Decyzja Prezydium KK nr 192/20 ws. uchwały Senatu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 27 października 2020 roku w sprawie wniesienia do Sejmu projektu Ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, (…)

ws. uchwały Senatu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 27 października 2020 roku w sprawie wniesienia do Sejmu projektu Ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

 

Proponowane zmiany legislacyjne będące przedmiotem projektu senackiego, których celem jest uchylenie ograniczenia handlu w niedziele, święta oraz w niektóre inne dni w okresie obowiązywania stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego oraz w okresie do 90. dnia następującego po odwołaniu tego ze stanów Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ocenia zdecydowanie negatywnie i wnosi o jego odrzucenie.

Uzasadnienie przekazane do projektu zawiera informacje będące we wzajemnej sprzeczności.

Z jednej strony projektodawca uznaje, że uchylenie zakazu handlu (w istocie sformułowanie to jest błędne, albowiem w ustawie z dnia 18 stycznia 2018 roku, która ma zgodnie z założeniami opisanymi w uchwale zostać uchylona, widnieje wyraźnie usankcjonowane, również
w praktyce pojęcie: ograniczenia handlu, a nie zakazu) ma na celu ograniczenie negatywnych skutków epidemii COVID-19 dla polskiej gospodarki, a z drugiej strony podniesienie poziomu ochrony zdrowia społeczeństwa. Projektodawca nie wziął pod uwagę, że Ustawa z dnia
18 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele, święta oraz w niektóre inne dni zawiera wyłączenia umożliwiające prowadzenie handlu w niedziele. Z gospodarczego punku widzenia, co pokazują liczne, również historyczne dane ekonomiczne handel rozkłada się proporcjonalnie na wszystkie dni handlowe w tygodniu, jak również w sytuacji potrzeby konsumentów, którzy w dni, w których handel jest ustawowo ograniczony, mogą dokonać zakupów w tych placówkach, których ograniczenie nie dotyczy (artykuły pierwszej potrzeby i tzw. szybkiego zbytu). Z przedmiotowego projektu wynika zatem, że głównym zamysłem projektodawcy jest faktyczne uchylenie zakazu handlu, więc dopuszczenie działalności sklepów wielkopowierzchniowych i dyskontów, co jest sprzeczne z zasadą społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa (tu: prawa pracy w kontekście zatrudnienia pracowników). Żadne dane ekonomiczne, w tym dane Głównego Urzędu Statystycznego nie wskazują, aby w czasie ogłoszonego stanu epidemii COVID-19 wskaźnik sprzedaży detalicznej odnotował spadek. Stąd wskazany argument za usprawnieniem sytuacji gospodarczej należy uznać za chybiony. Natomiast argument dotyczący rzekomego podniesienia poziomu ochrony zdrowia społeczeństwa poprzez uchylenie ograniczenia handlu w niedziele stoi w sprzecznościz rozwiązaniami dotyczącymi zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania epidemii COVID-19. Transmisja zakażenia w dużych skupiskach ludzkich, do których należą sklepy wielkopowierzchniowe mogące stanowić ogniska choroby, jest znaczna i dopuszczenie kolejnego dnia handlowego nie tyle nie ogranicza ryzyka, co je istotnie zwiększa. Należy wziąć w tym przypadku pod uwagę również ograniczenie ryzyka transmisji COVID-19 wśród pracowników sektora handlu narażonych na stały, codzienny kontakt z klientami. Nie bez powodu ustawodawca w czasie stanu epidemii podejmował decyzje dotyczące minimalizacji ryzyka transmisji choroby podejmując decyzje o ograniczonym funkcjonowaniu galerii handlowych, którą należy uznać za słuszną.

