Stanowisko KK nr 6/11 ws. ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki” uchwalonej przez Sejm dnia 4 lutego 2011 r.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uważa, że uchwalony projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, wprowadza rozwiązania szkodliwe dla polskiej nauki i szkolnictwa wyższego. Utrwalając  istniejące nieprawidłowości, prowadzi do  destabilizacji zatrudnienie (art. 118, 132).  Umożliwia  zwalnianie nawet pracowników mianowanych już po jednokrotnej ocenie negatywnej. Ustawa odbiera  prawa nabyte (art. 120 oraz art. 22 i 37 przepisów przejściowych).

Dotychczasowy status pracowników naukowych gwarantował niezależność od wpływów politycznych i dawał możliwość swobodnej pracy naukowej. Znowelizowana ustawa zmienia ten stan rzeczy. Komisja Krajowa uważa, że wbrew intencjom ustawodawcy  nastąpi  obniżenie poziomu nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce.

Poziom wynagrodzeń pracowników akademickich stanowi barierę dla rozwoju polskiej nauki, w szczególności dla zatrudnienia w uczelniach najzdolniejszych absolwentów.

Ponadto aktualny system płacowy ogranicza możliwości zatrudnienia wysoko kwalifikowanej kadry pracowników niebędących nauczycielami akademickimi niezbędnej do profesjonalnego zarządzania uczelniami i efektywnego prowadzenia badań.

Nakłady na  naukę i szkolnictwo wyższe w Polsce należą do najniższych w Unii Europejskiej. Głębokie niedoinwestowanie jest istotną przyczyną niepowodzeń w budowaniu innowacyjnej gospodarki.

Dlatego Komisja Krajowa domaga się przede wszystkim zwiększenia tych nakładów

Stanowisko KK nr 5/11 ws. projektu ustawy „o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem występowania skutków powodzi i ich usuwaniem”

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się wycofania rządowych planów reorganizacji gospodarki wodnej ujętych w projekcie ustawy „o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem występowania skutków powodzi i ich usuwaniem” z dnia 1.03.2011 r.

Proponowane w projekcie zmiany są pozorne i nie zapobiegają ani przyczynom, ani skutkom powodzi.

Komisja Krajowa podkreśla, że propozycja jest sprzeczna z Ramową Dyrektywą Wodną (dyrektywa nr 2000/60/WE) i wynikającym z niej podziałem terytorialnym regionów wodnych w obszarach dorzeczy zaakceptowanym przez Komisję Europejską.

Uznanie projektu za pilny jest niezgodne z art. 123 konstytucji RP w części projektu dotyczącej reformy gospodarki wodnej. Jest to ustawa regulująca ustrój i właściwość władz publicznych – likwidacja organu administracji rządowej niezespolonej.

W związku z powyższym Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wnosi o wyłączenie z projektu części dotyczącej reorganizacji gospodarki wodnej oraz domaga się przedłożenia kompleksowej koncepcji reformy gospodarki wodnej w oparciu o układ zlewniowy w regionach wodnych, obejmującej również wskazanie źródeł finansowania gospodarki wodnej.

Uchwała KK nr 10/11 ws. akcji protestacyjnej

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że rząd nie realizuje w sposób wystarczający konstytucyjnego obowiązku ochrony osób najuboższych, wobec czego ogłasza stan gotowości protestacyjnej w Związku.

NSZZ „Solidarność” wielokrotnie, a ostatnio w stanowisku KK nr 4/11, domagał się od rządu skutecznych działań, które eliminowałyby szkodliwe dla Polski i jej rozwoju zjawiska rozwarstwienia społecznego oraz jego postępującego ubożenia.

Domagamy się od rządu:

– czasowego obniżenia podatku akcyzowego na paliwo,

– skierowania dodatkowych środków na walkę z bezrobociem,

– podwyższenia kryteriów dochodowych upoważniających do świadczeń z pomocy społecznej oraz ich wzrostu.

Komisja Krajowa zobowiązuje Prezydium KK do przygotowana harmonogramu akcji protestacyjnej, który przedstawiony zostanie na nadzwyczajnym posiedzeniu Komisji Krajowej, zwołanym nie później niż do końca kwietnia bieżącego roku.

Uchwała KK nr 9/11 ws. powołania Zespołu ds. Funduszu wspierania statutowych zadań Związku

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”  powołuje Zespół ds. Funduszu wspierania statutowych zadań Związku NSZZ „Solidarność”  w składzie:

  1. Andrzej Buczek
  2. Danuta Czernielewska
  3. Roman Jakim
  4. Andrzej Kropiwnicki
  5. Adam Lach
  6. Jarosław Najmoła
  7. Mirosław Nowicki
  8. Jerzy Wielgus

Jednocześnie traci moc uchwała KK nr 38/06  z dnia 6 grudnia 2006 r.

