Autor: Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” deklaruje gotowość i wolę przystąpienia do grona partnerów oraz wyraża zgodę na udział w projekcie inteligentnej specjalizacji Pomorza o tytule EDUkacja Samoucząca się  POMORZE (EDUPOMORZE), przedkładanego przez grupę partnerów do Urzędu Marszałkowskiego – Departament Rozwoju Gospodarczego.

Główne cele IS EDUPOMORZE są następujące: stworzenie systemu badań i dostosowania edukacji regionalnej do potrzeb rynku pracy XXI w. ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju umiejętności osób edukujących się, które pomogą im w adaptacji do zmieniających się warunków i potrzeb rynku pracy oraz przedsiębiorczości. Podzielamy intencje partnerów, że edukacja w regionie pomorskim ma stać się lokomotywą rozwojową.

Osobami reprezentującymi NSZZ „Solidarność” w projekcie:

1.   Bogdan Biś – Zastępca Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

2.   Jerzy Jaworski – Skarbnik Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia kierunek zmian proponowanych w projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (projekt z dnia 14 kwietnia 2014r.) Jednocześnie Prezydium KK zwraca uwagę na następujące wątpliwości:

Brak załączonych projektów rozporządzeń bardzo utrudnia analizę projektowanych zmian tym bardziej, że ich treść będzie determinować prawa i obowiązki pracodawców,
pracowników oraz lekarzy medycyny pracy, a okres możliwego oczekiwania na ich wejście w życie jest zbyt długi (18 miesięcy). 

Projektowane zmiany dotyczą bezpieczeństwa i higieny pracy, dlatego uzasadnionym wydaje się, aby projektodawca traktował ten obszar całościowo i uwzględnił w jednej nowelizacji wszystkie zmiany konieczne w związku z treścią art 92 Konstytucji RP.

Prezydium KK przypomina o swoim postulacie programowym dotyczącym ratyfikowania Konwencji 171 i 156 MOP przez Rzeczpospolitą Polską.

W zakresie zmian dotyczących prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet:

1)     należy już teraz postulować, by w rozporządzeniu wydanym na podstawie zmienionego art. 176 znalazły się zrozumiałe i jasne, zwłaszcza dla pracownika, mierniki poziomu występowania czynników środowiska pracy.

W zakresie zmian dotyczących badań lekarskich pracowników:

1)     dodanie § 4¹ może spowodować trudności interpretacyjne. Zgodnie z proponowanym brzmieniem art. 229 § 4 Kodeksu pracy pracodawca nie będzie mógł dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, w warunkach opisanych przez pracodawcę w skierowaniu na badanie lekarskie. Jednocześnie proponowany
w projekcie § 4¹ umożliwi zawarcie w orzeczeniu ograniczenia do wykonywania określonych czynności lub prac. Oczywistym przy tym jest, że takie ograniczenia muszą dotyczyć właśnie pracy na przewidzianym lub zajmowanym przez pracownika stanowisku pracy i odnosić się do warunków opisanych w skierowaniu na badanie. Tym samym, zawarcie tego rodzaju ograniczenia powoduje wątpliwość czy faktycznie nie istnieją przesłanki uniemożliwiające pracownikowi świadczenie pracy na określonym stanowisku pracy. Należy bowiem wskazać, że dzienne badanie profilaktyczne kończy się orzeczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań albo braku możliwości do wykonywania pracy na danym stanowisku pracy.

Ewentualne ograniczenia zawarte w zaświadczeniu lekarskim mogą być, zatem uznane za przeciwwskazania do świadczenia pracy na danym stanowisku pracy (por. m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2011 r. II PK 225/2010). Jednocześnie, zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem judykatury, pracodawca nie jest zobowiązany do poszukiwania i powierzenia pracownikowi innej pracy, jeżeli jest niezdolny do wykonywanej dotychczas pracy (por. m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 r. I PK 8/2011). Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 grudnia 1999 r. (I PKN 469/99) stwierdził, że przeciwwskazanie lekarskie do wykonywania choćby jednego obowiązku należącego do zakresu czynności na zajmowanym stanowisku pracy uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę. Należy przy tym wskazać, że proponowana regulacja prawna nie rozstrzyga wprost powyżej poruszonych wątpliwości. W konsekwencji proponowana zmiana art. 229 § 4¹ Kodeksu pracy spowoduje wątpliwości, co do możliwości zatrudniania pracownika, jeżeli w orzeczeniu lekarskim zawarte zostały ograniczenia, co do możliwości wykonywania pracy powierzonej. W praktyce pojawi się także problem zasadności ewentualnego wypowiedzenia umowy o pracę takiemu pracownikowi.

