Kategoria: Dokumenty KK

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem obserwuje jak dobry klimat, gospodarczy i społeczny, który nastąpił po objęciu władzy przez zjednoczoną prawicę marnotrawiony jest przez postępowanie pojedynczych decydentów  wypełniających zadania zarządcze w branżach i przedsiębiorstwach, koncernach, jak również przez promujących ich polityków zasiadających w organach partyjnych lub samorządowych na poziomie lokalnym.

            Przykładem takich działań  jest koncern PGE GiEK SA., gdzie głównym celem zarządu i kierowników jednostek podległych PGE jest zastąpienie dialogu społecznego  działaniami mającymi na celu osłabienie NSZZ „Solidarność”.

            Komisja Krajowa negatywnie ocenia politykę personalną prowadzoną w koncernie sprowadzającą się do zastępowania fachowców, nieukrywającymi przynależności do „Solidarności” osobami nieprzygotowanymi do sprawowania funkcji. Celem polityki władz PGE GiEK S.A. nie jest poprawa funkcjonowania gospodarczego podległych jednostek, nie jest poprawa zarządzania firmą. Głównym powodem są osobiste ambicje poszczególnych decydentów. Standardem jest promowanie organizacji społecznych i związkowych, które w zamian za stanowiska i podwyżki dla swoich przedstawicieli gotowe są  do wystąpień negatywnie oceniających NSZZ „Solidarność” – najsilniejszej i najlepiej zorganizowanej organizacji związkowej w koncernie – oraz wrogich wobec obecnie rządzącej koalicji.

Z takim podejściem do spraw społecznych i związkowych walczyliśmy w latach dominacji ideologii liberalnej i dzisiaj również  takiej polityce gospodarczych i lokalnych „baronów” gotowi jesteśmy się przeciwstawić.

            Ludzi, którzy dla realizacji swoich ambicji i prywatnych interesów  wykorzystują funkcje zawodowe, społeczne i polityczne trzeba bezwzględnie pozbawiać wpływu na gospodarkę, politykę naszego kraju zarówno w krajowym, jak i lokalnym wymiarze.

Zwolnienie przewodniczącej Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Szpitalu Powiatowym w Złotoryi – Sławy Kolano, będącej pod szczególną ochroną – stanowi kolejne pogwałcenie elementarnych praw pracowniczych i związkowych w placówkach medycznych zarządzanych przez spółki Centrum Dializa i AMG Centrum Medyczne w Sosnowcu. Spółki te oprócz licznych placówek medycznych zarządzają m.in. szpitalami powiatowymi
w Białogardzie, Pszczynie, Łasku, Opatowie, Rawie Mazowieckiej, Złotoryi i Rykach.

W tych placówkach oprócz niskich standardów obsługi medycznej od lat obserwowane są eskalujące działania wymierzone w legalnie działające organizacje związkowe. Potwierdzają to wyroki sądów, wyniki licznych kontroli Państwowej Inspekcji Pracy, NFZ-tu oraz toczące się postępowania prokuratorskie.

Wobec skali łamania prawa przez Centrum Dializa, AMG i inne powiązane z nimi firmy Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zobowiązuje wszystkie struktury Związku do podjęcia wszelkich możliwych działań dla wyegzekwowania przestrzegania praw pracowniczych i związkowych w tych placówkach oraz udzielenia wszelkiego możliwego wsparcia dla szykanowanych liderów związkowych. Jednocześnie Komisja Krajowa wystąpi z wnioskami do NFZ, PIP i starostów dzierżawiących należące do powiatów szpitale o kompleksowe kontrole w celu wyegzekwowania obowiązującego w Polsce prawa.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwraca się do Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o pilną nowelizację ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz niektóre inne dni, a także przyspieszenie notyfikacji w Komisji Europejskiej dotyczącej przepisu ograniczenia e-handlu w niedziele i święta oraz niektóre inne dni.

            Ustawa ograniczająca handel w niedzielę stanowi zwieńczenie wieloletnich dążeń NSZZ „Solidarność” do przywrócenia pracownikom handlu prawa do spędzania niedziel wraz z rodzinami. To sukces nie tylko „Solidarności” oraz Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, ale przede wszystkim setek tysięcy osób zatrudnionych w tym sektorze gospodarki, którzy dotychczas byli traktowani w swoim własnym kraju jak pracownicy drugiej kategorii. Ta ustawa daje pracownikom handlu poczucie, że państwo polskie wreszcie jest w stanie bronić ich interesów, nawet wobec sprzeciwu potężnego i wpływowego lobby zagranicznych sieci handlowych.