Uchwała KK nr 8/11 ws. upoważnienia Prezydium KK do zatwierdzania corocznego sprawozdania finansowego

Na podstawie § 71 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność” Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” upoważnia Prezydium Komisji Krajowej do corocznego zatwierdzania sprawozdania finansowego składającego się z:

  • bilansu,
  • rachunku zysków i strat,
  • informacji dodatkowej.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia

Uchwała KK nr 5/11 ws. powołania Rady Krajowego Funduszu Strajkowego

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając zgodnie z uchwałą nr 1 XIV KZD, powołuje Radę Krajowego Funduszu Strajkowego w składzie:

  1.  Ewa Badowska – Wojciechowska
  2. Andrzej Biegun
  3. Sławomir Ciebiera
  4. Cecylia Gonet
  5. Kazimierz Grajcarek
  6. Roman Jakim
  7. Jerzy Jaworski
  8. Mieczysław Jurek
  9. Waldemar Krenc
  10. Marian Król
  11. Bogdan Kubiak
  12. Jarosław Porwich
  13. Jacek Rybicki
  14. Kazimierz Staszewski
  15. Jan Sułkowski
  16. Henryk Szostak
  17. Bogdan Szozda
  18. Leszek Walczak

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” powołuje Mieczysława Jurka na przewodniczącego Krajowego Funduszu Strajkowego.

Kadencja Rady kończy się po upływie 6 miesięcy od wyboru Komisji Krajowej na nową kadencję.

Jednocześnie traci moc uchwała KK nr 37/06 z dnia 5 grudnia 2006 r.

Decyzja Prezydium KK nr 64/2011 ws. opinii o projekcie rozporządzenia RM w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzór formularzy „Niebieska Karta”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzór formularzy „Niebieska Karta”:

  • W projekcie rozporządzenia (par. 2 pkt 1, par. 3 pkt 1) brak jednoznacznego określenia osoby dotkniętej przemocą w rodzinie. Trudno przyjąć, aby w tej sprawie wystarczające było samookreślenie się osób jako poszkodowanych, chociaż subiektywnie mogą to tak oceniać. Szczególnie dotyczy to przemocy psychicznej
    w której trudno o potwierdzenie wyraźnych zewnętrznych objawów przemocy.
    W naszym systemie prawnym decyzje w takich sprawach podejmie sąd, czego opiniowane rozporządzenie nie przewiduje.
  • W projekcie proponuje się, aby wobec rodziny – objętej procedurą przeciwdziałania przemocy (par. 2 pkt 12) – prowadzone były działania w okresie nie krótszym niż rok. Biorąc pod uwagę, że przejawem przemocy może być jednorazowa przemoc, za którą sprawca przeprosił i zadośćuczynił, co zostało przyjęte przez stronę pokrzywdzoną,
    a wzajemne relacje układają się dobrze i żadna z dorosłych osób nie życzy sobie monitorowania, trudno dostrzec uzasadnienie dla tego rodzaju rocznej procedury.
  • Projektowane procedury Niebieskiej Karty wymagają, aby pracownik socjalny bądź policji uzyskał szczegółowe informacje na temat sytuacji osoby dotkniętej przemocą w rodzinie, osoby jej stosującej oraz zebrania danych o członkach rodziny. Szczególnie jest to trudne w przypadku ofiary, która musi przechodzić tak przykrą procedurę i udowadniać wobec różnicy zdań w rodzinie, że jest ofiarą. Tak szerokie uzyskiwanie informacji nie jest uzasadnione szczególnie w sytuacji jednorazowej przemocy, jaka miała miejsce pomiędzy dorosłymi osobami, które nie życzą sobie interwencji w ich sprawie. Dla takich sytuacji powinna być przewidziana odrębna procedura, mniejszy zakres zebranych informacji i nie kierowanie ich spraw do Zespołu Interdyscyplinarnego.
  • Projekt rozporządzenia nie przewiduje procedury odwoławczej od założenia Niebieskiej Karty, np.: w postępowaniu sądowym czy administracyjnym.
  • W uzasadnieniu projektu zawarto stwierdzenie, że proponowana regulacja nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa oraz dla budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Szkoda, że zapomina się o pracownikach, którym dodaje się zadań lub rozszerza zasadniczo już wykonywane, a nie przewiduje się zwiększenia środków finansowych na wzrost ich wynagrodzeń. Za jakiś czas może okazać się, że choć mamy znakomicie wykształcone kadry służb społecznych, to nie będzie kto miał pracować i rozwiązywać problemów w tej dziedzinie.

Decyzja Prezydium KK nr 63/2011 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MPiPS zmieniającego rozporządzenie w sprawie programów specjalnych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej zmieniającego rozporządzenie w sprawie programów specjalnych