Kategoria: 2011 – KK

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zdecydowanie sprzeciwia się zapowiedzianym w expose premiera Donalda Tuska planom podnoszenia wieku emerytalnego mężczyzn i kobiet.

Tak kluczowych zmian nie wolno wprowadzać w trybie pilnym, bez wcześniejszych konsultacji społecznych. Możliwość przechodzenia na emeryturę mężczyzn w wieku 65 lat i kobiet w wieku 60 lat jest dla milionów Polaków częścią zaplanowanej od dawna strategii życiowej. Wiążą się z nią plany osobiste i rodzinne.

Podnoszenie wieku emerytalnego pogorszy i tak trudną sytuację ludzi młodych. Wśród pozostających bez pracy prawie 30% to osoby w wieku 25-34 lata, a 21%  nie przekroczyło 24 roku życia. Proponowane przez Rząd rozwiązania zmierzają do utrzymania wysokiego bezrobocia wśród młodego pokolenia jednocześnie skazując na zasiłki lub pomoc społeczną osoby o długim stażu pracy, gdyż pracodawcy nie są zainteresowani tworzeniem dla nich alternatywnych miejsc pracy wykorzystujących ich doświadczenie i wiedzę.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” jest świadoma zagrożeń stojących przed polskim systemem emerytalnym. Recepty na nie należy jednak poszukiwać przede wszystkim w rozwiązaniach zachęcających pracowników do przedłużania   aktywności zawodowej.  Za takie uznajemy umożliwienie pracownikom wyboru momentu przejścia na emeryturę, a także stworzenie możliwości łączenia czasu przebywania na emeryturze z czasem pracy zawodowej w niepełnym wymiarze. Kluczowe dla wzmocnienia systemu emerytalnego w Polsce jest też zrównanie składki emerytalno-rentowej pobieranej od różnych form zatrudnienia czy też prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia rozpocząć akcję zbierania podpisów pod obywatelskim wnioskiem o poddanie pod ogólnokrajowe referendum pytania w sprawie utrzymania dotychczasowych rozwiązań emerytalnych. Naszą intencją jest oddanie tej kluczowej dla przyszłości wszystkich Polaków sprawy pod ich bezpośredni osąd. Referendum jest najbliższe idei demokracji bezpośredniej. Chcemy pozwolić Polakom skorzystać z tej formy.

13 grudnia 1981 roku Rada Państwa PRL wydała haniebny Dekret o wprowadzeniu stanu wojennego na terenie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Dekret nie mający żadnego umocowania nawet w ówczesnym systemie prawnym, którego jedynym podłożem była chęć utrzymania władzy i zniszczenia rodzącego się społeczeństwa obywatelskiego.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” dziękuje wszystkim tym, którzy 30 lat temu stanęli w obronie ideałów leżących u podstaw powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.

W sposób szczególny wspominamy heroiczną postawę górników Kopalni „Wujek”, którzy 16 grudnia 1981 roku podjęli nierówną walkę ze szturmującymi oddziałami wojska, milicji  i ZOMO. Dziewięciu spośród nich: Józef Czekalski, Krzysztof Giza, Joachim Gnida, Ryszard Gzik, Bogusław Kopczak, Andrzej Pełka, Jan Stawisiński,  Zbigniew Wilk, Zenon Zając zostało zastrzelonych przez pluton specjalny ZOMO. Oddali życie broniąc najważniejszych dla Polaków wartości – wolności, sprawiedliwości,  godności.

Mimo upływu 30 lat od zamachu reżimu komunistycznego na niepodległościowe dążenia Polaków, nadal nie doczekaliśmy się sprawiedliwego osądzenia autorów stanu wojennego, którzy wypowiedzieli wojnę swojemu narodowi. Brak rzetelnego rozliczenia tych tragicznych wydarzeń stanowi bolesne piętno na najnowszej historii naszej Ojczyzny.

Wołanie o sprawiedliwość, pamięć i zadośćuczynienie dla Ofiar stanu wojennego jest niewielką cząstką tego, co jesteśmy Im winni.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że pogarszająca się sytuacja młodych ludzi na rynku pracy jest zagrożeniem dla nich samych, ale też dla rozwoju i przyszłości Polski. Brak stabilności  ekonomicznej i perspektyw rozwoju zawodowego, a także  nieprzestrzeganie przez pracodawców podstawowych praw pracowniczych nie tylko utrudnia życiowy start, ale nierzadko zmusza do szukania rozwiązań  na emigracji.

Światowy kryzys gospodarczy w sposób szczególny dotknął właśnie tę grupę społeczną.

W znacznym stopniu utrudnił dostęp do miejsc pracy, naraził – częściej niż inne grupy – na zwolnienia czy zatrudnienie nieformalne, a także obnażył   bezradność rządu w kreowaniu i realizacji pozytywnej polityki zatrudnienia, edukacji  i możliwości rozwoju młodych ludzi.

Poziom bezrobocia wśród młodzieży często dwukrotnie przewyższa ogólny poziom bezrobocia danego kraju.  W Polsce stopa bezrobocia rejestrowanego we wrześniu 2011 r. wynosiła  11,8 %. Wśród pozostających bez pracy 29,4% to osoby młode w wieku 25-34 lata, a  21 %  nie przekroczyło 24 roku życia. Jak wynika z danych MOP  na koniec 2011 r.  bez pracy będzie  74 mln młodych osób.

Sytuacji takiej sprzyja pogarszający się stan finansów publicznych negatywnie  wpływający na dostęp do wysokiej jakości szkoleń, ograniczający  skuteczność działań na rzecz  aktywizacji zatrudnienia.

Oczekiwań na poprawę tej sytuacji nie spełniły elastyczne formy zatrudnienia. Deklarowane przez rząd jako korzystne dla pracowników miały prowadzić do ułatwień w znalezieniu pracy, ułatwić łączenie obowiązków zawodowych z rodzinnymi lub z nauką i podnoszeniem kwalifikacji. Tymczasem najczęściej oznaczają pogorszenie warunków pracy, utratę uprawnień socjalnych oraz wiele innych utrudnień w życiu codziennym.

Młodzi ludzie mają decydujące znacznie nie tylko dla  rozwoju  kraju, ale także rozwoju związków zawodowych, dla zwiększenia skuteczności ich działania. Stawia to przed NSZZ „Solidarność” nowe wyzwania. Działania Związku muszą być w większym niż dotychczas zakresie adresowane do tej grupy społecznej, umożliwić młodym działaczom pełne  uczestnictwo  w  tworzeniu rozwiązań  dotyczących problematyki młodzieży zarówno w kraju, jak i na poziomie UE.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”  wyraża gotowość zwiększenia roli młodych działaczy w kształtowaniu strategicznych decyzji podejmowanych przez Związek oraz kontynuacji działań na rzecz poprawy warunków pracy młodych pracowników, wprowadzenia systemu kształcenia odpowiadającego ich aspiracjom i potrzebom rynku pracy.

Jedynie  praca wysokiej jakości,  w której na równych prawach i z równym zaangażowaniem będzie uczestniczyć dobrze wykształcone pokolenie młodych Polaków może przyczynić się do zwiększenia kapitału społecznego naszego kraju, budowy  prawdziwego społeczeństwa obywatelskiego  oraz zatrzymania  procesu  pogłębiania  się nierówności społecznych.