W krajach europejskich, gdzie istnieje częściowe lub całkowite ograniczenie handlu tendencje mają charakter odwrotny do proponowanych w komentowanym projekcie. Działalność placówek handlowych ogranicza się ze względu na minimalizację ryzyka transmisji COVID-19. Dla przykładu warto podać również badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii. Rządowa agencja Public Health England (PHE) przeanalizowała zebrane za pomocą aplikacji NHS COVID-19 dane od 128 808 osób, które w okresie od 9 do 15 listopada 2020 roku poinformowały o tym, że test potwierdził u nich obecność SARS-CoV-2. Analizując ich kontakty, można było sprawdzić miejsca, gdzie przebywali w dniach poprzedzających pozytywny wynik testu. Jak wynika z tej analizy, najwięcej, bo 18,3 proc. spośród badanej grupy było w supermarketach.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, należy wyraźnie podkreślić, co zostało wskazane na początku stanowiska, że proponowane zmiany w zakresie uchylenia ograniczenia handlu w niedziele, święta oraz w niektóre inne dni są niekorzystne, nie sprzyjają ochronie zdrowia zarówno obywateli, jak i osób świadczących pracę w placówkach handlowych oraz naruszają podstawowy charakter uchylanej ustawy i celowości jej postanowień.

Apel Prezydium KK nr 1/20 ws. obrony godności i dobrego imienia św. Jana Pawła II

Od wielu lat jesteśmy świadkami ataków różnych środowisk na osobę świętego  Jana Pawła II. Do  dewastacji Jego pomników dochodziło już wielokrotnie w przeszłości. Jednak w ostatnim czasie fala nienawiści wobec osoby Papieża-Polaka uległa wielkiemu nasileniu.
Pojawiły się nawoływania do likwidacji pomników, zmian nazw ulic, placów, a nawet usuwania  Jego imienia z publikacji. Działania te mają doprowadzić do zmiany wizerunku człowieka godnego najwyższego szacunku, w kogoś współwinnego odrażających przestępstw. Zarzuty stawiane przez środowiska lewackie oparte są na manipulacji i rozpowszechnianiu kłamstw.
W Polsce i na całym świecie jesteśmy świadkami próby przeprowadzenia rewolucji obyczajowej. Celem tej rewolucji jest „wyzwolenie” człowieka z wszelkich norm kulturowych, obyczajowych, godnościowych – zrównanie praw związków homoseksualnych z prawami małżeńskimi, w tym prawa do adopcji dzieci, prawa do aborcji na życzenie (a w przyszłości z pewnością eutanazji), czy edukacji seksualnej już w wieku wczesnoprzedszkolnym.
Przeszkodą na drodze do stworzenia „modelu nowego człowieka” jest tradycyjna rodzina oparta na wartościach chrześcijańskich, która swoje oparcie ma przede wszystkim w Kościele Katolickim. Stąd próba zniszczenia Kościoła, a nie da się tego w Polsce zrobić bez zniszczenia świętości Jana Pawła II.  Przewidział to już Kard. Stefan Wyszyński, który przestrzegał: „Jeśli przyjdą zniszczyć ten Naród, zaczną od Kościoła, gdyż Kościół jest siłą tego Narodu”.
Bez Jana Pawła II nie byłaby możliwa „Solidarność”, której papież patronował od samego początku. W robotniczych protestach roku 1980 widział nie tylko bunt przeciwko władzy w celu poprawy warunków życia. W „Solidarności” dostrzegał symbol przemian, które miały zmienić – i zmieniły -„oblicze tej ziemi”; przemian dokonanych metodami pokojowymi z poszanowaniem godności każdego człowieka. Ideały, na których zbudowana została „Solidarność” zawsze były bliskie Jego sercu.
Apelujemy do członków i sympatyków naszego Związku o odważną i cierpliwą postawę w obronie pamięci i świętości naszego Papieża. To jego pontyfikat obudził w nas „Solidarność”, która wywalczyła Polakom niepodległą i demokratyczną Ojczyznę.

 

Decyzja Prezydium KK nr 191/20 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Podregionu NSZZ „Solidarność” w Łasku, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w celu nadania imienia NSZZ „Solidarność” rondu znajdującemu się na skrzyżowaniu ulic 9-go Maja i ul. Południowej w Łasku (przy Starostwie Powiatowym).

