Autor: Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w odpowiedzi na przedstawioną przez rząd wstępną prognozę wielkości makroekonomicznych zgodnie z art. 16 ust 4 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego przedstawia propozycje w sprawie wzrostu w 2019 r.: wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w państwowej sferze budżetowej, minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, na następującym poziomie:

• nominalny wzrost wynagrodzeń w gospodarce narodowej powinien wynosić nie mniej niż 7,37%;
• wzrost wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej powinien wynosić nie mniej niż 12%;
• wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę powinien wynosić nie mniej niż 8,5%;
• wskaźnik waloryzacji emerytur i rent powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2018 roku, o którym mowa w art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383, 1386, 2120, z 2018 r. poz. 138, 357, 730), zwiększony o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2018.

Mając na uwadze nieadekwatność obecnego systemu waloryzacji emerytur i rent wskazujemy na potrzebę systemowego zagwarantowania waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, w taki sposób aby zapewniała ona utrzymanie siły nabywczej tych świadczeń uwzględniając jednocześnie wzrost gospodarki krajowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ponadto proponuje przyjęcie rozwiązań zaproponowanych w obywatelskim projekcie ustawy z dnia 10 października 2002 o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (w załączeniu) przygotowanym przez NSZZ „Solidarność”. Celem projektowanej regulacji jest stopniowe podwyższanie minimalnego wynagrodzenia za pracę do wysokości 50 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w tempie uwzględniającym wzrost gospodarczy.

NSZZ „Solidarność” zastrzega sobie prawo korekty zaproponowanych wzrostów wynagrodzeń oraz emerytur i rent w przypadku zmiany przez stronę rządową prognozowanych wskaźników makroekonomicznych stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej na 2019 rok.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 19 ust. 5 Uchwały KK nr 17/08 ws. zasad rejestracji i wyrejestrowania oraz funkcjonowania branżowych jednostek organizacyjnych Związku, upoważnione do tej czynności Uchwałą Komisji Krajowej nr 18/18 z dnia 18 kwietnia br., zobowiązuje Radę Krajowej Sekcji Pożarnictwa do przyjęcia w poczet jej członków  Regionalnej Sekcji Pożarnictwa Wielkopolski NSZZ „Solidarność”.

Decyzja wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia: Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność” oraz Jerzego Jaworskiego – Zastępcę Przewodniczącego / Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”. do podpisania Aneksu nr 03 do umowy zawartej 6 sierpnia 2007 r. z Solkarta Sp. z o.o.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia poselski projekt zmiany ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawowa stawka VAT w Polsce jest jedną z wyższych w Europie. Aktualnie obowiązujące podwyższone stawki podatku od towarów i usług miały być wprowadzone tymczasowo, budzą więc uzasadniony sprzeciw NSZZ „Solidarność”, biorąc pod uwagę dotychczasowe działania rządu mające na celu walkę z oszustwami podatkowymi oraz skutki tych działań w postaci obniżenia luki podatkowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie odnosi się do kierunku zmian zaproponowanych w przedmiotowym projekcie. W szczególności należy podzielić stanowisko projektodawców odnośnie braku zgodności z prawem unijnym obecnych regulacji Kodeksu pracy dotyczących dyżuru, w zakresie w jakim dyżur nie jest kwalifikowany jako czas pracy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na pewne mankamenty przedstawionych propozycji. Art. 151⁴ w  zaproponowanym brzmieniu wydaje się faktycznie zbędny. Innymi słowy ten sam efekt można osiągnąć skreślając analizowany przepis, co byłoby rozwiązaniem bardziej prawidłowym. W takiej bowiem sytuacji do osób, o których mowa w tym artykule, zastosowanie miałyby ogólne reguły dotyczące rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych. W zaproponowanym kształcie przepis ten jest zatem swoistym powtórzeniem tych reguł, z tym, że skierowanym do wąskiej grupy pracowników, co potencjalnie może rodzić problemy wykładnicze i interpretacyjne.

Odnośnie propozycji dotyczącej art. 151⁵ lepszą formą mogłoby być wprost wskazanie, że dyżur jest czasem pracy, a ograniczeniem jego dopuszczalności i nadużywania byłyby z jednej strony przepisy o czasie pracy (normy czasu pracy, okresy odpoczynku), a z drugiej kwestie finansowe (obowiązek wypłaty wynagrodzenia wraz z dodatkiem). W wersji zaproponowanej w projekcie wskazać można na brak spójności systemowej pomiędzy §1 a §§ 2 i 3. Otóż przyjęcie założenia, że czas dyżuru jest zawsze czasem pracy bez potrzeby dodatkowej regulacji oznacza, że czas dyżuru nie może naruszać okresów odpoczynku, a tym samym, § 2 staje się zbędny). Reasumując – przyjęcie propozycji zawartej w § 1 powinno jednocześnie wiązać się z wykreśleniem § 2 art. 151⁵ Kodeksu pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia senacki projekt ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności i jednocześnie wnosi o uwzględnienie poniższych uwag w toku prac legislacyjnych.

Rozwiązania zawarte w projekcie były długo postulowane przez organizacje pozarządowe zajmujące się pomocą osobom najbiedniejszym, wykluczonym i rodzinie.
W wielu krajach unijnych regulacje tego typu funkcjonują z powodzeniem już od wielu lat. Ze względu na przewidziane w projekcie duże zaangażowanie organizacji tego typu Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje na konieczność ścisłej współpracy z nimi w trakcie całego procesu legislacyjnego.

Kwestią nierozstrzygniętą w projekcie pozostaje określenie minimalnego terminu przydatności do spożycia przekazywanej żywności oraz kwestia odpowiedniego przechowywania, warunków transportu oraz jego kosztów, zwłaszcza w przypadku żywności wymagającej niskiej temperatury. Bez określenia tych wymagań oraz podmiotów zobowiązanych do ich spełnienia organizacje pozarządowe zostaną obarczone kosztami utylizacji przeterminowanej żywności.

Pozytywnie oceniamy obowiązek przeprowadzania w jednostkach handlowych kampanii edukacyjno-informacyjnych dla klientów. Marnowanie żywności generuje wysokie koszty na każdym etapie – produkcji, dystrybucji i konsumpcji w gospodarstwach domowych. Dlatego też bardzo ważna jest edukacja przez włączenie tej problematyki do rozmów i programów nauczania już na poziomie szkoły podstawowej. Uważamy również,
że kampanie te powinny być organizowane i koordynowane centralnie np. przez Inspekcję Handlową lub Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, tak aby w całym kraju stosowano jednolite narzędzia i rozwiązania (np. takie same plakaty, bilbordy, spoty telewizyjne itp.).

Jednocześnie wskazujemy, iż zarówno kontrola opłaty za marnowaną żywność przez Inspekcję Handlową, jak i obsługa płatności przez Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będą wymagały nałożenia na obecnych pracowników dodatkowych obowiązków, bądź zatrudnienie nowej obsługi, na co należy zabezpieczyć w budżetach tych instytucji odpowiednie środki finansowe.

Projekt należałoby uzupełnić o rozwiązania związane z przeciwdziałaniem marnowaniu w całym łańcuchu żywnościowym. Ogromny odsetek marnowanej żywności przypada na producentów, gastronomię oraz na gospodarstwa domowe. O ile w przypadku gospodarstw domowych edukacja jest kluczowym elementem zapobiegawczym, o tyle w przypadku producentów czy gastronomii, należałoby stworzyć system zachęt dla przedsiębiorców, którzy coraz lepiej współpracują z bankami żywności przy zagospodarowaniu niewykorzystanych produktów spożywczych.

(do użytku służbowego)