Stanowisko XVII KZD nr 8/2004 ws. sprzedaży udziałów Skarbu Państwa w cukrowniach w Polsce

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko sprzedaży przez Skarb Państwa udziałów w cukrowniach polskich firmie Südzucker AG.

Südzucker AG wykupuje cukrownie w Polsce dla limitu produkcji cukru, a następnie likwiduje zakłady i zwalnia pracowników. Taki los spotkał cukrownie w Garbowie, Łubnie, Włostowie i Barborowie. To samo dzieje się w cukrowni w Przeworsku, gdzie rozpoczęto procedurę zwolnień grupowych, mimo przydzielenia przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi limitu cukru i zapewnienia gwarancji zatrudnienia pracowników do 30 września 2005 roku. Südzucker AG nie dotrzymuje składanych deklaracji o tworzeniu miejsc pracy w nabytych cukrowniach.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko prowadzeniu przez Südzucker AG w Polsce antypracowniczej polityki.

Stanowisko XVII KZD nr 7/2004 ws. patologii występujących w procesach prywatyzacji

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko patologiom występującym w procesie prywatyzacji:

–        brakowi nadzoru Ministerstwa Skarbu Państwa nad realizacją zobowiązań wynikających z umów prywatyzacyjnych,

–        wykupowi cukrowni dla limitu cukru, czego dowodem jest likwidacja zakładów po prywatyzacji (Garbów, Lubno, Włostów, Przeworsk i Żnin),

–        lekceważeniu woli pracowników w procesie prywatyzacji, np. Portu
Gdynia S.A.

Stanowisko XVII KZD nr 6/2004 ws. Państwowej Inspekcji Sanitarnej

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się od polskiego parlamentu:

–        odrzucenia wchodzących w skład tzw. planu Hausnera projektów ustaw mających na celu włączenie Państwowej Inspekcji Sanitarnej do administracji zespolonej i przeniesienie części kompetencji PIS do Państwowej Inspekcji Pracy,

–        wyłączenia Państwowej Inspekcji Sanitarnej z obowiązku odprowadzania wpłat ze środków specjalnych do budżetu państwa;

–        przygotowania nowej ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej i aktów wykonawczych do ustaw regulujących pracę Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Propozycje rządowe, nieuzasadnione merytorycznie i ekonomicznie destabilizują działalność Państwowej Inspekcji Sanitarnej i są sprzeczne z interesem społecznym.

Stanowisko XVII KZD nr 5/2004 ws. proponowanych przez Ministra Zdrowia zmian w finansowaniu i funkcjonowaniu lecznictwa uzdrowiskowego

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stanowczo protestuje przeciwko zaproponowanej przez Ministra Zdrowia pełnej odpłatności pacjenta za pobyt i leczenie w sanatorium i szpitalu uzdrowiskowym.

Przyjęcie takiego rozwiązania ograniczy dostęp do świadczeń z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, spowoduje masowe zwolnienia pracowników oraz upadłość zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, które są własnością Skarbu Państwa.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się wstrzymania prywatyzacji uzdrowisk – spółek Skarbu Państwa – do czasu uchwalenia przez Sejm RP nowej ustawy o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym.

Stanowisko XVII KZD nr 4/2004 ws. sytuacji w polskiej służbie zdrowia

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wyraża stanowczy sprzeciw wobec destrukcyjnej polityki rządu SLD-UP w dziedzinie ochrony zdrowia. Zniszczono kasy chorych, które – choć niedoskonałe – stwarzały szansę zbudowania sprawnego systemu ubezpieczeń zdrowotnych i zapewnienia skutecznej opieki medycznej obywatelom. Zamiast eliminować błędy w funkcjonowaniu kas chorych, wprowadzono z gruntu zły, scentralizowany model zarządzania strukturami i środkami finansowymi – nieprzyjazny pacjentowi, ostatecznie zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny.