Decyzja Prezydium KK nr 190/20 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek wydawnictwa edukacyjnego Grupa MAC S.A., wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w infografice o ludziach Solidarności, umieszczonej w podręczniku szkolnym do nauki historii w kl. 8 SP. Podręcznik zostanie wydany w formie drukowanej oraz elektronicznej.

Decyzja Prezydium KK nr 188/20 ws. wyrażenia zgody dla Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji na rozszerzenie jej zasięgu działania na Komendę Powiatową Policji w Polkowicach

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę dla Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji, działającej na terenie Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” na rozszerzenie zasięgu jej działania na Komendę Powiatową Policji w Polkowicach, pracodawcę z terenu działania Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”, u którego nie działa organizacja związkowa NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 185/20 ws. projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii o zmianie rozporządzenia w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej…

Decyzja
Prezydium KK
nr 185/20
ws. projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii o zmianie rozporządzenia w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania
pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę

 

Odnosząc się do przedmiotowego projektu rozporządzenia Prezydium Komisji Krajowej zgłasza do niego następujące uwagi.
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem zwartym w Ocenie SkutkówRegulacji do projektu rozporządzenia, że projekt dotyczy kilku kategorii cudzoziemców, którym ułatwia się podejmowanie pracy na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W stosunku do osób, wskazanych w projektowanych pkt 21 i 22 § 1 NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje przedstawione zmiany. Związek od samego początku ostatnich wydarzeń na Białorusi włączył się aktywnie w pomoc społeczeństwu białoruskiemu oraz strukturom walczącym o urzeczywistnienie w tym kraju zasad demokracji. W obecnej sytuacji jasne staje się, że dla wielu osób aktywny udział w tym zrywie może zakończyć się koniecznością opuszczenia swojego kraju i ułożenia życia za granicą. W stosunku do tych osób zasadne jest ułatwianie podejmowania legalnego zatrudnienia w Polsce. Ważne przy tym jest żeby wizy wydawane w celu przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe trafiały do osób rzeczywiście ich potrzebujących. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż ilość wydawanych wiz jest niewielka i w części dotyczy osób, które z uwagi na wiek nie będą uczestnikami rynku pracy.
Nadto odnieść należy się do kwestii zniesienia konieczności uzyskania zezwolenia na pracę dla osób wykonujących szeroko pojęte zawody medyczne (proponowane pkt 23 – 25 § 1 zmienianego rozporządzenia). Rozumiejąc powagę obecnej sytuacji epidemicznej można przyjąć za uzasadnione zaproponowane zwolnienie z uzyskania zezwolenia na pracę, które obowiązywałoby w okresie pandemii i dotyczyło osób mających wspierać krajową służbę zdrowia. Wątpliwości budzi jednak to, czy mechanizm ten powinien zostać wprowadzony jako trwały a nie przejściowy na okres trwającej epidemii COVID – 19. Wątpliwość ta jest tym bardziej uzasadniona, że w wyniku wprowadzenia zmiany, co wskazano w samej treści uzasadnienia „cudzoziemcy nie będą objęci mechanizmami ochronnymi związanymi np. z przesłankami wydania zezwolenia na pracę w zakresie porównywalności wynagrodzenia w stosunku do prac na podobnym stanowisku lub podobnego rodzaju na lokalnym rynku pracy”. Brak odpowiedniej regulacji w tym zakresie, w razie wprowadzenia ww. zmiany na stałe, może doprowadzić do jeszcze silniejszego zjawiska emigracji zarobkowej polskiego personelu medycznego, wynikającej z wypierania personelu medycznego przyjeżdzającymi do Polski cudzoziemcami podejmującymi pracę za niższe stawki wynagrodzenia. W związku z tym Prezydium NSZZ „Solidarność” postuluje, ażeby przed decyzją o ewentualnym trwałym zwolnienia z konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę przez osoby wykonujące zawody medyczne dokonana została rzetelna i całościowa analiza w tej materii, a ponadto postuluje o zastosowanie przesłanki porównywalności wynagrodzenia wobec cudzoziemców mających wykonywać pracę bez zezwolenia.