Proponowana delegacja ustawowa do wydania rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zdrowia stanowi, że w rozporządzeniu będą określone przypadki, w których okresowe badania lekarskie mogą być przeprowadzone poza terminami wynikającymi z częstotliwości tych badań. Rodzi to obawy o to, czy pracodawcy nie będą nadużywali tej możliwości w wypadku planowanych zmian
w strukturze zatrudnienia, szczególnie w wypadku osób w wieku przedemerytalnym, które objęte są ochroną wynikającą z art. 39 k.p. W związku z tym, należy już teraz postulować, by rozporządzenie określało wspomniane przypadki możliwie wąsko
i jednoznacznie tak, by nie stwarzało pola do nadużyć.

2)     Warto również zwrócić uwagę na możliwe konsekwencje orzeczenia lekarskiego
o ograniczonej zdolności do wykonywania określonych czynności lub prac. Projekt nie przewiduje jak w takiej sytuacji ma zachować się pracodawca. Wydaje się uzasadnionym rozważenie możliwości nałożenia na pracodawcę obowiązku reorganizacji stanowiska pracy lub modyfikacji zakresu czynności tak, aby pracownik mógł wykonywać dalej swoją pracę. Brak takiego obowiązku sprawi, że proponowany zapis ustawy nie zmieni sytuacji pracownika na lepszą, a wręcz może ją pogorszyć – kiedy pracodawca nie zdecyduje się na jego dalsze zatrudnienie.

3)     Należy podkreślić, że Kodeks pracy nakłada na pracodawcę szereg obowiązków
związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy. Ich prawidłowa realizacja pozwala zapobiegać sytuacjom, w których pracownik staje się niezdolny do pracy, całkowicie lub częściowo. W związku z tym, wydaje się koniecznym położenie większego nacisku na profilaktykę w zatrudnieniu, a przede wszystkimna dokładny opis stanowiska pracy. Jeżeli lekarz medycyny pracy nie będzie miał wyraźnych wytycznych, to – niezależnie od tego, czy badania lekarskie będą przeprowadzane częściej czy rzadziej – nie osiągniemy zamierzonego celu.

Warto rozważyć propozycję poszerzania spektrum  badań w zakresie medycyny pracy, biorąc pod uwagę zmieniające się środowisko pracy, a także coraz bardziej stresogenne czynniki oddziaływujące na pracowników. Dlatego Prezydium KK postuluje o przyjęcie rekomendacji partnerów społecznych w sprawie zmiany rozporządzenia dotyczącego BHP w zakresie badania stresu na terenie zakładu 

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie postanowień § 26 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność” oraz § 10 ust. 1 Uchwały nr 4 XIX KZD, zmienionej Uchwałą nr 4 XX KZD postanawia wykreślić z Rejestru Krajowych Sekcji Branżowych sekcję o nazwie: Krajowa Sekcja Przemysłu Lekkiego NSZZ „Solidarność”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na wniosek Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej grupy Swedwood Sp. z o.o. zarejestrowanej pod numerem „89” postanawia dokonać zmiany nazwy z: MKK grupy Swedwood Sp. z o.o na: Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna IKEA Industry Poland Sp. z o.o. 

MKK IKEA Industry Poland Sp. z o.o. pozostaje w Krajowym Rejestrze MKK pod nr „89”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu
ustawy Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2014 r. o zmianie ustawy
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy o oświadczeniach majątkowych osób pełniących funkcje publiczne.