Podejmowane przez rząd kolejne próby dalszej destabilizacji opieki zdrowotnej sprowadzają się do wymuszania komercjalizacji i prywatyzacji szpitali i przychodni oraz dodatkowego obciążania pacjentów kosztami skandalicznych błędów władzy.

Podporządkowanie bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli doraźnej polityce cięć finansowych jest niedopuszczalne. Żądamy respektowania konstytucyjnego prawa Polaków do powszechnie dostępnej służby zdrowia finansowanej ze środków publicznych. Nie godzimy się na obciążanie społeczeństwa kolejnymi opłatami za korzystanie ze świadczeń zdrowotnych, gdyż wszelkie takie propozycje w sytuacji postępującego ubożenia obywateli oznaczać będą, że zdrowie i leczenie staną się dla większości Polaków dobrem niedostępnym.

Nie do przyjęcia jest przyzwolenie rządu na powstawanie monopoli medyczno-farmaceutycznych gotowych do przejęcia placówek ochrony zdrowia. Podmioty przejmujące w sposób bezwzględny będą dążyć do zdobycia rynku w drodze upadłości lub likwidacji publicznej opieki zdrowotnej.

Propozycje legislacyjne przygotowane przez międzyresortowy zespół pod kierunkiem rządu, zawarte w projekcie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej godzą wprost w bezpieczeństwo zdrowia i życia obywateli. Grożą likwidacją wielu tysięcy miejsc pracy polskich lekarzy i pielęgniarek oraz innego personelu medycznego, dla których jako alternatywę rząd proponuje emigrację zarobkową.

Zdrowie nie może być przedmiotem gier politycznych i elementem kolejnych kampanii wyborczych.

Wzywamy elity polityczne, by w tej tak drażliwej społecznie dziedzinie porozumiały się ponad podziałami politycznymi i uwzględniły stanowiska środowisk medycznych w podejmowanych działaniach naprawczych.

Stanowisko XVII KZD nr 3/2004 ws. zwiększenia skuteczności działań pracowniczych

Pracownicy polscy narażeni są na ciągle narastające negatywne zjawiska:

– zaniżanie i niewypłacanie wynagrodzeń,

– zagrożenie utratą pracy,

– likwidację osłon i zasiłków,

– szykanowanie za działalność związkową,

– niekorzystne zmiany w prawie pracy.

NSZZ „Solidarność” sprzeciwia się tym patologiom.

Byliśmy i będziemy w miejscach największych zagrożeń i w solidarnościowych akcjach z protestującymi kolegami będziemy upominać się o prawo do pracy
i godziwej płacy.

W najgorszej sytuacji są pracownicy w zakładach, w których nie ma organizacji związkowych.

Wiemy, że sprawy pracownicze najlepiej są chronione tam, gdzie pracownicy są zrzeszeni w związki zawodowe, bo wtedy są mocnym partnerem dla pracodawcy.

Apelujemy do pracowników, aby podjęli wysiłek skuteczniejszej obrony swoich praw poprzez organizowanie się w związki zawodowe.

NSZZ „Solidarność” jest do waszej dyspozycji – razem możemy wpływać na naszą przyszłość.

Stanowisko XVII KZD nr 2/2004 ws. niewypłacania wynagrodzeń pracowniczych

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” z oburzeniem stwierdza, że w okresie ostatniego roku znacznie wzrosła ilość zakładów pracy, w których pracodawcy nie wypłacają pracownikom należnego wynagrodzenia za pracę.

W tysiącach zakładów w Polsce pracodawcy zalegają z wypłacaniem wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych. Niepokój budzi fakt ciągłego narastania tego problemu, jak również wzrost liczby naruszeń prawa w zakresie wypłacania pracownikom wynagrodzeń za godziny nadliczbowe i innych dodatków.

Państwowa Inspekcja Pracy, prokuratura i sądy pracy nie radzą sobie z problemami nieprzestrzegania prawa pracy. Podjęte przez rząd dotychczasowe działania w tym zakresie okazują się również nieskuteczne.

