Autor: Sekretariat Prezydium

ws. udzielenia pełnomocnictwa do reprezentowania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników Spółki Fundusz Wczasów Pracowniczych Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

\\\z siedzibą w Warszawie w dniu 12 stycznia 2017 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia udzielić Henrykowi Nakoniecznemu pełnomocnictwa do reprezentowania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (81 217 udziałów spośród 208 448 udziałów, co stanowi 39% kapitału zakładowego Spółki) jako wspólnikowi na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników Spółki Fundusz Wczasów Pracowniczych Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie (02-793), ul. Belgradzka 48, wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy, XVI Wydział Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS: 0000041798,  zwołanym na dzień 12 stycznia 2017 r. oraz do wykonywania prawa głosu ze wszystkich udziałów w Spółce, przysługujących Niezależnemu Samorządnemu Związkowi Zawodowemu „Solidarność”, we wszystkich sprawach będących przedmiotem w/w Zgromadzenia, zgodnie porządkiem obrad oraz z instrukcją głosowania dla pełnomocnika, określoną w załączniku do niniejszej decyzji.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” postanawia jednocześnie umocować Henryka Nakoniecznego do reprezentowania interesów Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w ramach kompetencji Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” określonych w Statucie NSZZ „Solidarność”, Uchwałach KZD i Uchwałach Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w czasie Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników Spółki Fundusz Wczasów Pracowniczych Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie, w przypadku zaistnienia w toku obrad NZW nowych okoliczności, które mogłyby wpłynąć na zmianę decyzji co do sposobu głosowania na Zgromadzeniu, tak by osiągnąć cele strategiczne określone w instrukcji głosowania.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

   Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na okładce monografii autorstwa Marcina Dąbrowskiego zatytułowanej NSZZ „Solidarność” Ziemia Puławska w latach 1980 – 1989.

 Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Prezydium Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność”, wyraża zgodę na użycie znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na nagrobku śp. Jarosława Wenderlicha – byłego rzecznika prasowego Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność”, działacza opozycji antykomunistycznej oraz doradcy prawnego Regionu Bydgoskiego.

    Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Haliny Węgrzyn, dyrektor szkoły Podstawowej nr 21 im. świętego Jana Pawła II w Nowym Sączu, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na materiałach informacyjnych związanych z Ogólnopolskim Konkursem Historycznym zatytułowanym Ocalić pamięć o niezłomnych pilotach gen. bryg. pil. Stanisławie Skalskim oraz por. pil. Janinie Lewandowskiej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 17 ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Sekcji Pracowników Cywilnych MON NSZZ „Solidarność” przyjęte podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Pracowników Cywilnych MON NSZZ „Solidarność”.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 17  ust. 2 Uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, zatwierdza Regulamin Krajowej Sekcji Ciepłownictwa NSZZ „Solidarność” przyjęte podczas Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Ciepłownictwa NSZZ „Solidarność”.

(do użytku służbowego)

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy, sposobu i trybu jego wydania, prostowania i uzupełniania:

–        w § 2 ust. 1 projektu rozporządzenia należy dodać pkt. 20) dotyczący dokładnego oznaczenia pracodawcy. Na gruncie art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Przykładowo, oddział spółki kapitałowej może być pracodawcą, pod warunkiem że oddział taki został wyposażony w przymiot pracodawcy w treści aktów prawnych statuujących zasady organizacji i funkcjonowania danego podmiotu. W praktyce wyodrębnienie pracodawców wewnętrznych następuje w formie regulaminu organizacyjnego stanowiącego załącznik do uchwały zarządu spółki kapitałowej, uchwały zarządu spółki lub statutu spółki. Ponadto, w literaturze wskazuje się na następujące warunki uznania podmiotu będącego częścią większej struktury za pracodawcę: wyodrębnienie finansowo-organizacyjne oraz zdolność do samodzielnego zatrudniania pracowników (zob. K. Jaśkowski [w:] Jaśkowski K., Maniewska E., Komentarz aktualizowany do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.98.21.94), LEX/el., 2016). Ponieważ samo umocowanie osoby upoważnionej w oddziale do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy nadane przez zarząd w trybie art. 3¹ k.p. nie przesądza jeszcze o statusie oddziału jako pracodawcy, zatrudnieni w oddziale pracownicy miewają problemy z ustaleniem kto jest ich pracodawcą – spółka czy oddział – co ma znaczenie np., w kwestiach właściwego określenia strony pozwanej w pismach procesowych pracowników. Dlatego, dokładne oznaczenie pracodawcy w świadectwie pracy zapobiegnie błędom we wskazywaniu pracodawcy w przypadku ewentualnego dochodzenia przez pracowników roszczeń ze stosunku pracy.

–        w § 9 ust. 1 projektu rozporządzenia ustala się nieuzasadnienie krótki, bo 3-dniowy termin na przedłożenie przez pracownika pracodawcy świadectwa pracy w celu uzupełnienia jego treści, w przypadku prawomocnego orzeczenia sądu pracy o odszkodowaniu na rzecz pracodawcy, z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 55 §1 ¹ Kodeksu pracy. W praktyce, trzy dni kalendarzowe jest terminem niemożliwym do zachowania. Najkrótszym możliwym terminem powinien być termin tygodniowy.