Prezydium KK dostrzega konieczność uporządkowania obowiązujących przepisów dotyczących oświadczeń o stanie majątkowym, ponieważ są one rozproszone, a także nie kwestionują zasady składania oświadczeń przez osoby pełniące funkcje publiczne.
Ideę stworzenia odrębnej ustawy o oświadczeniach o stanie majątkowym osób pełniących funkcje publiczne Prezydium Komisji Krajowej ocenia pozytywnie.

Natomiast na krytyczne stanowisko zasługuje postulowana w projekcie powszechność dostępu do danych objętych oświadczeniem majątkowym, zakres informacji podlegających ujawnieniu oraz zbyt szeroki krąg osób objętych obowiązkiem składania oświadczeń ze względu na bezpieczeństwo członków rodziny (małżeńska wspólnota majątkowa) oraz samych osób pełniących funkcje publiczne. Ponadto projektowana ustawa nie przewiduje kontroli nad działaniami wskazanych w projekcie organów w zakresie ich zadań związanych z analizowaniem i publikowaniem danych zawartych w oświadczeniach majątkowych.

Włączenie nowych grup zawodowych, które zostały objęte obowiązkiem składania oświadczeń nie zostało poparte dostatecznymi argumentami. W sposób nieuzasadniony obowiązkiem złożenia oświadczenia są społeczni kuratorzy sądowi, którzy za swoje czynności nie otrzymują nawet wynagrodzenia, a jedynie ryczałt za podejmowane czynności. Prezydium Komisji Krajowej pragnie podkreślić, że celem instytucji realizowanym za pomocą oświadczeń o stanie majątkowym jest podanie do publicznej wiadomości, a tym samym poddanie kontroli ewentualnego wzrostu zamożności osób pełniących funkcje publiczne w sposób nie znajdujący pokrycia w oficjalnie uzyskiwanych przychodach. Celem tym nie powinno być natomiast podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie majątku, który został przez daną osobę zdobyty przed zajęciem publicznej funkcji.
Tym samym podjęciu działań legislacyjnych w celu stworzenia jednego aktu regulującego przedmiotową materię powinna towarzyszyć refleksja co do samej konstrukcji instrumentu oświadczenia majątkowego. Prezydium Komisji Krajowej wskazuje, że zasadne jest rozważenie takiego ukształtowania oświadczeń majątkowych, aby ujawniały one zmianę wartości majątku danej osoby w ciągu roku.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie ryzyk mających wpływ na sposób klasyfikacji zobowiązań wynikających z umów o partnerstwie publiczno – prywatnym oraz czynników uwzględnianych przy ich ocenie:

1.       Potwierdzamy wątpliwości, zgłaszane na etapie konsultacji międzyresortowych
w zakresie braku metodologii, jaką powinien przyjąć podmiot publiczny przy ocenie znaczenia ryzyk cząstkowych wyróżnianych w danej kategorii ryzyka. Należy zatem rozważyć zmianę ustawy w zakresie delegacji ustawowej, która poszerzałaby zakres rozporządzenia o wytyczne w zakresie oceny czynników. Zapewniłoby to spójność
i przejrzystość proponowanej regulacji.

2.       Otwarty katalog czynników uwzględnianych przy ocenie ryzyka może prowadzić do nadużyć w zakresie jego oceny.

3.       Nie wyrażamy zgody na umieszczenie we wszystkich zakresach poszczególnych rodzajów ryzyka jako czynników uwzględnianych przy ocenie ryzyka – tych związanych
z protestami organizacji społecznych lub strajkami oraz z prowadzeniem sporów. Umieszczenie takich ryzyk jest niezasadne w związku z faktem, iż Polska charakteryzuje się niskim wskaźnikiem strajków oraz malejącym wskaźnikiem sporów zbiorowych.
Nie można wykluczyć, że oferta partnera prywatnego, u którego działają związki zawodowe może być apriori dyskredytowana, co może utrudniać powstawanie organizacji związkowych oraz spotęgować działania nastawione przeciwko związkom zawodowym. 

(do użytku służbowego)