Wzywamy rząd RP do niezwłocznego podjęcia radykalnych i skutecznych działań w celu przerwania karygodnego procederu niewypłacania w terminie wynagrodzeń pracowniczych przez pracodawców.

Stanowisko XVII KZD nr 1/2004 ws. samozatrudnienia

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” z wielkim niepokojem odnosi się do coraz powszechniejszego zjawiska tzw. samozatrudnienia, czyli zatrudniania przez firmy pracowników prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Powoduje to nieuczciwą konkurencję dla firm zatrudniających pracowników zgodnie z kodeksem pracy, z wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Wobec pracowników często zmuszanych – z powodu wielkiego bezrobocia – do samozatrudnienia się nie obowiązują zapisy kodeksu pracy i nie mogą oni dociekać swoich praw przed sądem pracy. Pracownik taki nie ponosi w równym stopniu kosztów systemu ubezpieczeń społecznych, co przy powszechności zjawiska powoduje zagrożenie dla funkcjonowania całego systemu. Firmy zatrudniające takich pracowników – jako tańsze – odbierają pracę przedsiębiorcom, które dźwigają na sobie ciężar utrzymania państwa.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stoi na stanowisku, że w interesie państwa leży ograniczenie zjawiska samozatrudnienia, które nie jest przejawem prywatnej inicjatywy, a jedynie próbą obchodzenia przepisów prawa pracy.
W konsekwencji zjawisko to ma destrukcyjny wpływ na funkcjonowanie państwa.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” stwierdza, że zwalczanie problemu samozatrudnienia powinno być dla NSZZ „Solidarność” jednym z głównych kierunków działania w najbliższym okresie.

Uchwała XVII KZD nr 8/2004 ws. uzupełnienia uchwały nr 11 XVI KZD

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” podejmuje decyzję o dodaniu do treści uchwały nr 11 XVI KZD w brzmieniu:

„Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” działając na podstawie § 18 ust.1, pkt 4 Statutu NSZZ „Solidarność” i ustawy o związkach zawodowych (art.331, ust. 2) zobowiązuje wszystkie organizacje związkowe i międzyzakładowe organizacje związkowe NSZZ „Solidarność” do złożenia u swoich pracodawców pisemnych wniosków o przekazywanie składki członkowskiej należnej zarządowi regionu i Komisji Krajowej bezpośrednio na konto zarządu regionu. Kopia wniosku z potwierdzeniem przyjęcia przez pracodawcę, winna być przekazana do zarządu regionu w nieprzekraczalnym terminie do 31 grudnia 2003 roku”,

zdania o następującej treści: „Odstępstwo od tej zasady jest możliwe wyłącznie w drodze porozumienia pomiędzy właściwym zarządem regionu a zainteresowaną organizacją.”

Uchwała XVII KZD nr 7/2004 ws. scedowania niektórych uprawnień komisji zakładowej na osobę upoważnioną przez zarząd regionu.

Krajowy Zjazd Delegatów, wypełniając zobowiązanie zawarte w § 42 ust.          9 Statutu NSZZ „Solidarność”, określa niniejsze zasady dotyczące procedury scedowania przez komisję zakładową lub międzyzakładową jej niektórych kompetencji.

 § 1

1. Ilekroć w niniejszej uchwale mowa o komisji zakładowej lub organizacji zakładowej, należy przez to rozumieć również odpowiednio komisję międzyzakładową i organizację międzyzakładową.

2. Ilekroć w niniejszej uchwale mowa o upoważnieniu do dokonywania czynności      w imieniu komisji zakładowej lub też o upoważnieniu, o którym mowa w uchwale, należy przez to rozumieć udzielone na wniosek komisji zakładowej przez zarząd regionu lub uprawnione przez niego prezydium zarządu regionu upoważnienie osoby lub osób do dokonywania czynności w imieniu tej komisji zakładowej, zgodnie z postanowieniami niniejszej uchwały.

