Kategoria: 2015 – KK

Mija czterdzieści pięć lat od masakry bezbronnej ludności Wybrzeża. W grudniu 1970 roku, na rozkaz władz partii, nazywającej siebie robotniczą, użyto broni przeciw robotnikom, którzy pragnęli jedynie upomnieć się o godne życie dla siebie i swoich rodzin.  

Winni tej zbrodni nigdy nie zostali i już nie zostaną ukarani. Stanisław Kociołek, ówczesny wicepremier i Wojciech Jaruzelski wówczas minister obrony narodowej, odpowiedzialni za krwawą pacyfikację strajków robotniczych w Szczecinie, Gdyni, Gdańsku i Elblągu, odeszli nie odpowiedziawszy za swoje haniebne decyzje. 

Bezkarność sprawców tamtych wydarzeń  była przyzwoleniem  na kolejną krwawą w swych skutkach decyzję o pacyfikacji strajków górniczych w grudniu 1981 roku.

NSZZ „Solidarność” oddaje hołd wszystkim poległym, pokrzywdzonym i ich rodzinom. Nigdy nie zapomnimy, że również dzięki ich poświęceniu, ich ofierze żyjemy dziś w wolnej Polsce, tę wolność musimy mądrze zagospodarować, jesteśmy im to winni.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z oburzeniem przyjmuje wiadomość o uhonorowaniu Pana Pedro Pereira da Silva – dyrektora operacyjnego Grupy Jeronimo Martins (właściciela sieci Biedronka) Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Order przyznany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego panu Pedro Pereira da Silva nadawany jest cudzoziemcom i obywatelom polskim stale zamieszkałym za granicą, którzy swą działalnością wnieśli wybitny wkład we współpracę międzynarodową oraz współpracę łączącą Rzeczpospolitą Polską z innym państwami i narodami. Order – jak uzasadniono w komunikacie MSZ – miał zostać przyznany za wkład w rozwój gospodarczy Polski, tworzenie miejsc pracy, zaangażowanie firmy w działalność społeczną i charytatywną oraz znaczący wkład w rozwój stosunków handlowych między Polską, a Portugalią.

Powszechnie wiadomo, że podnoszony w uzasadnieniu wkład w rozwój gospodarczy Polski, od samego początku funkcjonowania sieci Biedronka w Polsce, oparty był na nieograniczonej ekspansji sieci, wypieraniu z rynku rodzimych przedsiębiorstw, łamaniu praw pracowniczych, zmuszaniu do pracy ponad siły i w niebezpiecznych warunkach, a w konsekwencji naruszaniu niezbywalnej godności pracowników. Sieć Biedronka stała się niechlubnym przykładem wyzysku pracowniczego. Od początku istnienia w sieci Biedronka ograniczane były również prawa związków zawodowych. Do dziś sytuacja ta nie zmieniła się. Na przestrzeni ostatnich kilku lat sieć dyskryminowała pracowników z powodu przynależności do związków zawodowych, co zostało udowodnione prawomocnymi wyrokami sadowymi. Dialog z pracodawcą nie istnieje, a spotkania mają charakter incydentalny i nie powodują zmian w warunkach świadczenia pracy. 

Mając na uwadze rażącą rozbieżność między faktycznymi antypracowniczymi i antyzwiązkowymi działaniami sieci Biedronka, a uzasadnieniem przyznania tak wysokiego państwowego odznaczenia dyrektorowi operacyjnemu firmy, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża pogląd, że w oparciu o Art. 36. Pkt. 1. Ustawy z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach należałoby rozważyć możliwość odebrania Orderu Panu Pedro Pereira da Silva.       

ws. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność potępia ostatnie decyzje Ministra Zdrowia, gwarantujące wzrost wynagrodzenia dla jednej tylko grupy zawodowej, wywołując tym samym uzasadnione protesty środowiska medycznego, konfliktując pracowników i tworząc napięcia społeczne w placówkach zdrowia, tym bardziej, że towarzyszy im łamanie prawa. Analiza Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzi do wniosku, że przepisy wskazanych rozporządzeń zawierają dyspozycje, w świetle, których jedynym podmiotem reprezentującym stronę pracowniczą, uprawnionym do zawarcia porozumienia, którego treścią ma być kwestia podziału środków na wynagrodzenia pielęgniarek i położnych, będzie związek zawodowy, który zrzesza wyłącznie pielęgniarki i położne. Taka reguła wyklucza z prowadzenia uzgodnień wszystkie inne związki zawodowe działające u danego świadczeniodawcy, który z punktu widzenia prawa pracy jest pracodawcą, bez względu na fakt czy są to związki reprezentatywne, czy zrzeszają największą liczbę pracowników.  Zdaniem Komisji Krajowej naruszają one zasadę równości wyrażoną w Konstytucji. Wręcz dyskryminują członków innych związków zawodowych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że już na etapie konsultacji obu projektów rozporządzeń, Prezydium Komisji Krajowej w swoich opiniach skierowanych do Ministra Zdrowia wskazywało na wadliwość przedmiotowych przepisów.

Niezrozumiałe zachowanie Ministra Zdrowia zmusiło nas do powiadomienia Prokuratora Generalnego o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przez Ministra Zdrowia Mariana Zembalę przestępstwa określonego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. zagrożonego karą grzywny lub karą ograniczenia wolności, jak również złożenia do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o zbadanie zgodności wskazanych przepisów
z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.

Nasz Związek również zrzesza wiele pielęgniarek i położnych, których niskie wynagrodzenia wymagają podwyżek. Nigdy jednak nie będzie naszej zgody na pomijanie innych pracowników w imię czyichś partykularnych interesów. Służba zdrowia, wspólnie pracująca na rzecz pacjenta, musi stanowić kolektyw – nie ma w niej miejsca na rywalizację.

Dlatego jednoznacznie negatywnie oceniamy działania Zarządu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, który w sposób świadomy prowadzi do rozbicia współpracy personelu medycznego, w tajemnicy układając się z Ministrem Zdrowia.

NSZZ „Solidarność” działając na rzecz wszystkich pracowników domaga się:

·        wzrostu wynagrodzeń dla wszystkich pracowników zatrudnionych w opiece zdrowotnej zapewnionego w trwałych rozwiązaniach systemowych

·        zerwania z plagą umów śmieciowych oraz zaprzestania wymuszania na pracownikach zawierania umów cywilnoprawnych bądź samozatrudnienia

·        systematycznego zwiększania nakładów finansowych na opiekę zdrowotną ze środków publicznych

·        zaprzestania dalszej komercjalizacji i prywatyzacji sektora ochrony zdrowia.