzeczenia lekarskiego przez nowego pracodawcę.
3. Wyłączenie z podatku VAT usług bezpłatnej pomocy prawnej oraz zwolnienie otrzymującego pomoc z podatku dochodowego z tego tytułu.
4. Zniesienie ograniczenia w zwolnieniu z podatku VAT nieodpłatnego przekazywania produktów spożywczych na rzecz organizacji pożytku publicznego z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej.
5. Zapewnienie publikowania przez ZUS oraz NFZ wydanych interpretacji.
6. Wskazanie organu właściwego do dokonywania interpretacji prawa ubezpieczeń społecznych.
7. Możliwość wydłużenia dopuszczalnego czasu obowiązywania umowy o praktykę absolwencką o kolejne 3 płatne miesiące.

             Prezydium KK negatywnie ocenia zniesienie niektórych wymogów dotyczących indywidualnych kont zabezpieczenia emerytalnego tworzonych przez powszechne towarzystwa emerytalne.

            Prezydium KK  wstępnie akceptuje propozycję umożliwienia osobie współpracującej z osobą prowadzącą działalność gospodarczą skorzystania ze świadczenia przedemerytalnego na zasadach stosowanych przy nabyciu prawa do świadczeń przedemerytalnych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą.

            Pełna ocena zaproponowanych zmian będzie możliwa po otrzymaniu szczegółowych rozwiązań zawartych w projektach stosownych ustaw.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej negatywnie opiniuje przyjęte przez Radę Ministrów w dniu 12 czerwca 2012 r. propozycje utrzymania na niezmienionym poziomie średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2013.

NSZZ „Solidarność” podtrzymuje swoją propozycję wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej zawartą w Stanowisku Prezydium KK nr 91/12 z dnia 30 maja 2012 r. (w załączeniu).

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt zmiany rozporządzenia MSP i wnosi o utrzymanie w formie jednoosobowych spółek Skarbu Państwa uzdrowisk : Busko, Ciechocinek, Krynica, Lądek, Kołobrzeg, Świnoujście i Rymanów.

            Uzdrowiska te zostały wyłączone z prywatyzacji z grupy 26 spółek uzdrowiskowych na podstawie art. 64 ustawy (z dnia 28 lipca 2005r., Dz.U. Nr 167 z dnia 1.09.2005 r. z późniejszymi zmianami) o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych.

            Na podstawie ww. ustawy, Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia wydał w dniu 8 października 2008 r. rozporządzenie, w którym określił ww. spółki – jako nie podlegające prywatyzacji, kierując się:

1. zapewnieniem równego i powszechnego dostępu do lecznictwa uzdrowiskowego;
2. zapewnieniem lecznictwa uzdrowiskowego o zróżnicowanych kierunkach leczniczych;
3. wielkością oraz ilością posiadanych i wykorzystywanych przez spółkę zasobów   leczniczych;
4. możliwością rozwoju kierunku rehabilitacyjnego;
5. posiadanymi przez spółkę urządzeniami lecznictwa uzdrowiskowego.

            Od momentu uzgodnienia i wydania rozporządzenia w 2008 r. nie nastąpiły żadne zmiany, które mogłyby uzasadniać prywatyzację wyłączonych z prywatyzacji spółek. Każda ze spółek prowadzi działalność w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, posiada niezbędne urządzenia uzdrowiskowe oraz zasoby tworzyw leczniczych i zapewnia dostęp pacjentom do leczenia uzdrowiskowego w ramach skierowań wydanych przez lekarza oraz potwierdzonych i finansowanych przez NFZ. Uzasadnieniem do zmiany wspomnianego rozporządzenia mogłaby być wyłącznie utrata walorów i zasobów leczniczych przez spółkę i uzdrowisko, co jednakże nie ma miejsca.

            Wyłączone z prywatyzacji spółki uzdrowiskowe posiadają najcenniejsze w Polsce zasoby lecznicze oraz zakłady i urządzenia takie jak: sanatoria, szpitale uzdrowiskowe, tężnie, pijalnie wód leczniczych, zakłady przyrodolecznicze wykorzystywane w procesie leczenia uzdrowiskowego, które jest integralną częścią ochrony zdrowia. Obiekty lecznicze spółek wyłączonych z prywatyzacji położone są w samych centrach uzdrowisk, co ma niezwykle istotne znaczenie dla pacjentów i chorych przebywających na leczeniu i rehabilitacji w uzdrowisku. Prywatyzacja wyżej wymienionych spółek uzdrowiskowych z dużym prawdopodobieństwem zmieni charakter prowadzonej działalności leczniczej, a tym samym doprowadzi do ograniczenia lecznictwa uzdrowiskowego i ograniczy dostęp pacjentom do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego i rehabilitacji w miejscowościach uzdrowiskowych.  Ustawodawca w ustawie o lecznictwie uzdrowiskowym słusznie więc zobowiązał Ministra Skarbu Państwa i Ministra Zdrowia do określenia spółek uzdrowiskowych, które zostaną wyłączone z prywatyzacji, kierując się zapewnieniem powszechnego dostępu do leczenia uzdrowiskowego.

            Należy podkreślić, że Sejm RP w lutym 2011 r. nie wyraził zgody na skreślenie
z ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym art.64, a tym samym utrzymał dotychczas przyjęte rozwiązania w mocy, wyłączając  te wyżej wymienione uzdrowiska z prywatyzacji.

            Uzdrowiska są integralną częścią systemu ochrony zdrowia i mają służyć obecnemu i następnym pokoleniom.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje  poselski
(KP PiS) projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz niektórych innych ustaw. Proponowane zmiany są odpowiedzią na postulaty Związku dotyczące wzmocnienia egzekucji przepisów prawa pracy dotyczących zawierania umów o pracę.

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w stosunku do proponowanego rozwiązania jakim jest nakaz zastąpienia umowy cywilnoprawnej umową o pracę zgłasza następujące uwagi.

            Projektodawcy powiązali przyznanie inspektorom pracy uprawnienia do wydawania przedmiotowych nakazów z jednoczesnym wyłączeniem możliwości wnoszenia przez nich powództw w sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy. Zmiana ta powoduje, że w razie braku decyzji inspektora o wydaniu nakazu zastąpienia umowy cywilnoprawnej umową o pracę, jedynym wyjście dla osoby zatrudnionej będzie samodzielne wniesienie powództwa w tej sprawie. W konsekwencji inspektorzy pracy, w razie braku pewności co do oceny danego stanu faktycznego, pozbawieni zostaną narzędzia do skierowania sprawy do rozstrzygnięcia przed niezawisłym sądem pracy.

            Należy także zwrócić uwagę na fakt, że odwołania od nakazów rozpatrywane są przez sądy administracyjne. Powstaje poważna wątpliwość, czy sądy te są odpowiednio przygotowane do oceny kwestii istnienia bądź nie istnienia stosunku pracy. Tym samym zasadne jest wyraźne wskazanie, że odwołanie od takich nakazów rozpatrują sądy pracy. Pozwoli to jednocześnie wyeliminować potencjalną sytuację, w której to o tym samym stanie faktycznym będą rozstrzygały różne sądy – w razie zastosowania nakazu inspektora pracy sąd administracyjny, a w razie wniesienia powództwa przez osobę zatrudnioną sąd pracy.