 § 2

1. Zarząd regionu może w wyjątkowych okolicznościach, na wniosek komisji zakładowej, upoważnić osobę fizyczną lub prawną do dokonywania czynności       w imieniu komisji zakładowej w zakresie określonym przez zarząd regionu, zgodnie z postanowieniami niniejszej uchwały.

2. Zarząd regionu może upoważnić swoje prezydium do rozpatrywania wniosku komisji zakładowej i udzielenia upoważnienia o którym mowa w ust. 1.

 § 3

1. Komisja zakładowa może zwrócić się do zarządu regionu z wnioskiem                   o upoważnienie osoby lub osób fizycznych lub prawnych do:

1)      negocjacji z pracodawcą lub jego organem założycielskim, a także organizacją pracodawców, w sprawach dotyczących członków organizacji zakładowej,

2)      prowadzenia przed sądami, prokuraturą i inspekcją pracy spraw dotyczących członków organizacji zakładowej,

3)      prowadzenia obsługi księgowo – rachunkowej oraz reprezentowania komisji zakładowej w zakresie spraw dotyczących ewidencji księgowej i powinności podatkowych oraz związanej z tym sprawozdawczości.

2. W przypadku rezygnacji z pełnienia funkcji przez przewodniczącego komisji zakładowej lub zaprzestania przez niego pełnienia funkcji z innej przyczyny, komisja zakładowa może zwrócić się do zarządu regionu z wnioskiem                   o upoważnienie członka Związku do koordynowania działalności komisji zakładowej. Upoważnienie to nie uprawnia do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz organizacji zakładowej, jak również nie uprawnia do udziału  z głosem stanowiącym w posiedzeniach komisji zakładowej. Udzielając takiego upoważnienia zarząd regionu powinien uwzględnić znajomość zagadnień związkowych i dotychczasowe doświadczenie w pracy związkowej członka Związku, któremu to zadanie powierza.

3.  W przypadku, gdy organizacja zakładowa wchodzi w skład zakładowej organizacji koordynacyjnej, a upoważnienie dotyczy spraw związanych z reprezentowaniem członków Związku wobec pracodawcy lub wobec organizacji pracodawców, wniosek komisji zakładowej, o którym mowa w § 3 ust. 1, podlega uprzedniemu zatwierdzeniu przez zakładową komisję koordynacyjną.

 § 4

Wniosek, o którym mowa w § 3, może być złożony wyłącznie w formie pisemnej wraz z następującymi dokumentami:

1) uchwała komisji zakładowej przedstawiająca ten wniosek, która wyraźnie określa proponowany zakres kompetencji osoby lub osób, których wniosek dotyczy,

2) uzasadnienie wniosku, w tym określenie przyczyn i okoliczności, które komisja zakładowa uznaje za istotną podstawę do skorzystania z procedury określonej w § 42 ust. 9 Statutu,

3)     określenie proponowanego zakresu czasowego upoważnienia,        o którym tu mowa,

4)     dane określające osobę lub osoby, którym proponuje się udzielenie upoważnienia oraz ich dotychczasową działalność.

 § 5

1. Zarząd regionu jest zobowiązany rozpatrzyć wniosek złożony przez komisję zakładową nie później niż 30 dni od jego otrzymania.

2. Zarząd regionu może rozpatrzyć pozytywnie wniosek, udzielając upoważnienia osobie, o której mowa w §§ 2 i 3, określając zarówno zakres kompetencji, jak też zakres obowiązywania niniejszego upoważnienia, z tym że oba te zakresy nie mogą przewyższać zaproponowanych we wniosku komisji zakładowej, o których mowa w § 4 pkt 3 i 4.

3. Upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, zarząd regionu może udzielić osobie lub osobom, których wniosek komisji zakładowej dotyczył. W przypadku udzielenia upoważnienia więcej niż jednej osobie, zarząd regionu musi określić, czy upoważnienie to zezwala na działanie łączne czy też oddzielne każdej z tych osób.

4. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku, a także określenia mniejszego zakresu uprawnień w odniesieniu do proponowanego przez komisję zakładową, zarząd regionu zobowiązany jest przedstawić komisji zakładowej pisemne uzasadnienie swej decyzji.

5. Zarząd regionu może zażądać uzupełnienia dokumentacji, o której mowa w § 4,    w tym informacji o osobie, której wniosek dotyczy, jednak nie później niż 14 dni od otrzymania wniosku. W tym przypadku czas rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest liczony od dnia uzupełnienia dokumentacji.

6. Po rozpatrzeniu wniosku postawionego przez komisję zakładową, o którym tu mowa, zarząd regionu niezwłocznie zawiadamia komisję zakładową, przedstawiając jej w szczególności następujące informacje:

1)     w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku:

a)      termin rozpoczęcia obowiązywania upoważnienia lub upoważnień,

b)      ich zakres kompetencyjny,

c)      czas ich obowiązywania,

2) uzasadnienie odmowy pozytywnego rozpatrzenia wniosku                 w przypadku jego negatywnego rozpatrzenia lub niezaakceptowania propozycji zakresów kompetencji i czasowych.

 § 6

1. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku (jego odrzucenia) komisja zakładowa w ciągu 30 dni od otrzymania decyzji odmownej może odwołać się do Komisji Krajowej, która zobowiązana jest rozpatrzyć powyższe odwołanie nie później niż 30 dni od jego otrzymania.

2. Komisja Krajowa do rozpatrzenia odwołania, o którym mowa w ust. 1, może upoważnić swoje prezydium.

3. Decyzja Komisji Krajowej lub upoważnionego do tego Prezydium Komisji Krajowej jest ostateczna.

§ 7

1. Osoba lub osoby upoważnione do dokonywania czynności w imieniu komisji zakładowej, o których mowa w tej uchwale, mogą działać wyłącznie w zakresach określonych przez zarząd regionu zgodnie z postanowieniem § 5.

2. Upoważnienie, o którym mowa w niniejszej uchwale, wygasa z chwilą osiągnięcia celu, dla którego było udzielone, jednak nie później niż wyznaczony termin zakończenia jego obowiązywania, a także w momencie odwołania upoważnienia lub jego zrzeczenia się, o którym mowa w § 8.

 § 8

1. Komisja zakładowa lub zarząd regionu może w każdej chwili odwołać upoważnienie, o którym mowa w tej uchwale. Odwołanie upoważnienia musi być dokonane pisemnie wraz z niezwłocznym powiadomieniem drugiej władzy Związku (tj. komisji zakładowej przez zarząd regionu, jeśli on odwołuje upoważnienie i odwrotnie, jeśli upoważnienie odwołuje komisja zakładowa).

2. Osoba upoważniona może zrzec się udzielonego jej upoważnienia, składając pisemną rezygnację komisji zakładowej, z tym że jest ona zobowiązana dołączyć sprawozdanie z dotychczasowej działalności dokonanej w zakresie udzielonego jej upoważnienia i przedstawienie aktualnego stanu spraw, których upoważnienie dotyczyło.

3. W przypadku złożenia rezygnacji przez osobę upoważnioną komisja zakładowa zobowiązana jest niezwłocznie o tym fakcie powiadomić zarząd regionu.

 § 9

1. Komisja Krajowa może określić bardziej szczegółowe postanowienia dotyczące procedury określonej w § 42 ust. 9 Statutu, niesprzeczne z postanowieniami niniejszej uchwały.

2. Zarząd regionu może określić szczegółowe wymogi stawiane wnioskom, o których mowa w § 4, w tym określenie zakresu wymaganych informacji o osobie,               o których mowa w § 4 pkt. 4.

 § 10

Uchwała obowiązuje od chwili wejścia w życie wersji Statutu NSZZ „Solidarność” po zmianach uchwalonych podczas XVII Krajowego Zjazdu Delegatów w Spale.