            Niestety, pozytywny efekt tej wyczekiwanej od wielu lat ustawy może zostać zniweczony. W ostatnich tygodniach w mediach pojawiają się doniesienia o kolejnych pomysłach sieci handlowych na obchodzenie zapisów ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele. Jednym z nich jest zapowiedź dotycząca zmiany godzin funkcjonowania sklepów poszczególnych sieci. Zgodnie z ukazującymi się w mediach informacjami, placówki handlowe należące do tych sieci miałyby być zamykane w soboty tuż przed północą oraz otwierane kilka minut po godzinie 24. w nocy z niedzieli na poniedziałek.

            Takie rozwiązanie niemal całkowicie wypacza sens ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele. Trudno ocenić je inaczej, niż jako kolejny przykład braku elementarnego szacunku zagranicznych sieci handlowych, nie tylko dla własnych pracowników, ale również dla obowiązującego w Polsce prawa.

            Skandaliczne postępowanie niektórych sieci handlowych wymaga natychmiastowej reakcji. Dlatego też, wnioskujemy o wprowadzenie do ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz niektóre inne dni zapisów dotyczących godzin obowiązywania zapisanych w ustawie ograniczeń w handlu. Proponujemy, aby w znowelizowanej ustawie ograniczenia te obowiązywały od 22:00 w soboty do 5:00 w poniedziałek.

W naszej ocenie, dopiero taki zapis zagwarantuje pracownikom handlu rzeczywisty niedzielny odpoczynek, co było głównym celem przedmiotowej ustawy, a jednocześnie znacząco ograniczy możliwości obchodzenia jej zapisów przez pracodawców.

W 2018 roku mija 26 lat od chwili podpisania Konwencji Narodów Zjednoczonych ws zmian klimatu (Konwencja podpisana była 9 maja 1992 roku). 20 lat temu podpisano Porozumienie w Kioto, a tym samym rozpoczęto realizację tego porozumienia.

1. W związku z rocznicami tych wydarzeń oraz zbliżającą się Konferencją Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) COP24
   w Katowicach NSZZ „Solidarność” proponuje:
2. Przeprowadzić analizę oczekiwanych i uzyskanych skutków ekologicznych tego
   i innych porozumień;
3. Dokonać oceny skuteczności realizacji dotychczasowej polityki klimatycznej;
4. Przeprowadzić analizę skutków społecznych (ilość powstałych oraz ilość zlikwidowanych miejsc pracy);
5. Przeprowadzić analizę dotychczasowych kosztów wdrażania polityki klimatycznej dla każdego sygnatariusza porozumienia;
6. Przeprowadzić analizę wykonanych zobowiązań Państwa zapisanych w porozumieniu
7. Przeprowadzić analizę, w jaki sposób Państwa wydały środki otrzymane z opłat
   za emisję CO2.
8. Po przeprowadzonych analizach proponujemy rozpocząć dialog nt. ochrony środowiska
   i polityki klimatycznej w czterostronnym Zespole powołanym przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Zespół powinien składać się z polityków, inwestorów – pracodawców, naukowców oraz związków zawodowych.
9. Przeprowadzić analizę zgodności dotychczasowej unijnej polityki klimatycznej z przyjętymi na Szczycie Ziemi  w Rio de Janeiro (Earth Summit) w roku 1992 konwencjami.
10. Środki pozyskiwane na aukcjach  emisji CO2 powinny pozostać w dyspozycji rządów krajowych i być przeznaczone wyłącznie na poprawę jakości środowiska.
11. Wszystkie nośniki energii powinny być traktowane jednakowo szczególnie w zakresie  prowadzonych badań naukowych, skierowanych na  poprawę efektywności wykorzystania ich do produkcji energii. Każde państwo, w trosce o swoje bezpieczeństwo i suwerenność,
    w celu zapewnienia swojej gospodarce taniej energii cieplnej i elektrycznej, powinno mieć możliwość wytwarzania jej z posiadanych na swoim terytorium paliw.
12. Wszelkie istniejące instalacje w poszczególnych branżach, które są najmniej emisyjne,
    nie powinny ponosić opłat za emisję CO2.
13. Prowadzona polityka klimatyczna nie powinna hamować rozwoju przemysłu w danym kraju, poprzez generowanie nadmiernych kosztów wynikających z tej polityki oraz obniżanie konkurencyjności jego gospodarki względem innych państw.
14. Koszty prowadzonej polityki klimatycznej powinni ponosić przede wszystkim konsumenci towarów i usług zawierających ślad węglowy z krajów bogatszych, a nie ich producenci
    z krajów biedniejszych. 

(do użytku służbowego)